กิจกรรมเริ่มปีกระต่ายของชมรมยูโดมิซูม่า
่่ช่วงปีใหม่ ชมรมยูโดก็หยุดกิจกรรมทั้งหลายไปช่วงนึง .. ตั้งสองวันซ้อมแน่ะ ไอ้ัตัวเล็กบ่นกระปอดกระแปด เออน่ะ..ได้หยุดเล็กน้อยดีกว่าไม่ได้หยุดเลย คิดบวกซะ บ่นไปเค้าก็ไม่หยุดเพิ่มให้
กิจกรรมแรกของปีสำหรับชมรมยูโด ไม่ใช่การซ้อม แต่เป็นการวิ่งขึ้นภูเขาไปไหว้ขอพรที่ศาลเจ้าที่มีชื่อเสียงในอำเภอนี้ .. Korasan คือชื่อภูเขาที่ศาลเจ้านี่ตั้งอยู่ ครูฝึกจะนัดเด็กตั้งแต่ป.4 ขึ้นไปถึงชั้นมัธยมไปวิ่งทุกปีซึ่งป้าโซไม่เคยฝ่าความหนาวไปกับเขาหรอก ปีนี้เอาซะหน่อยดิ๊ ไหนๆก็ประถมปีสุดท้ายแล้ว..
นัดหมายกัน 7.30 น.เอารถไปทั้งหมด 6 คัน ขนเด็กไปเท่าไหร่ขี้เกียจนับ มีแม่ๆไปด้วยสามคน แม่อีกสองคนนั่นเป็นคนขับรถ ส่วนนังแม่ที่ไม่มีใบขับขี่ของที่นี่ ใช้ประโยชน์อะไรไม่ได้อย่างป้าโซ ก็ได้ไปนั่งเจ๋อในรถครูฝึกติดสอยห้อยตามเค้าไปด้วย ครูฝึกกับแม่ๆอีกสองคนถาม โอะก้าซังจะขึ้นเขากับเด็กๆด้วยหรือเปล่าคะ? อ๊ะ.. มาแล้วหนิก็ต้องขึ้นสิคะ ในใจคิด..ที่นี่เคยมาทุกปีแล้วเฟ้ยยย.. เดินขึ้นไปไหว้พระแค่กระไดร้อยกว่าขั้น .. หมูๆ ถึงแม้จะแฮ่กหน่อยก็ตาม
ถึงที่หมาย ครูฝึกก็จอดรถที่เชิงเขา อ้าว!! เฮีย.. ทำไมเฮียจอดที่ตีนเขาเยี่ยงนี้ อีกตั้งไกล ไอ้ที่อิฉันเคยเดินน่ะ มันเอารถขึ้นไปถึงบนสุดแล้วเดินขึ้นบันไดร้อยกว่าขั้น มาจอดเชิงเขายังงี้มีหวังเดินกันทีนพลิก.. ทางเดินก็เป็นดินปนหินก้อนโตๆ มีบางแห่งเป็นคอนกรีตช่วงสั้นๆ ตรงช่วงต่อพักเลี้ยวไปทางโน้นทางนี้
เอาน่ะ.. ไหนๆก็มาแล้ว นึกว่าเดินชมนกชมไม้ก็แล้วกัน อากาศบนเขาก็ดี๊ดีถึงแม้ติดจะหนาวไปนิด หิมะยังคาอยู่บางแห่งเลย ทางขึ้นก็ไม่ใช่กันดารอะไรซะหน่อย ว่าแล้วก็เดินๆๆ ไอ้ตัวเล็กน่ะวิ่งแล่บไปตะแรกตามคำสั่งครูฝึกแล้ว ป้าโซเดินไปกับแม่เด็กอีกคน ส่วนแม่เด็กอีกคนขอเฝ้ารถเพราะเข่าไม่ดี ระหว่างทางก็มีนักกีฬายี่ห้ออื่นนอกจากยูโดมาวิ่งกันมากมาย ที่มากที่สุดคือชมรมเบสบอล มาเป็นคันรถบัส พวกนี้แรงดีไม่ีมีตกจริงๆ วิ่งสวนทางก็ออกปากทัก "โอะฮาโยะโกะไซมัสสส" นอกจากวัยเอ๊าะวิ่ง ก็ยังมีพวกปู่ๆย่าๆ พากันเดินออกกำลัง เห็นแล้วนับถือ.. ท่าจะเดินกันประจำเลยไม่เป็นหมาหอบแดดอย่างป้าโซ
เดินไปได้เกือบครึ่งทาง ไม่ไหวละ.. เห็นศาลาพักข้างทางเลยขอตัวพัก ให้แม่คนที่เดินมาด้วยกันนั่นเดินขึ้นไปก่อน แล้วป้าโซจะย่องตามไปสมทบทีหลัง ถึงต้องพักคนเดียวแต่ก็วางใจได้กับความปลอดภัยของที่นี่ ไม่มีวิ่งราวขู่กรรโชกชิงทรัพย์ หรือแม้แต่ข่มขืน.. อร๊ายยย.. หง่อมขนาดนี้แล้วยังหวัง!!! พอพักได้หน่อยเรียกกำลังมาได้ทีนี้เดินไปอย่างไม่รีบร้อนเท่าช่วงแรก เดินไปเรื่อยๆให้่ต่อเนื่องไม่หยุด.. ไม่งั้นมีหวังเย็นนี้ก็ไม่ถึง
ช่วงพักทางขึ้นเขาที่รถจอดได้ช่วงนึง ครูฝึกอีกคนที่อ้วนตุ๊ต๊ะมายืนรอเผื่อจะมีใครบาดเจ็บหรือขึ้นไม่ไหวก็จะได้หิ้วขึ้นรถพาขึ้นไป .. ซึ่งคนนั้นก็คือป้าโซนั่นเอง แหม่..จริงๆแล้วเดินขึ้นไปเองก็ไปได้.. แต่อยากให้ครูเค้ารู้สึกดีๆว่าได้ช่วยเหลือคน เท่านั้นจริงๆนะ..
นั่งรถครูฝึกขึ้นเขาอย่างสบายใจเฉิบ ยังมาถึงทีหลังพวกเด็กๆ ที่กำลังวิ่งขึ้นลงบันไดวนอยู่จนกว่าจะครบจำนวนรอบที่ครูกำหนด ทีนี้ป้าโซยืนรออยู่เชิงบันได มองพวกเด็กๆวิ่งขึ้นลงอย่างสาแก่ใจ หุหุ..แรงดีนัก วิ่งซะให้เข็ด พวกวิ่งกันจนร้อนเหวี่ยงเสื้อหนาวออกบ้างก็ฝากไว้ที่ป้าโซ บ้างก็วางไว้ที่หัวกะได
ระหว่างทางที่กำลังเดินขึ้นเขามานั่น เหนื่อยซะกล้องเกลิ้งไม่คิดจะหยิบมาถ่ายรูป .. มันหนักไปหมด พอขึ้นมาถึงแล้วค่อยได้อารมณ์ถ่ายรูป อันนี้คือบันไดที่วิ่งขึ้นๆลงๆ
ขึ้นไปถึงไหว้พระแล้วทีนี้ก็ผ่อนคลายชมวิวกับอากาศดีๆ ดูหัวหน้าครูฝึกดิ.. ล่อซะกุงเกงแดงหมวกเหลือง คนชุดชมพูคือแม่เด็กที่ว่าเข่าไม่ดี ถัดไปอีกคนคือครูฝึกน้องคนกุงเกงแดง
ต้อนลิงถ่ายรูป เอ้า..ตั้งแถวซะที ขวามือสุดคือครูฝึกที่หิ้วป้าโซขึ้นรถมาส่งชั้นบนสุด
ในที่สุดก็ตั้งแถวสำเร็จ.. แต่ย้อนแสงชะมัด
ย้อนก็ย้อน.. ทำไงได้ มือโปรฯผ่านมาช่วยแนะนำด้วยเถิด เด็กโตแถวพ่นควัน(บุหรี่)กัันปุ๋ยๆ มันหนาวจริงๆ .. เด็กตัวจิ๋วแถวล่างสุดนั่นอยู่ชั้นอนุบาล ลูกสาวคนเล็กของครูฝึกอีกคน พ่อไม่รู้แว่บไปไหนตอนนี้ จำไอ้ตัวเล็กกันได้หรือเปล่า? แถวกลางคนที่สองจากซ้ายใส่เสื้อหนาวสีดำนั่น
วิวมองลงไปตัวเืมืองด้านล่าง
อีกซักรูป..
จากที่นี่ ครูฝึกติดลม พากันไปวิ่งขึ้นบันไดอีกวัดนึง.. สรุปแล้วปีนี้ป้าโซกับเจ้าตัวเล็กไปไหว้ทั้งหมด 5 วัด
ต่อจากนี้ก็เริ่มทัวร์แข่ง จบห้วนๆอย่างนี้แหละหมดเวลาอัพ จะไปดูการเรียนการสอนละ พบกันใหม่บล็อกหน้าสวัสดีค่ะ..
Create Date : 20 มกราคม 2554 |
|
50 comments |
Last Update : 20 มกราคม 2554 11:58:54 น. |
Counter : 959 Pageviews. |
|
|
|
เจิมคืน 5555+