Bloggang.com : ป้าโซ : เวียนมาแข่งยูโดที่ดะไซฟุอีกปี .. บรรยากาศและรูปประกอบแบบหนังแห้งเช่นเคยค่ะ

เวียนมาแข่งยูโดที่ดะไซฟุอีกปี .. บรรยากาศและรูปประกอบแบบหนังแห้งเช่นเคยค่ะ

ปีนึงผ่านไปไวจ้าดนัก เหมือนกับเพิ่งไปแข่งที่ดะไซฟุอยู่หยกๆ เวียนมาถึงอีกปีแล้วหรือนี่?.. ไม่แปลกที่ลูกมันจะโตขึ้นและแม่มันจะแก่ลง

เลิกๆๆ.. เลิกพูดถึงเรื่องก่งแก่ ไม่เอา ไม่เสนาะหู

ปีนี้เป็นปีสุดท้ายที่เจ้าตัวเล็กจะออกแข่งที่นี่ในระดับประถม ปีหน้าถ้าทางทีมยังต้องการตัวอยู่ก็คงมาแข่งอีก แต่ป้าโซชักจะไม่อยากให้ลูกลงแข่งแบบทีมในระดับมัธยมละ เพราะรู้สึกว่าอันตรายกว่าระดับประถม เนื่องจากคละชั้นปี ไม่จัดเป็นระดับชั้นเดียว และวะสะ(ท่า)ที่ใช้ก็สามารถใช้ท่าที่อันตรายขนาดหักแขนหักขา รัดคอให้หมดสติได้ แล้วไอ้จ้อยของแม่ ตัวมันจ๊อดแค่นั้นจะไปสู้อะไรกับพวกพี่ๆเซ็มไป้ตัวเท่ากระบือ

การแข่งขันคราวนี้ก็มีรถฉุกเฉินมารับตัวไปคนนึงเพราะบาดเจ็บ..

เอาน่ะ ปีหน้าว่ากันใหม่ มาดูบรรยากาศปีนี้ก่อน

ล้อหมุนจากที่นัดหมาย 6.50 น. นักกีฬาประจำบ้านหัวซุนไปนอนหลับบนรถต่อหลังจากล้างหน้าแปรงฟันเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว ลืมตามายัดข้าวปั้นสองก้อนเข้าปากเท่านั้นแล้วก็หลับต่อ การเดินทางใช้เวลาไม่นานนักแค่ประมาณสี่สิบนาทีก็ถึงสนามแข่ง .. แต่สี่สิบนาทีเธอก็หลับของเธอได้ ถ่วงเวลาตื่นสุดฤทธิ์..

ปีนี้มาถึงสนามแข่งเร็วกว่าปีที่แล้ว ทำให้มีพื้นที่จับจองปูที่นั่งได้ใกล้เบาะแข่ง และเช่นเคย .. ในพิธีเปิดต้องมีพระมาทำพิธีให้พรให้สมกับที่ดะไซฟุเป็นเมืองแห่งเทพเจ้า..

พระจะมาโบกๆแส้กระดาษให้พรก่อน แล้วถึงคิวสาวน้อยที่ตอนเดินอยู่บนเวทีจะเดินเนิบนาบยังกะหุ่น ค่อยๆย่างก้าว แต่พอจบพิธีลับตัวเข้าฉากละทีนี้เดินจ้ำอ้าวเชียะ

ทีมที่เข้ามาแข่งปีนี้ จำนวนพอๆกับปีที่แล้ว การแข่งจะจับกลุ่มแข่งกันสามทีม แล้วทีมที่ได้คะแนนมากที่สุดถึงจะขึ้นไปแข่งทัวร์นาเม้นท์เป็นหนึ่งในแปดทีมหรือ Best Eight ซึ่งปีที่แล้วมาถึงรอบนี้แหละ ปีนี้จะไต่ถึงมั้ยก็ไม่รู้ สั่งปิ่นโตอาหารกลางวันไว้เค้าจะมาส่งตอน 13.30 น. บอกนักกีฬาทั้งหลายว่าพยายามยื้อเวลาแพ้ไว้ อย่าแพ้ง่ายนักรอเวลาปิ่นโตมาส่งก่อน กัมบั๊ดเตะเนะ

เอ้า .. มีนะคะ ประเเภทแข่งเป็นทีมแรกๆ พอแพ้ตกรอบไปสักสิบโมงได้ แต่ปิ่นโตมาส่งเที่ยงยังงี้ ก็ต้องพากันนั่งแกร่วรอปิ่นโตแล้วทานกลางวันด้วยกันถึงค่อยกลับ ทีมอื่นน่ะเคยมี แต่ทีมเจ้าตัวเล็กยังไม่เคย..

และแล้วก็แข่งครั้งที่หนึ่ง วันนี้ถ่ายรูปมาเล่าเป็นหนังแห้งนะคะ.. คู่ต่อสู้เจ้าตัวเล็กเป็นสาวน้อย ดูสัดส่วนซะก่อน.. เป็นงี้ประจำ

ลุยลูก..ลุย เข้าทำก่อนได้เปรียบก่อน ระวังอย่าไปคานแรงกับเค้าพอลูก.. แม่ยกสั่งลุย

ดูคู่ต่อสู้ออกแนวแปลกใจ ไอ้จิ๋วนี่ไมมันจู่โจมเร็วและแรงนักวะ ไมมันไม่หมูเหมือนหุ่น?

เอ้า.. ฮึบบบบ!!! ยูโค.. และ ยูโค.. เย้.. ทำยูโคได้สองครั้ง

จบการแข่งขันที่เจ้าตัวเล็กชนะ และทั้งทีมชนะทุกคนค่ะกับการแข่งขันครั้งแรก เทียบหัวต่อหัว ทีมเราอยู่ขวามือนะคะ .. ฝ่ายเราจะตัวใหญ่สู้กับเขาได้แค่สองคน คนสุดท้ายที่ถัดจากเจ้าตัวเล็กนั่นแกใหญ่แต่ตัว แต่ฝีมือขึ้นกับอารมณ์ฮึดแต่ละครั้ง เอาแน่นอนไม่ได้ ที่เหลือคนที่สามและเจ้าตัวเล็กมักจะแพ้สัดส่วนคู่ต่อสู้ทุกครั้งไป แต่การต่อสู้ก็ขึ้นกับโชค

มาแข่งครั้งที่สอง เจ้าตัวเล็กคาดเอวสีขาวนะคะ.. คู่ต่อสู้เจ้าตัวเล็กเป็นผู้ชายที่ไม่ใหญ่กว่าเท่าไหร่นัก แต่ก็ใหญ่นั่นแหละ เด็กคนนี้ดูการต่อสู้ที่ผ่านมาของแก ดูเป็นตัวเต็งในทีมที่จะชนะคู่ต่อสู้ได้ เมื่อมาเจอกับเจ้าตัวเล็กก็ประมาณ .. เฮ้ยยย.. เล็กน้อย.. ไอ้จิ๋วนี่แป๊บเดียวก็ล้มแล้ววว..

แต่แข่งๆไป เอ๊ะ.. อ๊ะ.. เฮ้ย..

แหม่..มันได้ความรู้สึกตรงนี้แหละค่ะ ตรงที่ได้ลุ้นจากที่เราเสียเปรียบเรื่องรูปร่าง แต่ก็สู้สุดใจ

ผลการแข่งขันคู่นี้ของเจ้าตัวเล็ก เสมอ.. แต่ผลการแข่งขันของทั้งทีม.. ชนะ ชนะ เสมอ เสมอ แพ้ จึงชนะไปในที่สุด ทำเอาคู่ต่อสู้เจ้าตัวเล็กหลั่งน้ำตาออกมา เพราะหวังแต่ต้นแล้วว่าเขาจะเอาชนะได้ และเพราะเขาเสมอ เลยทำให้ทีมเขาแพ้

ลุงแอบได้ยินครูฝึกของทีมนี้พูดกันว่า คำนวณผิดพลาดไปหน่อยเรื่องทีมของเจ้าตัวเล็ก เขาหวังว่าเจ้าตัวเล็กและเด็กอีกคนที่ตัวเล็กเหมือนกันจะแพ้ แต่กลับกลายเป็นเสมอและชนะ .. นี่แหละ .. มิซูม่า ทีมที่เด็กๆดูเล่นๆ ไม่แยแสกับการแข่งขัน ครูก็ใจดีไม่ตีไม่ตวาดเด็กเวลาแพ้ อย่างดีก็บ่นงึมๆงำๆ แต่เวลาแข่งไม่เคยทำให้ทีมผิดหวัง ได้เข้ารอบท้ายๆเกือบทุกครั้ง ครูฝึกทีมอื่นต่างถิ่นที่ไม่เคยรู้จักทีมมิซูม่ามาก่อน จะผ่านสายตากับทีมเรา เพราะเด็กดูเหยาะๆแหยะๆ ไม่เข้มงวดกับระเบียบสักเท่าไหร่ ตัวก็เล็ก แถมท่ายูโดยังเล่นแบบตามใจตัวเองอีกต่างหาก แต่มันทำล้มได้ไงวะ?

เรื่องเด็กในทีมนี้ ตอนป้าโซเข้ามาร่วมทีมใหม่ๆก็ให้อึดอัดขัดใจเหมือนกัน เพราะเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ เป็นเด็กที่เล่นแบบเด็กจริงๆ ตามแต่เรื่องของเขา การฝึกซ้อมไม่สนใจเต็มร้อยเท่าที่ควร อย่าไปหาความสวยงามเป็นระเบียบเรียบร้อยกับเด็กกลุ่มนี้ ขนาดยืนตรงทำความเคารพยังคนละทีสองที หัวผงกกันคนละหยึกหยัก

ใหม่ๆ ป้าโซก็พยายามจะช่วยหัดพวกเขาเหมือนกัน แต่ทำไปทำมาแล้วก็ต้องปล่อยเขาไปตามแบบของเขา มาทำที่ใจเราดีกว่าที่จะยอมรับเขาให้ได้ และเมื่อยอมรับได้ คุ้นแล้วก็จะเห็นความน่ารักแบบธรรมชาติของพวกเขา ถึงแม้จะดื้อแต่ผู้ใหญ่พูดแล้วก็ฟัง แม้จะฟังแค่ชั่วคราวก็เหอะ เราก็ต้องปากเปียกกันต่อไป

ป้าโซว่าการให้ความสำคัญของความเป็นตัวตนในเด็กนี่ สำคัญเอาการกับจิตใจเด็กทีเดียวเชียวแหละ เด็กแต่ละคนไม่เหมือนกัน ผู้ใหญ่มีหน้าที่คอยเกลาอย่าให้ออกนอกลู่นอกทางนักก็พอ โดยธรรมชาติแล้วพวกเขาไม่ได้เลวร้ายนักหนาหรอก..

เอ้า.. ไปถึงไหนแล้ว กลับๆๆ กลับมา ต่อๆๆๆ..

เมื่อชนะทั้งสองทีมก็เข้าสู่รอบแปดทีมสุดท้าย ซึ่งต้องคอยนานอยู่พอสมควรกว่าจะได้แข่ง เพราะเขาต้องรอระดับมัธยมแบบทีม และผู้หญิงแบบเดี่ยวซึ่งแข่งรวมทั้งหมดทั้งม.ต้น ม.ปลาย และผู้ใหญ่ ให้แข่งเสร็จสรรพก่อน ค่อยมาแข่งทัวร์นาเม้นท์พร้อมๆกัน

ระหว่างที่รอนั่นก็มาลุ้นพี่ผู้หญิงม.1 ซึ่งเป็นตัวเต็งของทีมเราเหมือนกัน เธอออกแข่งเดี่ยว สัดส่วนและฝีมือเธอไม่เป็นรองใคร เป็นหนึ่งในนักกีฬาระดับจังหวัด ชนะมาสามครั้ง พอมาครั้งที่สี่ต้องแข่งกับผู้ใหญ่(ซึ่งเขาไม่แยกรุ่นค่ะ) เจอผู้ใหญ่ใช้ชั้นเชิงสูงกว่าจับมัดคอจนต้องตบมือกับเบาะยอมแพ้เพราะหายใจไม่ออก

แล้วมานั่งน้ำตาไหลคับแค้นใจที่เบาะ .. ลุงบ่นๆๆๆ บอกไม่แฟร์เลย ตัวเป็นผู้ใหญ่ซะเปล่า ตัวก็ใหญ่กว่า สู้กับเด็กม.ต้นซึ่งที่เสื้อก็เขียนไว้นะว่าม.ต้น ยังจะใช้ท่าแบบนี้อีก ใช้หัวคิดหรือเปล่า? .. ป้าโซบอกใช้แล้วววว.. ถึงได้ใช้ท่างี้ไง ใช้หัวคิดเพื่อจะชนะอย่างเดียว

และแล้วก็ถึงทัวร์นาเม้นท์รอบแรก แปดทีมสุดท้าย คู่ของเจ้าตัวเล็กค่ะ..

เด็กป.หกหรือนั่น?

และแล้วก็แพ้ไปตามระเบียบ ผลการแข่งของทั้งทีม .. ชนะ(อิปป้ง) ชนะ(ยูโค) เสมอ แพ้ แพ้ ซึ่งมองทั้งหมดแล้วเสมอกันทั้งทีม แต่การที่ฝ่ายเราชนะครั้งที่สองด้วยยูโค ทำให้ฝ่ายเราแพ้ไปอย่างหวุดหวิด เพราะฝ่ายเค้าชนะครั้งอื่นเราด้วยอิปป้งซึ่งคะแนนสูงกว่า

ทีมที่ชนะคือทีมซ้ายมือค่ะ..

ครูฝึกมาแหย่เจ้าตัวเล็กตอนหลังว่า ถ้าเท็ตซึอดทนเอาเสมอได้ทีมก็จะผ่านไปได้นะ เจ้าตัวเล็กร้อง "มุริ มุริ (ไม่ไหว.. ไม่ไหว)"

เอาน่ะ..กีฬามันไม่ได้มีแต่ชนะนี่นะ (แต่ถ้าชนะก็ดี

)

พบกับการแข่งคราวต่อไปค่ะ..

Create Date : 17 พฤศจิกายน 2553

Last Update : 17 พฤศจิกายน 2553 14:40:31 น.

22 comments

Counter : 1102 Pageviews.

หวัดดีจ้า คำว่าแก่กับคำว่าอ้วนนี่ถือว่าเป็นคำไม่สุภาพเลยจ้าป้าโซ แต่พักนี้เจอบ่อยมาก

ทำไมปล่อยให้อ้วนแบบนี้ ไม่พูดดีกว่าไม่สุภาพ

ตามป้าโซไปเที่ยวด้วย ชอบป้าโซเล่าสนุกดี อิอิ ได้เจิมด้วย

โดย: แม่สามข้าว (sinaporn

) วันที่: 17 พฤศจิกายน 2553 เวลา:18:01:56 น.

โดย: สาวสะตอใต้

วันที่: 17 พฤศจิกายน 2553 เวลา:19:06:32 น.

ป้าโซ
แล้วเวลาเชียร์ลูกชายแข่ง เคยเผลอตะโกนเสียงในฟิล์ม ภาษาไทยบ้างม้ัยอะ

ไอ้ตัวเล็กของป้าโซเวลาถ่ายรูปปกติก็งั้นๆ โฮ...พอลงสนามนะ ฉายแววพระเอกนักสู้จริงจัง แม่ก็สุดยอด รูปออกมาได้อารมณ์ สุดๆ

ป้ากิ๋มมาชวนไปเที่ยวงานลอยกระทงบ้านป้าค่ะ

โดย: kim_tiger

วันที่: 17 พฤศจิกายน 2553 เวลา:20:37:31 น.

ลูกเขยหนูเก่งเนอะ

โดย: keng_toshi

วันที่: 17 พฤศจิกายน 2553 เวลา:22:51:54 น.

แอบไปดูรูปป้่่าโซมา เจ้าขิมกระซิบบอกไว้ก่อนบินไปซานฟราน ขอบคุณมากๆ กับเม้นท์ที่คิดถึง

เค้าเอาแว่นมาขยายแล้วนะ ยังไม่เห็นรอยย่นเลย เก่งจริงรอบหน้าให้ลุงถ่ายใกล้ๆ หน่อยดิ หมวกที่ใส่ทันสมัยดีนะ ฟันธงได้เลยเราวัยเดียวกัน เฉลยให้ก็ได้

รูปลูกหมูป้าโซเห็นว่าดูดี เพราะเป็นวันแต่งงานนิ ดีใจที่เค้าขอแต่ง เลยหน้าตาสดใส ร้องเพลงในใจงิ้งง้างตลอด

อ้อ..แล้วมันก็ 4 ปีแล้วนิ กำนันใช้งานจนหัวบาน หน้าดำ เหี่ยว จนอยากไปเกิดใหม่ โดยการทำเฟซลิฟท์ แต่กำนันก็ได้แต่หยอดคำหวานๆ ให้ทุกวันจนตายใจ เพราะกลัวต้องจ่ายตังค์
ว่าลูกหมูสวยแม้แต่ยามหลับ สงสัยแกฝันไป เพราะหลับจริงๆ เพื่อนเคยถ่ายรูปไว้แบล็กเมล์ โกรธมันซะแทบแย่ที่ทำคนสวยเป็นคนไม่สวยได้ไง กล้องไรฟ่ะ อย่างงี้ต้องเผา

อุ๊ย..ขอโืทษติดนิสัยใจร้อน

กำนันเรียกชื่อลูกหมูได้ถูกต้องเป๊ะจ้ะ แถมถ้าคนอื่นเรียกไม่ถูกก็จะติง แต่ลูกหมูเฉยๆ นะ เพราะการสะกดชื่อเราเิองทำให้คนเรียกเพี้ยน แต่ก่อนเคยใช้ PUK เค้าเรียกกันว่า ปุ๊ก เลยเปลี่ยนการสะกด เป็น Pak Jung Yee ฮี่ๆ ทำให้คนไขว้เขวนึกว่าเราเป็นสาวเกาหลี

ป้่า่โซไปดูทัตซึตรงไหนหาไม่เห็น อ้อ..สงสัยถ่ายรูปอยู่

คนเป็นแม่ก็งี้นะ ไม่ค่อยกล้าดูอะไรที่ลูกต้องเสี่ยงๆ กลัวลูกเจ็บอ่ะ
แต่ไม่ค่อยแฟร์เลยนะ ที่เอาคนตัวไม่เท่ากันมาแข่ง กลัวหลานเจ็บ

ลูกหมูำพาลูกสาวคนโตกับคนเล็กอายุย่าง 14 แล้วจ้ะ เค้าอยากเล่น โกคาร์ท กับหลานๆ ไปหัดกัน โิอย..ใจเสีย เพราะลูกขับไม่เก่งชนรั้วตั้งแต่เริ่มออกตัว 15 นาทีที่เค้าให้เล่นมันนานแท้ว้า ตากำนันน่ะซิหัวโจกออกความคิด อยากหาเพื่อนเล่น เด็กๆ มันเลยชอบ จะเอาอีกรอบ แต่แม่บอกโน

เหมือนจะเขียนได้อีกบล็อกทีเดียว เดี๋ยวต่อใหม่ ลาล่ะ

โดย: ลูกหมูตัวกลม

วันที่: 18 พฤศจิกายน 2553 เวลา:4:51:37 น.

หวัดดีครับคุณน้องป้าโซ...

มาติดตามการแข่งขันยูโดอย่างใจจดจ่อ
สนุกและได้ลุ้นเหมือนอยู่ข้างสนามเรย

ทีมหลานชายก็คงทำได้ดีเต็มที่ของเค้าแระหละ
อย่างที่ป้าตบท้ายไว้...

"เอาน่ะ..กีฬามันไม่ได้มีแต่ชนะนี่นะ (แต่ถ้าชนะก็ดี )" 555+

ไอ้นิสัยหรือสันดอนแบบ "กีฬาแพ้ คนไม่แพ้เนี่ย" ผมเกลียดเข้าไส้
ผมเคยต้องวิ่งหนีหางจุกเด่เพราะพวกมานตาม "ราวี ราวี..." เฮ้อ! เหนื่อย

อ้อ ประทับใจกับกลยุทธ์ "ถ่วงเวลา รอปิ่นโต" ฮื่อ คนคิดได้เนี่ยต้องมีประสบการณ์สูงทีเดียวเนาะป้า

อีกอย่างที่เขายังอนุรักษ์พิธีกรรมโบราณ เอาพระชินโตมาอำนวยอวยชัย ดูแล้วก็แปลกตาดี
แสดงว่าชาวนิฮงนี่ยังศรัทธากับสิ่งศักดิ์สิทธิ์อยู่พอประมาณ
ซึ่งผมว่าสำหรับชาวเอเซียแล้วคงยังให้ความสำคัญกับตรงนี้อยู่ทุกประเทศนะครับ

ขอบคุณอีกทีที่นำบรรยากาศมาแบ่งปัน

จะรออ่าน-ชมทัวร์นาเม้นท์หน้าคับปร้า บ๊ะบาย !

โดย: Dingtech

วันที่: 18 พฤศจิกายน 2553 เวลา:10:46:45 น.

ป้าโซขา..
ตามมาดูผลงานของป้าโซค่ะ
ขออภัยที่มาช้าไปหน่อย..
หายไปหลายวัน เพราะถูกส่งไปศึกษาดูงานที่เชียงใหม่ กับเชียงราย กลับมาก็งานยุ่งๆ ตลอด ไม่ค่อยมีเวลาอัพบล็อก

หวังว่าป้าโซคงสบายดีนะคะ
อ่านแล้วได้บรรยากาศดีจังเลย
ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้ตัวเล็ก และทีมมิซูม่าต่อไปค่ะ
สู้ ๆ!!!!

ป้าโซดูแลสุขภาพด้วยนะคะ

โดย: หกพันไมล์

วันที่: 18 พฤศจิกายน 2553 เวลา:23:59:42 น.

ป้าโซขยันพาหลานไปแข่งแท้ ๆ เนอะ...ที่คาโกชิมะ โคโยมีประปรายแต่หนูว่ามันไม่ค่อยเยอะเหมือนที่เห็นในทีวีเลยนิ...แต่ก็สวยนะคะ บางต้นใบไม่สีขาวอ่ะ...อันนั้นเปรี้ยวจริงเลย...สวยแปลกกว่าสีแดงเยอะเลยค่ะป้าโซ...แต่หลังจากวันที่เค้าว่าเป็นวันสุดท้ายของโคโย...วันต่อมามันก็หนาวซะงั้น...พยากรณ์อากาศที่นี่เจ๋งจริง ๆ เลยเนอะป้าโซะเนอะ...อ้อ...วันก่อนนั่ง ๆ ดูทีวักันอยู่กระจกประดูบ้านก็เขย่า ๆ ๆ ตกใจหมด...ที่บ้านว่า...อ้อ...ซากุระจิม่าประทุเล็ก ๆ มั๊ง...แล้วทุกคนก็ดูทีวีต่อ...แล้วอีกอย่างพอห้าโมงเย็นที่นี่เค้าจะมัสัญญาณแบบเดียวกับตอนสงครามโลกเลยอ่ะป้าโซ...หวอ.....อย่างดังมาวันแรก ๆ งง...เฮ้อ...เค้าให้เราไปหลบแผ่นดินไหวรึเปล่าวะ...ดูข้างป้านก็ไม่เห็นมีอะไร...มารู้สามสี่วันหลังว่าแค่บอกเวลา...เสียงนี่เขย่าขวัญอย่างแรงเลยอ่ะ ฮ่า ๆ ๆ นึกว่าหลงมายุคสงครามโลกซะอีก....ฮ่า ๆ ๆ บ้านป้าโซมีมั๊ยอ่ะ...หวอ......อ....เนี่ย...

โดย: ไก่ย่างถูกเผามันจะถูกไม้เสียบ

วันที่: 19 พฤศจิกายน 2553 เวลา:7:51:35 น.

อู้ย อูย...เจ้าตัวเล็กเจ๋งมากๆเลยอ่ะป้าโซ ดูคู่ต่อสู้แต่ละคนตัวบักเอ้บทั้งนั้น แสดงว่าเจ้าตัวเล็กสุดหล่อมีลีลาลูกล่อลูกชนเฉียบขาดจริงๆ เหมือนใครน้อ?

เป็นตุ๊กตาถ้าอยู่ในนั้นคงจ้องดู+แหกปากตะโกนลุ้นสุดฤทธิ์แหงๆ คงไม่ทันได้เก็บภาพเด็ดๆแบบป้ามาฝากกันหรอก

แล้วการถ่ายภาพเคลื่อนไหวให้เป็นสต๊อปแอ็คชั่นก็ไม่ง่ายนักที่จะได้ภาพสวยๆออกมาเนาะ ป้าว่าไหม? ป้าโซเก่งอ่ะจ้ะ

แอบอ่านที่เม้นพี่ลูกหมู ป้าโซบอกว่าคู่ของป้าครองรักกันมา 17ปีแล้ว โอ้..ช่างยาวนานจริงๆอ่ะจ่ะป้า ก็คงต้องงั้นเนาะเพราะลูกชายคนโตของป้าก็เป็นหนุ่มแล้วอ่ะเนาะ

โดย: ตุ๊กตา (เกลือหนึ่งกำน้อย

) วันที่: 19 พฤศจิกายน 2553 เวลา:13:56:26 น.

อ่านไปลุ้นไปป้า
บรรยากาศเหมือนกำลังดูมวยสวนลุมพินียังไงงั้นเลย
ลุ้น ตื่นเต้น...แอบห่วงตัวเล็ก...
เก่งจริงๆ..เอานะไม่เป็นไร คราวหน้าๆๆๆๆภูมใจมั๊ยมีลูกเก่งและหน้าตาดีแบบนี้..อิๆๆ

โดย: โจนบ้ากับป้าแก่ๆ

วันที่: 19 พฤศจิกายน 2553 เวลา:14:13:45 น.

สวาทดีจ้าป้าโซ มาดูซันชิโร ลูกป้าโซแข่งยูโดเด้อ อิอิ

โดย: smack

วันที่: 19 พฤศจิกายน 2553 เวลา:16:32:05 น.

แอบมาเป็นกำลังใจให้เจ้าตัวเล็กของป้าโซค่ะ ฉายแววนักสู้ เยี่ยมไปเลยค่ะ งวดหน้าขอให้ชนะละกันนะคะ

โดย: thainurse@norway

วันที่: 19 พฤศจิกายน 2553 เวลา:22:35:26 น.

ก็เรื่องเรียนแล้วก็ ปัญหาที่ทำงานนิดหน่อยค่ะ 55555 แบบว่า ผอ. ดันเอ็นดูเก่งเป็นพิเศษ ก็เลยให้ 2 ขั้นเก่งในปีนี้ แต่มีคนอื่นเค้าก็อยากได้เหมือนกัน เลยมีปฏิกริยากับเก่งนิดๆ หน่อยๆ พอให้เราเครียดเล่นๆ

ป.ล. เรื่อง 365 วันแห่งรัก เป็นละครที่ดีมากๆเลยค่ะ ไม่ไร้สาระ มีคติสอนใจตลอด อยากให้ละครไทยเป็นแบบนี้เยอะๆค่ะ

โดย: keng_toshi

วันที่: 19 พฤศจิกายน 2553 เวลา:22:36:27 น.

สวัสดีค่ะป้าโซ สบายดีไหมคะ ขอบคุณป้าโซที่แวะไปทักทายที่บล็อคนะคะ ตอนนี้ไม่ได้อัพปล่อยร้างเลยค่ะ เล่นแต่เฟสบุ๊ค

หนูคลอดลูกสาวมาได้เกือบสามเดือนแล้วค่ะ คลอดง่ายน้องแข็งแรงเลี้ยงง่าย กินเก่งมากๆ

ถ้าป้าโซมีเฟสบุ๊คเเอดมานะคะ

หาชื่อ มาดามOui น่ะค่ะ

โดย: มาดามอุ้ย

วันที่: 20 พฤศจิกายน 2553 เวลา:6:44:28 น.

โอ๊ย........ ใครหนอ ซุกซนจริงๆ

เมื่อคืนยังกระจุยไม่พอเหรอค่ะ

ยังหาไม้เรียวไม่ได้เลย เด็กหญิงป้าโซ ดื้อเหลือเกิน

แถมยังแอบทำแบบนี้อีก

คงกลับไม่ไหวแน่ๆทรงตัวไม่ได้แล้ว เอ้าพามาส่งบ้าน

ของแถมเผื่อติดลม อิอิ

โดย: แม่หมู (jamaica

) วันที่: 20 พฤศจิกายน 2553 เวลา:10:58:06 น.

ขนาดบอกไม่พูดเรื่องแก่

ใครน๊าไปพูด "แก่ๆ" ถึง Blog แม่หมู

ตกลงแก่ด้วยกันนะคะ

ดูรูปแล้วก็นึกถึงตัวเองเหมือนกัน

ที่เคยตะลอนๆพาลูกชาย 2 คนไปแข่งเทควันโด้

เฮ้อ แก่แล้วจริงๆ

โดย: แม่หมู (jamaica

) วันที่: 20 พฤศจิกายน 2553 เวลา:11:01:51 น.

บรรยายกีฬาราวกะมืออาชีพ

เห็นทีมฝ่ายตรงข้ามแต่ละคน บึ้มๆ ทั้งน้าน (ขนาดแพลมมาหน่อยเดียว) อีด้านนี้ก็คนแคระทั้งเจ็ด เฮ้อ...

เขาให้พูชายแข่งกะพูฉิงได้ด้วยเหรอ?? ตอนฟัดกันจะเป็นไงหนอ...

ไอ้รุ่นไม่เกี่ยงน้ำหนักและวัยเนี่ย ไม่เข้าใจจิงๆ แข่งระดับโลกเขายังต้องแบ่งรุ่นแบ่งน้ำหนัก โดนตาน้องอ้วนตัวยักษ์ล้มทับทีนึงก็แย่แระ

โดย: พี่หมี (Bkkbear

) วันที่: 20 พฤศจิกายน 2553 เวลา:12:48:02 น.

ตามมาเชียร์หลานชายแข่ง และขอแสดงความยินดีกับชัยชนะนะคะ ตัวเล็ก แต่ใจไม่เล็กค่ะ

ช่วงนี้ใคร ๆ ก็ไปเที่ยวกันหมดนะคะ ป้าโซวางแผนจะไปเที่ยวไหนหรือเปล่าคะ ตู่ก็กำลังฟังอยู่ว่าจะต้องเก็บกระเป๋าไปที่ไหนดี ระหว่างอเมริกา เยอรมัน หรือ เมืองไทย หรือว่าเฝ้าบ้านกับต้นคริสมาสเล็ก ๆ ที่บาห์เรน

ขอให้มีความสุขในวันหยุดสุดสับปดาห์นะคะ

โดย: Candlelight Blues

วันที่: 20 พฤศจิกายน 2553 เวลา:12:56:56 น.

คิดถึง คิดถึง

โดย: แม่สามข้าว (sinaporn

) วันที่: 20 พฤศจิกายน 2553 เวลา:15:52:46 น.

โอ้....บรรยายได้สุดยอดเลยครับ

อ่านมาเรื่อยๆก็แอบลุ้นไปด้วย

เจ้าตัวเล็กเก่งนะเนี๊ยะ ฝึกต่อไปให้ติดทีมชาติเลยนะครับ

สู้ต่อไป ทาเกชิ

โดย: อสูรกายไทฟอน

วันที่: 21 พฤศจิกายน 2553 เวลา:14:40:41 น.

คิดถึงป้าโซสุดหัวใจ จนต้องแวะมาตาม ว่างเมื่อไหร่แวะไปด้วยนะจ๊ะป้าจ๋า จะรอ ร้อ รอ รอคนสวยจนกว่าจะไป

โดย: ตุ๊กตา (เกลือหนึ่งกำน้อย

) วันที่: 21 พฤศจิกายน 2553 เวลา:18:28:30 น.

ดีจ้าป้าโซ
เปิ้ลมาดีเลย์สุดๆเลย เค้าแข่งกันจบไปแระ เพิ่งมาถึง
ไหงนักกีฬาขนาดต่างกันขนาดนี้ล่ะคะ เปิ้ลว่าระหว่างแข่งป้าโซคงเป็นห่วงลูกมากเลยใช่มั้ยคะ
มุริ แปลว่าไม่ไหวหรอคะ จะได้ยืมไปใช้บ้าง 555+

โดย: apple.007

วันที่: 21 พฤศจิกายน 2553 เวลา:22:31:19 น.