แข่งยูโดที่ Yamato BG .. หลังนักกีฬาฟื้นไข้
หลังจากแม็ทช์ที่แล้วเมื่อวันอาทิตย์ที่ 14 ต่อไปก็ไปแข่งในวันอังคารที่ 23 ซึ่งเป็นวันหยุดของที่นี่ โดยไปแข่งที่ Yamato โดยแพ้รวดมันเกือบทั้งหมดของการแข่งขัน !! หมายถึงเจ้าตัวเล็กนักกีฬาที่บ้านนะคะที่แพ้ มีอยู่ครั้งเดียวที่เสมอทั้งๆที่คู่ต่อสู้คนนี้เคยเอาชนะเขามาได้เพราะสภาพร่างกายนักกีฬาเราคราวนี้ไม่เต็มร้อย เพิ่งจะหายป่วย คู่ต่อสู้ของเจ้าตัวเล็กคราวนี้.. เช่นเคย .. โชคไม่ดีไปได้คู่ต่อสู้ที่ตัวใหญ่กว่ามากมายเท่านั้นยังไม่พอยังเก่งกว่าด้วย เอาน่ะ..ถึงความใหญ่ของตัวจะเป็นส่วนหนึ่งของความเก่งก็เหอะ แต่โดยส่วนตัวแล้วเขาก็เก่งแหละ เอ๊ะ..มันยังไง นังแม่คนนี้?
ถึงเจ้าตัวเล็กจะแพ้ แต่ทีมสามารถไปได้ถึงที่สาม เนื่องจากลูกทีมคนอื่นของเราสู้เขาได้(ไอ้จิ๋วของเราเกาะน้องรับรางวัล กร๊ากกก..) ในขณะที่แข่งประเภทเดี่ยวเห็นคู่ต่อสู้แล้วอยากให้เจ้าตัวเล็กลงแข่งเหลือเกิ๊นนนน.. เพราะโอกาสไปถึงเส้นชัยมีสูงมากเนื่องจากตัวเก่งๆเค้าจับลงแข่งประเภททีมหมด แต่เราหมดสิทธิ์ลงแข่งประเภทเดี่ยวเพราะลงแข่งแบบทีมซะแล้ว..
ก่อนแข่งขันแม็ทช์วันอังคาร นักกีฬาของเราไข้ขึ้นซะเช้าวันอาทิตย์.. ไข้สูงถึง 39.4 องศา ต้องสอดยาลดไข้เข้าก้น.. ตอนแรกยังกลัวว่าจะเป็นไข้หวัดใหญ่ยอดฮิตของฤดูกาลนี้ แต่ค่อยยังชั่วที่ไข้ลดลงเร็ว วันจันทร์เลยให้หยุดเรียนพักผ่อนวันนึงเพื่อวันอังคารจะได้ไปแข่งยูโด อู๊ยยย เหตุผล!! ไม่ๆๆๆ แหม่.. ไม่ได้กะการหรือโหดถึงปานน้านนน ไม่ได้มีจุดประสงค์เช่นนั้น ที่ให้หยุดก็เพื่อให้ร่างกายพักผ่อนให้พอจริงๆ บังคับให้อยู่แต่ในห้องนอนตลอดห้ามลงมายกเว้นเข้าห้องน้ำ ไข้หวัดมันก็แค่นี้แหละ พักผ่อน กิน ยา น้ำ .. วันต่อไปที่จะต้องไปยูโดนี่ ก็ดูเขาก่อนว่าไหวไหม ถ้าตัวเขาไม่ไหวก็จะโทร.ไปบอกทางทีม ถึงทางทีมจะเสียโอกาสไปคนนึงในการแข่งก็ช่วยไม่ได้ พอดีนักกีฬาเราพอไหว.. ไปถึงจะมีลุ้นแพ้หรือเสมอหรือพระเจ้าเข้าข้างมีชนะ ก็ดีกว่าไม่ไปซึ่งปิดประตูแพ้ไปเลยคนนึงหนึ่งคะแนน..
วันรุ่งขึ้นยา..พร้อม ปรอทวัดไข้..พร้อม อุปกรณ์เอาใจนักกีฬาอันประกอบด้วยผ้าห่ม(ขี้ริ้ว)ประจำตัวเก่าๆที่ปกติไม่อนุญาตให้เอาออกจากห้องนอน หนังสือการ์ตูน เกม เมื่อทุกอย่างพร้อมจึงเริ่มออกเดินทาง สนามแข่งวันนั้นอยู่ใกล้ๆ ขับรถไปครึ่งชม.ได้
การแข่งขันเป็นไปอย่างสบายๆ พอเห็นคู่ต่อสู้ก็รู้ละว่าผลจะเป็นยังไง พ่อนักกีฬาสั่งว่าเอาแต่พอควรไอ้จิ๋ว.. ไม่ต้องหักโหม ไม่ไหวก็คือไม่ไหวไม่ต้องทนนักเดี๋ยวไข้กลับ ฮีโร่มัยซิน..ใช้กินก่อได ใช้ทาก่อได .. ไม่จ่ายด้วยนะเออ อยู่นอกปท. (อ๊ะ..รู้จักกันหรือเปล่านี่ ฮีโร่มัยซิน ) นักกีฬาก็เลยสมนาคุณพ่อด้วยการแพ้มันรวดอย่างที่บอกไปข้างต้น..
จริงๆบล็อกนี้กะจะเล่าถึงการแข่งครั้งล่าสุดเมื่อวันอาทิตย์ที่ 28 ที่ผ่านมาหมาดๆ รวบยอดเป็นการแข่งสองวัน แต่เนื่องด้วยป้าโซเขียนสั้นไม่เป็นและด้วยความเมามันในน้ำลาย เห็นทีจะต้องแยกเป็นอีกบล็อกนึง เพราะไม่งั้นจะยาวเกินและผู้เชียร์ขอบสนามจะสับสน .. มันไงของมัน อันไหนวันไหนของมันกันหวา?
แข่งคราวนี้ไม่ได้ถ่ายรูปมา เพราะรู้สังขารนักกีฬาเราดีอยู่เลยไม่ได้เอากล้องไปด้วย บล็อกนี้จะพามาติดขอบเตียงตอนที่นักกีฬาเธอเปื่อยละกันค่ะ..
ช่วงป่วย .. นักกีฬาผู้อ่อนโยนในสนามแข่งของเราจะตั้งตนเป็นผู้นำ ผู้ยิ่งใหญ่ ผู้มีพระคุณ..หรืออื่นๆตามแต่จะเรียก.. ในบ้านในทันที!!
อาการไข้สูง 39 กว่าๆนี่ เป็นเรื่องปกติของเด็กบ้านนี้ที่มีไข้ทีไรจะสูงทุกที 40 ปลายๆยังเคยแตะปรอทมาแล้ว.. ต้องจับเช็ดตัว สอดยาเข้าก้นกันไข้ถึงลงมาอย่างไม่เต็มใจซักเท่าไหร่ คนถูกสอดก้นก็ไม่เต็มใจด้วยแต่จำเป็นต้องยอมโก้งโค้งให้สอดเพราะพยาบาลดุ
พอมีไข้สูงก็จะถูกกักบริเวณโดยอัตโนมัติ พื้นที่ประจำการคือบนเตียงในห้องของตัวเอง ซึ่งเจ้าตัวก็ดูเหมือนจะชอบซะด้วย สนุก..ที่ได้เปลี่ยนบรรยากาศและบทบาทความเป็นบุคคลสำคัญของตัวเอง
สนุกตรงที่ชั้นจะกินจะนอนมันบนที่นอนนั่นแหละ มีกริ่งประจำตัวอันนึง(ที่เป็นของเล่นตั้งแต่เด็กๆ) อยากได้อะไรก็กดกริ๊งๆๆ เรียกนางหรือนายต้นห้องทั้งหลายแล้วแต่ใครว่างมารับคำสั่ง .. เท็ตซึจะเอาน้ำเกลือแร่ อ้อ..ใส่แก้วอะลาดินมาด้วยนะ จะนอนดื่ม!! .. น้ำหมดแล้ว เอามาเติมให้หน่อย .. หมอนเจล(ที่แช่เย็นใช้หนุนเพื่อลดไข้)หายเย็นแล้ว เอาอีกใบมาเปลี่ยนให้หน่อย .. พอสนุกจัดเริ่มเรียกแบบไร้สาระละทีนี้ เจอนังแม่ต้นห้องตวาดแว้วววยึดอำนาจคืน ถึงค่อยลดความสำคัญจากระดับนายพลลงสู่ระดับพลตะหานเช่นเดิม
พอได้เวลาอาหาร พยาบาลคุณแม่ก็จะยกถาดอาหารขึ้นไปประเคนถึงที่ กำชับให้กินให้หมด ถ้าไม่หมด..หึๆๆ ถ้าพยาบาลแม่หายเหนื่อยก็จะพอมีอารมณ์เล่นด้วยกับคุณผู้ชายท่าน.. เคาะประตูเบาๆ "ขอโทษที่รบกวนนะค้า..ขอเข้ามาเก็บจานหน่อยค่า.." เดินกุมเป้าตัวงอเข้าไปหาประมาณเรียบร้อยเต็มที่ คุณผู้ชายท่านรับมุกพยาบาลแม่ไม่ทันก็มองพยาบาลแม่อย่างงงๆ .. "แม่..ทำไรน่ะ?" ว้า..ทีเราจะเล่นก็เล่นไม่เป็น .. ไม่หนุก ลงข้างล่างดีกั่ว ..
มีเพื่อนหอบการบ้าน รายการตารางเรียนวันรุ่งขึ้นพร้อมกับจดหมายน้อยเยี่ยมไข้ของเพื่อนๆ เอามาให้ที่บ้าน เค้ามาสามคนป้าโซก็ให้ขนมไปคนละห่อ พอวันหลังไปร.ร. เจ้าตัวเล็กบอกว่าเพื่อนฝากมาขอบคุณแม่อีกทีเรื่องขนม พร้อมกับบ่นๆว่า..
เจ้าตัวเล็ก : แม่เนี่ย.. ใจดีนะ
แม่มัน : เพิ่งรู้เรอะ?
เจ้าตัวเล็ก : แต่แม่ใจดีกับเพื่อนๆเท็ตซึเท่านั้นนี่ ไม่ได้ใจดีกับลูกตัวเอง
แม่มัน : เอ๋า.. ก็ลูกตัวเองจะต้องไปถนอมมารยาทใจดีทำไม รู้ๆกันอยู่ แล้วถ้าแม่ใจดีเกินเราก็จะดื้อวายร้ายเลยใช่มั้ยล่ะ?
เจ้าตัวเล็ก : เท็ตซึไม่เข้าใจ..ทำไมแม่ไม่ใจดีกับลูกตัวเองบ้างล่ะ?
แม่มัน : เออน่ะ.. เวลาใจดีก็มี ใจไม่ดีก็มี คละๆกันไป เอาไว้เท็ตซึมีลูกของตัวเองเมื่อไหร่ก็จะเข้าใจเองแหละ
เจ้าตัวเล็ก : เท็ตซึจะมีลูกของตัวเองได้รึเปล่าก็ไม่รู้
แม่มัน : ทำไมล่ะ? โตขึ้นก็มีแต่งงานมีอ๊อกซัง(ภรรยา)ของตัวเอง แล้วก็มีลูกไง
เจ้าตัวเล็ก : ไม่รู้เท็ตซึจะถูกชอบผู้หญิงรึป่าว (พูดด้วยสีหน้ายังงี้)
แม่มัน :
โปรดติดตามบล็อกต่อไปกับอีกแม็ทช์หนึ่ง.. ระยะนี้ถ้าไม่ติดขัดความขี้เกียจ จะอัพบล็อกอย่างถี่ยิบ กรุณาให้การหนับหนุนด้วยค่ะ
Create Date : 30 พฤศจิกายน 2553 |
Last Update : 30 พฤศจิกายน 2553 16:39:26 น. |
|
41 comments
|
Counter : 905 Pageviews. |
|
|
|
โดย: JewNid วันที่: 30 พฤศจิกายน 2553 เวลา:18:59:27 น. |
|
|
|
โดย: j a r n i k วันที่: 30 พฤศจิกายน 2553 เวลา:20:43:01 น. |
|
|
|
โดย: พระจันทร์ของขวัญ (Great_opal ) วันที่: 1 ธันวาคม 2553 เวลา:10:59:46 น. |
|
|
|
โดย: พระจันทร์ของขวัญ (Great_opal ) วันที่: 1 ธันวาคม 2553 เวลา:11:00:16 น. |
|
|
|
โดย: Dingtech วันที่: 1 ธันวาคม 2553 เวลา:18:25:41 น. |
|
|
|
โดย: aArMel วันที่: 1 ธันวาคม 2553 เวลา:21:21:23 น. |
|
|
|
โดย: แม่สามข้าว (sinaporn ) วันที่: 2 ธันวาคม 2553 เวลา:0:25:43 น. |
|
|
|
โดย: หกพันไมล์ วันที่: 2 ธันวาคม 2553 เวลา:1:41:30 น. |
|
|
|
โดย: พระจันทร์ของขวัญ (Great_opal ) วันที่: 2 ธันวาคม 2553 เวลา:11:19:43 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 2 ธันวาคม 2553 เวลา:12:04:53 น. |
|
|
|
โดย: พี่หมี (Bkkbear ) วันที่: 2 ธันวาคม 2553 เวลา:15:16:17 น. |
|
|
|
โดย: aArMel วันที่: 2 ธันวาคม 2553 เวลา:21:22:32 น. |
|
|
|
โดย: smack วันที่: 3 ธันวาคม 2553 เวลา:16:23:46 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 3 ธันวาคม 2553 เวลา:17:01:43 น. |
|
|
|
โดย: apple.007 วันที่: 3 ธันวาคม 2553 เวลา:22:43:21 น. |
|
|
|
โดย: อาคุงกล่อง วันที่: 4 ธันวาคม 2553 เวลา:1:21:07 น. |
|
|
|
โดย: พระจันทร์ของขวัญ (Great_opal ) วันที่: 4 ธันวาคม 2553 เวลา:10:50:13 น. |
|
|
|
โดย: keng_toshi วันที่: 4 ธันวาคม 2553 เวลา:21:33:21 น. |
|
|
|
โดย: apple.007 วันที่: 4 ธันวาคม 2553 เวลา:22:34:30 น. |
|
|
|
โดย: Dingtech วันที่: 4 ธันวาคม 2553 เวลา:23:14:52 น. |
|
|
|
โดย: kamaron วันที่: 4 ธันวาคม 2553 เวลา:23:32:31 น. |
|
|
|
โดย: แม่สามข้าว (sinaporn ) วันที่: 5 ธันวาคม 2553 เวลา:9:06:45 น. |
|
|
|
โดย: Dingtech วันที่: 5 ธันวาคม 2553 เวลา:20:24:58 น. |
|
|
|
โดย: หกพันไมล์ วันที่: 5 ธันวาคม 2553 เวลา:22:13:39 น. |
|
|
|
โดย: apple.007 วันที่: 6 ธันวาคม 2553 เวลา:1:00:22 น. |
|
|
|
โดย: พระจันทร์ของขวัญ (Great_opal ) วันที่: 6 ธันวาคม 2553 เวลา:11:25:23 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 6 ธันวาคม 2553 เวลา:15:01:41 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
คุรุเม่ ฟุกุโอกะ Japan
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [?]
|
สวัสดีค่ะ ..
ป้าโซอยู่อำเภอเล็กๆแห่งหนึ่งในจังหวัดฟุกุโอกะ ซึ่งอยู่ในเกาะคิวชู เกาะทางใต้ของญี่ปุ่น
เรื่องราวที่เล่าๆสู่กันฟังนี่ มาจากประสบการณ์ส่วนตัวซึ่งสอดแทรกความคิดเห็นเข้าไปด้วย อันไหนไม่เข้าทีก็อ่านผ่านๆไปละกันนะคะ
ขอบคุณทุกท่านที่แวะเวียนเข้ามาค่ะ
|
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
สู้เว้ยยย