ฮายยยยยยยยย

เดินหงอยๆมาอ่านบล็อก

ขอยืมซักคนไปสู้กับเจ้านาบนะฮะ

ป้าโซพูดถึงเรื่องมอเตอร์ไซค์โบก็อยากกล่าวไปตอนมีเพื่อนเป็นหนุ่มฟุคุโอกะ เขาเคยอยู่ในแก๊งแล้วเอาภาพวีดีโอมาให้โบดู เป็นอะไรที่บ้ามาก ๆมีครั้งหนึ่งไปเที่ยวกันแวะพักคงบินิข้างทาง เพื่อนโบทำท่าทางเอียงหูฟัง ว่าเฮ้ยมาละ ไอ้เราก็อะไรมาวะ แต่เสียงมันแสบหูมาละแระ เพื่อนมันก็คุยกันว่า เยอะเลยวุ้ย อะไรทำนองนี้ ไม่นานค่ะ มาเป็นขบวนเลย เสียงดังน่ารำคาญมาก ๆ เพื่อนโบมันไปยืนข้างถนน แสดงท่าทางคล้ายๆ เขาทำความเคารพกัน ยืนมองห่างๆ อึ้งบวกกับ งง ว่าเขาคิดอะไรกันอยู่ เพื่อนโบบอกชื่อที่ใช้เรียกพวกนี้ว่า ยังกี้ ..

นอกเรื่องไปไกล วกกลับมาอีก

แสดงความยินดีกลับตัวเล็กป้าโซ ด้วยค่ะ จะยังไงก็ได้รางวัลชีวิตกลับมาให้ได้ชื่นชมอีกใบเนาะ เก่งจริงๆ

เรื่อง ภัยธรรมชาติ ต้องทำใจเท่านั่นเนอะป้าโซ โบนี่คิดมากกก กลัวมากกก จนตอนนี้ กลายเป็นว่า เอาวะ ขอตายทันทีละกันไม่เอาตายแบบทรมาน ฮ่าาาาา เพราะถึงยังไงมันก็ต้องเกิดอยู่ดีงะ ....

ขอบคุณมากๆครับ

กรี๊ดๆๆๆพี่เท็ตซึ เท่ห์ มากเลยค่ะ แม่นาโอมิอยากให้
ลูกสาวเรียนบ้าง แต่ ลูกไม่ยอมท่าเดียวเลย
จะเรียนแต่วาดรูป ห่วย

เอาเหอะ....ถึงจะตัวเล็กกว่าน้องป.สามและสี่ แต่ความหล่อนี่ไม่มีใครสู้ได้เลยนะป้าโซวววววววว หล่อแบบคุณหนู หน้าใสถูกใจป้าจริงๆ

ดีจังนะคะที่ลูกชายป้าโซสนใจเรื่องกีฬา เพราะสิ่งที่ได้ไม่ใช่แค่การออกกำลัง ยังฝึกความอดทน กดดัน และที่สำคัญคือน้ำใจของนักกีฬา ที่นอกสนามเราก็คือเพื่อนกัน แบบนี้โตขึ้นมาไม่น่าห่วงแล้ว

ป้าโซเขียนบล๊อกเรื่องที่ไปคุยที่บล๊อกป้าเลยค่ะ เพราะหลายอย่างในญี่ปุ่นเป็นเรื่องที่ป้าอยากรู้มาก คือป้าก็ไปญี่ปุ่นไม่บ่อยหรอกนะ และแต่ละครั้งก็ไปไม่นาน แต่กลับมาทีไรมีคำถามติดอยู่ในใจตลอด ว่าตรงนี้เค้าทำได้ยังไง หรือเค้าปลูกฝังจิตสำนึกกันแบบไหน

เคยเห็นคุณครูพาเด็กเล็กๆไปมิวเซียมหรือที่ไหนซักแห่ง เด็กเดินกันเป็นแถว ไม่มีโหวกเหวกโวยวาย เดินกันน่ารักเชียว....ป้าโซมาดูเด็กทางแถบยุโรปนี่ซิ ป้าโซต้องอกแตกตายแน่ๆ ป้าเคยย้ายบ้านหนีก็เพราะปัญหาเด็กๆที่พ่อแม่ตามใจ ไม่อบรมสั่งสอน และสร้างปัญหามาถึงคนอื่น

พูดถึงที่นี่พ่อแม่เค้าใกล้ชิดลูกมากนะคะ กอด หอม กันนัวเนียแบบรักและแสดงออก แต่ทำไมเด็กมันถึงก้าวร้าวนักก็ไม่รู้(ส่วนใหญ่นะ ที่ดีๆก็มี) ยิ่งไปเดินตามห้างนะ ไม่พ้นห้านาทีต้องได้เห็นลิงเล็กๆดิ้นพราดๆอยู่บนพื้นด้วยขัดอกขัดใจอะไรไม่รู้ พ่อแม่คงไม่ซื้ออะไรให้ ถึงได้แสดงอภินิหารด้วยการกลายเป็นไส้เดือนซะงั้น เป็นเรื่องปรกติที่จะได้เห็นเลย

ว่างๆป้าโซเขียนเรื่องนี้นะคะ นานเท่าไหร่ป้าก็รอได้....แต่ถ้านานไป ก็ไปตามป้าด้วยเน้อ

ขอบคุณป้าโซมากเลยค่ะ แต่ป้าโซไม่ต้องเรียกโบว่าคุณก็ได้เน้อ คือว่าโบไปหาใบประกาศแถวนี้ไม่มีเลยอ่าค่ะ ป้าโซ มันคงงานไม่มีจริงๆ เพราะว่ามันค่อนข้างบ้านนอกมากเลยป้าโซ คงต้องค่อยๆสอบถาม คนแถวนี้ไม่ก็คนไทยด้วยกันดูแล้วละค่ะ เพราะว่า งานมีแต่ก็ไกลเดินทางไม่สะดวกซะงั้น ป้าโซขับรถเองรึเปล่าค่ะ ?

สวัสดีค่ะขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมนะคะ

น้องเก่งจังเลยค่ะ แต่ก่อนเคยอยากเข้าครอสเรียนเหมือนกัน แต่กลัวไปไม่ใหวซะก่อน

เจอแล้วขอรับ


กำลังกระแซะๆเข้าไป

สมชื่อเจ้าตัวเล็กเจงๆ..เหอๆๆ

เก่งเนอะ ตัวแค่เนี้ยะ ยังกล้าไปลุยกะพวกฟายๆ...

น่าจะลงรูปเยอะๆ กว่านี้ อยากดูอีก...

เห็นพวกมัธยมแล้ว..เอ่อ..ขนาดพี่หมีถูกมันล้มทับคงบี้แบน

ฮ่า ๆ อยากเอาหัวโขกฝาหลายๆรอบ ขอบคุณป้าโซมากๆ โบก็ว่า เอ๊ ไมอัพบล๊อคแล้วไม่มีคนเข้ามาดูเลยหว้า ไมไปเม้นแต่หน้านั่นหว้า ก็คิดนะ แต่แบบไม่รู้ว่าจะแก้ยังไง อ่ะ กะจะถามอยู่แล้วเชียว แฮ่ๆ ขอบคณป้าโซมากเลยจริงๆน๊า

อยู่ต่างดาวจริงๆป้าโซ มีแต่มนุษย์แปลกๆนิสัยประหลาดน่าพิศวง ซึ่งหายากในที่อื่น แต่ที่นี่เยอะะะะะะะะ


เหม๋ๆๆๆๆตัวเอง ในรูปผักสดน่ะ เค้าเอาแอบๆไว้ข้างจานไง เจ้าผักบุ้งไทยน่ะ เอามาโชว์ด้านหน้าไม่ได้เพราะใบมันช้ำจากการยัดไว้ในตู้เย็น เวลาไปซื้อผักร้านไทยที ต้องซื้อเยอะๆจะได้ไม่เสียเที่ยว แล้วเอามาถมๆกันไว้ในตู้เย็น ผักใบที่ช้ำง่ายก็เลยไม่ค่อยนางงาม

ป้าโซไม่มีมะม่วงเปรี้ยวก็ไม่ต้องใส่ก็ได้ม้างงง แต่น้ำพริกมันจะไม่ข้นอ่ะจิ หมายถึงเนื้อน้ำพริกมันจะไม่ค่อยมี จะไปหนักน้ำแทน แต่โกยกุ้งใส่ไปเยอะๆก็ได้ป้า หอมแดงก็ใส่เข้าไปอย่าทิ้งให้มันฝ่อ แล้วเลิกพูดคุยกับประชาชีไปสองวันเลยนะป้า กลิ่นมันติดอยู่แม้กระทั่งลมหายใจ....แต่แซ่บสะท้านเมืองจริงๆ

เจ้าตัวเล็กนี่ เก่งมากๆ
มาแอบเป็นแม่ยกนะคะป้าโซ

หลานคนเล็กวันนี้สายแดง วันหน้าคงจะขยับสี
อ้อ แต่ตัวเล็กผอมจริงอย่างที่ป้าโซเอ่ยนะครับ
เห็นใจหลานคนเล็กที่ต้องสู้กับเด็กตัวใหญ่กว่า

แต่หลานคนเล็กอาจจะสู้ได้ครับ
หากเป็นกีฬาประเภทยิมนาสติก

น่ารักจังเลยค่ะ สู้ๆต่อไป