Mrs.A-za-raเอาบทความน่าสนใจเกี่ยวกับเรื่องของญาติพี่น้องและความรักการปรับตัวมาฝากค่ะเชื่อว่าจะมีประโยชน์ต่อทุกคนแน่นอน^^

"ชีวิตคู่ นอกจากหลอมรวมคนสองคน (ที่แตกต่าง)ไว้ด้วยกันแล้ว ยังหลอมรวมเอาญาติ ๆ ของเขาและของเรา (ซึ่งแตกต่างกว่า)เข้าไปด้วยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้แต่ให้ตายเถอะจ้ะกว่าจะรู้ก็ตกลงใจอยู่กับเขาเรียบร้อยแล้วคำ"รำพึงแบบมองเครือญาติติดลบนี้เป็นของอิชั้นเอง และคิดว่าไม่ได้รำพึงอยู่คนเดียวหรอกฮ่ะ

ญาติ ๆ อันหมายถึงตั้งแต่ พ่อ แม่ พี่ น้อง ฯลฯของแต่ละฝ่ายเริ่มมีส่วนในชีวิตคู่ของเราทุกตอนที่เห็นเด่นชัดเป็นรูปธรรมก็ตอนแต่งงาน เคยนั่งคุยกับนักจัดงานแต่งงานหรือ Weddingplanner เขาบอกว่าเจ้าบ่าวเจ้าสาวมักจะคิดฝันอยากให้งานบรรเจิดด้วยไอเดียแปลกใหม่แต่งานแต่งต้องนึงถึงผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย อย่าไปทะเลาะกับพ่อแม่ให้เกิดความร้าวฉานควรจะฟังความคิดเห็นและนำมาปรับให้ลงตัว น้อยคู่จึงได้จัดงานแบบสมใจนึกบางลำพู

นี่ขนาดคนรุ่นใหม่นะคะ อิชั้นก็ถึงบางอ้อ เพราะตัวเองและเพื่อนพ้องส่วนใหญ่มักจะบ่นคล้าย ๆ กันว่า มันไม่ได้ดังใจเราร้อยเปอร์เซ็นต์เห็นมั้ยล่ะ มันมีเค้าลางมาตั้งแต่ตอนแต่งแล้วใครจะลุกขึ้นประกาศกับสุดที่รักในยามหงุดหงิดว่า"ชั้นไม่ได้แต่งกับญาติของคุณนะ" แสดงว่ายังเพ้อพกอยู่เพราะเข้าใจผิดว่าครอบครัวมีเพียงเรา พ่อแม่ลูก เท่านั้น วงศ์วานว่านเครือคนอื่นไม่เกี่ยวจะเกี่ยวก็ขอเกี่ยวห่าง ๆ หรือผูกพันกันเฉพาะเรื่องที่สบายใจหารู้ไม่ว่าของอย่างนี้เขาใส่ห่อรวมกันเสร็จสรรพ

ชีวิตก็เหมือนกินยานั่นแหละค่ะ รักษาโรคได้แต่ก็มีผลข้างเคียงทุกเม็ดจะเลือกแบบแรก ยืนหยัดอยู่ด้วยลำแข้งของสองเราล้วน ๆไม่พึ่งพาความช่วยเหลือหรือฟังความเห็นของใครและไม่ยอมให้ใครพึ่งพาเป็นคนในกระแสที่มีความเป็นปัจเจกสูง และเป็นตัวของตัวเองมากขึ้นเรื่อย ๆดีที่ได้ดำเนินชีวิตของตัวเองได้ตามความต้องการ ไม่ต้องรับความกดดันจากญาติพี่น้องแต่ก็ต้องต่อสู่ฝ่าฟันเพียงลำพังไปเสียทุกเรื่อง แม้กระทั่งเรื่องง่าย ๆบางครั้งก็รู้สึกว่าการเป็นครอบครัวเดี่ยวน่ะแฝงความโดดเดี่ยวเอาไว้ด้วยยิ่งมัวแต่ก้มหน้าทำมาหากินเลี้ยงลูกไม่คบเพื่อนฝูงยิ่งแล้วใหญ่

หรือเลือกอีกแบบที่มองเห็นว่าการสร้างความสัมพันธ์กับญาติพี่น้องทั้งฝ่ายเราหรือฝ่ายเขา เป็นเรื่องดีมีคุณค่า ก็จะไม่รู้สึกเคว้งคว้างเวลามีปัญหาหรือมีปัญหาระหว่างกันก็มีที่พึ่งพา ถ้อยที ถ้อยอาศัยกัน ช่วยดูแลลูก ๆหลาน ๆ ให้กันได้ ไม่ต้องจ้างคนแปลกหน้าเสมอไป รู้สึกมั่นใจได้มากกว่า เด็ก ๆได้เรียนรู้เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างญาติผู้ใหญ่ รู้จักสัมมาคารวะ มีพี่ ๆ น้อง ๆเป็นเพื่อนเล่น รู้จักผูกพันแนบแน่นกับคนอื่นด้วยนอกจากพ่อแม่รู้จักแบ่งปันเพราะลูก ๆ ได้เห็นการแสดงน้ำใจระหว่างเรากับญาติ ๆ เป็นตัวอย่าง

การทำความคุ้นเคยกับญาติของอีกฝ่าย ก็มีดีในมุมที่เรามักนึกไม่ถึงเหมือนกันหลายครั้งค่ะที่เราไม่เข้าใจสุดที่รักของเอาเสียเลย ว่าทำไมเขาเป็นอย่างนี้เป็นปัญหาทะเลาะกันไปใหญ่โต กับแค่ไม่รู้จักเขาดีพอ ถ้าทำความรู้จักคุ้นเคยกับญาติๆ ของเขา ก็จะเข้าใจได้ว่าเขาเติบโตมาในวัฒนธรรมประจำบ้านแบบไหนมีคนอีกโขยงหนึ่งละที่เหมือนเขา ไม่ได้ผิดประหลาดตรงไหนเลยเพียงแต่แตกต่างจากเราเท่านั้นเองพ่อแม่พี่น้องของเขาก็ยังมีโอกาสช่วยอธิบายความเป็นเขาให้เราคลายความคับข้องใจชีวิตคู่ก็มีโอกาสราบรื่นขึ้น

ความพอดีอยู่ตรงไหนในความสัมพันธ์กับเครือญาติก็น่าจะอยู่ตรงที่ว่าระหว่างสองเราสบายใจ หรือไม่อึดอัดจนทนไม่ได้ครอบครัวที่ปล่อยให้ญาติเป็นผู้ทรงอิทธิพลในการใช้ชีวิตคู่ของเรามากจนล้นก็บ้านแตกเหมือนกัน

ท่านเหล่านั้นให้คุณให้โทษกับเราไม่ทางใดก็ทางหนึ่งละค่ะถ้าใครเป็นคนน่าคบหาในหมู่ญาติก็จะได้รับความเอ็นดูรักใคร่ ใครเห็นไม่ขวางหูขวางตามีปัญหาก็เต็มใจช่วยเหลือเพราะเขารู้สึกว่าคนในครอบครัวเขาได้ใช้ชีวิตอยู่กับคนดีมีความสุขถ้าดำรงตนเป็นคุณนายปั้นปึ่ง เราอาจไม่คิดว่าการทำตัวเหินห่างเย็นชากับญาติ ๆของเขาจะมีผลอย่างไร

ญาติเขาก็จะกลายเป็นสมาชิกพรรคฝ่ายค้านของเราน่ะสิคะ จะเป็นอื่นไปได้อย่างไรและอาจเป็นชนวนก่อให้เกิดปัญหาครอบครัว เราก็จะทำให้คนกลางลำบากใจถ้าเรื่องที่จะต้องร่วมชะตากรรมกับเขาไม่เหลือบ่ากว่าแรงก็อยู่เคียงข้างเป็นกำลังใจเขาเถอะอย่าเอาตัวเองเป็นที่ตั้งอยู่ตลอดเวลาว่าเรารู้สึกเดือดร้อนรำคาญแต่เพียงผู้เดียวนึกถึงใจเขาดูบ้าง เป็นที่พึ่งพาทางใจสำหรับเขาดีกว่ากันเยอะเลยการทำตัวดีและสุภาพกับญาติของเขาเป็นการแสดงออกอย่างหนึ่งว่าเรารักเขาแม้จะไม่ชอบหน้าญาติบางคนของเขาแต่เราทำดีเพื่อให้คนที่เรารักสบายใจ

ส่วนการผูกพันแน่นแฟ้นกับพ่อแม่ญาติพี่น้องฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งมากเกินไปก็ใช่ว่าชีวิตครอบครัวจะราบรื่นไร้คลื่นลมทุกเสาร์อาทิตย์บางครอบครัวมีกติกาว่าต้องกลับไปเยี่ยมบ้านเดิมพบปะสังสรรค์กับพ่อแม่พี่ ๆน้อง ๆ มิให้ขาด ใครเป็นลูกประเภทชวนป๋วยก็ชวนปวดหัวเพราะถ้าไม่ไปก็รู้สึกผิด ถ้าไปนักคุณพี่ที่รักของเราก็อาจรำคาญจนกระทั่งไม่พอใจเพราะเราไม่มีเวลาพักผ่อนด้วยกันประสาพ่อแม่ลูกของเราเองวันหยุดก็เป็นอีกวันที่สร้างความทุกข์ให้กับเรา

จะหาความพอดีก็ต้องคิดให้ได้ก่อนว่าเอาละในเมื่อเรามาสร้างครอบครัวของตัวเองเป็นหน่วยหนึ่งแล้วเราก็น่าจะมีความเป็นตัวของตัวเองพอสมควร มีแบบแผนการดำเนินชีวิตที่ขึ้นอยู่กับการเห็นชอบและยอมรับของสมาชิกภายในครอบครัวของเราด้วยการรักและผูกพันกับพ่อแม่พี่น้องของตัวเองเหนียวแน่นเป็นเรื่องดีค่ะแต่เราก็ต้องเดินสายกลางและไม่ลืมว่าเราเองก็ต้องให้เวลาเพื่อความสุขของครอบครัวที่เราก่อร่างสร้างมากับมือด้วย

อาจต้องเปิดใจคุยกันว่าต่างคนต่างรู้สึกอย่างไร ต้องการอะไรให้กันได้แค่ไหนและหาโอกาสอธิบายอย่างตรงไปตรงมากับพ่อแม่หรือญาติผู้ใหญ่ว่าอาจหาเวลามาเยี่ยมเยียนน้อยลงไปหน่อย แต่ก็ไม่ใช่หายหน้าหายตาไปเลยยังคงสม่ำเสมอเหมือนเดิมในยามเจ็บป่วยหรือจำเป็นที่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งต้องดูแลญาติของตัวเองก็ควรจะมีเวลามากกว่าการเยี่ยมเยียนปกติแต่ก็ต้องไม่ปล่อยปละละเลยครอบครัวตัวเองจนบ้านไม่เป็นบ้านถ้าเขาต้องไปดูแลก็ควรจะคอยเป็นแรงสนับสนุนหรือให้ความช่วยเหลือเท่าที่เราจะสามารถให้ได้(ค่อนไปทางมากหน่อยน่ะ)

น้ำใจน่ะยิ่งให้ก็ยิ่งเป็นสุขนะคะจะบอกให้คนที่เรารักเขาก็อบอุ่นใจเพราะรู้ว่าเราจะอยู่เคียงข้างเขาเสมอค่ะ

ที่มา //wedding.kapook.com/บทความความรัก-29018.html

Mrs.A-za-ra

Create Date : 16 ธันวาคม 2557
Last Update : 16 ธันวาคม 2557 19:42:14 น.		0 comments
Counter : 891 Pageviews.
Share Tweet