ส่วนทางแก้ ท่าทางเพื่อนจะพยายามช่วยเหลือตัวเองได้ดีอยู่ทีเดียวเพราะจากการชวนเพื่อนไปไหนๆเพื่อที่จะได้ไม่อยู่คนเดียว ทางแก้ต้องหาคนรับคำรึกษาค่ะก็จะดีขึ้น เราเป็นเพื่อนก็คอยรับฟังนะคะ การได้ระบายจะช่วยได้ค่ะ แต่ที่สำคัญก็อยู่ที่ตัวเค้าเองด้วย เราเป็นคนนอก ไม่สามารถรักษาจิตใจเขาได้เท่าตัวเขารักษาจิตใจเขาเองนะคะ 

ส่วนเรื่องเข้าวัดลองดูก็ได้ค่ะ จิตใจจะได้สงบขึ้นนะคะ เรื่องจิตแพทย์คิดว่าคงช่วยไม่ได้มากนะคะ แพทย์จะให้ยามาทานเปล่าซึ่งไม่ดีและไม่ได้แก้ที่ต้นเหตุค่ะ การทานยาแก้ที่ปลายเหตุ ซึ่งแพทย์มักจะจ่ายยาพวกแก้อาการซึมเศร้าแบบ soloft หรือ prosac ซึ่งปัญหาก็อยู่เหมือนเดิมนะคะ ทางแก้คือ รักษาที่จิตใจจริงๆที่ต้นตอ เน้นหาอาการสาเหตุที่แท้จริงและแก้ที่ต้นเหตุตรงนั้นนะคะ

ถ้ามีนักจิตปรึกษาก็จะช่วยได้มากเลยค่ะ นักจิตวิทยาก็จะถามความรู้สึกเพื่อค้นหาสิ่งที่อาจยังค้างคาใจที่เป็นปมอยู่ หรือที่ยังติดใจอยู่ ซึ่งอาจจะเป็นเรื่องคุณค่าในตัวเอง การที่ถูกบอกเลิกอาจจะคิดได้ว่าเราเป็นคนไร้ค่าไม่สำคัญไปรึเปล่า อะไรแบบนี้ค่ะ ซึ่งต้องลองให้เพื่อนระบายออกมาเยอะๆและบอกเพื่อนให้เขาคิดได้ในที่สุดว่า สุดท้ายเขามีความสำคัญและมีคุณค่า ถึงแม้ว่าจะมีคนรักมีแฟนหรือไม่ก็ตามคุณค่าในตัวเราก็อยู่เหมือนเดิม คุณค่าคนเราอยู่ที่ตัวเาให้ตัวเองไม่ใช่ต้องให้คนอื่นเป็นฝ่ายให้เรามานะคะ เพราะสุดท้ายเมื่อคนนั้นไม่อยู่แล้ว ก็เท่ากับว่าเราไม่มีค่าไป ซึ่งมันไม่ใช่ค่ะ เรื่องของความรักต้องใช้เวลาเยียวยาค่ะ ซึ่งถ้าจขกท.อยากทราบเรื่องนี้เพิ่มเติมติดต่อหลังไมค์ได้นะคะ ^^

จขกท.ก็คอยเป็นเพื่อนที่ปรึกษาที่เข้าใจให้เขานะคะ^^