• ห้องลูก
• ห้องแม่
• ห้องลับ
• พัก...ฟัง...เพลง (หากฟังไม่ได้ กรุณา refresh หลายๆครั้งค่ะ)
• เปิดกล่อง - หนังสือ (คุณให้-เราให้)
• มองชีวิต-ผ่านเลนส์ (รักคุณจัง)
• ตะลอนไปในโลกกว้าง

งาน เลี้ยง ไชโย....มีของให้กินฟรีอีกแล้ว ห่างหายจากงานเลี้ยงสังสรรค์หลังปีใหม่มา 3 เดือน ด้วยหลายๆ เหตุการณ์เศร้าที่เกิดขึ้น ประชุมล่าสุดที่ผ่านมานายเลยให้จัดเลี้ยงก่อนหยุดสงกรานต์กันยาวอีกรอบ ไม่อยากจะเป็นเหมือนคนเสนอหน้า แต่ก็ต้องเสนอหน้า(ทุกที) เป็นคนช่วยหาสถานที่ เพื่อเป็นการป้องกัน(การถูกด่า) ก็ต้องหาบัดดี้แบ่งความซวยด้วยอีกคน จัดหาที่ได้เหมาะๆ ลงตัวแล้ว ก็ตีพุงเรียกน้ำย่อยรอเวลา อาหารอร่อย...บรรยากาศดี...ดนตรีใช้ได้ พนักงานเดินเอาแก้วชนแก้วกันถ้วนทั่ว ที่นี่ให้แขกขึ้นไปร้องเพลงได้ แล้วมีหรือที่บรรดานักร้องเสียงใสจะพลาดกัน ทำให้เรียกเสียงกรี๊ดได้เป็นระยะๆ ยิ่งดึก...ยิ่งคึก(คัก)...ยิ่งออกแรงเต้นกันมันส์ดี อย่างเราถึงแม้จะยังเข้าข่ายเต้นได้ไม่อายเด็ก แต่ก็นั่งพักดูเค้า ยักย้าย ส่ายสะโพก กันได้อารมณ์(ขัน)มากกว่า เด็กนอกสังกัดมาท้าดวลกับเด็กในสังกัด เราผู้นำทีมมองหน้ากันเลิ่กลั่กแล้วตอบว่า หน้ายังมีเลือดอยู่ ขอต่อให้พวกเค้าก่อนแล้วกัน ไว้คราวหน้าที่(นาย)ไม่จ้องอยู่ แล้วเจอกัน ฮา นั่งมองเด็กบางคนที่เริ่มเมา ออกอาการหมดสภาพ เห็นแล้วพาลคิดไปถึงว่าครั้งหนึ่งเราเคยเป็นแบบนี้ไหม คนเมา มักจะคิดเสมอว่าตัวเองไม่เมา เพราะแบบนี้หลายเรื่องร้ายๆ เลยเกิดจากความขาดสติ จำได้ว่าหลายครั้งที่ไปกับเพื่อนๆ อยากจะเมาให้ลืมโลก แต่ก็ทำไม่ได้สักที ด้วยหน้าที่สารถี...จำต้องกินๆ หยุดๆ เพื่อนบอกผู้หญิงขับตำรวจมักไม่ตรวจ ก็จริงแฮะ ไม่เคยโดนเรียกตรวจเลย หรือความ(งาม)ไม่เข้าตาตำรวจ ตรวจไปก็เสียเวลา นั่งคิดไปเพลินๆ ก็ได้ยินเพลงนี้ขึ้นมา เจ็บจี๊ดโดนใจ ชอบเพลงของ Blackhead มาก หากคำว่ารักมันร้ายกับเธอมากไป บอกมาได้ไหม ให้ฉันช่วยซับน้ำตา ส่งใจช้ำๆ ของเธอมา ฉันจะรักษามันด้วยรักจริง ด้วยหัวใจที่เหมือนเดิม ความรักมันไม่ได้ทำร้ายเรา เราเองที่ปล่อยให้ความรู้สึกรักมาทำลาย บางทีการลองปล่อยให้สมองหยุดพัก ให้ใจล่องลอยไปตามความรู้สึก ถึงแม้จะรู้สึกเศร้า เหงา ว้าเหว่ และโดดเดี่ยว หรือต้องเสียน้ำตาบ้าง เราก็ยินดีและเต็มใจ เพราะอย่างน้อยยังมีซอกมุมแห่งความสุขและเรื่องราวดีดีที่ทำให้เรายิ้มได้เช่นกัน   Create Date : 05 เมษายน 2551     Last Update : 7 เมษายน 2551 15:08:32 น. Counter : 358 Pageviews.   0 comment Share Tweet

เวลา ยัง ไม่ ช่วย อะไร ครบ 2 เดือนแล้วเนอะ ยิ่งนานวันกลับยิ่งคิดถึง รู้ว่าคงไม่มีประโยชน์ที่จะคิด แต่มันก็อดไม่ได้ เคยมีคนถามว่าถ้าย้อนเวลากลับไปได้ อยากจะเปลี่ยนอะไร ไม่รู้สิ ตอนนี้ก็ไม่รู้เหมือนกันนะ ว่าอยู่ได้ยังไง เพราะยังมีงานให้ทำ ยังมีปันปันให้ดูแล ยังมีแม่คอยช่วยในหลายๆ อย่าง ยังมีเพื่อนๆ ที่ดี ที่แม้ไม่ต้องพูดก็รู้ แต่เมื่อมีเวลาที่ได้พักจากทุกสิ่ง เรื่องของเฮียก็แว่บเข้ามาเสมอ ถ้าสั่งให้หยุดคิด ก็เหมือนกับปิดสวิทช์ ต้องเดินไปทำโน่นทำนี่เลย แต่ถ้าปล่อยใจไปเรื่อย ในหัวก็จะเริ่มวนเวียน ภาพต่างๆ ก็จะค่อยผุดขึ้นมา และคำถามสุดท้ายก็คือ ทำไมต้องเป็นเฮีย ทำไม... ตอนนี้เป็นโรคกลัวกลางคืน มักนอนไม่หลับ ไม่มีเหตุผล เงินที่เฮียให้มา ตอนนี้ก็พยายามหาทางให้มันได้งอกเงย ออกมาให้ได้มากที่สุด คิดถึงเฮีย หรือว่าเฮียจะรู้ เช้าตี่นมาปันปันบอกว่า แม่เมื่อคืนหนูฝันถึงพ่อด้วย แต่ปันปันก็จำไม่ได้ว่าพ่อพูดอะไรหรืออยู่ที่ไหน ก็ได้แต่บอกกับปันปันว่า แม่ก็คิดถึงพ่อเหมือนกัน   Create Date : 26 มีนาคม 2551     Last Update : 4 เมษายน 2551 23:49:05 น. Counter : 422 Pageviews.   1 comment Share Tweet

ใคร บาง คน ผ่านไปหนึ่งเดือนแล้วซินะ ชีวิตที่ไม่มีเฮีย ถามว่ามีความสุขสบายดีไหม ก็คงเป็นบางครั้งบางคราว ความสุขส่วนใหญ่เกิดจากปันปัน และการปรุงแต่งชีวิตตัวเองให้มีรสชาด ไม่ยอมให้ใจตัวเองได้คิดถึงหรือรู้สึกว่าเฮียไม่อยู่ การให้ปันปันได้บอกกับเฮียตอนเช้ากับตอนเย็นและก่อนนอน ว่าในวันนี้ทำอะไรบ้าง ก็เป็นทางหนึ่งที่ช่วยทำให้ไม่รู้สึกเหงา เพียงแต่ต่อไปเราก็ไม่มีช่วงเวลาที่จะได้ปรึกษาหารือกันแล้ว ตอนนี้หลายๆสิ่ง หลายๆอย่างในชีวิต ที่ต้องตัดสินใจคนเดียว ก็พยายามที่จะคิดและมองในมุมของเฮียเท่าที่เพ็ญจะทำได้ เฮียรู้มะเมื่อก่อนเวลาเจอวิกฤตมักจะสวดมนต์เสมอ แต่ตอนนี้กลับคิดถึงเฮียเป็นคนแรก คิดเสมอว่าเฮียอยู่ข้างๆ และคอยช่วยให้ทุกเรื่องที่เป็นปัญหาผ่านพ้นไปด้วยดี ข้อเสียอย่างเดียวตอนนี้ คือเพ็ญอดกินก๋วยเตี๋ยวอร่อยๆ เลย ไม่มีเฮียก็ไม่มีใครไปซื้อให้ รูปที่บ้านเป็นรูปที่ชอบที่สุด เพราะเฮียยิ้มเล็กๆ เหมือนโมนาลิซ่า เป็นยิ้มแบบมีนัย ไม่รู้ว่ายิ้มให้กำลังใจ หรือยิ้มแบบ เหอะ เหอะ เพ็ญ คิดผิดอีกแล้ว ยังไงซะ รูปนี้เห็นที่ไรก็รู้สึกดีทุกที You, do you remember me? Like I remember you? Do you spend your life Going back in your mind to that time? Because I, I walk the streets alone I hate being on my own And everyone can see that I refell And I'm going through hell Thinking about you were somebody else Somebody wants you Somebody needs you Somebody dreams about you every single night Somebody can't breath without you, it's lonely Somebody hopes someday you will see That Somebody's Me.   Create Date : 02 มีนาคม 2551     Last Update : 26 มีนาคม 2551 22:43:02 น. Counter : 362 Pageviews.   4 comment Share Tweet

ก อ ด ได้ตั๋วหนังฟรีมา เรื่อง กอด เด๋วนี้บอกตามตรงว่าสำหรับหนังไทยแล้ว ก่อนที่จะเข้าไปดู ขอทำใจให้ว่างเปล่า ไม่คิดบวก หรือคิดลบใดๆ กับหนังทั้งสิ้น ไว้ให้อารมณ์เมื่อดูจบมันบอกเอง มีจุดที่ไม่ชอบอยู่เป็นช่วงๆ แต่มีจุดที่ชอบมากกว่า เพราะฉะนั้นเป็นหนังที่ ใช้ได้ ในความคิดของเรา ขวานไม่เข้าใจสิ่งที่แม่พยายามบอกถึงความพิเศษของการมีสามแขน จนเมื่อขวานมีสองแขนปกติเหมือนคนทั่วไป ถึงเข้าใจว่าความพิเศษที่เกิดขึ้นมันอยู่ในใจของขวานเอง ไม่ใช่อยู่กับแขนที่สาม สิ่งที่ชอบที่สุด คือการที่นาดั้นด้นจนเจอสามี เพื่อให้เห็นกับตาว่า เขาก็มีทางเดินของเขาแล้ว ทางที่คงไม่มีวันจะมีคนที่ชื่อ นาคนนี้ การยอมรับความจริงที่เจ็บปวด และพร้อมที่จะลุกขึ้นในเส้นทางใหม่ ส่วนขวานกับความมุ่งมั่นของการมีสองแขนเหมือนคนอื่น สิ่งที่ได้มากลับไม่ใช่ความสุขอย่างที่เคยคิดไว้ ยังดีที่อย่างน้อยขวานก็คิดได้ว่า จะสร้างความสุขกับสองแขนที่มีได้อย่างไร ดูหนังจบแล้วไม่ได้รู้สึกอยาก กอด กับใคร เพราะความสุขที่ได้จากหนัง ทำให้ใจอิ่มเอมจนไม่อยากจะต้องกอดใคร   Create Date : 20 กุมภาพันธ์ 2551     Last Update : 2 มีนาคม 2551 0:04:46 น. Counter : 352 Pageviews.   4 comment Share Tweet

เมื่อ ครั้ง วัย เยาว์ เด๋วนี้คนในบ้านไล่เรียงตั้งแต่ พี่นา(เลขาอินเตอร์) ปันปัน พี่มูน พี่สาลี่ น้องเล็ก ตื่นเช้ากันมากๆ พลอยทำให้เราต้องตื่นเช้าตามไปด้วย แต่ก็ยังเป็นคนสุดท้ายของบ้านเสมอ ดีที่เป็นคนทำอะไรรวดเร็ว ระหว่างที่เด็กนั่งกินข้าว เราก็แต่งตัวเสร็จพอดี เช้าเมื่อวานไม่ได้เป็นคนไปส่งเด็ก ทำให้ได้ดูหนังญี่ปุ่นอยู่เรื่องหนึ่ง ระยะเวลาที่ดู 20 นาที แต่เป็น 20 นาทีที่มีค่าสำหรับเรา ทำให้คิดไปถึงวัยเยาว์ และช่วงเวลานี้ของปันปัน เนื้อเรื่องเป็นในทำนองว่า มีชายหนุ่มรับเลี้ยงเด็กชายกำพร้าวัยสักสิบขวบไว้ที่บ้าน แต่เด็กชายคนนี้มีพรสวรรค์เรื่องการเขียนการ์ตูน และมีผลงานของตัวเองทำออกมาเก็บไว้ แล้ววันหนึ่งเด็กชายก็ได้เห็นผลงานตัวเอง ไปปรากฏอยู่ในหนังสือการ์ตูนสุดฮิต เพื่อนของเด็กชายทั้ง งง สงสัย และตื่นเต้น พร้อมถามว่า การ์ตูนของเด็กชายไปอยู่ในหนังสือได้อย่างไร เด็กชายไม่ตอบ แต่รู้ดีว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร เด็กชายรีบวิ่งไปหาชายหนุ่ม พร้อมเอาหนังสือให้ดู ชายหนุ่มอึ้งไป ก่อนจะตอบว่า “ฉันขอโทษ คนเรามันก็ต้องกินต้องใช้นะ เอาอย่างนี้แล้วกันฉันแบ่งเงินให้เธอส่วนหนึ่ง” เด็กชายส่ายหน้า น้ำตาคลอ ชายหนุ่ม “งั้นคราวหน้าฉันจะแบ่งเงินให้เธอครึ่งหนึ่งแล้วกัน” เด็กน้อยส่ายหน้าอีกครั้ง ชายหนุ่มเริ่มโมโห “ถ้างั้นแล้วเธอจะเอายังไงหล่ะ” เด็กน้อยพูดว่า “ผมขอบคุณน้าครับ ผมดีใจ ที่น้าเอาเรื่องของผมไปลงหนังสือ” เด็กน้อยรู้สึกถึงความมีคุณค่า ความภาคภูมิใจในตัวเอง ขณะที่ชายหนุ่มก้มหน้านิ่ง จริงสินะ สำหรับเด็กแล้ว ให้เราเอาแบงค์ 20 100 500 1000 บาทไปวางลงตรงหน้า เค้าก็ยังไม่อาจเข้าใจถึงความแตกต่างของแบงค์เหล่านั้น นอกจากสีสันที่ไม่เหมือนกัน เด็กสนใจแค่ขอให้ได้กินขนมไม่จำเป็นต้องราคาแพง ขอให้ได้เล่นของเล่นทั้งๆ ที่ทำมาจากวัสดุที่เหลือใช้ เด็กเสพความสุขโดยไม่จำเป็นต้องวัดดัวยมูลค่าของเงิน แต่ผู้ใหญ่อย่างเราเสพมูลค่าของเงินที่เสียไปเพื่อให้ได้มาซึ่งความสุข +++++++++++++++++++++++++++++++++++++ เมื่อเช้าพาปันปันไปตักบาตรให้เฮียด้วยกัน ขากลับเห็นดอกกุหลาบขายกันอยู่เต็ม ดอกกุหลาบสีขาวสวยจัง แวะซื้อไปฝากเฮีย และซื้อให้ตัวเอง แค่นี้เราก็มีวันแห่งความรักกับเค้าเหมือนกัน ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ เรื่องที่ลงหุ้นทำหนังสือไป 2 เล่ม ตอนนี้ปันผลส่วนหนึ่งกลับมาแล้วในเล่มที่หนึ่ง ได้เงินมาพันสามร้อยกว่าบาท ยอดขายยังไม่ดีนัก อาจจะด้วยเพราะการตลาดยังไม่ค่อยดี ไว้คุยกันกับน้องที่ทำหนังสืออีกที สงสารก็แต่น้องที่เป็นคนจัดทำหนังสือ สำหรับเราแล้วเป็นเงินก้อนที่ภูมิใจมากๆ เลยหล่ะ   Create Date : 16 กุมภาพันธ์ 2551     Last Update : 20 กุมภาพันธ์ 2551 0:20:54 น. Counter : 349 Pageviews.   1 comment Share Tweet

• Webmaster - BlogGang

• Color Codes ป้ามด
• ladylony
• เมธาวี
• โสดในซอย
• nilz
• แม่ปู
• sevendaffodils
• manta
• wbj
• เด็กชายหัวหอม
• มัชชาร
• มรรคณิชา
• jan cherry
• oattao
• รับสมัครนักเขียน, คนที่อยากทำ นสพ
• นางไม้หน้า 3
• BlogGang.com