แม่จะเข็มแข็งเพื่อหนู/ที่หนึ่งในหัวใจ
Group Blog
 
All blogs
 
3 เดือนกับมะเร็งสมอง ภาค 2

จากวันที่รู้ว่าแฟนไม่สบายจนถึงวันนี้

ผ่านมา 3 เดือนแล้ว (ไวเหมือนโกหก)

และแฟนก็ฉายแสงมาได้ครึ่งทางเหมือนกัน

จากทั้งหมด 35 ครั้ง ผ่านไปแล้ว 18 ครั้ง

พร้อมกับหน้ากากอันใหม่ที่ได้เมื่อวันอังคาร

หากใครได้เดินสวนกันคงไม่รู้ว่าผู้ชายคนที่ไม่สบาย

นอกเสียจากจะได้เห็นรอยแผลผ่าตัดซึ่งก็เลือนรางมากแล้ว

เพียงแต่ว่าช่วงนี้ผมตรงที่โดนแสงเริ่มร่วงบ้าง ยังจำได้ที่แกคุยกับหมอได้

“คุณอาจจะมีอาการอาเจียร ผิวแห้ง ผมร่วงได้นะ”

“ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ห่วงหล่อ หัวผมก็ไม่ค่อยจะมีผมอยู่แล้ว”

หมอยิ้ม ..................

ตอนนี้สัมพันธ์ภาพระหว่างหมอฉายแสงกับคนไข้เป็นไปด้วยดี

มีแอบซื้อขนมไปฝากหมอด้วย หมอบอกไม่ต้องซื้อมาหรอก

เยอะแยะทานไม่หมด

น้องเล็กแนะนำให้ซื้อปลาสลิดไปฝากแทน

เพราะเคยเห็นหมอหิ้วถุงปลาสลิดถุงใหญ่มั่กๆ

นอกจากหมอแล้ว ป้าที่เป็นคนทำความสะอาดที่ตึก

แกก็เป็นหนึ่งในดวงใจเหมือนกัน อยู่ดีๆ

แฟนก็บอกว่า “เด๋ว ว่างๆจะเอาเงินให้ป้าสักพันนึง

แกช่วยบอกโน่นบอกนี่นะ”

“อืม...ก็ดี แต่ให้ห้าร้อยได้ป่าว????” (แอบงกนิดนึง)

ส่วนหมอที่ผ่าตัด (ผู้นับถือพระเจ้า) หลังจากตรวจล่าสุด

แฟนแบกวิตามินถุงใหญ่ไปให้หมอดู

“เอ่อ คือผมกินวิตามินพวกนี้จะดีไหมครับ”

“ก็แล้วแต่คุณ ผมขอบอกไว้ก่อนว่ายาอันไหนที่ผมไม่ได้ให้

ผมไม่รับผิดชอบนะ”

แล้วไอ้ยากันชักที่หมอให้เมื่อคราวก่อน ทำให้ต้องแพ้ยา

หมอได้รับผิดชอบอะไรหรือป่าวค่ะ นอกเสียจากบอกว่า พระเจ้าเท่านั้นที่รู้

“…………….” แฟนอึ้งไปเลยอ่ะ แค่จะถามว่ากินดีหรือป่าวแต่ได้คำตอบแบบนี้

“ไว้ผมนัดดูอาการอีกทีนะ” จับที่หัว หมุนไปหมุนมา

“อีกสัก 2 เดือน.... เอ...ไม่เอาดีกว่า สัก 3 เดือนไปเลยแล้วกัน”

เสียดายที่ไม่ได้ไปด้วยกัน ไม่งั้นจะได้บอก

“ไม่ครึ่งปีไปเลยหล่ะค่ะหมอ อู๊ย...ถ้าดูแค่ภายนอก เค้าก็แข็งแรงจะตายไป คงไม่เป็นอะไรมากมั้งค่ะ”

อยากให้หมอได้อ่านเรื่อง เมื่อหมอต้องติดเชื้อเอดส์จากคนไข้

ขอคัดลอกบางส่วนบางตอนมาให้อ่านกัน

สิ่งที่ผมได้มาจากประสบการณ์อันยิ่งใหญ่ของผมคือ "มันสมอง"

มันสมองที่ไม่ได้หมายถึง IQ หรือความรู้พิเศษอะไร

แต่เป็นมันสมองที่ช่วยให้ผมลองมองสิ่งของเดิมรอบตัวผมด้วยความรู้สึกใหม่

ว่าการตีค่าว่าของหนึ่งชิ้น หรือคนหนึ่งคน ขึ้นกับอะไรกับ

ในวันแรกที่ผมรู้ว่าผมติดเชื้อ ผมรู้สึกว่าตัวเอง ไม่มีค่า

เป็นของมีตำหนิ ซึ่งคงเป็นตราบาปที่ติดตัวผมไปจนตาย

แต่ในวันนี้ผมไม่ได้มองแบบนั้น ค่าของคนไม่ได้เป็นสิ่งที่คุณเห็นด้วยตา

แต่เป็นสิ่งที่คุณเห็นได้ด้วยใจ

มีครั้งหนึ่งที่ผมดูแลคนไข้ที่เข้ามารักษา cholangiocarcinoma

หน้าที่ของผมคือ consult intervention

เพื่อ cholangiogram with PTBD บอกsurgery

เพื่อผ่าตัด บอก medicine เพื่อช่วย preop

หน้าที่ของผมคือบอกคนอื่นให้ช่วยรักษาคนไข้ของผม

ผมทำไปตามหน้าที่ ก็เราไม่ใช่ specialistนี่ เราก็ต้องทำแบบนี้แหละ

แต่ในวันที่คนไข้กลับ คุณลุงแกให้เงาะผม 3 ลูก มังคุด 2 ลูก

ใส่ถุงพลาสติกสีแดงมาให้ผม

คำถามของผมคือนี่อะไร

เทียบกับ 300 บาทที่เป็นค่า DF ของโรงพยาบาลเอกชนไม่ได้หรอก

แต่ผมได้คำตอบเมื่อผมเงยหน้ามองแก

เห็นหน้าคุณลุงที่มีแต่คำขอบคุณสุดพรรณา

แกบอกผมเพียงขอบใจ ทำให้ผมได้คำตอบว่า

นี่มันเรียกว่า "ใจ" ใจที่ไม่ได้ซื้อให้กันได้

แต่คุณให้คนอื่นได้ไม่มีวันหมด ไม่มีวันจาง

แม้ว่าชีวิตคุณจะเป็นยังไง



เรารู้ว่าหมอคงเจอคนไข้เป็นมะเร็งเยอะแยะมากมาย

บางรายอาจร้ายแรงกว่าแฟนเราด้วยซ้ำ

แต่เราก็อยากให้หมอรู้ไว้ว่า

เมื่อกลิ่นของความตายมาเยือนไม่ว่าเป็นใครก็ตาม

ความรัก ความหวงแหนชีวิตของตัวเองมันคงต้องมี

ไม่ว่าคนๆนั้นจะแสดงออกให้เห็นหรือไม่ก็ตาม

เราไม่ได้อยากเห็นความกรุณาปรานีใดๆ ของหมอ

มากไปกว่าการที่หมอพูดๆ ดีกับคนไข้ใน 3 นาทีที่ได้เจอกัน

ไม่ใช่เป็น 3 นาทีที่คนไข้ต้องฝันร้ายไปตลอดชีวิต เข้าใจไหมค่ะ




Create Date : 06 กันยายน 2550
Last Update : 17 พฤษภาคม 2551 22:47:56 น. 8 comments
Counter : 413 Pageviews.

 
เป็นกำลังใจให้นะคะ


โดย: i_nookae วันที่: 6 กันยายน 2550 เวลา:12:44:35 น.  

 
คนรอบข้างก็ช่วยเป็นกำลังใจ และดูแลสุขภาพผู้ป่วยด้วยนะคะ อยากให้ดื่มน้ำอาร์.ซี.ค่ะ จะได้ฟื้นตัวเร็วๆ


โดย: เพ็ญเพียงพอ วันที่: 6 กันยายน 2550 เวลา:13:08:49 น.  

 
ขอเป็นกำลังใจให้ด้วยค่ะ


โดย: อิจิโงะจัง วันที่: 6 กันยายน 2550 เวลา:13:38:11 น.  

 
อืมมม เห็นด้วยค่ะ

หมอบางคนถามไรนิดหน่อย ก็ชักสีหน้า

มีกม.ออกมาว่าหมอมีหน้าที่ต้องตอบคำถามคนไข้

ถามหน่อย ว่าช่วยไรได้

อยู่ที่จรรยาบรรณของหมอแต่ละคน


อย่าเครียดนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ



โดย: อานู๋เล็ก วันที่: 6 กันยายน 2550 เวลา:13:46:01 น.  

 
คนรอบข้างต้องเป็นกำลังใจให้อย่างมากๆครับ คุณน้าผมก็กำลังต่อสู้กับมะเร็งโพรงมดลูกเช่นกัน ตอนแรกหมอว่าอยู่ได้ไม่เกินสามเดือน เพราะตอนนั้นมาตรวจเจอก็ระยะสามปลายๆแล้ว แต่เราก็สู้ร่วมกันมาได้ปีกว่าแล้ว โดยการรักษากับแพทย์แผนปัจจุบันร่วมกับการใช้ธรรมชาติบำบัด แม้ว่าตอนนี้คุณน้าจะอาการกลับมาไม่ค่อยดีอีก แต่เราต้องช่วยเหลือกันนะครับ มะเร็งนี่แปลก กำลังใจเท่านั้นที่จะช่วยได้ครับ อย่าทอดทิ้งกัน ผมเข้ามาเป็นกำลังใจให้สู้ต่อไปอีกนะครับ


โดย: ซอร์บอนน์ (ซอร์บอนน์ ) วันที่: 6 กันยายน 2550 เวลา:16:02:03 น.  

 
เป็นกำลังใจให้ค่ะ

คุณแม่น้องปันรักษาสุขภาพด้วยนะคะ จะได้มีแรงดูแลคนป่วย


โดย: ตรีนุช3903 วันที่: 6 กันยายน 2550 เวลา:18:34:46 น.  

 
เป็นกำลังใจด้วยคนค่ะ



โดย: nok&lee วันที่: 13 กันยายน 2550 เวลา:9:04:00 น.  

 
ถ้าสบายดี ใครเขาอยากจะหาหมอกันเล่า
หมอแบบนี้ เดี๋ยวนี้มีเยอะขึ้นมากเลย

เป็นกำลังใจให้แม่น้องปันค่ะ
แล้วจะแวะมาเยี่ยมอีกนะคะ


โดย: นางไม้หน้า3 วันที่: 14 กันยายน 2550 เวลา:16:48:53 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

แม่เจ้าปัน
Location :
กรุงเทพ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]




ขอรหัสผ่านหลังไมค์นะค่ะ
Free Counters
Friends' blogs
[Add แม่เจ้าปัน's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.