|
|
หนึ่งวันทำงาน
ในรอบวันทำงาน 285 วัน คงมีสัก 30 วันที่งานเยอะ
หยุ่งเหยิงกับชีวิต แบบแทบลืมหายใจ ลืมหิวกันเลยหล่ะ
วันนี้ก็เป็นหนึ่งในสามสิบวันนั้น
ก่อนหน้าวันนี้หนึ่งวัน
นายเพิ่งบอกให้อิชั้นกับหัวหน้าฝ่ายขาย
ช่วยเชิญพนักงานขายออกหนึ่งคน(ไล่ออกนั่นหล่ะ)
ถ้าจะถามว่ารู้สึกว่าลำบากใจไหม
ตอบว่า ไม่ เพราะก่อนหน้านี้เคยคุยกับพนักงานคนนี้แล้ว
เค้าก็มีหนทางที่คิดไว้อยู่แล้ว
ถึงแม้หนทางนั้นหลายๆ คน จะบอกว่า มันจะดีเหรอ
มันลำบาก มันไม่แน่นอน มันไม่จีรังยั่งยืน
สู้อดทนก้มหน้าทำงานที่นี่ต่อไปเถอะ
แต่อิชั้นกลับคิดว่า คุณไปเถอะ ไปทำอย่างนี่คุณคิดไว้
หากคุณทำแล้ว รู้สึกสบายใจกว่าอยู่ที่นี่
ถึงแม้วันข้างหน้าสิ่งที่คุณเลือกในวันนี้
จะไม่ใช่คำตอบสุดท้ายในชีวิต
แต่อย่างน้อยคุณก็ได้เริ่มออกเดินทางค้นหาจุดหมายของตัวคุณเองแล้ว
เหตุที่ทำให้งานเยอะคงไม่ใช่ที่พนักงานขายออกไปหนึ่งคน
แต่เป็นหลายๆ เรื่องที่บังเอิญมาบรรจบกันที่เดือนนี้พอดี
เริ่มตั้งแต่หาสถานที่เที่ยวประจำปีของบริษัทฯ
อิชั้นหามาตั้งแต่เดือนกันยา
ได้สถานที่เรียบร้อย แต่ไม่ได้วันที่จะไป
หรือได้วันที่จะไป แต่สถานที่ไม่โอเค
หรือได้ทั้งสถานที่ ทั้งวันที่จะไป แต่ไม่มีกิจกรรมที่น่าสนใจ
อืม.....จนถอดใจไปหนึ่งรอบคิดว่าถ้าหาไม่ได้ ก็ไปหลังปีใหม่แล้วกัน
แต่มีหลายคนมากระซิบ เจ๊ถ้าไปหลังปีใหม่ งบก็เป็นของปีหน้าดิ
แล้วอย่างนี้ปีหน้าจะได้ไปอีกไหม อิชั้นก็ตอบได้เลยว่า คงได้แค่ปีละครั้ง
พวกน้องๆ ก็ไม่ยอมกันอีก พากันมากดดันอิชั้น(แล้วทำมัยพวกมันไม่หากันบ้างฟ่ะ)
แต่สุดท้ายด้วยฟามดิ้นรน กระเสือกกระสนของอิชั้นก็อุตส่าห์ไปหามาจนได้
เย้ เย้ จบไปหนึ่งเรื่อง
ต่อมาเรื่อง Audit ทำ ISO ภายใน เสาร์นี้
เฮ้อ งานเอกสารทั้งน้าน
ยังทำไม่เสร็จเลย 55555 แต่ไม่เป็นไร
อิชั้นมีผ้าอยู่หลายชิ้น คงพอเอาไปขายให้รอดวิกฤตนี้ไปได้บ้าง
ต่อมาเรื่องทำตัวเลขบัญชีแบ่งเงินปันผลให้หุ้นส่วนและพนักงาน
อันนี้เรื่องยาก ทำแล้วทำอีก แก้แล้วแก้อีก ยังลงตัวสักที
พอคิดตัวเลขได้เสร็จสรรพ เชื่อมะว่าบางคนต้องเสียภาษีเกือบสองแสน
หุหุ อยากจะบ้าตาย มิน่าใครๆ ถึงได้พยายามหลบเลี่ยงกัน
เอาเถอะเรื่องของคนรวยๆ เค้าทำกัน อย่างอิชั้นคนจนๆ ยินดีเสียให้อยู่แล้น
เรื่องเกือบท้ายสุด การตามล่าพนักงานใหม่สุดขอบฟ้า
หามาสามเดือนหล่ะ พนักงานประชาสัมพันธ์กับพนักงานวิ่งเอกสารเนี้ย
ทำมัยมันถึงได้หายากหาเย็นขนาดนี้
บางคนโทรนัดกันเสียดิบดี ขนาดโทรมาว่าอยู่หน้าบริษัทแล้ว
แต่ก็ไม่เห็นมา ไม่ทราบว่าหลงไปไหน หรือว่ามีใครแปะยันต์ไว้หน้าบริษัท
ครั้งหน้าว่าจะไปดักอุ้มตั้งแต่ป้ายรถเมล์มาเลยดีกว่า
สุดท้ายก่อนกลับบ้าน
เพื่อนสุดเลิฟโทรมา บอกว่า แฟนบอกเลิก(หรือป่าว)???
ให้มาเป็นพี่เป็นน้องกันเถอะ
เหตุผลคนบอกเลิกอันดับหนึ่ง
เพราะคุณดีเกินไป น่าจะบอกก่อนหน้านี้
จะได้ทำตัวเลวๆ เจอหน้าเป็นตบ พูดผิดเป็นเตะ
เอ่ะ อันนี้มันเป็นคนเลวหรือซาดิสต์ฟ่ะเนี้ย
อันดับสอง เป็นพี่น้องหรือเป็นเพื่อนกันเถอะ (ตรงกับของเพื่อนเลยเฟ้ย)
อันนี้ก็ไม่ทราบว่าพี่น้องที่บ้านขาดแคลนหรือมีเพื่อนน้อยไม่ทราบได้
รักกันอยู่ดีๆ ก็เปลี่ยนให้มาเป็นพี่น้อง(กันชาติที่แล้ว)
หรือเป็นเพื่อนแบบสนิ๊ท สนิท แต่ห้ามกิ๊กคนอื่น
อันดับสาม เราเข้ากันไม่ได้
อืม อันนี้น่าคิดเหตุผลเข้าท่ามั่กๆ
ทำไมเราเข้ากับเค้าได้ แค่เค้าเข้ากับเราไม่ได้
อันนี้ใครตอบได้ช่วยมาบอกหน่อยนะ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ลืมไปหล่ะความรู้สึกที่ถูกคนมาบอกเลิก ว่ามันรู้สึกยังไง
มันต้องร้องไห้ มันต้องเสียใจ รู้สึกเจ็บ จุกในอก ชาที่ใจ
และมันจะต้องมีภาพของเรากับเค้าวนเวียนอยู่ในหัวใช่ไหม
หยิบนั่น จับโน่น มองไป ก็เห็นนึกถึงแต่เค้า
เพลงจากวิทยุที่เปิด เหมือนจะรู้ว่าเรากำลังเสียใจ ยิ่งตอกย้ำความรู้สึกเข้าไปอีก
แต่สิ่งเดียวที่ทำได้ ก็ร้องไห้ไง ร้องให้มันเหนื่อย
ให้กำลังทั้งหมดที่มี สูญสลายไปกับน้ำตาที่หยดลงมา
ตอนนี้ฉันกับแกอยู่ไกลเกินกว่าจะเอื้อมถึง
ถ้าแกยังรู้สึกได้ ฉันก็กำลังยืนอยู่ข้างๆ แกนั่นหล่ะ
กำลังร้องไห้เป็นเพื่อนอย่างเงียบๆ
ฉันอาจจะปลอบใจใครไม่ค่อยเก่ง เพราะถนัดแต่ด่าให้สำนึก
ฉันอาจจะไม่เคยขออะไรจากแกเลย
แต่วันนี้ฉันขอ
ขอให้แกเชื่อว่า
ฉันก็รักแกไม่น้อยไปกว่าคนคนนั้น
ฉันจะรักแกไปเรื่อยๆ จนกว่า แกจะมาบอกฉันว่า เลิกรักแก เถอะ
ฉันจะรอวันนั้น
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Let me fill your heart with joy and laughter
Togetherness is all I'm after Whenever you need me
I'll be there
I'll be there to protect you With an unselfish love
I'll respect you Just call my name
And I'll be there
| Create Date : 11 ตุลาคม 2550 |
| Last Update : 12 ตุลาคม 2550 21:32:08 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 324 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: เชอรี่ (JAN_CHERRY  ) วันที่: 11 ตุลาคม 2550 เวลา:22:17:59 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
พอๆกับความรัก
แต่จะคงอยู่ตลอดไปค่ะ