• ของขวัญวันนี้ (Life)
• Look Inside (Health)
• Muffins & Scones (Foods)
• Your Image (Beauty)
• ของขวัญชิ้นแรก (Family)
• ของแถม
• ของขวัญวันวาน
• Gift From God

พายุฤดูร้อน กับ มาริลิน มอนโร ไม่มีกับข้าว กาแฟหมด ก็เลยต้องแวะไปฟู้ดแลนด์ ซื้อของอยู่เพลินๆ ไฟดับวูบ เหลือแต่ไฟฉุกเฉินอัตโนมัติ ก็เลยพอแค่นี้แหละ รีบจ่ายเงิน สักพักไฟมา แล้วก็ดับวูบอีก ลมแรงมาก เห็นจากกระจกส่วนที่เป็นศูนย์อาหาร ไม่น่าแปลกใจหรอกว่าทำไมไฟดับ พายุฤดูร้อนมาถึงกรุงเทพฯนี่แล้ว ไม่ได้การ รีบกลับบ้านดีกว่า แค่เดินมาตรงปากประตู ลมก็กรูเกรียวเข้ามา อ๊ะ อ๊ะ....อย่าเชียวนะ กระโปรงยิ่งบานๆ 20 ชิ้น สั้นแค่เข่า ชั้นจะกลายเป็นมาริลิน มอนโร มั้ยเนี่ย เคราะห์ดีที่ลมพัดไปทางเดียว ก็เลยรอดตัวไป กระโปรงแค่ลู่ตามลม แต่ต้องระวังเวลาหมุนตัว ให้ตรงทิศทาง ไม่งั้นมีสิทธิ์เกิด turbulent flow ลมหมุนวนละยุ่งเชียว ไม่มีมือตะครุบกระโปรงแล้ว ป้ายโครงเหล็กตั้งพื้น ที่ใช้บอกทางบุบบิบบู้บี้ ปลิวระเนระนาด ยามต้องมาหยิบไปแอบไว้ หวาดเสียวกลัวอะไรปลิวใส่ตัวจังเลย ลมแรงขนาดที่พัดเราเซได้ (พยายามจะบอกว่าตัวเล็ก บอบบาง ) แต่จริงๆก็คือลมแรงสุดๆ กลับมาถึงบ้านได้ ค่อยยังชั่ว ลมแรงผ่านไปแล้ว ฝนตกเปาะแปะ อากาศเย็นลง คืนนี้คงนอนสบาย   Create Date : 26 เมษายน 2550     Last Update : 26 เมษายน 2550 0:08:37 น. Counter : 791 Pageviews.   5 comment Share Tweet

เพื่อนเก่า... กับอุบัติเหตุ นานมากแล้วที่เราไม่ได้คุยกัน การสื่อสารที่ขาดหาย และความละเลย แต่ดึกคืนก่อน จู่ๆก็มีข้อความส่งมา... "Hot news" "เป็นอะไร" เราถาม "กระดูกหัก" ... เขาตอบ ไปทำอะไรมา ... รถชน... โทรเข้ามือถือได้ไหม พิมพ์ไม่ถนัด เหลือแขนเดียวแล้ว.. จากนั้นเราก็ตั้งต้นคุยกัน อุบัติเหตุรถชนกัน ฟาดกับปูนกั้นเกาะกลางถนน ที่ทำให้เขาโดนหามส่งโรงพยาบาล กระดูกแขน และข้อศอกหักหลายชิ้น แล้วทำไมไม่โทรมาบอกล่ะ เราถาม รู้สึกสงสารและความรู้สึกดิ่งลงเมื่อเขาบอกว่า ตอนอยู่ในรถกู้ภัยมันนานราวกับนรก ทั้งที่ระยะทางตรงนั้นถึงโรงพยาบาลแค่สิบนาที เราเข้าใจ เรารู้ว่า เราสามารถช่วยทำอะไรได้บ้างในสถานการณ์แบบนั้น มีบางเรื่องในส่วนของการรักษาที่เขาต้องการ third opinion ซึ่งเราก็บอกว่าเขาทำได้ เพราะนั่นคือสิทธิผู้ป่วย กว่าจะเลิกคุยกันก็สองชั่วโมงเต็ม ในความเป็นเพื่อน... เราก็ทิ้งเขาไม่ลงในสภาวะแบบนี้ นั่นคือสาเหตุว่าทำไมวันรุ่งขึ้น เราถึงโทรถามว่านัดหมอกี่โมง จะให้ไปเป็นเพื่อนไหม เราเลื่อนธุระบางอย่างไปก่อนได้ เจอกันที่โรงพยาบาลแล้วกัน เราเดินตรงดิ่งไปที่ศัลยกรรมกระดูก เจอเขาที่นั่น แล้วก็นั่งคุยกับหมอที่เป็น third opinion ของเขาด้วยกัน ทุกอย่างกระจ่างอย่างที่เขาต้องการ เราเองก็ต้องการให้เขามั่นใจหมอเจ้าของเคส เพราะนั่นคือการรักษาที่ได้ผลดีถ้าหากคนไข้ร่วมมือดี สิ่งที่เราต้องการเวลาที่ถ้าหากเราเป็นคนไข้ ก็คือหมอที่เป็นหมอ และปฏิบัติต่อคนไข้อย่างมนุษย์ด้วยกัน โชคดีที่หมอ Third opinion ของเขามีทั้ง academic และ ethics ทั้งเราและเขาพอใจสำหรับข้อมูลที่ได้รับทราบ ชีวิตคนเราไม่ได้ยาวนานอะไร เราไม่ได้บอกเหตุผลว่าทำไมเราถึงโทรมาถามว่าจะให้ไปเป็นเพื่อนไหม เพราะเรารู้ว่า เขาเองก็เป็นคนแบบเดียวกับเรา ยอมรับอะไรได้ง่ายๆ ไม่โยกโย้ อยากให้มาก็ตอบรับ ไม่เป็นไรก็ไม่ต้องมา ไม่ต้องแปลอะไรให้มากความ เราหัวเราะ เมื่อบอกว่า ไม่เคยให้คนแขนหักขับรถให้นั่งเลยนะเนี่ย แต่เขาก็หัดทำอะไรๆด้วยแขนเดียวได้คล่องแคล่วตามที่เคยเป็น ตอนถือถุงยาที่กินเสร็จออกมาจากร้านอาหาร เขาถือด้วยมือข้างที่เจ็บ แล้วก็เปรยว่าอีกเมื่อไหร่จะถือได้ถนัด เรายื่นมือไป มา..ถือให้ เขาเบี่ยงตัวหนี ไม่เป็นไร แค่อยากลองทำเอง อีกนานเลยละ กว่ามันจะหายดี เราอยากบอกให้เขาเตรียมใจ เพราะเขาเป็นคนปรู๊ดปร๊าด คราวนี้คงเป็นจุดเปลี่ยน ตอนที่เขาส่งเราที่หน้าตึก ความรู้สึกเราก็คือ เหมือนเขาเป็นเพื่อนคนเดิมเมื่อเกือบสิบปีก่อน ไม่ว่าจะหงุดหงิดใจกันบ้าง บางที แต่อย่างไรก็ตาม ความห่วงใยก็ยังอยู่ที่เดิม เราแตะไหล่เขาเบาๆ ก็ข้างที่เดี้ยงนั่นแหละ... ขับรถดีๆนะจ๊ะ หายเร็วๆล่ะ จ้ะ ขอบคุณมาก...   Create Date : 20 เมษายน 2550     Last Update : 20 เมษายน 2550 21:44:24 น. Counter : 845 Pageviews.   1 comment Share Tweet

กุหลาบดอกนั้นในวันวานนู้น... มีกุหลาบดอกไหนบ้างนะที่ยังจำได้... กุหลาบสีชมพูสวยใต้โต๊ะเรียนสมัยมัธยม หาตัวคนวางไม่ได้ จนหลายเดือนต่อมาถึงรู้ว่าเป็นของเพื่อนที่นั่งโต๊ะข้างหลัง คนที่ไม่เคยคิดว่า จะแอบเอามาวางไว้ให้ จนกระทั่งเจ้าตัวมาสารภาพเอง กุหลาบสีม่วงพันผ้าโปร่ง ที่เพื่อนสนิทของคนให้แอบล้อว่า กุหลาบพันผ้าพันแผล กุหลาบสีขาวกับตุ๊กตาหมีตัวน้อย ในวันที่เราป่วย จากคนที่เราอยากมีชีวิตรอดกลับมาเพื่อเห็นเขาอีกครั้ง น่าแปลกที่เราจำกุหลาบสีแดงจากคนอื่นไม่ได้เลย ยกเว้นกุหลาบสีแดงก้านยาวในแจกันทรงสูงสีเขียวใส ผูกโบว์อย่างตั้งใจ ที่แม่หามาให้ตอนวันเกิดของเราเกือบทุกปี   Create Date : 12 กุมภาพันธ์ 2550     Last Update : 12 กุมภาพันธ์ 2550 0:19:06 น. Counter : 961 Pageviews.   3 comment Share Tweet

เจ้าหนอนน้อยสีเขียวปี๋ในตะกร้าผักแหนมเนือง รุ่นพี่ที่เคยทำงานด้วยกันนัดกินข้าวเพราะอยากเจอ อยากคุย ตอนแรกโทรมาวันอาทิตย์ แต่เราไม่ว่าง ก็เลยมาเป็นวันนี้บ่าย นั่งกินอาหารเวียดนามกัน มีแหนมเนือง กุ้งพันอ้อย ปอเปี๊ยะสด ปอเปี๊ยญวน เราก็ดื่มน้ำตะไคร้ตามเดิมเวลามากินร้านนี้ พี่สั่งกล้วยหอมปั่น หน้าตาเข้าที สักพัก พี่ก็ร้องอุ๊ย บอกให้เราดูที่โคนตะเกียบ เจ้าหนอนน้อยสีเขียวปี๋คลานกระดื๊บ กระดื๊บ เราหยิบตะเกียบของพี่มา ถามว่าพี่กลัวหรือเปล่าคะ พี่ส่ายหน้า เราก็เลยเคาะเจ้าหนอนน้อยลงปลายโต๊ะให้ไกลสุด ปล่อยมันคลานเล่น แล้วก็กินต่อ พี่อยากกินฟรีไหมคะ เราถามเล่นๆ ถ้าอยากเดี๋ยวจะเคาะหนอนกลับลงไปในจาน แล้วพี่ก็กรี๊ดดังๆนะ เราสองคนหัวเราะกันกับความคิดกินฟรี หนอนผักไม่ใช่เรื่องใหญ่ของเราทั้งคู่ พี่ดูมันด้วยนะคะ เดี๋ยวมันมาถึงตะกร้าใบจิ๋วที่ใส่ผักละก็ ได้กินมันเข้าไปแน่เลย สักพัก เจ้าหนอนน้อยหายไป เอ๊ยยย!!! ไปไหนแล้ว สองคนกวาดตามองกันใหญ่ แล้วก็โล่งอกที่เห็นมันไต่อยู่ขอบโต๊ะ พอเรียกพนักงานมาเติมน้ำจิ้มหัวไชเท้า พนักงานก็เบียดพุงในผ้ากันเปื้อนกับขอบโต๊ะ เราเฝ้าดูแบบเสียวไส้ เจ้าหนอนสีเขียวนั่นจะแบนแต๊ดแต๋ไหม จนพนักงานเดินจากไป พี่บอกว่า เชื่อสิว่าเจ้าหนอนนั่นติดไปกับพนักงานแล้ว เราก็อยากเชื่ออย่างนั้นเหมือนกัน หวังว่าเจ้าหนอนนั่นคงไม่ถูกจับใส่ตะกร้าใบต่อไป เพื่อประกันความสด ปลอดสารพิษของผักหรอกนะ   Create Date : 01 กุมภาพันธ์ 2550     Last Update : 1 กุมภาพันธ์ 2550 0:25:04 น. Counter : 917 Pageviews.   8 comment Share Tweet

~~~ไปทะเลกลับมาแล้ว ... เกาะมันนอก...~~~ และแล้วก็ได้เวลาตามที่สัญญากันไว้ ลุ้นมากว่าจะไปถึงท่าเรือแหลมตาลทันเวลาเรือออกไหม เพราะออกจากกรุงเทพฯสาย ด้วยเหตุที่รถติดเช้าวันศุกร์ แถมยังชะล่าใจแวะกินก๋วยเตี๋ยวที่เมืองชลอีก เล่นเอาเจ้าหน้าที่ที่รีสอร์ทโทรตามเป็นระยะ ตั้งแต่อยู่หนองปรือ ตอนเที่ยง เรื่อยมาจนถึงแกลง แล้วก็โทรทุกสิบนาที บอกทางให้กันหลง เพราะไม่มีเวลาหลงอีกแล้ว พอจอดรถขนกระเป๋าลงก็บ่ายโมงพอดีเป๊ะ ลงเรือไปที่เกาะมันนอก แดดสวย ฟ้าใส น้ำทะเลใสแจ๋ว   Create Date : 16 มกราคม 2550     Last Update : 16 มกราคม 2550 19:23:06 น. Counter : 1575 Pageviews.   10 comment Share Tweet

• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com