|
รถไฟ....ใครขับ วู้น...น...น.... แป๊งงงง.....แป๊งงงง.....
เมื่อคืนนอนๆอยู่ก็นึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาเฉยๆ ทั้งที่นานมากแล้ว ตั้งแต่สมัยเป็นเด็ก ย้ายจากบ้านหลังแรกที่อยู่กับคุณยายทั้งสองคน มาอยู่บ้านหลังที่สองกันตามลำพัง พ่อ แม่ ลูก
เรามีของเล่นชิ้นหนึ่ง เป็นหัวรถจักร ใส่ถ่านก้อนใหญ่ ความยาวประมาณฟุตนึง มีตุ๊กตาคนขับรถไฟ นั่งเอนตัวไปมา สั่นระฆัง ยามที่หัวรถจักรแล่นไป เวลาแล่นจะมีเสียง วู้น...น...น.... แป๊งงงง.....แป๊งง... วู้น...น...น.... แป๊งงงง.....แป๊งงงง...
ปกติเราจะวางไว้บนหลังตู้โชว์สูงประมาณ 1 เมตร ในห้องที่มีโต๊ะเขียนหนังสือของพ่อกับเราคนละโต๊ะ ห้องนั้นมีพื้นที่ว่างพอจะเล่นรถไฟได้
คืนวันหนึ่งเราตื่นมา ได้ยินเสียง วู้น...น...น.... แป๊งงงง.....แป๊งงงง..... วู้น...น...น.... แป๊งงงง.....แป๊งงงง... กลางดึก น่าจะราวๆเที่ยงคืน สงสัยมากว่าใครมาเล่นรถไฟเรา ตอนนั้นน่าจะราวๆ 7 ขวบ ก็ลุกจากที่นอน ปีนตู้ ดูตรงช่องลม
ภาพที่เห็นคือ ห้องเขียนหนังสือไม่มีใคร มีแต่หัวรถจักรวิ่งวนไปมา พอเจอสิ่งกีดขวาง ล้อก็จะหมุนหาทางออกใหม่ ส่งเสียง วู้น...น...น.... แป๊งงงง.....แป๊งงงง..... วู้น...น...น.... แป๊งงงง.....แป๊งงงง... ส่วนตุ๊กตาคนขับหัวรถจักรก็เอนตัวไปมา
เราปลุกพ่อให้ตื่นขึ้น แล้วพ่อก็เดินไปไขกุญแจห้อง ปิดสวิทช์ที่อยู่ด้านล่างของหัวรถจักรแล้วหยิบไปวางไว้บนหลังตู้โชว์ตามเดิม พ่อบอกว่ามันคงหล่นลงมาน่ะลูก แล้วเราก็กลับไปนอนต่อ
แต่เราก็ยังคงแปลกใจอยู่เสมอว่า
ทำไมมันหล่นลงมาแล้วยังวิ่งได้... บังเอิญมากเลยนะ ที่หล่นลงมาแล้วสวิทช์กระเทือน เปิดได้เอง ทั้งที่เวลาเปิดจริง เราต้องใช้แรงเลื่อนสวิทช์มาก
ทำไมมันไม่หล่นแบบตะแคง... ซึ่งมีความเป็นไปได้สูง และจะทำให้มันวิ่งไม่ได้
ทำไมมันถึงหล่นลงมาได้... มันหนักมากเกินกว่าหนูหรือสัตว์ใดๆจะทำมันตก บ้านเราไม่มีแมวหรือหมาบนบ้าน
ทำไมเราไม่ได้ยินเสียงมันหล่น... ทั้งที่มันหล่นลงมาสูงขนาดนั้น น่าจะมีเสียงโครมครามที่ปลุกเราตื่น มากกว่าเสียง วู้น...น...น.... แป๊งงงง.....แป๊งงงง.....
อ่านแล้วอย่าขนลุกล่ะ
Create Date : 10 กันยายน 2549 |
Last Update : 10 กันยายน 2549 14:02:22 น. |
|
1 comments
|
Counter : 795 Pageviews. |
|
|
|
| |
|
|