ใน Twitter มี Tag "#WhenIWasYoung" ที่ตอนนี้อ่านไม่ทันเพราะเร็วมาก
อ่านแล้วก็น่ารักดี มีบางเรื่องคนหัวเราะยากแบบเรา หัวเราะกิ๊ก แบบ เออนะ... ช่างนึกได้

อาทิเช่น "คิดว่าในหลวงใช้ซื้อของได้ เลยตัดปฏิทินรูปในหลวงไปซื้อขนม
ป้าเตี้ยข้างบ้านก็ขายให้ แต่มาเก็บตังค์กับแม่ โดนตีอ่ะดิ"

เลยขอเขียน When I was a kid... ไว้ในบล็อกละกัน

วีรกรรมตอนเด็กเราเริ่มจากตอนเข้าเรียนอนุบาล
วิ่งเล่นในสนามหญ้าไปชนราวตากถุงเท้าของทหารที่ดูแลโรงเรียนระดับคอเด็กอนุบาลพอดี
กระเด็นกระดอน ลวดพาดคอ เขียวอื๋อ
ผลก็คือ ครูใหญ่สั่งห้ามการตากถุงเท้าที่สนามหญ้านับแต่บัดนั้น


ไม่นานต่อมา เด็กหญิงฮันนี่ก็เปลี่ยนจากผมเปียเป็นผมแค่คอ
เพราะเพื่อนคนที่นอนข้างๆตอนกลางวันกินหมากฝรั่งแล้วหลับไป
หมากฝรั่งมาติดผมเราผู้นอนติดกัน ล้างไม่ออก
แม่บ่นไปเป็นเดือนที่ต้องตัดผมให้ เพราะไม่ชอบให้ลูกผมสั้น


แต่ที่ประทับใจที่สุดคือตอนเรียนมัธยมปลายมีเพื่อนคนหนึ่งเขียนเฟรนด์ชิป ให้ก่อนจะย้ายโรงเรียน
โดยที่เขาไม่เคยเอ่ยถึงการเรียนอนุบาลกับเรามาก่อนเลย
ทั้งที่เรียนมัธยมมาด้วยกันเกือบตลอด

ยังจำได้ถึงทุกวันนี้ถึงสิ่งที่เขาเขียน

"จริงๆแล้วเต้เป็นเพื่อนกับฮันนี่มาตั้งแต่อนุบาลสอง
จำได้ว่าฮันนี่ร้องเพลงเก่ง รำเก่ง พอคุณครูให้ไปรำหน้าชั้น ฮันนี่รำป้อ
แต่เต้ทั้งถูกหยิกถูกตีก็ยังรำไม่ได้"

พิมพ์ไปก็ยังยิ้มไป เหมือนทุกครั้งที่นึกถึง

มีใครมีความทรงจำดีๆในวัยเยาว์มาให้ช่วยยิ้มไหมคะ

Create Date : 06 มกราคม 2554
Last Update : 6 มกราคม 2554 0:50:23 น.		86 comments
Counter : 882 Pageviews.
Share Tweet