อุตส่าห์ไม่ไปเดินห้าง ขี้เกียจระวังตัวแต่ก็ไม่มีอะไรกินมาหลายวัน ตั้งแต่ป่วยส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ซะสามวันก็เลยกะว่าจะช็อปข้าวของ กับข้าว ในซุปเปอร์มาร์เก็ตใกล้บ้านดีกว่า (สงวนนาม) ตอนแวะเข้าไปก็เอ! แปลก... ทำไมร้านแผงลอยด้านหน้าบางร้านถึงเก็บข้าวของเพิ่ง 5 โมงเย็น ปกติควรจะเพิ่งวางของด้วยซ้ำมีอะไรล่ะ...แต่ก็เดินเข้าไปในห้างทำไมผู้คนหน้าตากังวล มีอะไร ???เห็นผู้หญิงที่เป็นซุปเปอร์ไวเซอร์โทรศัพท์ สีหน้าแววตาดูไม่แจ่มใสเดินไปหยิบส้มใส่รถเข็นเลือกมันฝรั่งดีกว่า วันนี้ดูสะอาดน่ากินเพิ่งเลือกไปได้ 3 หัว พนักงานชั่งก็มายืนรอข้างๆเอ๊! ก็ชั้นยังเลือกไม่เสร็จ มายืนรอทำไม เราคิด แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรพอเลือกได้อีกหัว ก็ส่งถุงให้เธอรับไปชั่ง ติดราคา แล้วก็หันมาบอกด้วยน้ำเสียงเบาแต่มีรอยห่วงใยในแววตา"พี่ซื้อของให้เสร็จเร็วๆ แล้วรีบกลับบ้านเถอะค่ะเจอผู้ต้องสงสัย กำลังจับตาดูอยู่"พนักงาน แคชเชียร์ คิดราคาข้าวของ ทอนเงินแบบรีบๆเฮ้อ! ทำไมความสงบสุขในชีวิตตูถึงได้หายไปเพราะคนพวกนี้นะผู้หญิงคนข้างหลังเราโทรบอกที่บ้านว่ากำลังจะกลับเพราะสาเหตุเดียวกันเราจะต้องอยู่อย่างระมัดระวัง แกมหวาดผวาเล็กๆ ไปอีกนานเท่าไหร่ก่อนออกจากที่ทำงาน น้องสองคนก็บอกตรงกันว่าข่าวว่าจะมีระเบิดที่นั่นที่นี่เราก็ฟัง แต่ก็คิดว่าช่วงนี้ข่าวลือต่างๆก็จะแพร่เร็วก็ต้องฟังหูไว้หูเอาความสงบสุขในชีวิตชั้นคืนมานะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
เซ็งจริงๆเลย กรุงเทพฯนะไม่ใช่แบกแดด