ไม่มีกับข้าว กาแฟหมด ก็เลยต้องแวะไปฟู้ดแลนด์ซื้อของอยู่เพลินๆ ไฟดับวูบ เหลือแต่ไฟฉุกเฉินอัตโนมัติก็เลยพอแค่นี้แหละรีบจ่ายเงิน สักพักไฟมา แล้วก็ดับวูบอีกลมแรงมาก เห็นจากกระจกส่วนที่เป็นศูนย์อาหารไม่น่าแปลกใจหรอกว่าทำไมไฟดับพายุฤดูร้อนมาถึงกรุงเทพฯนี่แล้วไม่ได้การ รีบกลับบ้านดีกว่าแค่เดินมาตรงปากประตู ลมก็กรูเกรียวเข้ามาอ๊ะ อ๊ะ....อย่าเชียวนะกระโปรงยิ่งบานๆ 20 ชิ้น สั้นแค่เข่าชั้นจะกลายเป็นมาริลิน มอนโร มั้ยเนี่ย เคราะห์ดีที่ลมพัดไปทางเดียวก็เลยรอดตัวไป กระโปรงแค่ลู่ตามลมแต่ต้องระวังเวลาหมุนตัว ให้ตรงทิศทางไม่งั้นมีสิทธิ์เกิด turbulent flow ลมหมุนวนละยุ่งเชียวไม่มีมือตะครุบกระโปรงแล้วป้ายโครงเหล็กตั้งพื้น ที่ใช้บอกทางบุบบิบบู้บี้ ปลิวระเนระนาดยามต้องมาหยิบไปแอบไว้หวาดเสียวกลัวอะไรปลิวใส่ตัวจังเลยลมแรงขนาดที่พัดเราเซได้(พยายามจะบอกว่าตัวเล็ก บอบบาง )แต่จริงๆก็คือลมแรงสุดๆกลับมาถึงบ้านได้ ค่อยยังชั่วลมแรงผ่านไปแล้วฝนตกเปาะแปะอากาศเย็นลงคืนนี้คงนอนสบาย
ขอรายงานสภาพอากาศจากลำลูกกาปทุมธานีมั่งนะครับ
เมื่อวานตอนค่ำก็มีพายุลมแรงมากๆเหมือนกัน
พัดหอบฝุ่นและใบไม้เข้าบ้านแยะเลย
ตามมาด้วยไฟฟ้าติดๆดับๆประมาณสิบนาที
แต่ไฟฟ้าของตึกด้านอีกฟากของถนนดับยาวเลย
ตามมาด้วยฝนตกแต่ไม่ค่อยหนักครับผม
ไม่รู้ค่ำวันนี้จะมีพายุลมฝนแบบนี้อีกมั้ย พอดีต้องออกไปธุระซะด้วยไม่อยากให้รถเลอะเลย