นานมากแล้วที่เราไม่ได้คุยกัน
การสื่อสารที่ขาดหาย และความละเลย

แต่ดึกคืนก่อน จู่ๆก็มีข้อความส่งมา... "Hot news"
"เป็นอะไร" เราถาม
"กระดูกหัก" ... เขาตอบ
ไปทำอะไรมา ... รถชน...
โทรเข้ามือถือได้ไหม พิมพ์ไม่ถนัด เหลือแขนเดียวแล้ว..

จากนั้นเราก็ตั้งต้นคุยกัน
อุบัติเหตุรถชนกัน ฟาดกับปูนกั้นเกาะกลางถนน ที่ทำให้เขาโดนหามส่งโรงพยาบาล
กระดูกแขน และข้อศอกหักหลายชิ้น

แล้วทำไมไม่โทรมาบอกล่ะ เราถาม
รู้สึกสงสารและความรู้สึกดิ่งลงเมื่อเขาบอกว่า
ตอนอยู่ในรถกู้ภัยมันนานราวกับนรก
ทั้งที่ระยะทางตรงนั้นถึงโรงพยาบาลแค่สิบนาที
เราเข้าใจ
เรารู้ว่า เราสามารถช่วยทำอะไรได้บ้างในสถานการณ์แบบนั้น


มีบางเรื่องในส่วนของการรักษาที่เขาต้องการ third opinion
ซึ่งเราก็บอกว่าเขาทำได้ เพราะนั่นคือสิทธิผู้ป่วย
กว่าจะเลิกคุยกันก็สองชั่วโมงเต็ม

ในความเป็นเพื่อน... เราก็ทิ้งเขาไม่ลงในสภาวะแบบนี้
นั่นคือสาเหตุว่าทำไมวันรุ่งขึ้น เราถึงโทรถามว่านัดหมอกี่โมง จะให้ไปเป็นเพื่อนไหม

เราเลื่อนธุระบางอย่างไปก่อนได้
เจอกันที่โรงพยาบาลแล้วกัน
เราเดินตรงดิ่งไปที่ศัลยกรรมกระดูก
เจอเขาที่นั่น
แล้วก็นั่งคุยกับหมอที่เป็น third opinion ของเขาด้วยกัน
ทุกอย่างกระจ่างอย่างที่เขาต้องการ
เราเองก็ต้องการให้เขามั่นใจหมอเจ้าของเคส
เพราะนั่นคือการรักษาที่ได้ผลดีถ้าหากคนไข้ร่วมมือดี

สิ่งที่เราต้องการเวลาที่ถ้าหากเราเป็นคนไข้ ก็คือหมอที่เป็นหมอ
และปฏิบัติต่อคนไข้อย่างมนุษย์ด้วยกัน
โชคดีที่หมอ Third opinion ของเขามีทั้ง academic และ ethics
ทั้งเราและเขาพอใจสำหรับข้อมูลที่ได้รับทราบ

ชีวิตคนเราไม่ได้ยาวนานอะไร
เราไม่ได้บอกเหตุผลว่าทำไมเราถึงโทรมาถามว่าจะให้ไปเป็นเพื่อนไหม
เพราะเรารู้ว่า เขาเองก็เป็นคนแบบเดียวกับเรา
ยอมรับอะไรได้ง่ายๆ ไม่โยกโย้
อยากให้มาก็ตอบรับ
ไม่เป็นไรก็ไม่ต้องมา
ไม่ต้องแปลอะไรให้มากความ

เราหัวเราะ เมื่อบอกว่า ไม่เคยให้คนแขนหักขับรถให้นั่งเลยนะเนี่ย
แต่เขาก็หัดทำอะไรๆด้วยแขนเดียวได้คล่องแคล่วตามที่เคยเป็น
ตอนถือถุงยาที่กินเสร็จออกมาจากร้านอาหาร
เขาถือด้วยมือข้างที่เจ็บ แล้วก็เปรยว่าอีกเมื่อไหร่จะถือได้ถนัด
เรายื่นมือไป มา..ถือให้
เขาเบี่ยงตัวหนี ไม่เป็นไร แค่อยากลองทำเอง

อีกนานเลยละ กว่ามันจะหายดี
เราอยากบอกให้เขาเตรียมใจ
เพราะเขาเป็นคนปรู๊ดปร๊าด
คราวนี้คงเป็นจุดเปลี่ยน

ตอนที่เขาส่งเราที่หน้าตึก
ความรู้สึกเราก็คือ เหมือนเขาเป็นเพื่อนคนเดิมเมื่อเกือบสิบปีก่อน
ไม่ว่าจะหงุดหงิดใจกันบ้าง บางที
แต่อย่างไรก็ตาม ความห่วงใยก็ยังอยู่ที่เดิม
เราแตะไหล่เขาเบาๆ ก็ข้างที่เดี้ยงนั่นแหละ...
ขับรถดีๆนะจ๊ะ หายเร็วๆล่ะ
จ้ะ ขอบคุณมาก...

Create Date : 20 เมษายน 2550
Last Update : 20 เมษายน 2550 21:44:24 น.		1 comments
Counter : 843 Pageviews.
Share Tweet