ซึ่งหมายถึงการจิกกัดจนถึงว่าแดกให้เจ็บปวด เสียดสีให้อีกฝ่ายน้อยเนื้อต่ำใจและเสียใจเล่น สนุกดี คนชนะคือคนที่พูดได้แรงกว่า (ไม่ใช่คนที่ทน) 

นี่เป็นเกมที่ตูเล่นก็แพ้ค่ะ คือว่าคิดช้ากว่าเขา และ "ไม่เข้าใจ" มาตั้งแต่แรกแล้ว

คือไม่เข้าใจว่าทำไมต้องทำแบบนี้ ถ้าสมมุติว่ามีความอัดอั้นตันใจใดๆ เช่นสมมุติว่าในนิยาย อีแม่ที่มีลูกสาวอยากให้ได้กับพระเอก แต่พระเอกเสือกไปชอบนางเอก อีแม่จึงว่าแดกนางเอก เป็นต้นว่าต่ำ ไม่มีสกุลรุนชาติ ฯลฯ นางเอกถ้าเก่งก็ด่ามันแดกตอบกลับไป ถ้าไม่เก่งก็เจ็บเนื้อเจ็บใจ ถ้าเลเวลขั้นสุดก็จะวางตัวเป็นผู้ดี แล้วมีคนอื่นที่มายิงบีมปกป้องให้แ่ทนอย่างงดงาม ความสะใจของคนดูคนอ่านคืออีแม่ไหม้เกรียมกรมตัยห่าไป

ตูไม่เข้าใจแต่แรกคือ อยากได้อะไรทำไมไม่พูดตรงๆ ต้องใช้ลูกชิ่ง แม้นไม่ใช่ไปบอก ผช.ตรงๆ ว่าจงแต่งกะลูกสาวตู ก็จงใช้แผนการที่มีชั้นเชิงกว่าการว่าแดกคู่แข่งไปทีละคนได้ไหม เพราะเป็นวิธีที่ออกไปในทางคิดสั้น ไม่การันตีอะไรเลย รวมทั้งชีวิตแต่งงานที่ยืนยาวของลูกสาวตัวเองด้วย เอาจริงๆ นะ สิ่งที่สำคัญนมันไม่ใช่แต่งกับผู้ชายที่รวยและมีโปรไฟล์ดี แต่มันคือการแต่งกับ ผช.ที่เข้ากันได้ และสามารถที่จะมีความสุขที่ยืนยาวได้ประมาณหนึ่งไม่ใช่หรือ (หรือว่าขอแค่สบายก็พอแล้ว แต่สบายกายไม่เหมือนสบายใจนะ และสบายใจเป็นสิ่งที่ต้องบิวด์เองหลังแต่งงานต่างหาก)

บางทีคงเพราะคนไทยชอบอะไรเผ็ดๆ ร้อนๆ ถึงใจมั้ง ถึงได้ชอบอะไรแบบนี้ ดูจบแล้วก็จบกันไป

หรือเพราะว่าสังคมไม่อนุญาตให้ผู้หญิงทำอะไรตรงๆ ได้  หรือเพราะสังคมไม่มีความยับยั้งชั่งใจในการคิดให้ยาวๆ

สุดท้ายคนอย่างตูที่มีแนวคิดประมาณว่า คนเราแม่งน่าสงสาร อยู่เพื่ออะไรไม่รู้เดี๋ยวก็ตายแล้ว ก็ไม่เข้าใจเรื่องพวกนี้อยู่ดี บางทีนี่อาจจะเป็นการใช้ชีวิตที่ดีก็ได้นะ เพราะสามารถใช้ชีวิตไปตาม impulse ไง อยากด่าก็ด่า อยากแย่งก็แย่ง กุชนะก็พอแล้ว consequence คืออะไรคะ ไม่ต้องเข้าใจหรอก แก้ปัญหาเฉพาะหน้าไป

แต่เดี๋ยวก็ตายแล้วจริงๆ นะ และสิ่งที่สำคัญสำหรับความตายที่ดี ก็ไม่ใช่การเอาชนะทุกอย่างหรอกมั้ง

ไม่รู้เหมือนกัน