หลอนสุดขีด

หลอนสุดขีด

ขนหัวลุก

ใบหนาด



"หลานแป้ง" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกเมื่อไปงานศพ 5 ดิฉันมีเรื่องผีมาเล่า...คิดดูแล้วเป็นเรื่องผีที่แปลกมากค่ะ ตรงที่ไม่ได้เห็นผี แต่ขนพองสยองเกล้ายิ่งกว่าคนโดนผีหลอกซะอีกแน่ะ!

ใครจะหาว่าเป็นคนหัวโบราณ มีความเชื่องมงายในเรื่องภูตผีก็ตามใจ แต่ดิฉันขอยอมรับอย่างหน้าชื่นตาบานว่าเป็นคนกลัวผีมากค่ะ กลัวมาตั้งแต่เด็กๆ จนฝังจิตฝังใจมาเป็นเวลา 20 กว่าปีแล้วก็ยังรู้สึกหวาดเสียวเรื่องผีๆ สางๆ ไม่เคยเปลี่ยนแปลง

จะว่าเป็นเพราะสมัยเด็กๆ เคยได้ฟังพวกผู้ใหญ่เล่าเรื่องผีให้ฟัง หรืออ่านเรื่องผีและดูหนังผีมาเป็นสิบๆ ปี ก็คงไม่ใช่อีกน่ะแหละ! แหม... พวกเพื่อนๆ ของดิฉันก็เคยฟังเรื่องผีดูหนังและอ่านเรื่องผีมาทุกคน ตอนเด็กๆ พวกเขาอาจจะกลัวผี แต่พอเติบโตเป็นผู้ใหญ่ก็หายกลัว เลิกกลัวกันทุกคน ไม่เห็นเหมือนดิฉันซักคน

ก็มันกลัวจริงๆ นี่คะ ไม่รู้จะทำยังไง?

ไม่เคยโดนผีหลอกจังๆ ซักครั้ง นอกจากจะเห็นวอบๆ แวบๆ ก็ทำให้ใจเต้นตูมๆ เหมือนพระย่ำกลองเพลแล้วค่ะ ตอนหลังมาคิดอีกที...เอ! เราคงไม่ได้โดนผีหลอกแฮะ แต่ว่านึกคิดไปเอง เกิดจินตนาการไปเอง อย่างที่พูดกันแน่ๆ เลยค่ะว่า...คนเรามักจะเชื่อตามที่นัยน์ตาเห็น!

ไปที่ไหนก็รู้สึกว่าจะมีผู้ไร้ร่างกายแวดล้อมอยู่รอบๆ ตัว หรือไม่ก็จ้องมองอย่างเยาะเย้ย มุ่งร้ายหมายขวัญ จนทำให้ขนอุยที่ต้นคอลุกชัน

เวลาเดินเข้าซอยบ้านตอนเย็นๆ หรือใกล้ค่ำ ทั้งๆ ที่ไม่เปลี่ยวซักหน่อย มีคนเดินคึ่กๆ ด้วยซ้ำ แต่ดิฉันก็คิดเป็นตุเป็นตะไปเองว่า คนที่ล้มตายเพราะอุบัติเหตุรถชนหลายรายมาแล้ว วิญญาณคงจะสิงสู่อยู่ที่นั่นแน่ๆ

คนในซอยเขาก็เล่าลือกันว่าผีดุค่ะ เดี๋ยวคนนั้นเห็น เดี๋ยวคนนี้โดนหลอกเป็นประจำ

ล่าสุดก็มี "ยายก้อย" เด็กผู้หญิงข้างบ้านอายุราว 7-8 ขวบ แกเล่าว่าเห็นคนรู้จักที่ตายไปแล้วเดินไปเดินมาในซอย บางคนก็เดินเล่น บางคนก็เดินเข้าบ้านเหมือนตอนที่ยังมีชีวิตอยู่ไม่มีผิด...

หลายๆ คนก็หาว่ายายก้อยโกหก หรือไม่ก็ช่างคิดช่างฝันตามประสาเด็ก แต่ดิฉันไม่รู้เป็นไง...เชื่อว่าแกเห็นจริงๆ ค่ะ

เรื่องน่าขนหัวลุกมาเกิดขึ้นเมื่อตอนปลายปีที่แล้วนี่เอง!

"ตุ่ม" เป็นเพื่อนรุ่นพี่ที่ทำงาน รูปร่างเธอค่อนข้างตุ้ยนุ้ยสมชื่อค่ะ แก้มขาวเป็นพวงเชียว อารมณ์ดีชอบหัวเราะพุงกระเพื่อมเป็นประจำ...ระยะหลังๆ ตุ่มดูซีดเซียว ตาลอย เพื่อนแซวกันว่าสงสัยจะคิดถึงแฟน! หรือไม่ก็อกหัก? ทั้งๆ ที่รู้ก็รู้กันอยู่ว่าตุ่มไม่เคยมีแฟนเลย เพราะเธอสนใจเรื่อง อาหารอร่อยๆ มากกว่าจะสนใจเพศตรงข้าม

เพื่อนสนิทของดิฉันก็มีตุ่มรวมอยู่ด้วย...ที่เหมือนกันมากก็คือเรากลัวผีจับอกจับใจทั้งคู่เลยค่ะ!

วันหนึ่ง ตุ่มก็จากพวกเราไปโดยไม่มีวันกลับ

เธอหัวใจวายตายในลิฟต์เพียงเดียวดาย เพิ่งจะรู้สาเหตุกันตอนนั้นเองว่าตุ่มอยากลดน้ำหนักทางลัด เลยซื้อยามากิน...และเพราะยาลดความอ้วนนั่นแหละค่ะที่ทำให้เพื่อนรักของดิฉันสิ้นใจตายก่อนเวลาอันสมควร

วันรุ่งขึ้น พวกเพื่อนๆ ก็นัดกันแต่งดำไปงานสวดศพตุ่ม บรรยา กาศโศกจนน่าสลดหดหู่มากเลยค่ะ แม่เธอที่เป็นม่ายร้องไห้เหมือนจะขาดใจตายตามลูกสาวไปจริงๆ

บอกตรงๆ ว่าดิฉันอึดอัด กระสับกระส่าย ไม่สบายใจเลย อยากเร่งเวลาให้ผ่านไปเร็วๆ เพราะความที่ไม่ชอบงานศพ...กลัวค่ะ! หลบได้เป็นหลบ ไม่ว่าจะเป็นวันสวดหรือวันเผา! แต่งานนี้หลบ ไม่ได้จริงๆ ตั้งใจว่าขอมาคืนเดียวเท่านั้นแหละ จะมาอีกก็วันเผาเลย!

ระหว่างนั้น ดิฉันพยายามไม่หันไปทางภาพถ่ายของตุ่มที่ตั้งเด่นอยู่หน้าโลงแทบจะท่วมดอกไม้...กลัวเธอจะยิ้มกว้าง หรือหลิ่วตาให้ดิฉันน่ะซีคะ

อ้อ! ทางโลงศพก็ไม่อยากมองตรงๆ กลัวว่าจะเห็นภาพชวนขนหัวลุกค่ะ

โชคดีอย่างที่สมัยนี้พระสวดเร็ว พอหกโมงครึ่งก็เริ่มสวดแล้ว ไม่ถึงทุ่มก็สวดเสร็จเรียบร้อย ดิฉันรีบลุกไปลาแม่ของตุ่ม...เพื่อนเข้ามาถามว่าจะกลับละหรือ? ดิฉันพยักหน้าแต่เพื่อนจอมแสบกลับเอียงหน้ามากระซิบ

"ไม่ต้องกลัวนะจ๊ะ ฉันบอกตุ่มไว้แล้วว่าเธอกลัวผีมาก ใครๆ ก็รู้...ขอให้ตุ่มช่วยไปส่งเธอที่บ้านด้วยละกัน"

แหม! ถ้าไม่เกรงใจญาติๆ ของตุ่ม ดิฉันคงจะด่าเพื่อนให้แสบ... ป.ม.ที่สุด!

จากวัดมาถึงซอยบ้านไม่ไกลนัก...ตลอดทางรู้สึกเสียวสังหรณ์ ยังไงก็ไม่ทราบว่าตุ่มเกิดบ้าจี้ ตามมาส่งดิฉันจริงๆ เพราะแรงยุของ เพื่อนปากไม่ดี...ได้แต่นึกในใจว่า ไปที่ชอบๆ เถอะตุ่มจ๋า ไม่ต้องมาส่งฉันหรอก! โธ่...

ราวทุ่มครึ่งก็เดินเข้าซอยบ้าน ผู้คนเข้าออกกันหนาตา ดิฉันยังรู้สึกปากคอแห้งผากชอบกล รู้สึกเหมือนได้กลิ่นน้ำอบไทยหอมกรุ่น เสียงใครถอนใจเบาๆ อยู่ข้างหู...ดิฉันใจเต้นระทึก ใครจะว่าขี้ขลาดตาขาว กลัวไม่เข้าเรื่องก็ยอมละ!

จนกระทั่งใกล้จะถึงบ้านอยู่แล้วยิ่งจ้ำอ้าว...ยายก้อย-เด็กข้างบ้านก็โผล่หน้าออกมาทักทาย

"น้าๆ รีบเดินไปไหนคะ?" แกทักเสียงใสเชียว "ทำไมไม่รอเพื่อนน้าด้วยล่ะ?"

ดิฉันหันขวับ ถามเสียงแหบว่าเพื่อนที่ไหน? ยายก้อยก็ชี้มือไปข้างหลังดิฉัน บอกว่า...นั่นไงคะ เขายิ่งอ้วนๆ อยู่ด้วยก็เดินตามน้าไม่ทันน่ะซี

ข้างหลังไม่เห็นตุ่มหรอก แต่ดิฉันขนลุกจริงๆ ค่ะ!

//www.matichon.co.th/khaosod/view_news.php?newsid=TUROamIyd3hPVEV5TURJMU1RPT0=§ionid=TURNd013PT0=&day=TWpBd09DMHdNaTB4TWc9PQ==

Create Date : 12 กุมภาพันธ์ 2551 Last Update : 12 กุมภาพันธ์ 2551 19:47:11 น. Counter : 951 Pageviews.		0 comments
Share Tweet