สัมผัสสยอง

สัมผัสสยอง

คอลัมน์ ขนหัวลุก

ใบหนาด



"หลานจุ๋ง" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกในอพาร์ตเมนต์ผีสิง

อพาร์ตเมนต์ของพี่นกต้องมีอะไรผิดปกติอยู่แน่ๆ ฉันรู้สึกอย่างนั้น!

"รู้สึกยังไง? ไหนพูดออกมาซิ" พี่นก-สาวโสดวัย 35 สวยคม ผมยาว และมีหุ่นสวยเหมือนนางแบบถามยิ้มๆ

ไม่เอาละ! ขืนพูดออกไปเธอก็หาว่าฉันบ้าน่ะสิ! พี่นกเป็นญาติผู้พี่ของฉัน เธอทำงานเป็นช่างเสริมสวยฝีมือเยี่ยมอยู่ในห้างดังแถวราชดำริ อพาร์ตเมนต์ของเธออยู่สุขุมวิท ถิ่นที่น่าจะแพงน่าดู ทว่าพี่นกเช่าได้ในราคาถูกมาก เธอภูมิใจจนหน้าบานเชียวละ

พี่นกชวนฉันไปค้าง หรือจะอยู่ด้วยกันเลยก็ได้ เพราะฉันเรียนแถวกล้วยน้ำไทเวลาไปเรียนจะได้ย่นระยะทางได้เยอะ ความที่รักใคร่ สนิทสนมกลมเกลียวกันมาก ฉันจึงคิดจะไปอยู่กับพี่นก

"พูดออกมาเถอะ พี่ก็อยากฟังเหมือนกันว่าจุ๋งจะทายถูกมั้ย"

เธอคะยั้นคะยอให้ฉันพรรณนาโวหารถึงความรู้สึกสังหรณ์ มันฟังดูเพ้อเจ้อ แต่เอาเถอะ...ฉันจะพยายามเรียบเรียงคำพูดให้ตรงกับสิ่งที่ผ่านเข้ามาในความคิดที่สุด

"ห้องนี้ ตรงนี้!" ฉันยืนอยู่ท่ามกลางโซฟาและเก้าอี้รับแขก "ตรงจุดนี้เลยนะ...มันเศร้ามาก หดหู่มากเลย อารมณ์บีบคั้น อึดอัด หาทางออกไม่ได้..."

พี่นกพยักหน้า อมยิ้มขำๆ ฉันแทบหมดกำลังใจพูดต่อ แต่เธอโบกมือเป็นเชิงให้เล่าไปเรื่อยๆ เธอจะฟัง

ฉันกลั้นใจ ไม่อยากพูดประโยคต่อไปเลย...มันเหมือนฉันคิดไปเอง!

"ตรงนี้มีการฆ่าตัวตาย...เป็นผู้ชาย!" เสียงฉันเบาแทบไม่ได้ยิน พี่นกหุบยิ้ม ลุกขึ้นจากท่าเอนๆ เป็นนั่งตัวตรงอย่างสนอกสนใจ

ฉันรู้สึกเหมือนเข้าภวังค์ ขณะเดินออกจากตรงจุดนั้น เข้าไปในห้องนอนเล็กข้างๆ ปากของฉันอยากพูดๆๆ ห้ามตัวเองไม่ได้เลย...

"ตรงนี้มีความโกรธ ความเสียใจอย่างรุนแรง! มีคนสองคน...ผู้หญิงกับผู้ชาย...ผู้ชายที่ฆ่าตัวตายตรงโน้น เขารูปร่างท้วม ขาว สูงเหมือนลูกครึ่งจีน ผู้หญิงตัวเล็ก ผิวคล้ำ ผมยาว...เธอไม่ต้องการอยู่กับเขา..."

"จุ๋ง! เธอรู้ขนาดนี้ได้ยังไง?"

พี่นกถาม ไม่เหลือร่องรอยความขบขันอีกแล้ว

"ไม่รู้สิพี่นก" ฉันไม่เคยเป็นอย่างนี้มาก่อน ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะมีสัมผัสพิเศษอะไรเลย "มันผ่านเข้ามาในหัวคิด เหมือนเราดูหนังเลยละ"

ฉันเห็นภาพผู้หญิงที่เดินฉับๆ ออกจากห้อง แต่ฝ่ายชายฉุดกระชากแขนเธอกลับไปอย่างรุนแรง

"ปวดท้อง...!" ฉันกุมลิ้นปี่ ตัวงอ มันวาบขึ้นมาเฉยๆ แต่ก็แวบเดียว ฉันเงยหน้ามองพี่นก เราทั้งคู่ตกตะลึง "ผู้หญิงคนนั้นถูกแทง..." ฉันคราง ภาพในหัวคิดเห็นเป็นหญิงสาวที่น่าสงสารถูกมีดพกเล่มเล็กๆ จ้วงแทงตรงลิ้นปี่ เธอตัวงอลงไป ร้องไม่ออก จุกเสียดหายใจไม่ได้...แล้วก็ตาย!

จากนั้น ฝ่ายชายก็ผงะ เซถอยหลังออกจากห้อง...

เขาหมุนคว้างอยู่กลางห้องรับแขก ก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องนอนอีกที แล้วหยิบปืนจากลิ้นชักหัวเตียง เดินกลับออกมานั่งที่โซฟา ตัวเดียวกับที่พี่นกนั่งอยู่ขณะนี้! เขาคิดแล้วก็คิด...น้ำตาปริ่มแล้วก็ไหลพราก...

ทันใดนั้น เขายกปืนขึ้นจ่อใต้คางแล้วลั่นไกเปรี้ยง!

มันเร็วมาก ฉันสะดุ้งเฮือก...แล้วภาพทั้งหมดก็หายวับไป...

พี่นกพยักหน้า เธอเล่าว่า เจ้าของ อพาร์ตเมนต์ไม่ได้ปกปิดเลย สิ่งที่เจ้าของเล่านั้นตรงกับที่ฉันพูด เพียงแต่ไม่มีรายละเอียดถึงขนาดนี้

เมื่อสามปีก่อน มีคนพบศพสามีภรรยานอนตายที่นี่ คนเป็นภรรยาถูกแทงตายในห้องนอน ส่วนสามียิงตัวตายที่โซฟา จากนั้นมีคนมาเช่าอยู่ต่อหลายราย แต่อยู่ไม่ได้...จนถึงรายพี่นกนี่แหละ

พี่นกบอกว่าไม่กลัวผี ก่อนหน้านี้พี่นกอยู่มาเดือนกว่าๆ แล้วนะคะ เธอได้ยินเสียงแปลกๆ อย่างเสียงผู้ชายผู้หญิงโต้เถียงกัน ฟังเหมือนแว่วมาจากวิทยุที่ไหนสักแห่งในห้องนี้

แล้วพี่นกไม่กลัวเลยจริงๆ เหรอ?

เธอบอกว่าไม่หรอก...ผีก็อยู่ส่วนผี! เขาทำได้ก็แค่นั้น ซึ่งก็ไม่เป็นอันตรายกับเราสักหน่อย เว้นแต่เราจะขวัญอ่อน หวาดระแวงและคิดกลัวไปเอง

จริงของเธอ ฉะนั้นฉันเองก็จะลองแข็งใจอยู่ที่นี่ต่อไป

สรุปว่าจนบัดนี้ ฉันอยู่มาหลายเดือนแล้ว ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย เหมือนเมื่อเรารู้แล้วก็แค่นั้น วิญญาณสองสามีภรรยาไม่เคยมาหลอกเราเลยค่ะ

นานๆ ฉันจะรู้สึกเสียวสันหลังวูบวาบ เย็นเฉียบที่ต้นคอ ขนลุกซ่าไปทั้งตัว ทั้งที่ไม่ได้เห็นภาพหรือได้ยินเสียงอะไร...อาจจะเป็นอุปาทาน หรือสิ่งที่เขาเรียกว่า "มายา" นึกภาพสยองขึ้นมาหลอกหลอนตัวเองก็ได้ จริงไหมคะ?

//www.matichon.co.th/khaosod/view_news.php?newsid=TUROamIyd3hPVEEyTVRJMU1BPT0=§ionid=TURNd013PT0=&day=TWpBd055MHhNaTB3Tmc9PQ==

Create Date : 06 ธันวาคม 2550 Last Update : 6 ธันวาคม 2550 19:42:02 น. Counter : 734 Pageviews.		1 comments
Share Tweet