กลับบ้าน

กลับบ้าน

คอลัมน์ ขนหัวลุก

ใบหนาด



"อนินทิตา" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกในคืนสวดศพ

ความเชื่อในเรื่องผีๆ สางๆ มีมากมายสารพัดอย่าง เช่น เชื่อว่าผีดุอยู่ที่วัดบ้าง อยู่ที่โรงพยาบาลบ้าง บางครั้งก็มาโต้เถียงกันแทบเอาเป็นเอาตาย เพราะต่างฝ่ายต่างก็มีเหตุผลสนับสนุนความเชื่อของตัวเองทั้งนั้นแหละค่ะ

คนที่เชื่อว่าในวัดผีดุที่สุด ดุยิ่งกว่าที่อื่นๆ ทั้งหมด แม้แต่โรงพยาบาลก็ไม่เท่า เขาบอกว่าในวัดมีทั้งผีถูกฝัง ถูกเผา วิญญาณที่ยังไม่ได้ไปผุดไปเกิดก็วนเวียนอยู่ในวัด หรือในป่าช้านั่นเอง...หลายๆ วัดถึงกับได้ชื่อว่า ป่าช้าผีดุ!

ส่วนคนที่ไม่เห็นพ้องด้วย ยืนยันว่าในโรงพยาบาลย่อมมีผีดุยิ่งกว่าวัด ก็เพราะเป็นที่ตายของคนนับไม่ถ้วน หลายร้อยหลายพัน อาจจะหลายหมื่นด้วยซ้ำ สำหรับโรงพยาบาลใหญ่ๆ สร้างมาเก่าแก่ขนาด 50-60 ปี

เชื่อกันว่า ก่อนตายมักจะทนทุกข์ทรมาน ไม่ว่าจะเป็นเพราะโรคภัยไข้เจ็บ หรือเกิดอุบัติเหตุร้ายแรง โดนทำร้ายมาสาหัส จนถึงกับพวกที่พยายามฆ่าตัวตายจนสำเร็จสมใจ

คนเราตายที่ไหน วิญญาณก็มักจะสิงสู่อยู่ที่นั่น จนกว่าจะมีโอกาสได้ไปผุดไปเกิด! ด้วยเหตุนี้จึงมีโรงพยาบาลผีสิง น่าขนพองสยองเกล้ายิ่งกว่าในวัดด้วยซ้ำ เพราะศพที่ถูกนำไปวัดไม่มีวิญญาณแล้ว เหลือแต่ร่างที่รอเวลาเน่าเปื่อยเท่านั้น ส่วนวิญญาณหรือผีก็จะสิงสู่อยู่ที่แดนตายของตน เช่น โค้งมรณะ, ถนนผีสิง, ชายหาดกินคน ฯลฯ

อย่าว่าแต่ศพที่ถูกฝังหรือถูกเผาไปแล้วเลยค่ะ ขนาดคนที่เพิ่งตายไปหยกๆ ก็ยังมีเรื่องโต้เถียงกันว่า วิญญาณไปไหน?

บางคนเชื่อว่าเมื่อคนเราตายแล้วก็ย่อมจะไปเกิดใหม่ทันที ตามคติของพุทธศาสนา เช่น ไปเกิดเป็นสัตว์นรก เป็นเปรต เป็นสัตว์ เป็นมนุษย์ หรือเป็นเทวดาในภูมิภพต่างๆ สุดแท้แต่ว่าเมื่อยามมีชีวิตอยู่ ได้กระทำบาป-บุญเอาไว้มากน้อยแค่ไหน

แต่บางคนก็เชื่อถือสืบต่อกันมาว่า คนเราตายแล้วครบ 3 วัน 7 วัน จะกลับบ้านเพื่อมาเยี่ยมญาติ กับเพื่อ "เก็บรอยตีน" ของตน จะได้ลืมอดีตหมดสิ้นเมื่อถึงคราวไปเกิดใหม่!

เรื่องนี้ก็เข้าเค้ากับความเชื่อถืออื่นๆ ที่มีจุดหมายอย่างเดียวกัน คือเพื่อให้ลืมอดีตหรือ "ชาติก่อน" ป้องกันไม่ให้จดจำได้เมื่อไปเกิดใหม่...น่าสนใจตรงที่ว่า ถ้าเราเชื่อเรื่องชาติก่อนและชาติหน้า จึงไม่มีใครรู้ว่าชาติก่อนเคยเกิดเป็นอะไร? หรือลูกเต้าเหล่าใคร!

นานๆ มีข่าวคนระลึกชาติได้สักครั้ง จึงทำให้ใครๆ ตื่นเต้นกันยกใหญ่ ถึงกับไปพิสูจน์กันเอิกเกริก ส่วนมากมักจะเป็นเรื่องเหลวไหลนะคะ

ดิฉันได้ประสบกับเหตุการณ์ขนหัวลุกเมื่อเดือนกันยายนนี่เอง แต่แปลกประหลาดยิ่งกว่าเรื่องตายแล้วไปไหน? กับเรื่องผีที่กลับบ้านเพื่อมาเยี่ยมญาติเป็นครั้งสุดท้าย กับเก็บรอยตีนตัวเองในเวลา 3 วัน 7 วัน

เรื่องเป็นดังนี้ค่ะ ดิฉันเป็นคนถนนระนอง ที่มีถนนสายใหญ่ด้านหน้าคือพระราม 5 นอกจากมีบ้านเรือนและตึกรามคับคั่ง ผู้คนหนาแน่น ไม่ได้เปล่าเปลี่ยวหรือมีอะไรน่ากลัว จนกระทั่งมีหญิงชราอายุ 70 เศษชื่อป้าจันทร์ได้เสียชีวิตลงอย่างสงบที่โรงพยาบาล

คิดว่าเป็นโรคชรานะคะ แม้ลูกหลานที่อยู่ใกล้ๆ บ้านดิฉันจะเล่าว่า ความดันเลือดสูง เบาหวานและน้ำท่วมปอดก็ตาม

คนเราก็เหมือนเครื่องใช้ไม้สอยที่เก่าแก่เข้าก็ต้องซ่อมแซมกัน ระยะแรกก็นานๆ ครั้ง ต่อมาก็บ่อยครั้งเข้าทุกที ไม่ว่าพัดลม, ทีวี, ตู้เย็นหรือเครื่องปรับอากาศ...ในที่สุดก็ลงเอยด้วยการซ่อมไม่ไหว คือพัง...จนต้องทิ้งไป ถ้าไม่อยากเก็บให้รกบ้าน

หรือไม่ก็เหมือนผลไม้ที่สุกงอมเต็มที่ วันหนึ่งก็ต้องร่วงหล่นลงไปเองตามกฎเกณฑ์ของธรรมชาติ จริงไหมคะ?

พวกเราที่รู้จักมักคุ้นก็ไปงานสวดอภิธรรม มีกำหนด 3 คืนแล้วจะทำฌาปนกิจ

คืนแรกก็เกิดเรื่องขนหัวลุกแล้วค่ะ!

ป้าจันทร์เลี้ยงสุนัขพันทางไว้ 3-4 ตัว พวกมันรักใคร่และคอยเคล้าเคลียแทบทั้งวัน แม้แต่ตอนที่ป้าจันทร์นอนเจ็บอยู่...กลางคืนพวกมันนอนนอกบ้าน แต่กลางวันป้าจันทร์จะออกมานอนแซ่วที่เตียงไม้ชั้นล่าง บรรดาเจ้าเล็บงามก็คอยพัวพันอยู่ไม่ห่าง ใครเข้าไปเยี่ยมมักจะโดนมันเห่าจนป้าจันทร์ต้องดุให้มันเข้าไปหมอบอยู่ใต้เตียง

เพื่อนมนุษย์ชนิดแรกนี่เป็นสุนัขจริงๆ ค่ะ แถมยังรักเจ้าของ ภักดีต่อมือที่ให้ข้าวให้น้ำ...ผิดกว่ามนุษย์อีกหลายคนเป็นไหนๆ

น่าแปลกอย่างตรงที่ป้าจันทร์จะรักแต่หมาที่แกเลี้ยงไว้เท่านั้น ส่วนหมาบ้านอื่นรวมทั้งหมาจรจัดที่วิ่งไปมาอยู่หน้าบ้าน ป้าจันทร์จะไม่ถูกชะตาเอาเสียเลย เห็นเข้าเป็นต้องไล่ตะเพิด ไม่ยอมให้เข้าประตูรั้ว หมาของแกก็ไม่ยอมให้ออกไปเล่นนอกบ้านเด็ดขาด

บางทีมันฉวยโอกาสเล็ดลอดออกไปได้ ป้าจันทร์รู้เข้าก็จะรีบออกไปเรียกเข้าบ้านทันที

วันนั้นราวทุ่มเศษ พวกเราฟังสวดเสร็จก็กลับบ้าน...เสียงหมาเห่าเบาๆมาจากประตูรั้วบ้านป้าจันทร์ พอหันไปดูก็เห็นหมาของแกรุมเห่าพวกเราอย่างทักทาย ตะกุยตะกายประตูรั้ว...ราวกับมันเห็นป้าจันทร์กำลังกลับบ้านไม่มีผิด

ดิฉันกับเพื่อนบ้านที่ไปฟังสวดศพมา หันมองสบตากัน หน้าตาไม่ค่อยดีทั้งนั้นแหละค่ะ ไม่ต้องพูดก็รู้ว่าเราคิดตรงกัน...พอดีเสียงเห่าขรมมาจากหน้าบ้านถัดไป

ฝูงหมาราว 5-6 ตัวเห่าพลางถอยพลาง ย่อขา หางตก บ่งบอกว่าหวาดกลัวอะไรบางอย่าง...ท่าทางทั้งโกรธและกลัวเหมือนที่ป้าจันทร์เคยออกมาไล่พวกมันไม่ผิดเลย...ถ้าไม่ใช่ผีหรือวิญญาณแล้วจะเป็นอะไรล่ะคะ?

//www.matichon.co.th/khaosod/view_news.php?newsid=TUROamIyd3hOakUwTVRFMU1BPT0=§ionid=TURNd013PT0=&day=TWpBd055MHhNUzB4TkE9PQ==

Create Date : 14 พฤศจิกายน 2550 Last Update : 14 พฤศจิกายน 2550 19:24:17 น. Counter : 726 Pageviews.		0 comments
Share Tweet