Pizza man กับ สาวออฟฟิศ
Pizza man กับ สาวออฟฟิศ
ก้อย เป็นพนักงานบัญชีสาว อยู่ที่บริษัทแห่งหนึ่ง แถว ๆ รัชโยธิน
บริษัทของเธอ อยู่บนชั้น 6 ของอาคารสำนักงาน แห่งหนึ่ง ที่เพิ่งสร้างเสร็จ
ได้ไม่นานมานี่เอง และตอนนี้ ก็มีคนทะยอย เข้ามาใช้อาคารสำนักงาน
ที่เดียวกับเธอ เป็นจำนวนมาก ด้วยความที่ ก้อย ต้องทำงานบัญชี
ซึ่งค่อนข้างจะเป็นงาน ที่หนักหนาสาหัส เมื่อถึงเวลาสิ้นเดือนทุกครั้ง
เธอจึงต้องอยู่ดึก ๆ ดื่น ๆ มากกว่าคนอื่น ในสำนักงาน
แล้ววันที่ 28 พฤษภาคม 2543 ที่ผ่านมา เธอยังจดจำได้ เป็นอย่างดี
หลังจากที่พนักงานทุก ๆ คนเริ่มทะยอยกัน กลับบ้านไป เหลือเพียง
หัวหน้าฝ่ายบัญชี ชื่อ พี่อุ่น คอยดูแลเธอพร้อมกับ เพื่อนร่วมงาน
ฝ่ายบัญชีอีก 1 คน ชื่อ ตุ๊ก ครั้นเวลาประมาณ 1 ทุ่มครึ่ง ได้เวลาที่ควรจะ
รับประทานมื้อเย็นแล้ว พี่อุ่น หัวหน้าฝ่าย จึงได้ให้ ก้อย โทรศัพท์ไปยัง
ร้านพิซซ่าชื่อดังแห่งหนึ่ง ซึ่งอยู่ใกล้ ๆ กันให้มาส่ง
เวลาผ่านไป ประมาณไม่ถึง 20 นาที ก็มีเสียงกริ่ง จากบุคคลภายนอก
ให้เปิดประตู น้องตุ๊ก ออกไปเปิดประตู เป็นคนส่งพิซซ่านั่นเอง แต่ปรากฏว่า
ร่างกายเปียกโชก น้องตุ๊กจึงถามว่า ทำไมเปียกอย่างนี้ ฝนตกหรือ ? ขณะที่ ก้อย
เดินมาสมทบเพื่อเตรียมยก กล่องพิซซ่า เข้าไปข้างในสำนักงาน พนักงานพิซซ่า
ซึ่งสวมหมวกอยู่ ส่ายหน้า ตุ๊ก จึงบอกว่า กลับสาขาเลยหรือไม่ ถ้าจะพักก่อน
จะไปเอากระดาษทิชชู่ มาให้เช็ดผมเผ้า จะได้ไม่หนาว พนักงานส่งพิซซ่าคนเดิม
ยังคงส่ายหน้า ทั้งตุ๊ก และก้อย จึงได้มอบเงิน ค่าพิซซ่าไปให้ หลังจากนั้น
พนักงานส่งพิซซ่า ก็เดินไปรอลิฟท์ ก้อย จึงได้หันไปมองเห็นว่าพนักงานส่งพิซซ่า
เดินเข้าประตูลิฟท์ไป ทั้ง ๆ ที่ยังไม่เห็นไฟด้านบน เปิดให้สัญญาณว่าลิฟท์มาแล้ว
ก้อย แปลกใจ จึงเดินออกไปดู ว่าไฟเสียหรือไม่ เพราะเดิมทีจะเห็นไฟเปิดทุกครั้ง
พอเดินออกไปดูหน้าลิฟท์ ก็เห็นว่า ลิฟท์อยู่ที่ชั้นG หรือชั้น 1 นั่นเอง ก้อย
แปลกใจ
ว่าทำไมลิฟท์ถึงได้ลงไปเร็วขนาดนั้น เพราะเธออยู่ถึงชั้น 6 แต่ ก้อย
ก็ไม่ได้สนใจอะไร
เดินกลับมาที่โต๊ะ ขณะที่ ตุ๊ก เดินไปหยิบอุปกรณ์ การรับประทานมา
พี่อุ่น ยังคงนั่งทำงานอยู่อย่างใจเย็น ก้อย จึงเดินมาเปิดกล่องพิซซ่า
ซึ่งเปียกฝนค่อนข้างมาก แต่ไม่ถึงกับโชก
เพียงแค่ ก้อย เปิดมา ก็ต้องตกใจสุดขีด กรีดร้องเสียงดัง จน พี่อุ่น
และตุ๊ก รีบผวาเข้ามาช่วยเหลือ เพราะกล่องพิซซ่า ที่เห็นนั้น ด้านใน
เป็นพิซซ่า ที่เน่าเฟะ เสียจนมีหนอนไต่อยู่ ยั้วเยี้ย เต็มไปหมด ขณะที่เปิดอาหาร
อย่างอื่นออกดู ก็เป็นลักษณะเดียวกัน บางกล่อง ก็มีกลิ่นเน่าโชยออกมาด้วย
ก้อย หน้าซีดเผือด วางสายด้วยมืออันสั่นเทา แล้วหันหน้าไปมอง พี่อุ่น กับ
ตุ๊ก ซึ่งยืนตัวซีด เหมือนกัน ซึ่งยังไม่ทราบว่าสถานการณ์เป็นอะไร
ก้อยวาบสันหลัง นึกถึงเมื่อ 5 เดือนที่ผ่านมา ในวันที่ทำงานดึกเช่นนี้
แล้วได้สั่งพิซซ่าเอาไว้ แต่ปรากฎว่า งานทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย
ด้วยความรวดเร็ว ทุกคนจึงลืม แล้วกลับไป ไม่ทันที่จะรอให้อาหารมาส่ง
หลังจากนั้น ก็ยังไม่ได้โทร. ไปสั่งพิซซ่ากันอีกเลย เนื่องจากทุกคน
มักจะเตรียมพร้อมกันมา ตั้งแต่อาหารเย็น
พี่อุ่น ก้อย และตุ๊ก จึงรีบเก็บกระเป๋าทุกอย่าง เดินออกจากบริษัทไป
ด้วยความหวาดกลัว
เช้าวันรุ่งขึ้น
ก้อย มาถึงออฟฟิศ ยังไม่กล้าเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟัง จึงเดิน
ไปถามแม่บ้านว่าพิซซ่าที่อยู่บนโต๊ะ มีหนอนไชอยู่ เก็บไปทิ้ง เรียบร้อยหรือยัง
แม่บ้าน ที่ทำความสะอาด ตั้งแต่เช้า จึงบอกว่า ไม่เห็นมี
แต่ไม่แน่ใจว่าฝนรั่ว หรือแก้วน้ำหก เต็มทั้งโต๊ะ พี่อุ่น โต๊ะก้อย
และโต๊ะน้องตุ๊กหรือไม่ เพราะเปียกเอกสาร ที่อยู่บนโต๊ะเต็มไปหมด
แต่ก็ได้เช็ด ทำความสะอาดไปเรียบร้อยแล้ว ให้ไปดูว่ามีเอกสาร
เสียหายบ้างหรือไม่
หลังจากนั้น ก้อย จึงพา พี่อุ่น และน้องตุ๊ก พร้อมๆกับเพื่อนพนักงาน
อีกหลายคนไปทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้กับพนักงานส่งพิซซ่าคนนั้น
และจดจำไว้อย่างแม่นยำในใจว่า การที่บอกให้เขามา
แต่กลับไม่รอเขานั้น มันทำให้เขารู้สึกอย่างไร กับคนที่ไม่รักษาสัญญา
ผู้ติดตามบล็อก : 111 คน [
