Timothy Ryback: Hitlers Private Library (ห้องสมุดลับของฮิตเลอร์) | Kieslowski on Kieslowski
ชื่อหนังสือ : Hitlers Private Library (ห้องสมุดลับของฮิตเลอร์)
ผู้แต่ง : Timothy W. Ryback
ผู้แปล : โรจนา นาเจริญ
จัดพิมพ์โดย : สนพ.มติชน, มีนาคม 2553
วอลเตอร์ เบนจามิน เคยบอกไว้ว่า เราสามารถบอกว่าใครเป็นอย่างไร จากหนังสือที่เขาอ่าน ทั้งเรื่องรสนิยม, ความสนใจ และพฤติกรรม ผู้เขียนหนังสือเล่มนี้ Timothy Ryback สนใจศึกษาตัวตนของฮิตเลอร์จากหนังสือที่เขาอ่าน คนทั่วไปคงทราบดีว่าในยุคฮิตเลอร์มีการสั่งเผาหนังสือจำนวนมาก แต่อาจไม่รู้ว่าฮิตเลอร์นั้นเป็นหนอนหนังสือตัวฉกาจ เขามีหนังสือในห้องสมุดส่วนตัวถึง 16,000 เล่ม ซึ่งหนังสือจำนวนหนึ่งได้ตกทอดมาถึงปัจจุบัน (เก็บไว้ที่ห้องสมุดในสหรัฐอเมริกาและเยอรมนี) Hitlers Private Library เล่มนี้มาจากการค้นคว้าวิจัยของ Ryback ต่อหนังสือที่ฮิตเลอร์อ่าน
ฮิตเลอร์ชอบอ่านหนังสือมาก เขาอ่านทั้งประวัติศาสตร์ ปรัชญา การเมือง ชีวประวัติบุคคลสำคัญ กวีนิพนธ์ วรรณกรรมคลาสสิค ฮิตเลอร์อ่านหนังสือทุกคืน และชอบขีดเขียนลงไปในหนังสือที่อ่าน Ryback ได้เห็นร่องรอยการขีดเส้นใต้ในหลายเล่มที่บ่งชี้ว่าการอ่านได้หล่อหลอมความคิดต่อต้านชาวยิว
มีเกร็ดหลายตอนที่ผมไม่เคยทราบมาก่อน เช่น เลนี รีเฟนสตาห์ล เคยมอบหนังสือปรัชญาของ Fichte ให้กับฮิตเลอร์เป็นของขวัญ
หนังสือส่วนใหญ่ในห้องสมุดส่วนตัวของฮิตเลอร์เป็นประวัติศาสตร์การทหาร แต่เขาก็มีรสนิยมชมชอบศิลปะและวรรณกรรม ฮิตเลอร์ชื่นชอบ Don Quixote, Robinson Crusoe, Uncle Toms Cabin และ Gullivers Travels เชคสเปียร์คือสุดยอดนักเขียนของเขา
มนุษย์เรามีความเชื่อว่า คนที่รักหนังสือ ชอบอ่านวรรณกรรม ย่อมเป็นคนที่มีความคิด เป็นอารยชน มนุษย์เชื่อว่าศิลปะวรรณกรรมช่วยขัดเกลาอารมณ์ความรู้สึกให้มีความละเอียดอ่อน
แล้วเราจะอธิบายอย่างไรกับสิ่งที่ฮิตเลอร์ได้ทำลงไปต่อเพื่อนมนุษย์ เมื่อพิจารณาจากหนังสือที่เขาได้อ่าน..
ผมนึกถึงข้อเขียนคลาสสิคของ George Steiner ใน Language and Silence ที่เคยบอกว่า
We know now that a man can read Goethe or Rilke in the evening, that he can play Bach and Schubert, and go to his day's work at Auschwitz in the morning. To say that he has read them without understanding or that his ear is gross, is cant. In what way does this knowledge bear on literature and society, on the hope, grown almost axiomatic from the time of Plato to that of Matthew Arnold, that culture is a humanizing force, that the energies of spirit are transferable to those of conduct?
ผมได้อ่านหนังสือ Kieslowski on Kieslowski ซึ่งเป็นหนังสือที่เรียบเรียงจากบทสัมภาษณ์ของ Kieslowski ผู้กำกับภาพยนตร์ชาวโปแลนด์คนสำคัญ
ชอบตอนหนึ่งจากหนังสือเล่มนี้ Kieslowski บอกว่า
They always ask me, in interviews, which directors have influenced me the most. I dont know the answer to that. Probably so many, for all sorts of reasons, that theres no logical pattern. When the newspapers ask, I always say, Shakespeare, Dostoevsky, Kafka. Theyre surprised and ask me whether these are directors. No I say. Theyre writers. And thats as if more important to me than film.
Paul Theroux ให้สัมภาษณ์ในบทความ Fiction in the Age of E-Books
TA: Youre an inveterate world traveler. Is literary culture more healthy or less so outside North America? What geographic differences do you see, and how have those changed over time?
PT: Literary life used to be quite different in Britain in the years I lived there, from 1971 to 1989, because money was not a factorno one made very much except from U.S. sales and the occasional windfall. And many of us were reviewing books or writing pieces for the same poorly paying magazines. Salman Rushdie, Christopher Hitchens, Jonathan Raban, Martin Amis, Ian McEwan, Julian Barnes, and Iall well-paid todaywere regulars on the New Statesman.
Japan, Germany, and India seem to me to have serious writers, readers, and book buyers, but the Netherlands has struck me as the most robust literary culture in the world.
| Create Date : 16 เมษายน 2553 |
| Last Update : 16 เมษายน 2553 12:30:35 น. |
|
6 comments
|
| Counter : 836 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [