Dostoevsky Our Contemporary
ช่วงหลังผมไม่ค่อยได้แวะเข้ามาเขียนบล็อก เนื่องจากติดภารกิจเรื่องเรียน นึกย้อนกลับไป ไม่แน่ใจว่าตัดสินใจถูกที่ไปเรียนหรือไม่ ความรู้ย่อมได้แน่.. แต่เวลาที่เสียไปกับเข้าห้องเรียน การอ่านหนังสือเพื่อไปสอบ ช่างเยอะเหลือเกิน
พูดถึงการอ่านหนังสือไปสอบ ผมอ่านตำราทั้งที่เป็นเล่ม และบางส่วนอ่านผ่านอีบุ๊คส์หน้าจอคอมพิวเตอร์ แต่เวลาทำข้อสอบ ผมกลับนึกได้เฉพาะเนื้อหาที่อ่านจากตำราหนังสือที่เป็นเล่ม จำได้ว่าประเด็นที่ถามอยู่ตำแหน่งซ้ายขวาบนล่างของหน้ากระดาษหนังสือ นึกได้กระทั่งบันทึกที่เราจดไว้ที่ขอบกระดาษ
ต่างจากเนื้อหาที่อ่านผ่านหน้าจอคอม กลับจำได้เลือนลาง ไม่แม่นยำเหมือนกับที่อ่านจากหนังสือที่เป็นเล่ม
สิ่งนี้ทำให้ผมคิดถึงประเด็นที่มีคนทำวิจัยด้าน Neuroscience ในเรื่องการอ่านจากหนังสือเล่มกับการอ่านผ่านหน้าจอคอมพิวเตอร์ แม้เราอ่านสิ่งเดียวกัน แต่ผลกระทบต่อสมองแตกต่างกันไป
ผมได้อ่านคำปาฐกถาของ William Deresiewicz ต่อนักศึกษา Stanford
The problem with specialization is that it makes you into a specialist. It cuts you off, not only from everything else in the world, but also from everything else in yourself. And of course, as college freshmen, your specialization is only just beginning. In the journey toward the success that you all hope to achieve, you have completed, by getting into Stanford, only the first of many legs. Three more years of college, three or four or five years of law school or medical school or a Ph.D. program, then residencies or postdocs or years as a junior associate. In short, an ever-narrowing funnel of specialization. You go from being a political-science major to being a lawyer to being a corporate attorney to being a corporate attorney focusing on taxation issues in the consumer-products industry. You go from being a biochemistry major to being a doctor to being a cardiologist to being a cardiac surgeon who performs heart-valve replacements.
Again, there's nothing wrong with being those things. It's just that, as you get deeper and deeper into the funnel, into the tunnel, it becomes increasingly difficult to remember who you once were. You start to wonder what happened to that person who played piano and lacrosse and sat around with her friends having intense conversations about life and politics and all the things she was learning in her classes. The 19-year-old who could do so many things, and was interested in so many things, has become a 40-year-old who thinks about only one thing. That's why older people are so boring. "Hey, my dad's a smart guy, but all he talks about is money and livers."
อา...ผมเจอรุ่นพี่วัย 40 (และอันที่จริงรวมทั้งต่ำกว่า 40 ด้วย) จำนวนมาก ที่คุยกันได้ไม่กี่เรื่อง.. so boring..
ใน The New Criterion มีบทความน่าอ่าน Columbia beats Harvard โดย James Piereson เมื่อมองไปที่หลักสูตร Core Curriculum (Great Books Program) ผมเห็นด้วยกับผู้เขียน และเชื่อเสมอมาว่า Core Curriculum ของโคลัมเบียดีที่สุดในสหรัฐอเมริกา
Svetlana Geier เป็นผู้แปลดอสโตเยฟสกี้เป็นภาษาเยอรมันคนสำคัญ ปัจจุบันเธออายุ 85 ปี พื้นเพเป็นชาวยูเครน เธอได้แปลหนังสือ 5 เล่มเอกของดอสโตเยฟสกี้ คือ Crime and Punishment, The Brothers Karamazov, Demons, The Idiot และ The Adolescent
ชีวิตของเธอได้ถูกทำเป็นสารคดีในปีนี้ ชื่อว่า The Woman with Five Elephants (5 คือ หนังสือ 5 เล่มของดอสโตเยฟสกี้) ดู Trailer ได้ที่นี่ครับ
ใน signandsight เคยเขียนถึงเธอในบทความ Dostoevsky's dowager
In her view (one she advocates with great conviction, and through references to Nietzsche, Pascal, and the mystic John Klimakos's "Ladder of Ascent"), Dostoevsky's penultimate novel is the most modern of them all. A novel at the summit of our epoch..
| Create Date : 01 พฤศจิกายน 2553 |
| Last Update : 1 พฤศจิกายน 2553 12:27:57 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 735 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
เพิ่งได้อ่านคำปาฐกถาของ William Deresiewicz มันโดนคนที่เดินไม่ค่อยเป็นเส้นตรงหลังจบมอปลายแบบเรามากมาย อิอิอิ นึกถึงความหลังอีกละ นึกย้อนกลับไป ก็ไม่เคยมีเสียใจเลยกับสองสามมหาลัยที่เรียนไม่จบ