พอเดินมาได้ครึ่งทางจาก main square ก็จะผ่าน TIPA หรือชื่อเต็ม ๆ ก็คือ Tibetan institute of performing art
ฉันเดินเข้าไปในนั้นตามเสียงเพลง เลี้ยวแวะไปส่องชมการเรียน ดนตรีพื้นเมืองของทิเบต ที่ดูคล้ายกับเครื่องสายแบบกีตาร์
ในชั้นเรียนนั้นกำลังเล่นเพลงประสานพร้อมกัน ฟังแล้วเพราะดี
ทำให้บรรยากาศดูเปลี่ยนไปเกือบลืมเลยว่า ที่นี่คืออินเดีย...
และช่วงเวลาเดียวกันนี้ ยัง มีการเตรียมจัดนิทรรศการ สำหรับงานเทศกาล- กันที่หน้าลานสนามคอนกรีต อีกไม่นาน
ส่วนทางไป เขาตรีอูน อยู่ถัดไปจากนี้ พวกนักท่องเที่ยวก็มักจะเหมารถให้ไปส่ง แต่ปีนี้ฉันก็ต้องขอยกเว้นตามเคย จากบาดแผลที่ลื่นล้มหนที่ 4 เพราะพื้นที่เย็นจัดจนน้ำแข็งเกาะตอนอยู่ที่สปิตินั่นไง
มันหนักหนาจนเนื้อที่หัวแม่เท้าเปิดลึก และ ฉันก็ไม่อยากจะทรมานตัวเอง เพื่อพิชิตเขาลูกนั้นด้วยรองเท้าแตะนักหรอก
เวลาอยู่ที่นี่ จะเจอกับที่พระเดินสวนผ่านมาบ่อยเหมือนกัน
ฉันกำลังทำความเข้าใจกับบริบทการดำเนินชีวิตของพวกเขาอยู่
การที่ได้เห็นพระสะพายเป้แทนที่จะเป็นย่าม หรือสวมรองเท้าผ้าใบ นั่งสั่งอาหารกินที่ร้าน สำหรับที่นี่มันไม่ใช่เรื่องผิดหรือแปลกอะไร
ที่ หมู่บ้านดารัมกอท ดูเงียบสงบดี ไม่มีย่านถนนคนเดินกันขวักไขว่จอแจ อยู่ แต่กว่าจะมาได้ก็ต้อง และฉายาของที่นี่จากเท่าที่ได้ยินมา
ถ้ามองแบบโลกสวย - คือเราจะได้สัมผัสกับธรรมชาติที่ไร้ผู้คนรบกวน ได้ฟัง เบา ๆ ผ่านขุนเขา หรือ บางทีก็มีเหล่ากวางน้อยลงมาทักทาย วุ่นวายจากโลกข้างนอกดีมาก
แต่หากจะมองแบบความเป็นจริง - การมาคนเดียวก็ดูอันตรายอยู่ วังเวงเกินไป และยิ่งเข้าหน้าหนาว บรรดาพวกสัตว์ป่าบนเขา และถ้าหากเป็นเช่นนั้น หลังตะวัน ฉันคงออกเดินไปไหนไม่ได้อีก
พอถึงขากลับ ก่อนจะบอกลาจากดารัมกอท ฉันได้ย้อนแวะไปนั่งจิบชาที่ร้าน ตรงทางแยกที่มีร้านขายของและถัดจากตรงนั้นมันจะมีทางเดิน
ดูเหมือนจะเป็นป่า แต่พอได้เห็นว่ามีพระเดินเข้าไป อยากรู้จริงว่าจะพาลัดไปโผล่ยังที่ไหนได้ต่อ
Tushita สภาพแวดล้อมดูเป็นใจดีเลย เงียบสงบมาก
แต่ถัดจากนี้ กลับเป็นเรื่องน่าประหลาดใจเล็กน้อย ที่หน้าตาคุ้น ๆ ที่แท้นี่คือทางลัดทะลุมาถึงแมคลอดกันจ์ได้ซะงั้น!
แถมไวกว่าที่เดินช่วงขามาตั้งเยอะเพราะ ป้ายบอกทาง
ที่บอกไว้อย่างเป็นทางการนั่นแท้ ๆ ที่หลอกให้หลงเดินเสียตั้งไกล
....
มาเดินเทียนกัน
ช่วงเย็นของวันนี้ ฉันออกมาที่สี่แยกเพื่อสอบถามเรื่องเที่ยวรถตรงซุ้มที่ให้ ที่ main square แต่มากลับเจอกลุ่มชุมนุมชาวทิเบต ทำให้ฉันหาทางเข้าไปติดต่อสอบถามไม่ได้ ดูเหมือนว่าพวกเขา กำลังจะรวมตัวกันเพื่อทำอะไรบางอย่างในไม่ช้า
มีเสียงตะโกนร้องประกาศดังเป็นภาษาทิเบตจากเหล่าหญิงสาว ตรงโต๊ะ ที่วางไว้เป็นฐานที่มั่นชั่วคราว
มีเทียน กล่องลังกระดาษและกล่องนม วางเคียงอยู่พร้อมกับกองเทียน
พวกเขาต่างนำเอา กล่องนม มาตัดแบ่งครึ่ง ลังกระดาษเก่า
มีชาวต่างชาติคนหนึ่งเดินมาดูเหตุการณ์ และได้รับคำเชิญให้หยิบเทียน
กลุ่มหญิงสาวที่โต๊ะนั้นพูดบอกกล่าวอะไรบางอย่างกับเขา ด้วยภาษา- ฉันแอบทึกทักไปว่าชาวต่างชาติคนนี้อาจเข้าใจใน ที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ เลยเดินตรงเข้าไปถามว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่
"คงมีคนเผาร่างตัวเองเพื่อต่อต้านรัฐบาลจีน"
ฉันยังเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง กับคำตอบที่ได้รับมา
ในเย็นวันนั้นฉันตัดสินใจไม่ไปเตร็ดเตร่ที่ไหนต่อ
และเดินตรงเข้าไปรับเทียนเพื่อร่วมเดินกับเขาด้วย
ไม่กี่อึดใจผู้เข้าร่วมชุมนุมต่างทะยอยเข้ามาเรื่อย ๆ จนแน่นเต็มลาน ในวันนี้ร้านรวงที่เป็นกิจการของชาวทิเบตต่างปิดกันตั้งแต่หัววัน พวกเขาคงพร้อมใจกันออกมาทั้งหมด
ไฟจากปลายเทียนของแต่ละคนถูกจุดส่งต่อกันไปเรื่อย ๆ
มีชาวเอเชียสองคนเดินเข้ามาสะกิดถามฉันว่ามันเกิดอะไรขึ้น
ฉันได้แต่บอกกลับไปตามจริง โดยไม่โมเมแบบฝรั่งคนนั้น "ไม่รู้เหมือนกัน"
เมื่อได้เวลา ขบวนเดินเทียนนี้ก็เริ่มก้าวเดิน
พร้อมกับเสียงสวดร้องที่วนไปมาอยู่แค่ประโยคเดียว
....
"เขาตายเมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา แต่ไปเสียชีวิตที่โรงพยาบาล"
พี่ทิเบตผู้สวมชุดประจำชาติฯ สีดำ บอกกับฉันระหว่างที่เดินมาขอต่อเทียน
เขาบอกว่าที่รู้เรื่องนี้ดีก็เพราะว่าสถานที่เกิดเหตุ อยู่ไม่ไกลไปจากที่ทำงาน
ฉันเลยได้รู้ที่มาของเรื่องว่า เกิดจากเหตุวิวาทจนนำไปสู่การ 'ฆาตกรรม'
ซึ่งคืนที่เกิดเหตุขึ้นนั้น ก็ไล่เลี่ยจากวันที่ฉันเดินทางมาถึงเพียงแค่หนึ่งวัน
VIDEO ในบทเพลงสวดที่ร้องกัน ฉันไม่เคยได้ยินจากที่ไหนมาก่อน
มันเป็นภาษาทิเบต ซึ่งยากที่จะเข้าใจความหมายได้
"ได้ แต่ขอเป็นหลังเดินเทียนละกัน" พี่เสื้อดำรับปาก
เริ่มจากย่าน Main Square
จากถนนบัคซู ย้อนกลับมายัง ถนนโจกิวารา
จาก โจกิวารา ก็วกกลับมาต่อยังเส้นทางสุดท้าย
ที่จะตรงไปสิ้นสุดกันที่วัดทะไลลามะ
เรามาหยุดกันตรงลานด้านหน้าอนุสรณ์สถาน
ในช่วงท้าย ของขบวนเดินเทียน บรรดาเสียงอื้ออึงทั้งหลายต่างเริ่มสงบลง
ดูราวกับว่า เรากำลังเข้าสู่ภวังค์เงียบพร้อมกันโดยไม่ต้องบอกกล่าว มีคำสวดเบา ๆ จากพระภิกษุรูปหนึ่ง ดังแทรกมาจากพื้นที่ส่วนด้านหน้า
ความรู้สึกในตอนนั้น ฉันเองก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน
ฉันไม่รู้จักกับผู้เสียชีวิต และผู้คนเหล่านี้เป็นการส่วนตัว
แต่ไม่รู้ว่าทำไมถึงได้รู้สึกจับคว้าความเศร้าเข้ามาในใจได้?
หลังจากที่เสียงสวดของพระจบลง ก็มีการพูดประกาศผ่านโทรโข่งต่อ
ก่อนที่จะเว้นช่วงให้ยืนสงบนิ่งเป็นการไว้อาลัยชั่วครู่ และจากนั้น บ้างก็ปักที่หน้าแท่น
"วันพรุ่งนี้เป็นวันสำคัญจะมีพิธีใหญ่ที่วัดฯ ท่านทะไลลามะ จะออกมา และพบปะประชาชนด้วย เธอรีบมาจองที่นั่งแต่เช้าเลยนะ "
พี่ทิเบตคนนั้นได้แจ้งบอกเรื่องบางอย่างที่ดูน่าสำคัญไว้ต่อฉัน ในช่วงระหว่าง
เรื่องราวของชายผู้นี้ได้ถูกเผยแพร่ลงยังแหล่งข่าวชุมชน ทั้งในส่วนของ
หนึ่งเดือนก่อนหน้านี้ เขาได้มีโอกาสกลับไปเยี่ยมครอบครัวที่ทิเบตเป็นหนแรก หลังจากมาอาศัยอยู่ในอินเดียนานถึง 12 ปีเต็ม และมีแผนที่จะกลับไปอีกครั้งใน
Tsultrim Chokden อายุ 29 ปี ถูกทำร้ายจนเสียชีวิต สถานที่เกิดเหตุ อยู่ไม่ไกลไปจาก Green Hotel ตรงเส้นถนนทางไปบัคซู ในช่วง กลางดึก ในขณะกำลัง เดินกลับที่พักพร้อมกับเพื่อนสาว
ระหว่างนั้น ก็ได้เจอกับกลุ่มวัยรุ่นชายสามคน มาแสดงท่าทีข่มขู่หญิงสาว แม้คำให้การจากพยานจะบอกว่า ชายคนนี้ไม่ได้พูดตอบโต้หรือแสดง แต่เขาก็ยังโดนรุมทำร้ายและถูก แทงจนเสียชีวิต
หลังจากนั้นอีก สามวันต่อมา ชาวทิเบตผู้อาศัยในย่านแมคลอดกันจ์ พร้อมกับเรียกร้องให้ทางการเร่งจับตัว
หลังจากที่ได้วางเทียนลง ... เรื่องราวในวันนี้มัน ไม่ใช่ประสบการณ์ที่ดีเลย เพราะมันไม่สมควรจะเกิดขึ้น ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด ๆ ก็ตาม
"ไปสู่สุขคตินะ"
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 58 คน [