เมื่อสามีเธอเป็นแต๋ว บทที่ 13 หน้า 4
รีสอร์ทที่ต้นข้าวจองไว้ ติดทะเล มีให้เลือกห้องพักได้หลากหลายตามสไตท์นักท่องเที่ยว
บางคณะมาเป็นครอบครัว อยากได้บ้านติดกัน บางคณะอยากได้ห้องนอนรวมเตียงยาว
บางคณะแยกห้องเป็นส่วนตัว ทางรีสอร์ทก็จัดให้อย่างถูกใจคนพัก แถมมีบริหารอาหารอร่อยทุกมื้อ
ตอนเย็นมีบุฟเฟ่ริมหาด
ราคาห้องพักไม่แพงจนเกินไป แต่ต้นข้าวจองเป็นประจำทุกปีแล้วรู้จักเจ้าของรีสอร์ทจึงได้ราคาพิเศษ
ข้าวหอมตื่นมาตอนบ่ายเพราะท้องร้องเป็นการบ่งบอกว่าเธอหิวข้าว หันมามองต้นข้าวที่นอนกอดเธอราวตุ๊กแก เธอดึงแก้มเขาเบาๆ
“เจ้หิวข้าว”
เธอปลุกเขา
ต้นข้าวลืมตายิ้มก่อนจะจุ๊บที่แก้มน้อย
“ตื่นมาก็หิวเลยนะ”
เขาลุกจากเตียงไปที่โต๊ะเล็กๆข้างทีวี
“นี่ไงข้าวกล่อง”
เขายกมาที่เตียง
“ให้ป้อนให้ไหม?”
“ไม่ เค้าจะกินเอง”
เธอปฏิเสธ
เขายื่นข้าวกล่องให้ข้าวหอม แล้วเดินไปเปิดตู้เย็นเพื่อเอาน้ำมาให้ แล้วยกข้าวกล่องตัวเองมานั่งกินข้างเธอ
กินไปก็คอยเช็ดปากให้ข้าวหอมไป
“เราจะไม่ไปเล่นน้ำทะเลเหรอเจ้”
“ตอนนี้บ่าย 3 แดดแรงเลยล่ะ อยากตัวดำก็ไป แต่ถ้ารอหน่อยสัก 5 โมง กำลังดี ได้ดูพระอาทิตย์ตกดินด้วย”
“จริงเหรอ”
สายตาซนๆ ลุกวาว
ทั้งสองทานข้าวเรียบร้อย ข้าวหอมก็ค้นกระเป๋าตัวเองเอาขนมที่ซื้อตุนไว้ออกมากินต่อ
“ยังไม่อิ่มอีกเหรอ?”
“อืม”
เสียงเธอตอบ เดินไปที่หน้าต่าง ค่อยๆ เปิดผ้าม่านดูข้างนอก
“เขาเล่นน้ำทะเลสนุกกันใหญ่เลยเจ้”
เธอหันมาบอกเขา
พอกินขนมหมดก็ทิ้งถุงใส่ขยะ เข้าห้องน้ำไปล้างมือ แล้วกลับออกมานั่งบนเตียงมองหาเสื้อผ้าตัวเองจะเอามาใส่
“หาอะไรจ๊ะ”
ต้นข้าวเดินมาดึงร่างบางไปกอด
“เสื้อไปไหน เจ้เหวี่ยงไปไหน”
เธอชะโงกหน้าหา
ต้นข้าวไม่ได้สนใจ พรมจูบแผ่นหลังไม่ยอมหยุด
“เจ้ ไปเดินเล่นริมหาดกันเถอะ”
“แดดร้อนไม่ต้องหรอกไปหรอก ตอนเย็นค่อยไป”
“ตอนเย็นก็เล่นน้ำไง นะนะ”
ต้นข้าวอยู่กับทะเลมาตลอด เขาไม่ได้สนใจเรื่องเล่นน้ำหรือเดินหาดสักนิด แต่คนตัวเล็กชักจะมองเขาอย่างงอนๆหากเขาไม่ยอมไปเดินเล่นชายหาด
“ถ้าเจ้ไม่อยากไป เขาจะไปคนเดียวนะ”
“ ไปก็ไป ทำไมต้องทำหน้าโกรธด้วยล่ะ”
เขาเชยคางน้อย
“มาถึงทะเล จะอยู่แต่ในห้องอย่างเดียวได้ไง พรุ่งนี้เราก็กลับแล้ว”
“ก็มาฮันนี่มูนนินา”
“แป๊ะ”
เธอฟาดแขนเขาแรงๆ
“กะเทยบ้า”
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
ถ้าพิมพ์เมื่อไหร่ ประโยคสุดท้ายต้องเปลี่ยน
เป็นคำว่า กระเทยบ้ากามค่ะ