Group Blog
All Blog
|
เมื่อสามีเธอเป็นแต๋ว บทที่ 8 หน้า 4 18+ ต้นข้าวมองร่างเปือยเปล่าอ้อนแอ้นที่เขาเห็นจนชินตาแต่…. แต่หากมิเคยสัมผัสใจเต้นระทึก เขาเลือกกลิ่นที่ผ่อนคลายและเหมาะกับข้าวหอมที่สุด ข้าวหอมเป็นคนธาตุลม น้ำมันหอมระเหยที่เหมาะกับธาตุเจ้าเรือนก็ควรจะเป็นกลิ่นหอมเย็นสดชื่นอย่างตะไคร้หอม เปเปอร์มิ้น แต่กลิ่นดอกไม้หอมอ่อนๆ ที่เธอชอบมากกว่า ซึ่งก็ทำให้รู้สึกหอมอย่างอ่อนไหว ไม่ฉุนเฉียวหรือร้อนแรง และเธอมักเทสกลิ่นนี้กับเด็กใหม่ จนทำให้แต่ละเดือนสต๊อกเหลือน้อยกว่ากลิ่นอื่นๆ ซึ่งเขาเองก็รู้สึกชอบกลิ่นหอมของเหล่ามวลดอกไม้ ที่มีกลิ่นที่ยั่วยวนเขาเสมอมาเห็นจะเป็นกลิ่นน้ำหอมของข้าวหอม มันหอมอ่อนหวานละมุนละไม จนเขาเองเผลอไผลไปหลายครา ต้นข้าวเทน้ำมันใส่ฝ่ามือ ประกบให้น้ำมันกระจายทั้งสองมือแล้วแล้ววางลงบนสะโพกของหญิงสาว ข้าวหอมสะดุ้งเล็กน้อยจากการลูบไร้สัมผัสสักพักก็พยายามผ่อนคลายหลับตาลง มือทั้งสองแยกกันมือหนึ่งลูบไปทางหัวจนถึงท้ายทอย อีกมือไล้ลงไปที่เท้าจนสุดปลายเท้า ร่างของข้าวหอมช่างบอบบางกว่าเขานัก ต้นข้าวค่อยๆบีบเค้นน่องเล็กอย่างถนอมแต่แผงด้วยแรงปรารถนา เรื่อยไปจนถึงก้น ไปเอว หลัง บ่า ไหล่และคอบาง จนคนถูกนวดรู้สึกได้ถึงแรงเครียดนั้น เธอเกร็ง เขาไม่เว้นว่างจุดใดเลย ปกติการนวดจะไม่สัมผัสที่ก้นโดยเด็ดขาด และจะปกปิดเนื้อตัวจุดซ่อนเร้นของผู้ถูกนวดอย่างให้เกียรติ แต่ต้นข้าวกลับให้เธอเปิดผ้าจนเหลือเพียงเนื้อตัวเปือยเปล่า แล้วแรงบีบนวดเค้นนั้น จนทำให้ข้าวหอมเผลอบิดตัว พลางคิดไปว่าเขาจะนวดแบบนี้ให้กับลูกค้าหรืออย่างไร แม้เธอจะยอมรับว่า ผ่ามือใหญ่พร้อมด้วยแรงกดที่เน้น ถูกจุด สร้างความสบายให้กับคนถูกนวดก็จริง แต่แรงปรารถนาที่แอบแผงมา มันบีบเค้นกับแก้มก้นเธอจนสะท้าน เขาไม่คิดจะนวดที่อื่นเลยหรือยังไง เธอสะดุ้งสุดตัวเมื่อนิ้วเรียงยาวแทรกแก้มก้นไปถึงกลีบบัว บาง ข้างในร้อนแคบและเปียกชุ่ม ข้าวหอมหมุนตัวจะลุกห้ามเขา ต้องตกใจสุดชีวิต กับร่างเปลือยเปล่าที่เตรียมจะคร่อมร่างเธอไว้ “เจ้” เธอไม่เคยเห็นต้นข้าวไร้อาภรณ์จนไม่เหลืออะไร สายตาเขาตอนนี้มันรุ่มร้อนด้วยลมหายใจที่กระเส่า “เจ้จะทำอะไร” ถามใจระทึก เขาไม่ตอบอะไรเธอปากได้รูปประกบปากบางหยักอย่างกระหาย จนเธอต้องดันไหล่ต้านแรงโน้มเข้าหาของต้นข้าวไม่ไหว มือเขาสำรวจอกตูมน้อย บีบเค้นแผ่วเบากระตุ้นอีกฝ่ายให้เสียวซ่าน แล้วเลื่อนต่ำไปที่เป้าหมายที่เขาพึ่งเปิดประทุไฟเอาไว้ เสียงข้าวหอมอู้อี้ประท้วงอยู่ในลำคอเขา เธอพยายามดึงมือเขาออก และผลักคนร่างใหญ่ออกให้ได้ ต้นข้าวซุกไซ้ซอกคอกลิ่นหอมละมุนที่แสนยั่วยวนจิตใจเขาให้กระเจิดกระเจง จนไม่รู้ตัวว่า บทบาทจริงๆ ของตัวเองต้องเป็นอย่างไร รู้เพียงแต่แรงปรารถนาที่มากล้นเกินที่จะต่อต้านตัวเองไว้ข้างใน เขาต้องการสัมผัสทุกตารางนิ้วบนร่างเนื้อขาวอ่อน เขาต้องการประทับตราทุกมุมเพื่อแสดงการเป็นเจ้าของ ข้าวหอมได้แต่บิดกายต่อสู้อย่างอ่อนแรงในวงแขนที่รัดเธอแน่นยิ่งกว่างูตัวใหญ่ เธอแทบจะหายใจไม่ทันยามใดที่ริมฝีปากนิ่มประกบแล้วดูดกลืนกิน แทบจะเอาวิญญาณเธอออกไปจากร่าง ใจแทบขาดเมื่อเขาขบกัดกับยอดดอกบัวน้อย ทำเอาเธอ ทั้งจิกขยี้หัวเขาอย่างไม่เกรงใจ เขากำลังจะทำอะไรกัน... เขากำลังแกล้งเธออย่างนั้นเหรอ.. เสียงครางและห้วงหายใจลึกของข้าวหอมดังเบาๆ เป็นระยะ ต้นข้าวร้อนรุ่มใจยิ่งกว่าอยู่ในตู้อบ ต้นข้าวกอดรัดร่างเล็กไม่ให้หลุดพ้นจากการเกาะกุม เขายังไม่ยอมปล่อยริมฝีปากจากเธอ ดูดดื่มเอาความหอมหวาน ไม่สนใจต่อการประท้วงทั้งหลายแหล่ สะโพกหนาแทรกตัวเข้าหาร่างเล็ก เธอเครียดเกร็งจากการรุกล้ำ เขาลูบสะโพกเป็นการปลอบขวัญ ไม่ใช่แค่เธอที่เป็นครั้งแรก เขาเองก็เป็นครั้งแรกเช่นกัน “กึก” เขาสัมผัสจุดซ่อนเร้นพรหมจรรย์ ความคับแน่น เขาแทรกตัวอย่างลำบากแทบขาดใจ ผิวนุ่มร้อนบีบเค้นเขาหนักหน่วง ข้าวหอมร่างเกร็ง ร้าวกับจะร้องกรี๊ดออกมาแต่ก็ถูดเขาดูดกลืนเข้าลำคอ เธอบีบท้ายท้อยเขาอย่างบ้าคลั่ง เขาค่อยๆ ขยับเบาๆ เกรงอีกฝ่ายจะเจ็บ สัมผัสถึงความเหนียวแฉะของเลือดที่ไหลหล่อลื่นออกมา เขาไม่ได้หยุดแม้จะกลัวว่าอีกฝ่ายจะเจ็บเพียงใดแต่กิจกรรมยังดำเนินต่อ แค่เพียงขยับอย่างแผ่วเบา เขาถอนริมผีปากอย่างอาวรณ์มองใบหน้าที่แสนทรมานของดวงหน้าที่แสนซนของเขา ต้นข้าวจูบดูดดื่มเธอทั้งใบหน้า เพื่อพยายามปลอบอีกฝ่ายที่เสียขวัญอย่างอ่อนโยน เมื่อพายุลูกแรกผ่านไป อย่างเกร็งเครียดทั้งสองฝ่าย ต้นข้าวมองผ้ารองพบเลือดเต็มผืน เขาลุกจากเตียงอุ้มข้าวหอมไปอาบน้ำล้างเลือด พอออกมาจากห้องน้ำ เขาดึงผ้าคลุมออกจากเตียงม้วนลงใส่ตะกร้าซัก ข้าวหอมยังใจเต้นระทึก นั่งกระโจมอกอยู่ปลายเตียงนอน จับต้นชนปลายไม่ถูกว่าเมื่อครู่ เธอและเขาทำอะไรลงไป ต้นข้าวหันมามองร่างน้อยที่นั่งสายตาสับสนอยู่เงียบๆ เขาเดินมาหาเธอ ข้าวหอมเงยหน้ามองร่างที่มีเพียงผ้าขนหนูพันท่อนล่าง “เจ้...” เธอไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงดี “เจ็บหรือเปล่า” อีกฝ่ายถามอย่างเป็นห่วง เธอพยักหน้า “พี่ทำแรงไปไหม?” เธอส่ายหน้า “เจ้...” เธอยังหายใจระส่ำ หัวหมุนติ้วเบาหวิว “ฮึ” “เค้า ... เค้าข่มขื่นเจ้ หรือเจ้ข่มขื่นเค้า” เธอถามอย่างสับสน ต้นข้าวยิ้มอ่อนๆ “ไม่มีใครข่มขืนใครหรอกนะ” เขาจ้องดวงหน้าที่ตื่นตะหนกตกใจของอีกฝ่าย “แล้วมันเกิดอะไรขึ้น” สมองเธอตอนนี้ยังลำดับเหตุการณ์เมื่อครู่ที่เกิดขึ้นยังไม่ได้ “อยากรู้ไหมล่ะ” เสียงกระเส่ากระซิบตอบคำถามแสนซื่อๆ ของเธอ ข้าวหอมเงยหน้ามองเขา ต้นข้าวก้มลงจูบเปลือกตา “เดี๋ยวจะทำให้ดูอีกรอบ” เขาพรมจูบดวงหน้างง อย่างอ่อนโยน แล้วเรื่อยลงไปที่คอ ข้าวหอมทำท่าจะห้าม เขาดึงมือซนๆที่ปัดป้องเขาออก แล้วโน้มตัวลงไปนอนบนร่างของเธอ เขาอาศัยว่าช่วงเวลาที่ข้าวหอมยังขาดสติสัมปชัญญะ เขายึดครองร่างกายของเธออย่างอ่อนหวานและละมุนอย่างที่เขาสามารถทำได้ เขาพรมจูบทั้งใบหน้า เรื่อยต่ำไปที่คอ และทั่วทุกซอกมุมของร่างเปือยอ่อนเปี้ยในอกเขา เธอได้แต่หายใจอย่างลุ่มลึก และพยายามขัดขืนแต่สุดท้ายก็อ่อนไหวตามการกระทำของเขา
|
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?] 
| ||||||||||||||
เป็นบทอัศจรรย์ที่ดูพอดีมากค่ะ
ไม่มากไม่น้อยไม่หยาบโลนจนเกินงาม