เมื่อสามีเธอเป็นแต๋ว บทที่ 12 หน้า 2
พจน์หายใจอย่างลำบากกับการพูดคุยกับอีกฝ่าย แต่ก็ทำให้เขาคิดว่า
ข้าวหอมน่าจะไม่ใช่คนทำให้ต้นข้าวเปลี่ยนแปลง
เพราะเธอคิดว่าต้นข้าวเป็นกะเทย และดูท่าทางร่าเริงสดใสไม่น่ามีพิษภัยอะไร
ข้าวหอมเดินฮัมเพลงมาที่ร้านอย่างอารมณ์ดี
“เจ้ เพื่อนฝากสวัสดี”
เธอพูดล้อเลียนอีกฝ่าย
“แล้วไปนั่งคุยอะไรกับเขา”
“ก็ชวนเขามานวด”
“ไปชวนเขาคุยทำไม?”
ทำเสียงดุ
"ก็เขาเพื่อนเจ้ ไม่ใช่เหรอ ก็ชวนมาเป็นลูกค้าสิ เห็นมากินเค้กกินกาแฟได้ทุกวัน ทำไมจะมานวดไม่ได้”
“พี่แก้ว ฝากคุ๊กกี้ไปเก็บหน่อยค่ะ”
ข้าวหอมเอาคุ๊กกี้ให้แก้ว
ต้นข้าวดึงมือเธอไปห้องพัก
“เขาพูดอะไรกับข้าวบ้าง?”
“ไม่นะเจ้ มีแต่ข้าวชวนเขาคุย เขาก็ตอบครับๆ อย่างเดียว”
“คราวหน้าไม่ต้องไปยุ่งกับเขานะ เจอที่ไหนก็ไม่ต้องคุย”
“อ้าว ก็เขาเพื่อนเจ้ไม่ใช่เหรอคะ ทำไมจะคุยด้วยไม่ได้”
เธอถามอย่างสงสัย
อุ้มมือใหญ่ประคองใบหน้าเธอไว้
“พี่ไม่อยากให้ข้าว ไปยุ่งเกี่ยวกับเขา”
เธอพยักหน้าหงิกๆ เหมือนจะเข้าใจ
“ถ้าเขามาชวนคุยล่ะเจ้”
“ก็คุยกับเขาได้ แต่ไม่ต้องคุยนาน”
“อ้อ...”
เธอเอียงคออย่างสงสัย ทำไมต้นข้าวต้องห้ามขนาดนี้
“มีอะไรหรือเปล่าคะเจ้”
“เขาเป็นคนอันตราย”
เสียงนุ่มนิ่มอีกฝ่ายเอ่ย น้ำเสียงเขาดูราบเรียบ เหมือนเป็นเรื่องไม่ได้น่ากล้วอะไรกับเนื้อหาที่กำลังบอก
“เจ้พูดจริงเหรอ”
“ใช่ อยู่ห่างเขาดีที่สุด”
เธอพยักหน้าอีกครั้ง แม้จะยังข้องใจอยู่
“เจ้ อยากกินราดหน้าหมี่กรอบ”
เธอบอกเขา
ต้นข้าวยิ้ม
“ได้ ถ้าคนขับรถไปส่งลูกค้าแถวเยาวราชจะให้เขาซื้อมาให้”
“น่ารักจัง”
เธอจุ๊บเขาเป็นรางวัล ทำเอาต้นข้าวอมยิ้ม เขาเลยจูบเธอคืนแล้วทำท่าจะเลยเถิด
“เดี๋ยวๆ”
ข้าวหอมรีบห้ามทัพ
"ก็นึกว่าจะอ่อย”
เขาถอนริมฝีปากอย่างเสียดาย
“ตลอดเลย ใครเขาอ่อยกัน”
เธอว่าเขา
ต้นข้าวรวบร่างเล็กมานั่งตัก
“จะจูบพี่ทุกวันก็ได้ ไม่ได้ว่าหรอกนะจ๊ะ”
“จงจูบอะไร เจ้วันๆ คิดอะไรอยู่ แล้วคิดว่าเวลานี้เราต้องทำงานหรือเปล่าล่ะคะ”
“ก็นิดๆ หน่อยๆ เอง ไม่ได้จัดหนักซะหน่อย”
ว่าแล้วแกล้งเหวี่ยงเธอลงไปนอนที่เตียง
"เจ้!!....”
ข้าวหอมตกใจ
“ฮ้าๆๆๆ ทำไมต้องตกใจด้วย ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย”
“ก็เจ้ เหวี่ยงเค้าทำไมล่ะ”
ข้าวหอมกลิ้งไปลงจากเตียงอีกฟาก
“ไปหาอะไรกินดีกว่า”
พูดแล้วก็หนีออกจากห้องไป
ชีวิตเธอคิดแต่เรื่องกินจริงๆ
ตอนเที่ยงข้าวหอมก็ได้กินราดหน้าหมี่กรอบจากเยาวราชราวกับเนรมิตรได้
“อร่อยไหม?”
ต้นข้าวถามหน้าอารมณ์สุขของอีกฝ่ายที่ได้กินของอร่อยอย่างใจหวัง
“อร่อยมากค่ะ ขอบคุณเจ้มากนะที่สั่งมาให้”
“กินให้หมดนะ”
“สบายมาก เรื่องกินขอให้บอกค่ะ”
“เดี๋ยวเย็นนี้พี่จะพาไปซื้อของใช้”
“ซื้ออะไรเจ้?”
มองหน้าอย่างสงสัย
“ก็พรุ่งนี้เราต้องไปจันทบุรี เผื่อมีอะไรจำเป็นต้องซื้อ”
“อ้อ ลืมไปเลยนะเนี่ย”
เรื่องเด่นของข้าวหอม เห็นจะเป็นเรื่องฉลาดทันคน กับเรื่องกิน
ส่วนเรื่องด้อยใครจะรู้ว่าเธอขี้ลืม และความรู้สึกช้าสุดๆ
“แล้วเราขึ้นรถที่ไหนคะ”
“พรุ่งนี้ร้านจะปิดบ่าย 3 สาวๆ ก็จะอาบน้ำแต่งตัวกันที่นี่ ส่วนเราก็เตรียมของมาขึ้นรถที่นี่เหมือนกัน”
“เราไม่ต้องกลับคอนโดใช่ไหม?”
“ใช่”
“อุ๊ย ตื่นเต้นจังเลย”
ต้นข้าวมองขำๆ
ยัยข้าวหอมความรู้สึกช้ามาก มิน่าเรื่องบางเรื่อง เขาพยายามแทบตาย จนป่านนี้แล้วจะรู้ตัวหรือยังก็ไม่รู้
แก้วเห็นเจ้านายมุ้งมิ้งกันอยู่ในครัวสองคน เลยเลี่ยงออกมา ส่วนสาวๆ ส่วนใหญ่กินข้าวหมดแล้ว แก้วเลยเอาป้ายทำความสะอาดมาปิด เป็นอันรู้ทั้งสปาว่าห้ามเข้าเมื่อแก้วทำความสะอาด
วันที่: 14 พฤษภาคม 2563 เวลา:8:54:05 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
