“พี่ลูกคิด....ทำไม เพื่อนๆพี่ลูกคิดต้องล้อกันด้วยอ่ะฮะ”
“ห๊ะ!? อะไรซีโน่!?”
“ก็เมื่อกี้อ่ะ ที่พูดแซวคนใจร้ายกับพี่ลูกคิดอ่ะ ซีโน่เห็นเป็นแบบนี้ตั้งหลายทีแล้วนะ มีอะไรกันเหรอ”
“เฮ้ย! ไม่มี๊!! 55บ้าสิจะมีอะไรเพื่อนพี่มันก็แซวเล่นๆกันไง ซีโน่ไม่เคยโดนเพื่อนล้อเหรอ”
“อึก............/////// ก็เคยฮะ แต่ซีโน่ด่าพวกมันคืนทั้งหมดเลย”
“น่านแหละ55 ก็เหมือนกันไง เพื่อนก็แกล้งเราไปงั้นๆแหละ เนอะๆๆ555|||||||||

ซีดเลยครับผม ไอ้พวกปากไม่มีหูรูดแม่งพูดกันไม่ระวังจนน้องผมสงสัยอะไรขึ้นมาจนได้
คิดว่าไอ้เดย์คงได้ยินมันรีบพูดเสียงดังแทรกชวนเปลี่ยนเรื่องคุยทันที
“เฮ้ยว่าไงนะไอ้หนอนคู่!? พวกแกโดนเพื่อนล้อเรอะ5555 กระจอกนี่หว่าอยู่โรงเรียนโดนเขาแกล้งอ่ะดิ
ตัวเท่าแมงกุ๊ดจี่ ไปหมกตัวอยู่ในกองขี้ควายไป๊ เคี้ยกก5555”

“พวกนั้นชอบมาล้อซีน่อนกับซีโน่ว่าเป็นขี้นกอ่ะ...”
หือ?.... ผมได้ยินซีน่อนพูดแล้วเงียบไป พอหันไปมองน้องก็นั่งก้มหน้า พอหันกลับมามองซีโน่ก็พูดหน้าหงอย
“ฝรั่งขี้นก.....แด๊ดดี๊บอกว่าเป็นผลไม้เมืองไทยอร่อยเหอะ... ไม่ใช่คนสักหน่อย เพื่อนที่โรงเรียนน่ะโง่”

น้องๆพูดแบบนี้ผมฟังแล้วไม่สบายใจเลย หมายความว่าตอนอยู่ที่โรงเรียนคงโดนเพื่อนล้อเรื่องที่หน้าเป็นฝรั่งสินะ
เด็กหนอเด็ก.... ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต ไอ้กีต้าร์ ยังอดรุมซักถามเจ้าสองตัวไม่ได้ สองแสบเล่าให้ฟังน้ำเสียงอู้อี้
ไม่ค่อยอยากเล่านักแต่ผมพอเข้าใจ ได้ความประมาณว่าเป็นเพราะเก่งภาษาอังกฤษ ฐานะทางบ้านดีและหน้าตาดี
คุณครูเลยจัดเข้ากิจกรรมโรงเรียนเยอะ และเป็นคนโปรด ย่อมต้องมีกลุ่มเพื่อนขี้อิจฉาเป็นธรรมดา..
พ่อจ๋าน่าจะส่งน้องๆเข้าโรงเรียนอินเตอร์ซะตั้งแต่แรก จะได้มีเพื่อนที่เป็นลูกครึ่งฝรั่งเหมือนกันเยอะๆ

“ถ้าเพื่อนแกล้งล้ำเส้นมากไปเราสองคนต้องบอกผู้ใหญ่เข้าใจมั้ย ซีน่อน ซีโน่ ต้องดูแลกันดีๆนะรู้มั้ยพี่เป็นห่วง”
“ค้าบบบบบบ” พวกตัวเล็กประสานเสียงกัน

เห็นน้องๆพูดเรื่องนี้แล้วนั่งทำหน้าบู้หน้าเบะกันก็ไม่อยากให้งานกร่อยเลยพาเปลี่ยนเรื่อง
น้องๆผมมันตัวเล็กกว่าเด็กวัยเดียวกันมากทั้งที่เป็นลูกครึ่งแท้ๆ ผมอยากให้น้องตัวใหญ่กว่านี้จัง
กลัวจะโดนเขาแกล้งเอา.. ผมควรจะเอาอะไรให้น้องๆกินดีนะจะได้ตัวโตๆ เลยปรึกษากับเพื่อนๆ
“เบียร์มั้ย”
“เชี่ยมาร์คนั่นมันไม่โต มันเมาไอ่สัด”
“หมาบ้านกูกินเพชรดีกรี ตัวโตขนสวย ส่งประกวดหมางามได้เลยนะมึง55”
“เชี่ยน็อต นั่นมันหมานี่มันน้องกู เอาที่คนกินได้สิครับควาย น้องกูไม่จำเป็นต้องขนสวย”
“เฮ้ยไอ้นี่ก็ดีนะ โปรตีนอ่ะ”
“ห๊ะโปรตีนเหรอ เออๆแลจะเข้าท่าเว้ยมันเป็นยังไงวะ โปรตีนอะไรเหรอมึงมียี่ห้อป่ะต้าร์”
“โปรตีนเกษตรอ่ะ”
“อ๋อ!!! ที่เขาเอาไว้ใส่แทนเนื้อตอนกินเจน่ะเหรอ!”
“เอ้อใช่!55”
“55...ถุ้ย!!! -*- ฟายเอ๊ยเหมือนจะดีเชี่ยพอกัน”
“55555” ไอ้กีต้าร์หัวเราะปากกว้างชี้หน้าผมชอบใจที่หลงกลมัน พวกห่าทั้งหลายก็ขำตาม

“โปรตีนเหรอ........ ไข่... กินเข้าไปดิ น้องมึงไม่กินไข่ นมก็ไม่ค่อยกิน ข้าวก็ไม่ค่อยกิน หนักไปทางแดกขนม
จะโตได้ไง อีกอย่างเด็กผู้ชายเขาว่าจะโตช่วงขึ้นม.ต้นนะส่วนใหญ่ บางคนก็ม.ปลาย ถ้าเล่นกีฬาหรือมีอะไรกระตุ้น
มันก็ยังโตได้อีกนะมึงไม่ต้องกลัวไปหรอกลูกคิด ไอ้สองตัวนี่ยิ่งมีเชื้อทางแม่ด้วยแล้ว ส่วนพ่อมึง
ถึงพุงจะถ่วงไว้ก็เหอะ คิคิ..แต่ก็ไม่ได้เตี้ยอะไรมากนี่ คิคิ .......เดี๋ยวมันก็โต คึคึคึ5555555”

เกือบจะปลาบปลื้มกับความคิดของเชี่ยเดย์แล้วครับ มาแหม่งๆไอ้ตอนจบนี่แหละ ผมจ้องหน้าด่ามันทางสายตา
ตั้งนานกว่ามันจะยอมหยุดขำ มาหลอกด่าพ่อกูอยู่ได้ มันคงเห็นผมกัดปากทำหน้าบึ้งใส่เลยแอบชูนิ้วก้อยมาหา
แต่ดันโดนเจ้าซีน่อนที่นั่งขวางอยู่กัดงับเข้าให้ เชี่ยเดย์สะดุ้งโวยวายผลักหัวน้อง ผมเลยหัวเราะออกมา

“ไอ้ห่า นิ้วกู๊~~~! เฮื่อยเดี๋ยวๆๆๆ เดี๋ยวเถอะพวกมึงจะไม่ได้โต”
“ฮะๆๆๆๆๆ สมน้ำหน้าไอ้คนใจร้ายมาว่าแด๊ดดี๊เค้าทำไม” เจ้าซีโน่แลบลิ้นปลิ้นตาให้ไอ้เดย์
แล้วแอบยื่นหน้ามาหาซีน่อน หัวเราะเยาะไอ้เดย์เบียดหลังผม สองแสบกอดเอวผมกันตัวกลม
เพราะกลัวไอ้เดย์จะมาดีดมะกอกใส่หน้าผาก

แล้วพวกเพื่อนๆก็ช่วยกันคิดหาอาหารที่มีประโยชน์ให้น้องๆผมใหม่อีกรอบ..
“แดกปุ๋ยม๊ะ.......” นี่เชี่ยต้าร์ เก็บไว้ใส่ต้นมะม่วงบ้านมึงเถอะ
“ขาดแคลเซี่ยมม้าง ซื้อกระดูกให้มันแทะดิ” นี่เชี่ยน็อต มันยังเอาน้องผมไปเปรียบกับหมาบ้านมันไม่เลิก
“จับกรอกยาดองดิ555” นี่เชี่ยมาร์ค บ้านมึงทำเหล้าเถื่อนเหรอสัด

“ปลา...” โอ๊ะ เชี่ยเดย์ดูเหมือนจะมีความคิดดีๆกับเขาด้วยครับไม่น่าเชื่อ
“เฮ้ยปลาเหรอ เออว่ะอะไรดีอ่ะ ปลากะพง ปลาแซลม่อน ปลาทาโร่ เฮ้ยไม่ใช่!นั่นขนม รึจะปลาทูน่าวะ!?”
“ปลาแมคเคอเรลในซอสมะเขือเทศ”
“หือ? ปลาแมคเคอเรลในซอสมะเขือเทศ???...... ( -_-)..........เชี่ย ปลากระป๋อง!”
“เคี้ยกก55555555” อ้าวไม่ใช่ความคิดดีๆนี่ครับ ไอ้บ้านี่มันไม่ได้คิดอะไรเลยต่างหาก หาสาระอย่าไปหวัง
ฟังความคิดแต่ละคนแล้ว... เออกูขอโทษ กูผิดเองที่ถามพวกมึง (-*-)

“แล้วมีใครมารังแกรึเปล่าเนี่ย สอนท่าเด็ดให้เอาป่าววววว” ไอ้เดย์ยิ้มยักคิ้วให้ซีน่อนกับซีโน่ แต่ผมยั้งไว้
“เดย์ มึงอย่าพาน้องกูเกเรดิ สอนให้ไปตีกับคนอื่นเหมือนมึงนี่ไม่ต้องก็ได้มั้ง”
“อ้าวแล้วถ้ามีคนมารังแกน้องๆมึงจะให้มันพนมมือไหว้สวยๆขอบคุณเขารึไงวะ?” ดูมันเถียงผมนะ
“ก็ฟ้องครูดิไอ้โง่” ผมทำตาค้อนใส่มัน มันยู่ปากส่ายหน้าว่าผมไม่ได้เรื่อง
“ยิ่งฟ้องครูก็ยิ่งโดนแกล้งดิควาย นี่ไอ้หนอนคู่ไม่ต้องไปฟังพี่มึงใครแหยมหน้าเข้ามานะเอานิ้วจิ้มตามันก่อนเลย
แล้วแทงรูจมูกมันต่อด้วยเอาหัวโขกแม่งจังๆ เข้าใจป่าว ถ้ามันกระชากคอเสื้อมึงบีบไข่แม่งเล้ยยังไงก็เอาอยู่555”

“เค้าไม่ให้ใครมาแกล้งซีโน่หรอกน่า พวกนิสัยไม่ดีซีน่อนก็เตะไปให้ไกลๆเลย อย่างนี้ไงนี่ๆๆ55 55”
“หนอยยยย เก่งเหลือเกินนะมึงอ่ะไอ้หนอนด้วง หือๆๆๆ” ซีน่อนกับไอ้เดย์เล่นแกล้งเตะขากันไปมาใต้โต๊ะครับ
ผมเลยชวนซีโน่คุยไม่สนใจพวกมันกับไอ้เพื่อนบ้าสามตัวที่รุมดูเมนูอยากแดกไอติมบ้าง..

“ซีโน่จำไว้นะ ไม่ต้องไปกลัวใครนะ ถึงเราจะตัวเล็กแต่ก็คนเหมือนกันอย่าปล่อยให้เพื่อนรังแกนะ”
“ซีน่อนบอกว่าไม่ต้องไปฟังพวกนั้นฮะ ซีโน่ก็ไม่ฟัง ...แต่เวลาซีน่อนป้อนข้าวให้ซีโน่ทีไรพวกนั้นก็ชอบล้อ
ว่าซีโน่เป็นง่อย เป็นเด็กทารกร้องอุแว๊ๆ แล้วก็ปัดมือซีน่อนให้ข้าวหกเละเทะแบบเนี๊ยะๆ(ทำท่าประกอบ)
ฮึ่ม....ไม่ชอบเลยฮะ........เพื่อนบอกว่าซีโน่เป็นฝรั่งปัญญาอ่อน...”

โห..........น้องกูกินข้าวกันแล้วไปหนักหัวพ่องเหรอ!!!! -*- ฟังแล้วขึ้นเลยครับ น่าโมโห
ไอ้พวกเด็กพ่อแม่ไม่สั่งสอน! อย่าให้กูเจอตัวนะจะจับหัวโขกกันให้ปูด เตะตูดให้ระบม เอายาหม่องป้ายตา
ลากลิ้นออกมาแล้วเอาพริกป่นโรย เอาให้ร้องหาพ่อหาแม่มึงเล้ยไอ้พวกเด็กเปรต~~~~~!

“ไม่เอาน่าซีโน่กับซีน่อนฉลาดจะตายเนอะๆ ไอ้ตัวแสบของพี่หน้าตาก็ดี๊ดี มีสาวมาชอบตั้งเยอะจริงมั้ย55”
ผมพยายามหาเรื่องปลอบน้องเพราะมันทำหน้าเศร้าๆ
“ฮะ...ซีโน่ก็เลยด่ามัน ไอ้คอดำไอ้ฟันเหยิน ไอ้ดั้งหัก ไอ้ขี้เหร่ ไอ้ขี้ไคลเยอะ ไอ้เล็บดำ ไอ้น้ำมันหมู
ไอ้อ้วนขอให้ไขมันทะลักปากตายไปเลย งี้ละ”
เอ๊อะ......... เดี๋ยวนะ ตกลงผมควรสงสารน้องหรือเพื่อนมันดี..

“แล้วซีน่อนทำอะไร?” กีต้าร์ยื่นหน้ามาถามซีน่อนที่นั่งอมยิ้มเล็กน้อยเงียบๆ
“ซีน่อนก็ไปแย่งข้าวมันมากินฮะ555” ดูน้องผมตอบดิ ผมขำก๊ากเลยครับ
“อ้าวไอ้เสือ มึงก็ร้ายใช้ได้นี่หว่า5555” ไอ้เดย์มันชอบใจ

เฮ้อ...พรุ่งนี้ตอนเย็น พ่อจ๋าจะมารับเด็กๆกลับพัทยาแล้ว พวกเราสามคนพี่น้องไม่เคยอยู่ด้วยกันนานๆ
อย่างช่วงปิดเทอมนี้มาก่อน ถึงจะวุ่นวายมาก น่ารำคาญบ้าง ไปไหนมาไหนก็ลำบาก แต่ผมก็รู้สึกว่า
การที่มีน้องๆอยู่ด้วยไม่ได้เลวร้ายอะไรนัก กลับไปแล้วผมคงคิดถึงพวกมันน่าดู


****************************************


ออกจากร้านไอศกรีมแถวโรงเรียนพิเศษเชี่ยเดย์ พวกเราก็พาเด็กๆไปซื้อซีดีการ์ตูนแปลงร่างมดดำมดแดงมดเขียว
กลับมาบ้านไอ้เดย์ ซีน่อนกับซีโน่รีบวิ่งร่าไปบ้านน้องเงาะอย่างรู้งาน พวกมันไปขลุกชวนเงาะดูการ์ตูน

แต่ขอโทษเถอะครับเงาะกำลังดูบาร์บี้อยู่.... บาร์บี้กำลังถือคฑาแปลงร่างเปลี่ยนชุดพอดี
ไอ้ตอนแรกผมก็นึกว่าพวกมันจะตีกันแย่งดูการ์ตูนที่ซื้อมา ปรากฏว่าเจ้าแฝดนั่งดูบาร์บี้กับน้องเงาะเพลินเลย555
แล้วก็มีอีกหน่อที่บ้าบอ เชี่ยเดย์แหละครับตัวนำ มันชวนผมนั่งดู ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต ไอ้กีต้าร์ที่ติดสอยห้อยตามมา
ก็พลอยนั่งดูบาร์บี้ไปด้วย แถมยังวิจารณ์ชุดตุ๊กตาที่บาร์บี้ใส่กันสนุกปาก บอกชุดเจ้าหญิงแม่งยาวลากดินรุงรัง
ชุดนางเงือกทำไมบาร์บี้ไม่ยัดฟองน้ำวะนมไม่ตู้มเลย ชุดนางฟ้าตอนบินกระโปรงก็ไม่พลิ้ว ทำไมผมบาร์บี้ดูแข็งๆ
มันไม่สระผมบ้างรึไง แม่งคุยกันจนน้องเงาะท่าจะรำคาญหันมาทำตาดุ จุ๊ปากจุ๊ๆๆๆใส่ ผมล่ะขำไอ้พวกนี้
น้าอรมาเห็นก็ขำใหญ่ที่ลูกมีเพื่อนมาดูด้วยเพียบ เงาะนี่สงสัยจะดูหลายรอบแล้วมันร้องเพลงตามได้ด้วย

พอเปลี่ยนเป็นการ์ตูนแปลงร่างที่สองแสบมันซื้อมา ไอ้เดย์ก็ชวนผมกลับห้องไปติว สอนไปสอนมา
ไอ้พวกเพื่อนเลวมันก็รวมหัวกันเล่นเกมส์ ติวตำราฝ่าด่านนรกแตก.... แค่ชื่อเกมส์แม่งก็ส่อแววชั่วแล้วครับ

“กูไม่เล่นได้มั้ย” ผมยกมือถาม เพื่อนสามคนส่ายหน้าพร้อมกันเลยครับ
เชี่ยเดย์เขยิบมานั่งใกล้ ดึงมือผมลงแล้วกอดคอผมไว้
“ไม่ได้ มึงอ่ะตัวต้องเล่นเลยไอ้ลูก! กูจะได้รู้ว่าไอ้ที่กูสอนๆมามันเข้าหัวมึงรึว่าเข้าหูแล้วไปทะลุออกรูจมูก”
“มึงก็พูดไป กูความจำดีน่า....” ดูท่ามันจะไม่ไว้ใจผมง่ายๆ ทำไมล่ะสายตาผมมันล่อกแล่กไปหรือไงนะ..

“แล้วเล่นไง อย่าเอายากนะ” ผมถามพวกมันก็ขำกันคิกคัก แล้วไอ้มาร์คก็บอกกติกาอันชั่วร้ายออกมา
“ไม่ยากๆ มันส์แน่เชื่อกู55 แค่ตอบคำถามของทุกคนให้ผ่านก็จะรอดไม่ต้องโดนลงโทษ ส่วนบทลงโทษก็แค่
ถ้าตอบไม่ได้ก็ต้องทำตามคำสั่งคนถามไม่มียกเว้น เห็นมั้ยไม่ยาก คึคึคึ”

ใช่ ... มันไม่ยากแต่โคตรไม่น่าไว้วางใจอ่ะ ไอ่ฟายพวกนี้เรื่องดีๆไม่น่าจะมีในหัวสมองเท่าไหร่หรอก
“โอเค เล่นก็ได้วะ!” หลังจากโดนสายตากดดันร่วมแปดคู่ ผมก็จำใจรับกระดาษกับปากกามา

ผมกับเพื่อนๆนั่งแยกตัวอยู่คนละมุม เพื่อใช้เวลาคิดตั้งคำถามของตัวเอง จะเป็นภาษาอังกฤษ เลข หรือภาษาไทย
อะไรก็ได้ในสามวิชานี้ ผมนั่งขีดเขียนกระดาษคิดโจทย์ในหัวไม่สงบเลยครับ อยากรู้ว่าไอ้พวกเพื่อนเลว
มันคิดอะไรเลวๆอยู่บ้าง ต่างคนก็แอบลอบมองหน้ากันแล้วขำคิกคักระแวงกันไปมา แม่งไม่น่าไว้ใจสักคน


พอตั้งคำถามเก็บไว้กับตัวเสร็จเรียบร้อยทุกคนก็เป่ายิ้งฉุบหมู่กัน ผลคือไอ้มาร์คโดนถามคนแรก ต่อด้วยไอ้กีต้าร์
ไอ้น็อต ไอ้เดย์ แล้วก็ผมคนสุดท้าย
อันที่จริง คือเอาจริงๆเลยนะคือผมอยากโดนถามคนแรกมากกว่าจะได้ไม่ต้องมานั่งลุ้นตูดเกร็ง

จากนั้นพวกเราก็เขียนชื่อตัวเองใส่เศษกระดาษที่ฉีกขนาดเท่าๆกันแล้วโยนลงแก้วพลาสติก แล้วให้คนโดนถามจับ
ถือเป็นการวัดดวงที่ลุ้นมากว่าใครจะโดนใครเล่นงาน

และแล้วก็ได้เวลาเข้าเครื่องประหารหัว... เอิ่มไม่ใช่สิได้เวลาไอ้มาร์คจับฉลากชื่อคนถามครับ!
“โอ๊ะ..ได้ชื่อมึงอ่ะไอ้น็อต! ฉิบหายละ|||||||||”
“555 เชี่ยมาร์คมึงโดนแน่!555”
ไอ้น็อตล้วงแว่นออกมาใส่ มันขยับแว่นทำท่าให้ดูฉลาดและเลวในเวลาเดียวกัน
ไอ้มาร์คนั่งขัดสมาธิหน้าหม่นขอบตาดำ หมุนคอมองตามไอ้น็อตที่เดินวางท่าไปรอบตัวมันอย่างหงุดหงิด
“จ๊าคคคคค!!!!|||||||||*|| เชี่ยมาร์ค!!! มึงดึงขนหน้าแข้งกูทำไมสัด!!”
“5555555ไอ้ห่า ท่าเยอะเหลือเกินนะมึง ถามๆมาสะทีเดี๋ยววนอีกทีกูจะดึงขนมึงให้สูงขึ้นกว่าเดิม”
“อุ๊! เชี่ย! เออๆๆ มึงตั้งใจฟังเลย” ไอ้น็อตรีบนั่งกุมเป้าต่อหน้าไอ้มาร์คเลยครับ55

“ตอบคำถามภาษาอังกฤษนะ! นางกรีนแต่งงานกับมิสเตอร์บราวน์มาสี่ปี ไม่มีลูกด้วยกันซะที..”
“เฮ้ยยย เดี๋ยวๆ เดี๋ยวๆเดี๊ยว! ภาษาอังกฤษเชี่ยไรของมึงเนี่ย กูเห็นมีแค่ชื่อคนเป็นภาษาอังกฤษอยู่สองคำอ่ะควาย”
ไอ้มาร์ครีบเบรกไอ้น็อต พวกผมฟังแล้วก็ขำ จริงนะดูมันถามดิ
“โด่ฟังกูให้จบก่อนดิเว้ย คืองี้กูจะถามว่าถ้าไอ้สองคนนี้อยากมีลูกกันมันต้องทำยังไง!”
“ปี้กันงะก๊ากกกกกกก55555”
“ควาย! ผิดครับ! ก๊ากกกกกกกกกกก5555”
“อ้าวผิดได้ไง!”
“อ่ะกูให้โอกาสมึงอีกที มึงมัวแต่นั่งทำตาแบ๊วแต่หน้าโง่อยู่ไงไม่ฟังคำถามให้ดีวะ ตอบเป็นภาษาอังกฤษสิมึง!”
“อ๋อ! เมค! เลิฟ !”
“ผิดครับ!
“ผิดอะไรอีกล่ะวะ!”
“ผิดดิสัด! มันต้องเวา!!! (vow)”
“ห๊ะ!?”
“ก็เขาอยู่ด้วยกันมาสี่ปี ไม่มีลูกด้วยกันซะที แถวบ้านกูเขาต้องไปบน! ไปบนที่ศาลไหนก็ได้ ขอลูกอ่ะ!555
ศัพท์ภาษาอังกฤษไงไอ่ฟาย vow! ก๊ากกกก555555”

เออ.........ก็ถูกของไอ้น็อตมันนะ กวนทีนดีแท้ ไอ้คนจะได้แกล้งเพื่อนมันขำชอบใจรีบวิ่งออกไปจากห้อง
แค่แป๊บเดียวมันก็วิ่งกลับเข้ามาในห้องพร้อมรอยยิ้มกว้างและ....หอมหัวใหญ่

แค่เห็นหอมหัวใหญ่ในมือไอ้น็อตพวกผมก็ขำก๊ากกันลั่น ไอ้มาร์คนี่มองตาถลนกระเถิบก้นที่นั่งกับพื้นถอยหนี
ทำอย่างกับแดร็กคิวล่ากลัวกระเทียม แต่เชี่ยมาร์คมันเกลียดหอมหัวใหญ่ครับ
กีต้าร์กับผมนั่งขำคิกคักคุยซุบซิบกันลุ้นว่าไอ้น็อตจะให้ไอ้มาร์คทำอะไร กีต้าร์บอกสงสัยมันให้เอาป้ายตา
แสบตาตายห่าเลยนะนั่น พอไอ้เดย์หันมาเห็นผมกับกีต้าร์หูชิดปากหน้าใกล้กันมันก็แสลนมานั่งแทรก
แล้วกอดคอดึงหน้าผมออกมาห่างกีต้าร์เลย... ผมกับกีต้าร์เหล่มองหน้าไอ้เดย์อย่างหน่ายๆไอ้บ้านี่ก็หึงพร่ำเพรื่อวุ้ย

พวกเรานั่งรอดูไอ้น็อตสั่งไอ้มาร์คที่กำลังเอียงคอถามหน้าเสียๆ
“มึงจะให้กูทำอะไรวะน็อต”
“แดกซะ..”
“ห๊า!!? ”
“แดกให้หมดลูกนี่แหละ ห้ามต่อรองใดๆทั้งสิ้นก๊ากกกกกกกก5555555555555”
“โห่!!!! ควายยยยย!!!!! มึงก็รู้ว่ากูไม่ชอบหอมใหญ่ไอ่สัด! ฮืออ~~ แม่ง”
“อ๊ะๆ!! ไม่ต้องปลอกเปลือกครับเพื่อนมาร์ค เดี๋ยวมึงจะได้วิตามินไม่ครบนะ แดกเข้าไปทั้งเปลือกนั่นแหละ555”
“โฮ~~~~ มึงให้กูปลอกเปลือกหน่อยไม่ได้เหรอ แหวะ||||||| เปลือกมันกินไม่ได้น๊า เอาไปล้างก่อนได้มั้ย แง~~~”
ไอ้น็อตมันเอาหอมไปเช็ดๆถูๆกับเสื้อไอ้มาร์คครับ แล้วก็ยื่นให้ตรงหน้าอีกครั้ง ทำไอ้มาร์คคอตก
“กะกะ กินกับหมูยอได้ป่าว|||||||||” ไอ้นี่ลุกลี้ลุกลน แถวนี้มีหมูยอซ่อนอยู่ที่ไหนวะ
“หอมหัวใหญ่เพียวๆครับเพื่อน เชิญ!5555555555” ร้ายกาจครับ ประเด็นคือแม่งเปลือกยังอยู่..

สุดท้ายไอ้มาร์คต้องนั่งแทะกินหอมหัวใหญ่ไปเรื่อยๆจนกว่าจะหมด ท่ามกลางเสียงเชียร์ของเพื่อนๆ
แม่ง...ลูกเบ้อเร่ออ่ะ|||||||| มันกินเหมือนกัดแอปเปิ้ลเลยครับแต่ขอโทษนี่หอมหัวใหญ่ที่มันแสนเกลียด
แดกไปเครียดไปหน้าเบ้ไป น้ำตาเล็ด จะร้องจะขำจะอ้วกในเวลาเดียวกัน ส่วนพวกที่เหลือก็ขำกระจายสิครับ

มาถึงคราวกีต้าร์ครับ จับได้ชื่อผมล่ะ งานนี้ถึงไอ้กีต้าร์มันจะเรียนเก่งแค่ไหนแต่ผมก็คิดว่าเอาอยู่นะ (คึคึ)
“คำถามเลขนะ คือ จงหาคำตอบของโจทย์คณิตข้อนี้ภายในเวลาสามมมม..”
“สามนาทีเลยเหรอวะ ตั้งโจทย์ยากให้กู เฉลยมึงต้องถูกนะเว้ย ?”
“สามนาทีอะไรของมึงต้าร์”
“อ้าว...”
“สามวินาทีครับ!”
“โห่ไอ่ฟายยย!!! เชี่ยลูก! -*- มึงไม่ลงโทษกูไปเลยล่ะสาดดดดดดดด”
“55 โอเคเพื่อนต้าร์ จัดไปสามนาทีก็ได้ อ่ะเอาโจทย์กูไปทำซะ...” แล้วผมก็ยื่นกระดาษซึ่งลอกโจทย์มาจาก
ในเน็ตให้มันครับ ไม่มีอะไรมาก... แค่เปลี่ยนนู่นนิดนี่หน่อย เอาไอ้นั่นมารวมกับไอ้นี่ หลักๆแล้วมั่วเอา คิกๆ คิกๆ..

ไอ้กีต้าร์ได้โจทย์ไปอ่านแล้วตาโตเท่าไข่ไดโนซอรัส คนอื่นๆเห็นแล้วสงสัยเลยมารุมอ่านดูบ้าง

[ จงหาคำตอบของเลขลำดับต่อไปจาก 49,36,18,… แล้วนำผลที่ได้ไปหารกับคำตอบของ
ให้ f(x + 3) = x³ + 7x – 3 แล้วจงหา f(1) เมื่อได้คำตอบให้นำไปอนุมาณกับละติจูดยกกำลังลองติจูด
ของประเทศไทย จากนั้นให้ท่านนำคำตอบที่ได้มาถอดสแควรูท แล้วจึงนำคำตอบมาบวกด้วยจำนวนหลุม
บนพื้นผิวของดวงจันทร์ ]

“เชี่ยยยยยย!!!” เอ๊าไอ้เห็บพวกนี้อุทานพร้อมกันลั่นห้องแล้วหัวเราะเป็นบ้าเป็นหลัง พวกมันยกนิ้วให้ผมด้วย
นิ้วกลางอ่ะนะ..

“ไง ทำได้มั้ยมึง คึคึ” ผมยื่นหน้าไปยักคิ้วถามมัน แต่ต้องเอี้ยวหน้าหนีมือมันแทบไม่ทัน เกือบโดนข่วนแน่ะ
“โอ้โห~~~~~~โอเคเลยไอ่สัด! แต่กูขอเวลาเพิ่มเป็นสามปีได้มั้ย!”
“5555555555” ผมก็ขำชอบใจกลิ้งไปกลิ้งมา คนอื่นๆพากันปรบมือยินดีที่ไอ้กีต้าร์จะโดนเล่น
“แม่งใช้เวลาตลอดชีวิตกูยังคิดไม่ออกเลยไอ้ห่านี่โคตรขี้โกง เดี๋ยวกูจะโทรแจ้งสคส.ให้มาจับมึง -*- ”
“55เขาจะส่งใครมาจับล่ะ ซานตาครอสเหรอ555”
กีต้าร์มันบ่นนั่งจิกตาใส่ผมอย่างอารมณ์เสีย แต่ตอนนี้ผมอารมณ์ดีมากครับ

“ช้าก่อนไอ้ลูก! อย่าเพิ่งดีใจไป กูตอบไม่ได้แบบนี้มึงต้องเฉลยคำตอบด้วย!”
“ด้ายยยยยยยย 555”
พอผมบอกว่าได้ ทุกคนก็ทำหน้าแปลกใจกันมากๆครับที่ผมมีคำเฉลยให้ด้วย
“เฉลยคือ ไม่สามารถมีคำตอบที่ถูกต้องในข้อนี้ เพราะเราไม่สามารถนำผลอนุมานมาถอดสแควรูทได้
และที่สำคัญเราไม่สามารถรู้จำนวนหลุมบนดวงจันทร์ได้ครับ!”

“ไอ้ลูก!!! -*- อยากจะฆ่ามึงว่ะเชี่ย!! แล้วมึงถามหาพ่องงงงง เรอะ!”
กีต้าร์ทึ้งหัวตัวเองแหกปากลั่นโมโหที่มันตกหลุมพรางของผมครับ ตาของมันมองผมเหมือนอยากปล่อยแสงใส่
คนอื่นๆก็หัวเราะแล้วยกนิ้วให้ผมพร้อมกัน... ก็นิ้วกลางอีกเช่นเคย (ก๊ากๆๆๆ)

พอมาถึงบทลงโทษของผม ผมก็ขำคิกคักหันหน้าหนีไอ้กีต้าร์ที่ชี้หน้าเตือนผมว่าอย่าเยอะๆ
แต่ผมไม่สนใจมันหรอก
“มึงจะให้กูทำอะไรก็รีบๆสั่งมาซะทีไอ้ลูก ขำชอบใจอยู่ได้นะมึง อย่าให้จับได้ชื่อกูถามมึงบ้างก็แล้วกัน”
“อ้าวไม่อาฆาตกันสิคร้าบเพื่อนต้าร์ 555ทำหน้าดีๆดิครับหน้าเหี่ยวหมด อย่างนี้มันต้องบำรุงกันหน่อยแล้ว”
“อึก.........เชี่ยอะไรของมึง” หน้าไอ้กีต้าร์นี่ระแวงโคตร ผมก็เดินลงไปหาครีมบำรุงผิวมาให้มัน
ไปควานหาของดีได้มาจากตู้เย็นบ้านไอ้เดย์ครับ แต่พอเอาไปอวดมันดันโดนด่าซะงั้น

“ไอ้เลวววววววววว ครีมบำรุงผิวตราแม่ปราณีเหรอสาดดดดดดดด เชี่ย! นี่มันกะปิ!!!||||||||*||”
“5555 พอกหน้ามึงด้วยไอ้นี่เลย ห้านาทีแล้วล้างออกรับรองหน้ามึงจะเค็มเอ๊ย! จะคาวเอ๊ย! จะขาวกว่าที่เคย55
เพราะนี่คือ เคย! 5555” ผมอวดสรรพคุณให้มันฟัง แต่มันทำหน้าอยากฆ่าผมมากกว่า ก๊ากๆ
“ฮึ่ม!!! เชี่ยเอ๊ย! ทำไมกูต้องมาเจออะไรอย่างนี้วะ! ใครเป็นคนคิดเกมส์วะ กูไม่น่าหลวมตัวเอาด้วยเล้ย T^T”
เกมส์จันอะไรแบบนี้ไอ้คนต้นคิดจะเป็นใครไปได้อีกล่ะครับ นอกจากไอ้จังระแมนอย่างไอ้เดย์..

ขำกันท้องแข็งเลยครับงานนี้ เรานั่งหัวเราะตัวงอกลิ้งไปกลิ้งมาดูไอ้กีต้าร์นั่งทากะปิหน้ากระจก
แต่ไอ้กีต้าร์มันชักช้าไม่ค่อยทันใจ พวกเราเพื่อนผู้แสนดีของมันจึงช่วยกันเข้าไปรุมพอกกะปิให้มัน
คนละไม้คนละมือ ไม่ช้าหน้าไอ้กีต้าร์ก็เต็มไปด้วยกะปิ ขนาดตัวมันเองยังอดขำไม่ได้เลย มันบ่นว่าเหม็นจะตายแล้ว
แต่ก็ไล่ยื่นหน้าไปใกล้หน้าคนอื่นเพื่อแกล้งให้ปิดจมูกหนีหน้ามัน ขำกันลั่นห้อง
ไอ้เดย์หยิบมือถือจะถ่ายหน้าที่เต็มไปด้วยกะปิของกีต้าร์เก็บไว้แกล้งมันวันหลัง แต่กีต้าร์ไหวตัวหลบทัน
แล้วขู่ไอ้เดย์ว่าจะลงไปบี้หน้าบนเตียงมัน ไอ้เดย์เลยต้องหยุด แหม...กีต้าร์มันชี้หน้าด่าผมยาวเลยครับ
ผมว่ามองๆไปก็เหมือนมันกำลังพอกโคลนสำหรับบำรุงผิวดีออก ถ้าไม่ติดที่กลิ่นกะปินะ55555

คนต่อไปคือไอ้น็อตครับ มันจับได้ชื่อไอ้มาร์ค! เหมือนฟ้าแกล้ง ไอ้มาร์คนี่หัวเราะลั่นห้องอย่างกับคนบ้าเลย
มันคงดีใจจะได้แก้แค้น แต่ผมเห็นอย่างนี้แล้วเริ่มเสียวสันหลัง แอบสาธุขออย่าให้ถึงคราวตัวเอง
แล้วเหลือแค่ชื่อไอ้กีต้าร์เล้ย |||||||||

“กูถามภาษาอังกฤษมึงบ้างไอ้น็อต!!! ฮึ่ม! มึงโดนๆๆๆ มึงต้องโด๊นนนนน!”
“มาเลยๆ ถ้ากูตอบได้นะมึงเตรียมแดกหอมได้เลย5555 คราวนี้สองหัวเลยสัด!5555”
“เอ้อได้! ไอ้แว่นแห้ง! นักร้องคนไหนมีชื่อหยาบคายที่สุด มึงตอบมา!”
“ภาษาอังกฤษตรงไหนวะ!!?||||||||*||”

มึงถามใหม่ว่ากูจะได้ความรู้อะไรจากการติวครั้งนี้บ้างดีกว่า สาระอยู่ที่ไหนวานเถอะใครไปตามหาให้กูที
ตอนนี้ผมว่ามีแต่สาระ..เลว นะครับคุณผู้ชม
“อังกฤษดิ! มึงตอบกูมาเป็นภาษาอังกฤษ!!” ไอ้มาร์คเสียงจริงจังมากครับ ไอ้น็อตนี่นั่งไม่ติดพื้นแล้วตาล่อกแล่กนึก
“เอ่อ.........เชี่ยยยย||||||||||| กูนึกไม่ออกอ่ะ มึงแม่งงงงงงงง -*- ”
“55555555”
สุดท้ายไอ้น็อตตอบไม่ได้ครับ ยอมแพ้คอตกถอดแว่นเก็บเตรียมรอรับโทษเลยมัน แล้วไอ้มาร์คก็เฉลย
“ฟักกลิ้ง! ฮีโร่! ไงล่ะฟายเอ๊ย ก๊ากกก55555” ไอ้มาร์คหัวเราะลั่นสะใจ
“โหยยยยยยย เชี่ยมาร์ค! ชื่อเขาไม่ได้หยาบคายเว้ย” ข้อนี้ไอ้เดย์กับกีต้าร์ที่ความรู้แน่นกว่าผมก็เห็นด้วยว่า
ในภาษาไทยไม่หยาบ แล้วถ้าเป็นภาษาอังกฤษ เอามาไว้หน้าคำว่าฮีโร่นี่มันน่าจะความหมายดีนะ
แต่ไอ้มาร์คมันดันทุรังว่าหยาบ “กูไม่สนอ่ะ ยังไงมันมีคำว่าฟัก! กูถือ ในภาษาอังกฤษมันหยาบเว้ย555”

“มึงเล่นงี้เหรอ โห่ไอ้ฟัก!!!”
พวกเราขำก๊าก ไอ้มาร์ครีบวิ่งออกจากห้องด้วยความลั่นล้าร่าเริง แล้วมันก็กลับมาพร้อมกับ......มะนาวสองลูกครับ
“ตอนแรกกูกะจะให้กินแค่ลูกเดียว แต่มึงพูดเองว่าถ้ามึงตอบได้จะให้กูกินหอมสองหัว
งั้นมึงแดกไปเลยมะนาวสองลูกนี่5555” ไอ้มาร์คพูดเสร็จฮาหน้าไอ้น็อตมากครับ มันเอาหัวโขกพื้นปึกๆๆ

“โห่ไอ้ใจร้าย เปรี้ยวตายห่า”
“หยุดๆๆ!!! มึงปอกเปลือกมะนาวทำไมไอ้น็อต”
“อึก...||||||||||| อย่าบอกนะมึงจะให้กูกินทั้งเปลือกอ่ะ”
“อื้ม!”
“.........กูคายเม็ดได้มั้ย|||||||”
“ไม่ได้!”
“อ๊าคคคคค เปรี้ยววววววววสัด! อี้~~~~~~~~~ขมอ่ะขมด้วยอ่ะแหวะๆๆ อื้อๆๆๆโฮกูจะอ้วกอ่ะฮือออ”

โดนสั่งให้กินมะนาวทั้งเปลือกทั้งลูกทั้งเม็ดเลยครับงานนี้ มะนาวบ้านไอ้เดย์ลูกใหญ่น้ำเยอะสะด้วย
ตลกไอ้น็อตมากครับมันทุรนทุรายอยู่กับพื้น ตะเกียกตะกายอยากคายมะนาวทิ้งใจจะขาด แต่ไอ้มาร์คจ้องไว้
มันจะแอบคายก็ไม่ได้ ผมดูแล้วขนลุกพะอืดพะอมตามมัน มือไอ้น็อตนี่คว้าไปทั่ว แต่พอจิกผ้าห่ม
ไอ้เดย์รีบใช้เท้าเขี่ยๆมันให้ไปทุรนทุรายไกลๆเตียง เดี๋ยวน้ำลายไอ้น็อตไหลเลอะที่นอน โหดร้ายได้อีก55

แล้วก็มาถึงตาไอ้เดย์ครับ ขอบคุณสวรรค์ ฟ้าดินที่ช่วยผมมาก ไอ้เดย์จับได้ชื่อกีต้าร์ครับ แสดงว่าผมรอด
การเอาคืนจากกีต้าร์ได้แล้ว แต่ท่าทางงานนี้กีต้าร์มันจะเอาความแค้นไปลงที่ไอ้เดย์แทนนะหน้ามันบอก..
เด๊ย!! กูขอโทษ~~~~~~~~ 5555555555555 อารมณ์สงสารก็สงสาร สะใจที่มันจะโดนแกล้งก็สะใจ
“ถามมาเลยไอ้ต้าร์ ชักช้าเสียเวลา กูอยากลงโทษเชี่ยลูกแล้ว” อ้าวซะงั้นเนอะ! ไอ้ห่าเดย์
“จะรีบโดนลงโทษไปไหนวะเดย์ หึหึหึหึหึ” กีต้าร์แม่งขำขึ้นจมูกได้ดูชั่วร้ายมาก

“คำถามวิชาภาษาไทยนะ ในวรรณกรรมทั้งหมดของสุนทรภู่ที่เรียนมา ตัวละครใดร้องไห้บ่อยที่สุด”
“...........โหย แม่งกว้างจังวะ มึงเอาให้แคบลงมาหน่อยไม่ได้เหรอ”
“ไม่ยากนะถ้ามึงตั้งใจเรียนก็น่าจะรู้สิ”
“ถามว่าตัวไหนเจ้าชู้ ยังจะตอบง่ายกว่าว่าขุนแผน อืมมมม ใครวะร้องไห้บ่อยสุด???”
ผมก็คิดตามมันเหมือนกันนะ แต่ก็ไม่แน่ใจว่าคำตอบมันคือใคร...

“กูตอบ...กากีอ่ะ”
“มันร้องไห้บ่อยตรงไหนวะ”
“ก็มีผัวตั้งหลายคน...น่าจะร้องบ่อยสุดละ” ไอ้!//////*// ดูไอ้บ้าเดย์มันตอบสิครับ มันคนละร้องแล้วไอ่ฟายยย
“ผิด แอ๊ดๆๆ”
“เชี่ยไรวะ”
“คำตอบคือพระอภัยมณี!”
“ยังไงไหนมึงบอกมาเอาให้ดีๆนะไอ้ต้าร์!”
“พระอภัยมณีชอบเป่าปี่” 

 เป่าปี่...คือคำที่ใช้เปรียบเปรยเวลาร้องไห้!!! …. อ๋อๆๆกวนตีนมากครับความรู้กูไม่ได้อีกตามเคย

ผลคือไอ้เดย์โดนให้กินพริกครับ!!! ของที่มันไม่ถูกโรคด้วยสุดๆ ไอ้เดย์มันกินพริกสองเม็ดยังร้องหาน้ำแทบแย่
นี่เชี่ยต้าร์มันจับยัดใส่ปากตั้งกำมือนึง! หูยคนแมนผมร้องไห้เลยสิครับงานนี้ ปากแดง หน้าแดง คอแดง
มันทนกลั้นใจเคี้ยวๆๆตามที่สั่ง จะกลืนเลยก็ไม่ให้ด้วยนะ ไอ้กีต้าร์โหดมาก ไอ้เดย์ปากพองปากเจ่อหมด

โธ่ไอ้หล่อของกู.. เห็นมันทรมานแล้วขำไม่ลงอ่ะไม่รู้ทำไม ผมรีบวิ่งไปหาน้ำมาให้มันหลายลิตรเลย
แต่ไอ้เดย์มันทนไม่ได้กินน้ำจนจะอ้วกแล้วก็ยังไม่หายเผ็ด มันเลยวิ่งเข้าห้องน้ำบ้วนปากไม่หยุด
เอาน้ำราดลิ้นซะน่าสงสารเลย ผมยืนลูบหลังลูบหน้าลูบตาให้มันอยู่สักพัก นึกขึ้นได้ก็วิ่งลงไปหานมในตู้เย็นมาให้
เพราะไอ้เดย์เป็นคนชอบกินนมครับบ้านมันเลยมีนมติดตู้อยู่ตลอด นมก็ช่วยแก้เผ็ดได้ดี พอดื่มนมอมไว้ในปาก
อาการเผ็ดจนตัวสั่นของไอ้เดย์ก็ดีขึ้นเยอะ......ไอ้พวกเพื่อนเลวนี่ขำไอ้เดย์มากก็หน้ามันแดงไปหมด

เดย์มันออกจากห้องน้ำมาก็พาลไล่เอาพริกที่เหลือยัดปากไอ้ต้าร์ ไอ้มาร์ค ไอ้น็อต ไอ้พวกนั้นหนีไปหัวเราะไป
พวกมันไม่กินรีบคายทิ้งไอ้เดย์เลยไล่เตะไล่บีบคอบีบปากแทน กว่าหมาบ้าจะยอมสงบลงนี่เกือบครึ่งชั่วโมง
ผมก็นึกว่ามันจะลืมแล้วซะอีกว่าผมยังไม่โดนถาม แต่ดันจำได้แม่นเลยนะเมื่อกี้ไม่น่าช่วยมันเลยยังจะแกล้งผมอีก

“ไอ้ลูกกูจะถามเอาสาระ ไม่แกล้งรับรองถ้ามึงตอบได้ถูกนะ ไปเลยไปนั่งทำโจทย์เลขแบบที่กูสอนให้วันนี้ไป”
เดย์มันเอาโจทย์มาให้ผมทำครับ เป็นแบบที่มันเพิ่งสอน ผมก็น่าจะทำได้นะ ผมก็เขียนๆๆแล้วเอาไปส่งให้มันตรวจ
ไอ้สามคนนั้นก็ช่วยไอ้เดย์ดูด้วย แล้วทุกคนก็ลงความเห็นพร้อมกันว่า “ผิด!!!!”

“ไรวะ!||||||||||” ผมเฟลเลยสิครับ กูมั่นใจมากเลยนะนั่น
“ควายเอ๊ย กูว่ากูโง่แล้วนะไอ้ลูกมึงนี่ชนะเลิศว่ะยิ่งกว่าควายจริงๆให้ดิ้นตายเหอะสมองอ่ะสมองมึงมีบ้างมั้ย”
“เชี่ยน็อตถ้ามึงจะด่ากูขนาดนี้ เอามีดมาแทงกูเลยมั้ย” เถียงกับไอ้น็อตอยู่ โดนไอ้กีต้าร์จับคอพูดใส่หน้าอีก
“ต่อไปมึงจะอยู่ในสังคมได้ไงวะไอ้ลูกกูถามหน่อย”
“เอ่อ...เชี่ยต้าร์เป็นอะไรมากมั้ยมึง แค่กูทำเลขข้อนี้ไม่ได้ต้องไปอยู่ถ้ำในป่าหิมพานต์เลยมั้ยครับ”

ส่วนไอ้มาร์คมันก็ไม่ได้ปล่อยผ่านผมนะ พูดกลั้วหัวเราะมันเยาะผมเสียงดัง
“สงสัยพื้นฐานมึงไม่แน่นมั้ง มึงกลับไปเรียนอนุบาล1ใหม่ไปลูกคิด555"
“มึงไม่ไล่กูกลับเข้าท้องแม่กูเลยล่ะ ขำเชี่ยไรกันนักกันหนาไอ้ดำ ใจมึงอ่ะดำกว่าหน้ามึงอีก แบร่!”
ผมแลบลิ้นใส่ไอ้มาร์คที่ชี้หน้าถลึงตาดุผม มันทำท่าอยากเข้ามาตีเข่าแล้วศอกกลับใส่ผมมาก ผมเลยต้องกระแซะ
เบียดหลังไอ้เดย์ เอาไอ้เดย์บังหน้ากันมันปล่อยอาวุธไว้ก่อน

โดนเพื่อนด่ามาอีกเป็นชุด กูแค่ไม่เก่งเลขไม่ได้ฆ่าพ่อใครตายนะไอ้พวกนี้มันได้ทีขี่หมาล่าเนื้อไล่ผมอ่ะ -*-

“เฮ้อ........มึงเป็นปลาทองหรืออัลไซเมอร์วะลูก ก็เพิ่งสอนไปเมื่อกี้ ทำผิดได้ไงวะ กูเชื่อเลย..”
ไอ้เดย์ส่ายหน้าระอาจับหัวผมโยกไปๆมาๆ คือปกติผมก็ทำผิดข้อเดิมซ้ำๆสามสี่รอบอยู่แล้วกว่าจะได้ ทำไมมันยังไม่ชินนะ..


“มึงต้องโดนทำโทษนะลูกคิด”
ที่ไอ้เดย์พูดน่ะผมเข้าใจ แต่ไม่ค่อยเข้าใจรอยยิ้มที่ดูเจ้าเล่ห์บนหน้าใสๆของมันเท่าไหร่
“จะให้ทำอะไรล่ะ... ขอเหอะไม่กินอะไรแปลกๆได้ป่ะ||||||||||” ผมนั่งคอตก ขมวดคิ้วนิ่วหน้าถามมัน
ไอ้พวกเพื่อนสามหน่อมันก็รอลุ้น แต่ไอ้เดย์ดันกระเถิบมากระซิบบอกให้ผมได้ยินแค่คนเดียว
“เย็นนี้อาบน้ำด้วยกันนะ/////”

“เฮ้ยยย!!!!! บ้า!!///////” ผมสะดุ้งยันมันออกห่างตัว หน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันที แค่คิดก็...//////ทะลึ่งว่ะเฮ้ย

เพื่อนๆโห่กันใหญ่ที่ไอ้เดย์ไม่ยอมบอกคนอื่นว่าสั่งอะไรผม ดูพวกมันจะสงสัยไม่น้อยว่าเพราะอะไร
ผมถึงได้ออกอาการแปลกๆ (หน้ากูแดงมั้ยเนี่ย >////< )
ไอ้หอกเดย์แลบลิ้นเลียริมฝีปากล่างยิ้มยั่ว ผมต้องรีบทำหน้ามุ่ยเก็บอาการใจเต้นน่าดู
แล้วก็ไม่พ้นโดนไอ้พวกเพื่อนเลวมันตื้อถาม พวกมันบอกจะไม่ยอมกลับบ้านถ้ายังไม่ได้รู้ว่าไอ้เดย์สั่งอะไรผม

“ก็แค่บอกให้อาบน้ำด้วยกัน มีไรม๊ะ!”
“เฮือก!//////*// ไอ้ห่า! ไอ้บ้า!! ไอ้เด๊ย์~~~~~~~ไปบอกพวกมันทำม๊าย!”
ผมผิดเองที่ผวาปิดปากไอ้หมาเดย์ไม่ทัน มันพูดแล้วยิ้มยักคิ้วให้เพื่อนๆ พวกห่านั่นก็โห่แซว กรี๊ดแต๋วแตกแสดงมาก

ไอ้เพื่อนบ้ามันด่าพวกผมว่าไม่อายฟ้าดินแล้วก็วิ่งหนีลูกถีบไอ้เดย์ออกจากห้องไป....

พวกมันออกไปจากห้องกันหมดแล้ว ผมยังนั่งใจเต้นตึกตักอยู่คนเดียวไม่หายเลยครับ ฮึ่ย!///////









tsktonight… love ya

*** น้ำตานังคนแต่งไหลพราก อ่ะเฮือกกกก ||||||||||||| แทบกระอักเลือดค่ะกว่าจะได้มาหนึ่งตอน
ชีวิตวุ่นวายม๊ากกกกก คิดถึงแฟนทุกคนนะจ๊ะ รอนานซะแฟนหายเพียบเลย55 วันนี้ก็ยังนอยด์ชีวิตเหมือนเดิม
ไม่ได้ลืมไม่ได้ตั้งใจจะหาย แต่แฟนน่าจะชินนะจ๊ะ แหะๆ
ความจริงวิมีโครงเรื่องอีกสองสามเรื่องเลยนะ แต่ไม่มีเวลาแต่ง แต่งได้ทีละเรื่อง แล้วก็นานมากด้วย555
ขอวิ่งไปร้องไห้ข้างเสาแป๊บ ตึกๆๆๆ T T

ปล ปล .. ครือว่าความจริงคือถ้าเอาให้ได้เท่าที่คิดไว้มันจะนานกว่านี้มาก วิเลยตัดมาลงเป็นตอนนี้แค่นี้ไปก่อน 

เดี๋ยวตอนหน้ามารอดูซิว่าหนุ่มๆอาบน้ำกันอิท่าไหน555


คุณอาณาจักรแห่งเรา /// ไม่ได้เป็นอะไรค่ะขอบคุณที่เป็นห่วงวินะจ๊ะ (เพราะกลัวไม่ได้อ่านต่อ555)
แค่ไม่ว่างจริงๆค่ะช่วงนี้ ก็พยายามด้นมาให้ได้เท่านี้อยู่ ตอนหน้าจะพยายามนะจ๊ะ
ขอบคุณที่รักกันค่ะหายลงแดงแล้วเนอะโอ๋เอ๋ๆ

คุณ เจ /// ไลค์ยังไม่มีคิวออกเลยค่ะ555 เก็บไว้เซอร์ไพร์สรออ่านนะจ๊ะ

คุณ SmileSmileTem /// จิ้นได้มโนได้แรงกล้า เรด้าร์ดีจริงๆ สมเป็นสาวกชาววายนะคะ555
ความจริงเรื่องนี้มีหลายอย่างเลยนะคะที่วิแทรกไว้ให้จิ้นต่อยอดกันเอาเอง สนุกมั้ยคะ55

คุณ Idr /// ขอบคุณนะค้า

คุณ i-Dragonz /// ตอนที่1-3 ก็อยู่ที่เดิมนะคะ


take care