โรคมะเร็งรังไข่ภัยร้ายสำหรับสตรีที่ต้องระวัง








โรคมะเร็งทางนรีเวชในประเทศไทยที่พบบ่อยเป็นอันดับหนึ่ง

ที่ทุกคนรู้จักกันเป็นอย่างดีคงหนีไม่พ้นมะเร็งปากมดลูก

 ส่วนอันดับสองตกเป็นของมะเร็งรังไข่ ที่น่ากลัวไม่แพ้กัน

และหลายคนคงอยากรู้จักมันมากยิ่งขึ้น เพื่อจะหาทางรักษาได้ทันท่วงที

รศ.พญ.สฤกพรรณ วิไลลักษณ์ ภาควิชาสูตินรีเวชฯ

คณะแพทยศาสตร์โรงพยาบาลรามาธิบดี บอกว่า

มะเร็งรังไข่มีอุบัติการณ์เกิดประมาณ 5 คน

ต่อประชากรสตรี 1 แสนคนต่อปี

คิดแล้วในแต่ละปีจะมีผู้ป่วยมะเร็งรังไข่รายใหม่ประมาณ 1,500 คน

ยิ่งสตรีที่มีอายุมากขึ้นโอกาสที่จะเป็นมะเร็งรังไข่ก็สูงขึ้นตามไปด้วย

ปัญหาของมะเร็งรังไข่ คือ ไม่ค่อยจะมีอาการ

หรือถ้ามีอาการก็มักจะเป็นอาการท้องอืดท้องเฟ้อ

คนทั่วไปคิดว่าไม่สลักสำคัญอะไร คิดว่าเป็นโรคกระเพาะลำไส้

หรืออาหารไม่ย่อย ทำให้คนไข้ไปพบแพทย์และวินิจฉัยโรคได้ช้า

 โรคมะเร็งรังไข่ถ้าวินิจฉัยได้ตั้งแต่ยังเป็นน้อย ๆ ก็สามารถรักษาให้หายได้

แต่ถ้าเป็นมากโอกาสหายขาดจะยาก

ปัจจัยที่พบว่าเกี่ยวข้องกับการเป็นมะเร็ง รังไข่ ได้แก่

ญาติใกล้ชิด เช่น มารดา หรือพี่น้องเป็นมะเร็งรังไข่

 ตัวเองเป็นมะเร็งเต้านม หรือลำไส้ หรือมะเร็งอื่น ๆ

อายุมากขึ้น โดยเฉพาะมากกว่า 40 ปี ขึ้นไป

การรับประทานอาหารที่มีไขมัน นมเนยสูง

อาการของมะเร็งรังไข่ ได้แก่ ท้องโตขึ้น เนื่องจากมีก้อน

 หรือน้ำในท้อง โดยที่ผู้ป่วยอาจคลำก้อนได้

หรือแพทย์เป็นผู้คลำได้ ส่วนน้ำในท้อง มีตั้งแต่น้ำน้อย ๆ จนถึงมีน้ำมาก

เหมือนมีลูกแตงโมอยู่ในท้อง ที่ชาวบ้านเรียกว่า “ท้องมาร”

ผู้ป่วยอาจมีอาการของระบบทางเดินอาหาร เช่น ท้องอืด ท้องเฟ้อ

 รู้สึกว่าอาหารไม่ย่อย ท้องผูก อาการของระบบทางเดินปัสสาวะ

เช่น ปัสสาวะบ่อย ขัด เนื่องจากก้อนของรังไข่ไปกดเบียด

 ผู้ป่วยจะผอมลง เป็นอาการของมะเร็งทั่วไป

บางรายอาจมีเลือดออกผิดปกติทางช่องคลอด

จะเห็นได้ว่าอาการของมะเร็งรังไข่ไม่จำเพาะเจาะจงชัดเจน

 ดังนั้นเพื่อให้ทราบว่าเป็นโรคโดยเร็วที่สุด

ควรหมั่นสังเกตอาการผิดปกติของตัวเอง

ถ้ามีอาการตามที่กล่าวมาในข้างต้นให้ไปพบแพทย์ทันที

เพื่อความไม่ประมาท

ถ้าตรวจไม่พบความผิดปกติก็ไม่เป็นไร

แต่ถ้ามีความผิดปกติก็จะได้ตรวจค้นต่อและรักษาแต่เนิ่น ๆ

สตรีที่อายุ 35 ปีขึ้นไป หรืออายุไม่ถึง 35 ปีแต่มีเพศสัมพันธ์แล้ว

ควรตรวจภายในทุกปี แม้ไม่มีอาการผิดปกติ

ในกรณีที่มีประวัติญาติใกล้ชิด เช่น มารดา หรือพี่น้อง เป็นโรคมะเร็งรังไข่

หรือเป็นมะเร็งชนิดอื่น หรือตัวเองเป็นมะเร็ง เช่น มะเร็งลำไส้

มะเร็งเต้านม จะต้องเฝ้าระวังเรื่องมะเร็งรังไข่ให้มากขึ้น

เนื่องจากพบว่าสาเหตุของมะเร็งรังไข่ส่วนหนึ่งมาจากพันธุกรรม

แพทย์จะตรวจพบโรคนี้ได้จากการซักประวัติ ตรวจหน้าท้อง

และตรวจภายใน อาจมีการตรวจเพิ่มเติม เช่น อัลตราซาวด์

คนที่มีก้อนที่รังไข่อาจไม่เป็นมะเร็งรังไข่ก็ได้

เนื่องจากก้อนที่รังไข่อาจเป็นถุงน้ำธรรมดา ถุงช็อกโกแลต

หรือเนื้องอกชนิดไม่ร้ายแรง

เมื่อแพทย์ตรวจพบว่าเป็นก้อนที่ไม่ใช่ถุงน้ำธรรมดาของรังไข่

จะแนะนำให้ผ่าตัด

การวินิจฉัยที่แน่นอนว่าเป็นมะเร็งรังไข่จะต้องได้จากการ

ส่งชิ้นเนื้อจากการผ่าตัดไปตรวจเท่านั้น

 ในการผ่าตัดรักษาโรคนี้ส่วนใหญ่จะตัดทิ้งมดลูกและรังไข่ทั้งสองข้าง

นำน้ำในช่องท้องส่งตรวจเซลล์มะเร็ง และเลาะต่อมน้ำเหลืองส่งตรวจด้วย

ในกรณีเป็นมะเร็งรังไข่น้อย การผ่าตัดรักษาอย่างเดียวก็เพียงพอ

 แต่ถ้าเป็นมากขึ้นจะ ต้องได้รับการรักษาต่อด้วยยาเคมีบำบัด

ซึ่งยาเคมีบำบัดนี้ก็มีผลข้างเคียงหลายอย่างที่พบบ่อยได้แก่

กดไขกระดูก ทำให้เม็ดเลือดต่ำ คลื่นไส้อาเจียน

ซึ่งแพทย์จะมีวิธีดูแลรักษาที่สำคัญคือ จะต้องมารับยาตามที่แพทย์นัด

 เพื่อให้ผลการรักษาดีที่สุด

หลังการรักษาผู้ป่วยจำนวนหนึ่งหายจากโรค

แต่อีกส่วนหนึ่งมีการกลับคืนมาเป็นมะเร็งรังไข่

ดังนั้น...จึงมีความจำเป็นที่ยังต้องตรวจติดตามหลังการรักษา

ในกรณีที่มีการกลับคืนมาของโรคมะเร็ง แพทย์ก็จะมีวิธีรักษา

เช่น การผ่าตัดหรือให้ยาเคมีบำบัดชนิดอื่น

ซึ่งอาจทำให้โรคหายไปได้ หรือถ้าไม่หายก็ทำให้ยุบ

หรือคงขนาดไปชั่วขณะ จนเมื่อไหร่ที่แพทย์พิจารณาแล้วว่า

ควรหยุดการรักษาที่จำเพาะต่อโรค เช่น ผ่าตัด เคมีบำบัด

ก็จะบอกให้ผู้ป่วยทราบ หลังจากนั้นก็จะดูแลรักษา

แบบประคับประคองตามอาการ

ญาติและผู้ใกล้ชิดผู้ป่วยจะมีส่วนช่วยเหลืออย่างมาก

ทั้งร่างกายและจิตใจในช่วงนี้

ขอบคุณข้อมูลจาก รศ.พญ.สฤกพรรณ วิไลลักษณ์

ภาควิชาสูตินรีเวชฯ คณะแพทยศาสตร์โรงพยาบาลรามาธิบดี

#RamaChannel