bloggang.com mainmenu search
ขับรถ ผ่านคนเดินข้างทาง อากาศหนาวมากก อยากรับไปส่ง แต่ก็กลัว...



ขับรถ ผ่านคนเดินข้างทาง
อากาศหนาวมากก
อยากรับไปส่งแต่ก็กลัว..
ทำยังไงดี



เมื่อตอนที่เราย้ายมาอยู่บ้านใหม่ๆ(40 กว่าปีมาแล้ว) ตอนนั้นลำบากพอควร
พอซื้อบ้านเสร็จก็ไม่มีเงินเหลือมากนัก มีรถสองคันเก่าๆ บางวันรถก็เสีย
ต้องเรียกรถแท็กซี่ไปที่สถานี เพื่อขี้นรถเมล์ประจำทางไปทำงาน
ค่าแท็กซี่ราคา 5 เหรียญ นับว่าแพงพอสมควร ต้องไปแบบนี้หลายวัน
กว่ารถจะซ่อมเสร็จ
คุยกับเพื่อนที่ทำงานกัน เพื่อนเขาก็บอกเขาเองก็ต้องไปขี้นรถเมล์
มาทำงาน ไกลเหมือนกน เขาเดินไปขี้นรถจะได้ประหยัดวันละ 10
เหรียญ



เราเลยอยากลองดูว่าเดินจะไหวไหม เพราะดูๆก็ไม่น่าจะเดินไม่ได้
เป็นหน้าร้อน อากาศสบายๆ ไม่ร้อนมาก เดินจากรถเมล์ มาบ้าน
เดินตั้งนานก็ไม่ถึงบ้านซักที่ รู้สีกเหนื่อยแล้ว มองๆดูรถที่ขับผ่านไป
มองดูว่าจะมีใครสงสาร รับเราไปส่งบ้างไหมเนี่ย เมื่อยจะแย่แล้ว
ไม่มีใครจอดรถถามเลยว่าจะไปไหน ตกลงลองโบกมือเรียกรถที่ผ่านมา
ก็ไม่มีคนรับเลย ตกลงก็ต้องค่อยๆเดินจนถึงบ้าน เรียกว่าเข็ดเลย
ไม่ประหยัดแล้ว เรียกเท็กซี่ดีกว่า





แต่จริงๆแล้วคนเมืองนี้เขาก็กลัวที่จะรับคนที่ไม่รู้จักเหมือนกัน เพราะไม่รู้
ว่าคนที่รับขี้นรถจะเป็นใคร อาจจะเป็นร้ายก็ได้

หลายปีต่อมา รถเกิดเสียที่ทางด่วนหน้าหนาวด้วย ตอนนั้นยังไม่มีโทรศัพท์
มือถือกันทุกคน เพราะราคาแพง (ต้องขอบคุณเทคโนโลยี่ สมัยนี้จริงๆ
เดี่ยวนี้ไปไหน ก็รู้ทาง จะเรียกใครช่วย ก็สะดวก ) อากาศหนาวมาก
เราก็ออกมายืนที่นอกรถ รอตำรวจผ่านมา ปกติคนที่ขับรถผ่าน
ถ้าเขามีโทรศัพท์ก็จะแจ้งตำรวจว่ามีรถเสีย หรือตำรวจจะขับผ่านเป็น
ระยะๆ คราวนี้โชคดีมีคนใจดีรับมาส่งถึงบ้านเลย ไม่อย่างนั้นต้องรอ
จนกว่ารถตำรวจจะผ่านมา คงหลายชั่วโมง นับว่าคราวนี้โชคดีจริงๆ

ปกติเราไปไหนก็จะชวนเพื่อนที่ไม่ได้ขับรถไปด้วย หรือเพื่อนไปหาหมอ
ก็ไปเป็นเพื่อนๆ แต่ส่วนมากก็เป็นคนไทย เรารู้จักกัน ไม่น่ากลัวอะไร

เมื่อสองวันก่อน อากาศหนาวมาก ขับรถผ่าน เห็นผู้ชายและผู้หญิง คงเป็น
สามีภรรยา ชาวแมกซิกัน เดินข้างทางและเขาโบกมือให้จอดรถ เราก็รู้ว่า
เขาคงอยากให้รับไปด้วย อากาศก็หนาวจริงๆ เรารู้แต่ไม่กล้ารับ กลัวว่า
จะไม่ใช่คนดี ขับรถไปเกือบสุดถนน นึกแล้วสงสาร หนาวด้วย เอาไงดี
ขับรถกลับไป สองคนยังเดินอยู่ไม่ไกล ถามว่าอยากให้ไปส่งไหม เขาสอง
คนยิ้มแบบดีใจมาก เราก็บอกว่ามีบัตรประจำตัวใหม สามีก็เอ่ยแบบให้
เราได้ยินว่า ทำไมต้องดูบัตรประจำตัวด้วย เราก็เลยบอกว่าอยากช่วยนะ
แต่กลัวว่าสองคนจะมามาทำร้ายฉัน ผู้หญิงก็บอกว่า เราเป็นคนดี (we
good people)สามีเขาเอาบัตรประจำตัวให้ดู เราถ่ายรูป บอกเขาว่าสามีฉัน
เป็นตำรวจ เดี๋ยวจะส่งรูปไปให้เขาเช็คนะ และแกล้งเป็นพูดโทรศัพท์
บอกว่ากำลังคนไปส่ง ช่วยเช็ครูปเขาด้วย แล้วให้ขี้นรถ ถามว่าไปไหน
เขาก็บอกทาง จริงๆไกลพอสมควร เรียกว่าเดินกว่าจะถึงคงเกือบชั่วโมง
ถามเขาว่าหนาวๆแบบนี้ทำไมไม่เรียกแท็กซี่ เขาบอกว่าเขามีรถ แต่รถเสีย
ถามเขาว่าแล้วทำงานหรือเปล่า เขาบอกว่าทำงานร้านอาหาร เลยบอกเขาว่า
ทีหลังถ่ายรูปกับเจ้านายร้านอาหารไว้ เวลาคนเขาจะช่วยจะได้ไม่กลัว

ถึงที่ส่งกลายเป็นร้านอาหารแมกซิกัน สองคนลงจากรถและกล่าวขอบคุณ
และถามด้วยว่าต้องจ่ายเงินเท่าไรวันนี้ (กลายเป็นคนดีและรู้จักรับผิดชอบด้วย)
บอกว่าไม่คิดเงินหรอก เห็นว่าหนาวๆ เลยอาสามาส่ง เขาสองคนดีใจมาก
บอกว่าว่างๆพาครอบครัวมาทานข้าวที่ร้านนี้นะ

ดีใจที่ตัดสินใจถูก ได้ช่วยเขาไม่ต้องเดินไกล อากาสวันนั้น
ประมาณ 5 C

สรูปแล้ว ในอนาคต เจอคนที่เราอยากช่วย
ก็ยังไม่ค่อยกล้าช่วยอยู่ดี กลัวช่วยผิดคนเราจะเป็นอันตรายไปด้วย

สาขา Klaibann Blog



newyorknurse

Create Date :12 ธันวาคม 2561 Last Update :16 ธันวาคม 2561 6:36:37 น. Counter : 1587 Pageviews. Comments :32