ถ้าบังเอิญน้องหมาพลัดตกบันไดแล้วกลัวจนหัวหด ....มีวิธีแก้ไหม เพื่อให้น้องหมากล้าขึ้นบันไดอีกครั้ง?

คนส่วนใหญ่แล้วเวลาน้องหมาเกิดพลาดอะไรขึ้นมา่เช่น น้องหมาลื่นล้ม น้องหมาสะดุด น้องหมาตกบันได ต่างๆนานา ก็มักจะตกใจ โวยวาย ใจแป้ว และโอ๋น้องหมา แสดงภาษากายอย่างโอเวอร์ราวกับฟ้าถล่ม ตึกทะลายต่อหน้าต่อตา นั้นเองจะทำให้เหตุการณ์เล็กๆน้อยๆ กลายเป็นเรื่องคอขาดบาดตายสำหรับน้องหมา แล้วจะทำให้น้องหมาที่ตกใจเล็กๆน้อยๆ กลายเป็นกลัวขี้หดตดหาย กลัวอย่างมากมายราวกับว่าเดินผ่านบันได เดินบนพื้นลื่น แล้วจะโดนเชือด โดนฆ่าทิ้ง สิ่งที่ทำให้น้องหมากลัวจนโอเวอร์ ก็เพราะเรานั่นเอง เรามักคิดว่า เราต้องโอ๋น้องหมาเหมือนโอ๋ลูกเล็กที่เดินพลาดตกบันได ต้องปลอบลูบไล้ เหมือนปลอบเด็ก อยากจะบอกว่า เราสามารถทำกับเด็กมนุษย์ได้ แต่ทำกับน้องหมาสี่ขาไม่ได้ เพราะจะทำให้หมากลัวและทำให้หมามีปัญหาพฤติกรรมตามมา

ธรรมชาติของสุนัขทั่วๆไป ถ้ามีตัวใดตัวหนึ่งพลาดสะดุดหกล้ม ก็จะไม่มีตัวไหนสนใจ พอไม่มีตัวไหนคิดว่าเป็นเรื่องใหญ่ ไม่มีอะไรต้องกังวล สุนัขที่ลื้นล้มก็จะคิดว่าเหตุการณ์ที่ตนเผชิญอยู่นั้นเป็นเรื่องที่จิ๊บๆไม่มีอะไรต้องวิตก เขาก็จะลุกขึ้นมาแล้วสะบัดตัวแล้วก็ดำเนินชีวิตประจำวันต่อๆไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ถ้าตัวใดตัวหนึ่งมีอาการเจ็บมากกว่าปกติ ตัวอื่นก็จะแสดงความห่วงใยเล็กๆน้อยๆเช่น เดินเข้ามาดู มาดมแผล มาเลียหูเลียแผลให้ แล้วก็เดินจากไปทำกิจวัตรของใครของมัน สุนัขตัวที่เจ็บก็จะดำเนินชีวิตต่อไป ถ้าเขาเจอเหตุการณ์เดิมที่เขาเคยพลาด สุนัขก็จะมีความระมัดระวังมากขึ้นเพื่อไม่ให้เกิดเหตุการณ์ที่ทำให้ตัวเองต้องเจ็บตัวซ้ำสอง แต่จะไม่กลัวลนลาน กลัวตัวแข็งหัวหด น้ำลายยืดตัวสั่น ขี้แตกขี้แตงเหมือนสุนัขเลี้ยงตามบ้านที่มีแต่เจ้าของโอบอุ้มปลอบโยน

เรานั้นเองที่ทำให้สุนัขปกติทั่วๆไปกลายเป็นสุนัขมีปัญหาพฤติกรรมเพราะทำอะไรที่ฝืนธรรมชาติของสุนัข และ ไม่เข้าใจจิตวิทยาสุนัข เลยทำให้เรื่องเล็กๆ กลายเป็นเรื่องใหญ่จนหาทางออกไม่เจอ เรานั้นเองทำให้หมา "เสียหมา"

ทางออก

-เมื่อเกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้น เช่นน้องหมาสะดุด น้องหมาล้ม สิ่งต้องทำอันดับแรกคือ ตั้งสติ ห้ามโวยวาย ห้ามวีดว้าย และห้ามโอ๋ ห้ามพูดเสียง baby talk ถ้าอยากจะช่วยให้น้องหมาของเราไม่เป็นน้องหมาขี้กลัวในอนาคต เราต้องทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เป็นเืรื่องธรรมดาๆไม่มีอะไรน่ากลัวหรือต้องตกใจอะไร จำไว้ว่า สุนัขจะตอบสนองต่อสิ่งใดสิ่งหนึ่งตามภาวะอารมณ์ของเราที่มีต่อสิ่งนั้นๆ เขาจะ copy ภาวะอารมณ์ของเรา เช่น ถ้าเรากลัวน้องหมาตัวใหญ่กัด น้องหมาของเราก็จะกลัวน้องหมาตัวใหญ่ตาม ถ้าเราไม่ชอบเสียงดังของข้างบ้าน สุนัขก็จะไม่ชอบเหมือนกัน เขาก็จะเห่าวุ่นวายเมื่อเกิดเสียงดังนั้นๆขึ้น หรือ ถ้าเราคิดว่าการที่สุนัขตกบันไดเป็นเรื่องใหญ่โตคอขาดบาดตาย เราจะทำให้สุนัขคิดตามเราว่า บันไดเป็นสิ่งที่น่ากลัวคอขาดบาดตาย แล้วในครั้งต่อๆไปเขาจะไม่กล้ัาขึ้นบันไดเป็นต้น

-เมื่อตั้งสติได้แล้ว ก็เดินเข้าไปตรวจสอบน้องหมาว่ามีอะไรบาดเจ็บ มีแผลหรือไม่ จำไว้ว่า ต้องเงียบที่สุด ต้องนิ่งๆ ไม่ต้องพูดอะไรดีที่สุด เมื่อสำรวจแล้วไม่มีอะไรบาดเจ็บ เราก็ดำเนินชีวิตต่อไปตามปกติ อย่าแสดงกริยาโอเวอร์แอ๊ํคชั่นเด็ดขาด และไม่ต้องทำตัวเป็นนางเอกเจ้าน้ำตา เพราะน้ำตาไม่ช่วยให้สถานการณ์ดีขึ้นได้
แต่ถ้าน้องหมามีบาดแผล เราก็เช็ดแผลใส่ยา และดำเนินชีิวิตตามปกติ

-ถ้าสถานการณ์ที่ทำให้สุนัขต้องตกใจ เราต้องพาสุนัขไปเจอสถานการณ์นั้นๆใหม่อีกรอบ(ถ้าเราสามารถทำได้) เพื่อให้เขารู้ว่า ไม่มีอะไรต้องกลัว ไ่ม่มีอะไรต้องกังวล เช่น ถ้าสุนัขพลัดตกบันได เราก็พาสุนัขเดินขึ้นบนไดใหม่ โดยทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น สุนัขอาจลังเลนิดหน่อย แต่ถ้าเรากระุุตุ้น ลองเอาขนมล่อ ของเล่นล่อ เพื่อให้เขาก้าวข้ามผ่านสิ่งที่เขาไม่มั่นใจมาได้ เขาก็จะกล้าขึ้นบันไดเหมือนเดิม และครั้งต่อๆไปหมาจะไม่กลัวบันไดอีกต่อไป

สมมติว่าน้องหมาตกใจที่ถังขยะล้ม เราก็จำลองสถานการณ์ทำถังขยะล้มขึ้นมาเอง เริ่มจากล้มเบาๆเสียงค่อยๆก่อน เพื่อให้สุนัขไม่ตกใจ แล้วก็ทำอย่างนั้นจนน้องหมาชินกับภาพและเสียงที่ถังขยะกระทบพื้น เมื่อสุนัีขเคยชินก็เพิ่มให้เสียงดังขึ้นในระดับที่สุนัขรับได้ ไม่ตกใจ แล้วก็ทำซ้ำจนสุนัขเคยชินคุ้นเคยกับเสียง ทำอย่างนี้จะทำให้สุนัขไม่กลัวถังขยะล้มในครั้งต่อๆไป

นี่คือเคล็ดลับไม่ให้น้องหมากลายเป็นหมาขี้กลัว

------------
ทางออกสำหรับสุนัขที่มีปัญหากลัวสิ่งบางสิ่ง เช่น ไม่กล้าขึ้นบันได

-เราต้องรู้สึกดีำกับการขึ้นบันได ไม่ต้องคิดอะไร หัวโล่งๆเข้าไว้ อย่าลืมว่า ถ้าเรากังวลเรื่องการขึ้นบันได น้องหมาก็จะไม่ชอบบันไดตามเรา แต่ถ้าเราคิดว่าการขึ้นบันไดเป็นเรื่องสนุก น้องหมาก็จะกลัวบันไดลดลง เพราะเขาcopyความรู้สึกของเรา
-ใส่สายจูง
-พาเขาวิ่งเล่นเพลินๆโดยมีสายจูง พอเขาวิ่งเพลินๆก็พาเขามาที่บันได โดยอย่าให้ขาหยุดวิ่ง เหมือนเป็นการพาเขามาที่บันไดโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว ถ้าเขาหยุด เราก็จูงพาเขาย้อนกลับไปวิ่งเล่นเหมอืนเดิมแล้วพาเขามาที่บันได้อีกสักรอบสองรอบ โดยให้เขามาที่บันไดแบบไม่ทันตั้งตัีว
-เมื่อเขาหยุดหน้าบันได เราก็ค่อยๆกระตุกสายจูงเล็กๆ แล้วผ่อน กระตุกแล้วผ่อน เพื่อปลดล็อกขาที่แข็งเกร็ง เพื่อกระตุ้นให้เขาก้าวขา เราอย่าให้เขาหย่อนก้นนั่งได้ พยายามควบคุมโดยสายจูงให้เขาไม่สามารถเอาก้นแหมะพื้นได้ ที่สำคัญห้ามดึง หรือ ลากเขาขึ้นขณะขายันพื้นติดเบรกเด็ดขาด เพราะยิ่งจะำทำให้เขากลัวมากกว่าเดิม
-พยายามควบคุมสายจูง โดยการกระตุกแล้วผ่อน กระตุกแล้วผ่อนเหมือนเป็นการกระตุ้นให้ขาก้าวไปข้างหน้า เหมอืนแงะก้นเขาให้ลอยพ้นพื้น เราอาจใช้ขนมหรือของเล่นล่อตรงด้านหน้าสุนัขก็ได้ เพื่อให้เขาดมตามขนมแล้วก้าวขาขึ้นบันไดตามมา ถ้าเขาขึ้นตามมาได้สัก 2-3 ขั้นก็ให้ขนมชิ้นจิ๋วหนึ่งชิ้น แล้วทำอย่างนี้จนสุดบันได และฝึกให้เขาขึ้นบันไดซ้ำๆจนเขาขึ้นได้คล่องแบบไหลลื่น
-บางรายถ้ากลัวมากๆ เราจะไม่สามารถกระุุ้ตุ้นโดยขนมหรือของเล่นได้ เราก็ต้องใช้การควบคุม ไกด์เขาผ่่านทางสายจูงอย่างเดียว ถ้าเขาขึ้นได้จนสุดบันได เราก็พาเขาขึ้นลงใหม่หลายๆรอบจนเขาขึ้นได้ไหลลื่น
-ที่สำคัญอย่าให้สุนัขวิ่งหนีเราไปได้ ถ้าเขาวิ่งหนีได้ ครั้งต่อไปจะแก้ยากขึ้น
-อย่ารีบ อย่าหงุดหงิด เราต้องมีเวลาในการปรับพฤติกรรม ถ้าจะทำต้องทำให้สำเร็จ แม้จะใช้เวลากี่ชั่วโมงก็ตาม
-สุนัขที่กลัว ห้ามโอ่ ห้ามปลอบ ห้ามอุ้ม ห้ามตี เพราะไม่ได้ช่วยให้เขาหายกลัว มีแต่จะกลัวามากขึ้น สิ่งที่ทำให้เขาหายกลัวได้คือ การที่เราพาเขาไปเผชิญสิ่งที่เขากลัวแล้วกระตุ้นให้เขาก้าวข้ามผ่านความกลัวนั้นๆไปได้ด้วยตัวเขาเอง นั้นเองจะทำให้เขาหายกลัวได้ในทันที และสิ่งที่เราได้เป็นของแถมกลับมาคือ สุนัขจะเคารพเรามากขึ้น ถือเป็นการซื้อใจสุนัขได้อย่างมากทีเดียว

อ่านเพิ่มเติม


วิธีแก้พฤติกรรมสุนัขขี้กลัว
//www.bloggang.com/mainblog.php?id=yojajiji&month=27-05-2009&group=7&gblog=7

Create Date : 18 มีนาคม 2554 Last Update : 18 มีนาคม 2554 12:47:41 น. Counter : 9693 Pageviews.		23 comments
Share Tweet