สงครามเชื้อมรณะ บทที่ 2 หน้า 4 อิงดาวชวนแม่กับพ่อไปพักผ่อนรีสอร์ทของเพื่อนที่ตากตั้งใจจะอยู่ค้างกัน 2 คืน และท่องเที่ยวชมเขา ชมนก ชมไม้ เห็นเพื่อนโม้ไว้เยอะว่ารีสอร์ทของนางบรรยากาศดีมากมาย เธอเลยไม่อยากจะขัดใจ เพราะไม่ได้ติดต่อกันมาหลายปีแล้ว 3 คน พ่อ แม่ ลูกออกเดินทางแต่เช้าวันสิ้นปี รถติดนิดหน่อยเพราะทุกคนต่างก็ออกเดินทางกลับบ้านเช่นกัน อิงดาวใช้เส้นทางหลักสายเอเชียขับรถไม่ได้เร่งรีบ เจอจุดไหนน่าสนใจก็ลงแวะหาอะไรทาน มาถึงรีสอร์ทเล็กๆ ที่หลบตัวอยู่ในหุบเขาเมืองตาก ห่างตัวเมืองร่วมเที่ยง เพื่อนมาต้อนรับเธออย่างดีอกดีใจ “สวัสดีค่ะ คุณพ่อคุณแม่ อ้าว เด็กๆ มารับกระเป๋าหน่อยเร็ว” คิมเรียกเด็กๆ มาช่วยพ่อกับแม่หิ้วกระเป๋า “ถามจริง มีใครมาพักบ้างไหมเนี่ย” อิงดาวแอบแหย่เพื่อนสาว “แหม แกก็ ดูสิ ดู .....มีที่ว่างไหม” เพื่อนสาวก็รีบนำเสนอแขกเต็มบ้านเต็มเมืองที่นั่งรับประทานอาหารท่ามกลางหุบเขา ไม่ไกลนักมีน้ำตกจำลองที่เพื่อนคิมเป็นผู้คิดสร้างเอาไว้ให้แขกพักผ่อนและเล่นน้ำได้ แถมด้วยบ่อน้ำพุร้อนถัดไปโน้นอีก ลานดอกไม้ป่านานาพรรณ อิงดาวมองไปรอบๆ มีทั้งแขกไทยและต่างชาติ รีสอร์ทที่ตกแต่งแบบชาวเขาแต่ร่วมสมัยด้วยของอำนวยความสะดวก แต่ก็ทำให้เรารู้สึกสะดวกสบาย แต่หากมีกลิ่นหายของชาวเขา ด้านหน้ามีช็อปขายของฝากเล็กๆ พร้อมด้วยร้านขายชุดแต่งกายของชาวเขาต่างๆ “ดูท่าแล้วกิจการก็ไปได้สวยนะ” อิงดาวยิ้ม “ฉันรู้ว่าแกชอบความสงบ บ้านริมตีนเขาโน้นฉันจัดให้แกโดยเฉพาะ ใกล้ๆ มีบ่อน้ำพุร้อน จะลงแช่ อาบเล่นจนตัวสุกก็ได้ หรือจะไปปีนเขากับฝรั่งก็ได้นะ อยู่อีกฟากทางโน้น มีผาจำลอง เขาผาจริงใกล้ๆ กัน ใกล้ๆ แกก็มีสวนผัก อยากจะไปเก็บกินเมื่อไหร่ก็ได้ อยู่นี่กินฟรี เอากลับบ้านจ่ายตังค์” คิมชี้แจงรายละเอียดให้เสร็จสรรพ “เอานี่กุญเจบ้านนะ เดี๋ยวรอเกวียนแป๊ปนึง” “มีเกวียนด้วยเหรอ” อิงดาวตื่นเต้น “ก็ใช่สิ เกวียนยนต์นะ ฮ้าๆๆๆ” อีกฝ่ายหัวเราะชอบใจ “เดี๋ยวอย่าเพิ่งไปสิ เราหาอะไรทานกันก่อนนะ แม่หิวข้าว” แม่รีบบอกลูกสาวกับเพื่อน “ได้ค่ะ คุณแม่ ทางนี้ค่ะ เดี๋ยวพาไปนั่งจุดสวยงามของร้านเลยนะคะ เหมือนนั่งห้อยขาจากหน้าผาสูงเลย” “โอ้ว ไม่น่ากลัวเหรอลูก” “ไม่เลยค่ะ แล้วคุณแม่จะติดใจ” คิมผู้เก่งกาจด้านงานขายและโมษณาชวนซื้อและชวนเชื่อมานักต่อนัก ชักจูงคุณชมจันทร์ไปนั่งที่ลานด้านหลัง ที่มีจุดชมวิวลาดลงราวหน้าผา ด้านล่างเป็นสวนข้าวโพด แมงโต ปลูกสลับดอกไม้ ทำเอาแม่ตื่นตาตื่นใจ อิงดาวต่างรู้สึกเป็นสุข เพื่อนรักที่จากนับสิบปี แต่ก็ยังติดต่อกันเรื่อยมาทางโซเชียล ตั้งแต่เรียนจบ ม. ต้น มีชีวิตความเป็นอยู่อย่างแสนสุข เธอเคยรู้แค่ว่า คิมได้รับมรดกจากพ่อแม่ เป็นที่เกือบ 1000 ไร่ ซึ่งตัวนางเองไม่มีพี่น้องที่ไหน เป็นลูกคนเดียว หากเอาไปขาย บรรพบุรุษคงแช่งชักหักกระดูกจนทำมาค้าไม่ขึ้น ครั้งจะให้นางสาวน้อยแสนงามมาเป็นชาวไร่ ทำคนเดียวเป็นพันไร่ ก็คงหนักหนาสาหัส เรื่องแรกที่คิมรีบทำคือหาสามีมาช่วยทำไร่ จับพลัดจับพลูไปได้เฒ่าแก่ขายรถไถ เพราะนางไปซื้อรถไถมา ใช้งานไม่เป็น จ้างคนงานมาขับ มีปัญหาสาระพัด เลยต้องคอยถามปรึกษากับร้านรถไถ จนเลยเถิดอีท่าไหน มีลูกมีเต้ากันมา 2 คน จากที่ดินมากมายจนทำไร่ไม่ไหว คิมเลยชวนสามีทำรีสอร์ทแบบชาวเขา ผสมผสานกับงานการเกษตรที่นางทำดั้งเดิมอยู่ พืชผักสดๆ จากไร่จากสวน ก็นำมาทำอาหารเลี้ยงแขก แรกๆ ก็เป็นเพียงโฮมสเตย์เล็กๆ อยู่ไป อยู่มา นางมีความคิดแบบรุ่นใหม่ สรรหากิจกรรมที่คนนิยมมาผสานกับรีสอร์ท จนใครๆ ไม่ว่าจะเป็นน้ำตก บ่อน้ำพุร้อน ปีน เขา ตกปลา ปลูกข้าว ทำสวน ใครสนใจสิ่งใดก็ใคร่มายลมาสัมผัส บ้านบ้างหลังอยู่กลางทุ่งนา เปิดประตูมาก็เจอทุ่งรวงทอง บางหลังเหมือนเถียงนาน้อย ใครที่เบื่อหน่ายเสียงรถยนต์ ก็มานอนฟังเสียงกบเสียงเขียดให้สบายใจ ร้านอาหาร กาแฟ เครื่องดื่ม พนักงานก็ญาติๆ กัน มีจ้างชาวเขา 2-3 คน ช่วยดูแลความสงบและยกกระเป๋าช่วยแขก ดูชีวิตท่ามกลางธรรมชาติที่สวยงามแบบนี้แสนอิจฉา แม่สั่งสลัดผักมาทาน ส่วนพ่อก็ขอทานสลัดกุ้งด้วยอีกคน ส่วนอิงดาวขอสลัดผักรวมผลไม้เพิ่ม คิมรับออเดอร์แล้วไปจัดอาหารมาให้ พ่อ แม่ ลูก นั่งทานกันอย่างอร่อย แม่ก็เอ่ยชมทั้งความสดของผักไม่ขาด แขกที่ไม่ได้นัดหมายไว้ก็มาปรากฏตัว “สวัสดีครับ อาชม อากรด” เสียงอิฐดังมาจากด้านหลัง ยกมือไหว้ผู้สูงอายุทั้งสอง “อ้าวคุณอิฐ บังเอิญจังนะคะ” แม่ทำเสียงตื่นเต้น ยิ้มแก้มปริ แต่ลูกสาวทำหน้าเหมือนรู้ทัน “สวัสดีค่ะ” เธอยกมือไหว้เขาตามมารยาท “บังเอิญจังนะครับที่เรา เจอกันที่นี่ ดีใจจังที่จะได้ฉลองปีใหม่กับคุณอิง” อิฐนั่งลงข้างเธอ ยิ้มหวานละลาย คิมนำผลไม้มาเสริฟ “แฟนแกเหรออิง” อิงดาวทำหน้าตกใจ “อ้อ รู้จักกันจ๊ะ” เธอตอบนิ่ง ทำเอาอิฐทำหน้าไม่ถูก คุณชมจันทร์ถึงกับหุบยิ้มตีแขนลูกสาว “แหมๆ หล่อออกขนาดนี้ ก็นึกว่าแฟนแกสะอีก” คิมยังแซวไม่เลิก “นี่จะพักบ้านหลังเดียวกันหรือแยกคะ” คิมรีบถาม “ที่จองไว้ชื่ออิฐครับ ที่จองบ้านกลางทุ่ง” เขาบอกคิม “ค่ะ เดี๋ยวเช็คให้นะคะ” คิมเดินกลับไปเคาน์เตอร์ “แหม...ลูกอิง พูดซะให้คุณอิฐใจเสียเลยนะคะ” แม่ปรามลูก อิงดาวยิ้ม “อิงทราบว่าคุณอิฐไม่ใจเสียหรอก ใช่ไหมคะ” เธอหันไปยิ้มให้ “อ้อ ครับ” ชายหนุ่มตอบรับหน้าเหยเก คิมเดินกลับมาที่โต๊ะ “นี่คะกุญเจ” เธอส่งกุญเจบ้านให้เขา “คุณอิฐทานอะไรก่อนสิคะ สลัดอร่อยมากเลยนะคะ” คุณชมจันทร์บอกชายหนุ่ม “ครับ ผมขอสลัดกุ้งสด กับ น้ำแตงโมปั่นนะครับ” เขาเลือกดูเมนูแนะนำแล้วบอกคิม “ค่ะ รอสักครู่นะคะ” พอสั่งอาหารเสร็จแล้ว อิฐพยายามชวนอิงดาวคุย และพูดคุยกับผู้ใหญ่ทั้งสอง เพื่อให้รู้สึกไม่อึดอัด คิมเอาอาหารมาเสริฟ “คืนนี้ตอนเที่ยงคืนเราจะปล่อยโคมไฟกันนะเจ้า ทุกคนจะปล่อยกันตรงลานหน้าน้ำตก และก็จุดเทียนกันตอนเที่ยงคืนเจ้า” “ต้องซื้อไหมจ๊ะ โคมปล่อย” อิงถาม “แขกเราไม่ต้องซื้อ เราเตรียมไว้ให้แล้วจ๊ะ” “เราก็ไปพักผ่อนกันก่อน ก่อนเที่ยงคืนค่อยมารวมตัวกันที่ลานน้ำตก” “ตอนนี้ให้เด็กขนกระเป๋าไปไว้ที่บ้านให้แล้วนะคะ” คิมบอก “ขอบใจจ๊ะ” “น่าสนุกจังเลยนะครับ ผมไม่เคยปล่อยโคมเลย” อิฐบอกกับคิม “มันเป็นความเชื่อของพวกเราค่ะ ตั้งแต่สมัยก่อนแล้ว การได้ปล่อยโคม เพื่อปล่อยสิ่งที่ไม่ดีที่ผ่านมาออกไป เพื่อที่จะได้รับเอาสิ่งดีๆ เข้ามาแทน สิ้นปีเราก็ปล่อยโคมกัน เพื่อที่จะได้รับเอาสิ่งใหม่ที่ดี ในวันปีใหม่ไงคะ” “ดีเลยนะครับ แบบนี้เราก็อธิษฐานขอพรได้ไหมครับ” “ได้ค่ะ เรื่องงาน เรื่องเงิน เรื่องสุขภาพเราขอได้หมดเลยค่ะ” “งั้นขอความรักได้ไหมครับ” สายตาอิฐกับหันมามองคนข้างๆ อย่างหยาดเยิ้ม คิมยิ้มเหมือนรู้ทัน “งั้นก็ต้องถามเขาดูสิคะ” คิมแกล้งกระแซะเพื่อน “นี่แก ลูกฉันโตแล้วนะ เมื่อไหร่แกจะมีลูกซะที” ช่วยกันชงง่ายๆ แบบนั้น “ก็รอลูกบวชก่อนก็ได้ ไม่เห็นจะต้องรีบเลยจ๊ะ” อิงตอบคิมยิ้มๆ “แหม สวยเลือกได้นะแก” คิมพูดตลก ทุกคนพลอยหัวเราะอารมณ์ดีไปด้วย
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [