สงครามเชื้อมรณะ บทที่ 4 หน้า 2 อิงดาวมองไปรอบๆ ทุกคนแยกย้ายเข้าแล็บหมดแล้ว ส่วนเลขาหน้าห้องก็ง่วนกับงานคอมพิวเตอร์ อิงดาวกลับเข้าห้องเพื่อตรวจรายงานต่อ เธอมองดูปฎิทิน ใกล้จะสิ้นเดือนมกราคม กว่าจะทำเรื่องขอคนและอนุมัติ อาจจะใช้เวลา 3-4 อาทิตย์ หรืออาจจะนานกว่านั้น ช่วงนี้อาจจะยังพอมีเวลา ช่วงนี้การเคลื่อนไหวต่างๆ ในประเทศยังมีไม่มากนัก ตอนนี้ พบผู้ป่วยยืนยันเพียง 8 รายในประเทศไทย ส่วนใหญ่เดินทางมาจากประเทศจีน ผลการวิเคราะห์มีผู้ยืนยันแล้วว่าเป็นไวรัสสายพันธุ์ใหม่ แต่เพื่อต้องการให้ประเทศที่อาจจะเป็นแหล่งระบาดยืนยันผลก่อน ประเทศไทยเป็นประเทศที่ 2 ที่มีการยืนยันพบผู้ป่วย แต่ยืนยันผลการถอดรหัสออกมาแล้วว่าเป็นไวรัสตระกูลโคโลน่า อิงดาวเลื่อนลิ้นชักหยิบเอาสมุดรุ่นออกมาเปิดดู จ้องมองภาพใครคนนั้น “คุณจะยอมมาร่วมงานกับเราไหมคะ? คุณจะเห็นเป็นเรื่องใหญ่เหมือนฉันไหมคะ? แต่ฉันจะพยายามทุกวิธีทางเมื่อนำคุณมาร่วมงานกับเรา” เ ธอพูดกับเขาแต่ก็ไร้การโต้ตอบ อยู่ที่นี่มา 1 ปี เธอก็พอทราบเหตุผลที่เขาลาออกมาบ้าง แม้จะไม่เข้าใจ 100% แต่เท่าที่ได้ยินได้ฟังจากทีมงานถึงบุคลิกและนิสัยใจคอ คงยากที่จะชักจูงเขามาทำเรื่องที่เขาตัดสินใจทิ้งไป เมื่อวางสมุดรุ่นกลับที่เดิม อิงดาวก็เริ่มติดตามหาข่าวจากต่างประเทศเพื่อดูการเคลื่อนไหวต่างๆ เสียงโทรศัพย์ดังขึ้นพร้อมเบอร์แปลกๆ “สวัสดีค่ะ” อิงดาวตัดสินใจรับอย่างสงสัย “สวัสดีครับคุณอิง ผมอิฐเองนะครับ ไม่ได้เจอหลายวัน ว่าจะชวนไปทานข้าวเย็นครับ” เสียงร่าเริงปลายสายเอ่ย แม้จะแปลกใจว่าเขาสรรหาเบอร์โทรศัพย์เธอมาได้อย่างไร แต่ก็อย่างว่าถ้าเขาสนใจแล้ว ผู้ชายที่ไหนก็อยากเข้าถึงผู้หญิงที่ตัวเองชอบ “อ้อ ค่ะ ช่วงนี้ยุ่งนิดหน่อยค่ะ จะสิ้นเดือน ต้องสรุปรายงานส่งท่านอธิการ” เธอตอบเลี่ยงๆ “แหม แต่เลิกงานแล้วก็ไม่ได้ทำแล้วนิครับ อย่าปฎิเสธผมเลยนะครับ ผมจองร้านไว้แล้ว” เขามัดมือชกเอาดื้อๆ เมื่อเห็นว่าการหลีกเลี่ยงจะดูยาก อิงดาวเลยตอบรับอีกฝ่าย “ค่ะ แต่อิงขอเวลาที่ไม่ดึกนะคะ สัก 6 โมงกำลังดี” เมื่อถึงเวลานัด อิฐจองร้านริมน้ำเล็กๆ แต่บรรยากาศอบอุ่น หญิงสาวเดินทางไปตามที่เขาแจ้งชื่อร้านเอาไว้ “ร้านนี้อาหารอร่อยนะครับ” เขาเลื่อนเก้าอี้ให้อิงดาวนั่ง “ขอบคุณค่ะ” “คุณอิงอยากทานอะไรสั่งเลยนะครับ แต่ผมรู้ว่าคุณอิงชอบทานสลัด ร้านนี้ เขาอร่อยมากเลยนะครับ” “ค่ะ ที่อิงเคยทานมา ก็เห็นจะเป็นโอ้กะจู๋ ที่ผักออแกนิกเขาสด หวาน อร่อยจริงๆ” “อ้อ .. ครับ ร้านดังของเชียงใหม่” “ค่ะ เห็นมีสาขาในกรุงเทพฯ” “งั้นคราวหน้าเราไปทานกันนะครับ” อีกฝ่ายได้โอกาสชวน อิงดาวได้แต่ยิ้ม เมื่ออาหารมาเสริฟตรงหน้า เธอก็หันไปสนใจอาหาร “อร่อยค่ะ คุณอิฐทานสิคะ” เธอชวนเขา “แค่นั่งมองหน้าคุณอิงผมก็อิ่มแล้ว” เขาป้อยอเธอ อิงดาวยิ้ม “ถ้าไม่ทานเดี๋ยวอิงทานหมดคนเดียวไม่รู้ด้วยนะ” “คุณอิงนิ ตลกดีนะครับ” “เพลงที่นี่ฟังสบายๆ ดีนะครับ” “ค่ะ” “ตรุษจีนหยุดไหมครับ? ไปเที่ยวไหน?” “ไม่หยุดค่ะ อิงคงไม่ได้ไปไหน” “งั้นเราไปหาอะไรอร่อยๆ ทานแถวเยาวราชดีไหมครับ” “คนน่าจะเยอะนะคะ” อิงดาวพูดเหมือนไม่อยากไป “งั้นไปบ้านผมไหมครับ” อีกฝ่ายเสนอเอาดื้อๆ อิงดาวมองหน้าอีกฝ่ายยิ้มๆ อิฐเหมือนมีความหวัง “ตรุษจีน อิงต้องปรับเตะเอียจากคุณพ่อ และว่าจะแวะไปหาคุณตาค่ะ” หญิงสาวตอบเพียงเท่านั้นอิฐก็พอทราบว่าเป็นการปฎิเสธกลายๆ แต่ก็เอาเถอะ มันอาจจะเร็วไปที่อยู่ๆ เขาจะชวนหญิงสาวไปที่บ้าน ความสัมพันธ์ยังไม่ได้ชัดเจนขนาดจะเรียกว่าคบหาดูใจกัน แม้ในใจจะรู้สึกกับหน้ายิ้มๆ ไม่ทุกข์ร้อนของอีกฝ่าย เธอจะใจดำใจแข็งกับเขาไปถึงไหน อิงอยู่กับครอบครัวในวันสุดสัปดาห์เช่นทุกอาทิตย์ “คุณพ่อคะ ช่วงนี้ได้เดินทางไปต่างประเทศไหมคะ?” เธอถามบิดาอย่างเป็นห่วง “ที่จริงอาทิตย์นี้พ่อมีแพลนจะไปจีนนะ แต่เมืองที่พ่อจะไปเขาประกาศปิด เลยยกเลิกงานทั้งหมด” ดอกเตอร์ทรงกลดบอกบุตรสาว “ช่วงนี้คุณพ่องดเดินทางออกนอกประเทศจะดีกว่าไหมคะ” “พ่อก็ว่าอย่างนั้นแหล่ะ ตอนนี้ กลุ่มสายลับเริ่มรายงานเข้ามาเยอะแล้ว” สองพ่อลูกมองหน้ากันอย่างวิตก “อิงก็ต้องระวังตัวด้วยนะลูก” “ค่ะ ตามที่ทีมพยากรณ์โรคระบาดได้แจ้งไว้ เดือนหน้าเดือนมีนาคือเดือนที่รุนแรงที่สุด ยอดการติดเชื้อจะเพิ่มมาอย่างรวดเร็ว ทุกคนอยู่อย่างวิตกกังวลตลอดเวลา และทั่วโลกจะพบกับสถานการณ์ที่ผลิกผันชีวิต” “พ่อก็ไม่เคยคิดมาก่อนว่า ในยุคแบบนี้ เราต้องมาสู้รบกับเชื้อโรค” “อิง อาจจะเคยผ่านช่วงโรคระบาดมาหลายประเทศกับอาจารย์ปู่ช่วงซัมเซอร์ตลอด 8 ปี เจอโรคระบาดที่ สเปน , อาฟริกา เอเชีย ยุโรป อเมริกา แต่ก็เรายังมียาและมีวัคซีน” เธอเล่าสมัยเรียน มหาลัย ที่ต้องออกเคสกับอาจารย์หมอ ซึ่งเธอมักเรียกท่านว่าอาจารย์ปู่ “ตอนนี้เท่าที่พ่อรู้ ทุกที่ต่างลองใช้ยาต้านไวรัสทุกตัวมาใช้” “ค่ะ มันเป็นทางเดียวที่เราทำได้” “อาจารย์ปู่บอกว่าที่อเมริกา คนเริ่มติดแล้ว แต่ต่างเมืองที่ห่างไกล อยู่ในชนบท ไม่มีเครื่องมือ ไม่มีเครื่องตรวจ และไม่รู้ว่านี่คือโรคใหม่ ทำให้มีคนเริ่มตาย แต่เขาไม่ได้วิเคราะห์” “แล้วอาจารย์ปู่ยังทำงานอยู่เหรอ” พ่อถามอิง “อิงบอกอาจารย์ปู่ว่า ให้อาจารย์หยุดอยู่ที่บ้านดีกว่า เพราะตอนนี้คนสูงอายุจะค่อนข้างติดง่ายที่สุด” “แล้วเขาเชื่อลูกเหรอ” “อิงคิดว่าน่าจะไม่ค่ะ ตอนนี้อาจารย์ปู่อาจจะกำลังช่วยเหล่าลูกศิษย์อยู่ในห้องแล็บก็ได้ค่ะ” ชมจันทร์ยกจานผลไม้มาหาพ่อกับลูกที่นั่งคุยกันอย่างเคร่งเครียด “คุยอะไรกันสองคนพ่อลูกหน้าเครียดเชียว” “คุณแม่คะ ช่วงนี้คุณแม่อย่าออกจากบ้านนะคะ” “มีอะไรหรือเปล่าลูกอิง” ชมจันทร์ทำหน้าฉงาย “ทำยังกะมีเรื่องร้ายแรงอะไร” “ค่ะ” ถ้าอยากให้แม่อยู่บ้าน ลูกก็ต้องมาอยู่กับแม่สิคะ” “อิงทำงานราชการนะค่ะ” ลูกสาวรีบตอบ “ก็ไป-กลับได้นิลูก” “อิงโตแล้วนะคะ คุณแม่” “ลูกยังไงก็ยังเป็นเด็กของแม่อยู่ดีล่ะ ลูกไปเรียนไฮสคูลต่างประเทศ จบโทมาก็แยกตัวจากแม่ไปเฉยเลย” แม่รีบสวน อิงดาวหันไปทานผลไม้แทน แล้วป้อนให้กับมารดาอย่างเอาใจ
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
เริ่มจะตื่นเต้นขึ้นเรื่อยๆ แล้วค่ะ