สงครามเชื้อมรณะ บทที่ 15 หน้า 3 “แค่บอกว่านครนายก ใครก็รู้หมดล่ะครับ จะมีใครบ้านอยู่ที่นั่น นอกจากพี่แมงมุม” ก้องพอรับรู้ถึงความก้าวหน้าของทั้งสอง แต่จะให้เขาอิจฉาตาร้อน มันก็ไม่สมควร ทั้งที่เขาเองมีตราบาปที่ผิดต่ออิงดาวอยู่ในใจแล้ว เขาทำให้เธอเจ็บปวด แต่แมงมุมคือคนที่ช่วยชีวิตเธอ “แหม อิงอาจจะมีญาติคนอื่นก็ได้นะคะ” เธอรีบแก้ตัว แต่มันก็ช้าไปแล้ว “พี่เขาจริงใจและ จริงจังกับคุณอิงนะครับ” ก้องพูดจริงจังกับเธอ จะกีดกันเพื่ออะไร ในเมื่อนี่คือความสุขและอนาคตของอิงดาว ผู้หญิงที่เปลี่ยนหัวใจเขาได้รู้จักกับความรักบริสุทธิ์ แมงมุมดูเหมาะสมและสมควรที่เขาจะฝากฝังเธอได้ “ค่ะ ขอบคุณนะคะ อิงรู้ว่าลุงเป็นคนแบบไหน แต่อาจจะไม่เป็นอย่างที่คิดก็ได้นะคะ” “ฮึๆ ผมขอโทษสำหรับวันนั้น” ก้องหัวเราะในลำคอ ก่อนจะเอ่ยออกมา “ไม่ต้องคิดมากหรอกค่ะ” “ที่ผมพูดวันนั้น คุณอิงไม่ต้องเอาไปคิดมากเหมือนกันนะครับ” “อิงก็รักคุณก้องเช่นพี่ชายคนหนึ่ง พวกเราเป็นพี่น้องกัน อิงรักทุกคน ไม่อยากให้ทุกคนต้องเจ็บป่วย พอเห็นคุณก้องล้มลงไป บอกตามตรง ใจอิงหลุดเลย แล้วพี่น้องเราสักอีกกี่คนที่ต้องล้มลงแบบนั้น” “แต่คุณอิงก็ไม่ควรต้องต้องยอมติดเชื้อเพื่องานทดลอง มันอันตรายนะครับ” “ค่ะ อิงทราบ มีแค่ 2 ทางสำหรับอิง คือ รอด กับ ตาย แต่อิงเลือกที่จะรอด เพื่อทุกคน” ก้องมองสายตาเด็ดเดี่ยวแล้ว ก็ยิ้ม สายตาแบบนี้ที่เขาเห็นทั้งจากอิงดาวและแมงมุม “คุณก้องสรุปรายงานแล้วส่งให้อิงนะคะ” อิงดาวบอกเขาแล้วออกจากห้องแล็บ เธอกลับไปห้องทำงาน พบแมงมุมนั่งตรวจรายงานก่อนแล้ว เธอเดินไปนั้งที่โต๊ะ “จะเที่ยงแล้วไปทานข้าวกันเถอะ” เขาหันมาบอกเธอ “ค่ะ ลุง เย็นนี้ฉันต้องไปทานข้าวที่บ้านนะคะ” เธอบอกเขา เสียงเธออ้ำอึ้งเหมือนตัดสินใจอะไรสักอย่าง “ฮืม ก็ไปสิ” เขารู้ดีว่าแม่ของอิงดาวรักลูกสาวมากขนาดไหน นางคงอยากให้ลูกไปหาทันทีที่กลับมา “ถ้าลุงกลับบ้านคนเดียว ต้องทำอาหารทานเองนะคะ” “อืม” แมงมุมรับคำเงยหน้ามามองเธอ “ไม่เป็นไรผมทำเองได้” มันก็ไม่ใช่ปัญหาสำหรับเขา ที่แล้วมาเขาก็อยู่คนเดียวทำอาหารกินเองมาตลอด “แต่ลุงคะ...ฉันอาจจะหน้ามืดขับรถไม่ไหว” อิงดาวทำเสียงอ้อน แมงมุมมองเธออย่างเป็นห่วง “งั้นเดี๋ยวผมขับรถให้” เขาตอบ “ขอบคุณค่ะ” อิงดาวยิ้มแล้วชวนเขาไปทานข้าวเที่ยง อย่างน้อยแผนการของเธอที่จะพาแมงมุมไปพบพ่อกับแม่สำเร็จไปได้ด้วยดี หลังเลิกงานอิงดาวไปนั่งเป็นผู้โดยสารแทนหน้าทีประจำของเธอ แมงมุมออกรถไปอย่างช้าๆ เขาขับรถนิ่มและระมัดระวังมากกว่าที่อิงดาวคิดอีก มันช่างขัดกับอุปนิสัยที่เป็นคนมุทะลุ ขี้ฉุนเฉียวของเขานัก ท้องถนนรถราบางตาไปเยอะ ผู้คนทำงานที่บ้าน 70% ออกมาข้างนอกเท่าที่จำเป็น กฏระเบียบข้างนอกยังเข้มงวด ประชาชนต้องสวมแมส 100% เมื่อออกมาด้านนอก เขาขับรถอย่างชำนาญทางโดยที่อิงดาวไม่ได้บอกอะไรเลย “ทำไมลุงรู้ทางไปบ้านอิงคะ” เธอถามเขา “ก็เคยผ่านไปบ่อย” เขาตอบโดยไม่ได้หันมามอง “อิงยังไม่ได้บอกสักหน่อยบ้านอิงอยู่ที่ไหน?” เธอคาดคั้นเอาความจริง เขาไม่ตอบหันมามองด้วยหางตา เมื่อมาถึงบ้านคุณชมจันทร์และดอกเตอร์ พีช ณิตา และ อิฐ นั่งคุยกันที่โต๊ะในสวนรออิงดาว เห็นเธอลงมาเปิดประตูรั่ว ให้รถแล่นเข้าบ้าน “อิงมากลับใคร?” คุณชมจันทร์มองอย่างแปลกใจ พออิงดาวเดินเข้ามาหาแม่ เธอไหว้พ่อกับแม่ พีช ณิตา และ อิฐ “สวัสดีค่ะ คุณพ่อ คุณแม่ อาพีช อาณิตา คุณอิฐ” “อิง...” แม่ดึงลูกสาวไปกอด “แม่คิดถึงลูกมาเลยนะคะ” “อิงก็เหมือนกันค่ะ” แม่ลูบหน้าลูบหลังลูกสาว สำรวจทุกอย่าง “ลูกผอมไปไหม” “ไม่เลยค่ะ” “แล้วมากับใคร..?” ทุกคนหันไปมองแขกที่ก้าวลงจากรถ บุรุษรูปร่างสูงโปร่งหน้าเข้ม “สวัสดีครับดอกเตอร์ อาจารย์” เสียงทุ่มๆ เอ่ย ยกมือไหว้ทั้งสองเมื่อเดินมายืนตรงหน้าทุกคน “แมงมุม..” คุณชมจันทร์ยืนสตั้นไป 5 วินาที “มาด้วยกันได้ยังไง?” “ไงแมงมุมสบายดีใช่ไหม?” พีชเอ่ย “สบายดี” เขาตอบ มองพีชและคนข้างๆ ด้วยสายตาสงบนิ่ง “เราเข้าบ้านกันเถอะ ไปคุยกันต่อข้างใน” ดอกเตอร์เอ่ย อิงดาวช่วยแม่ยกกับข้าวมาตั้งโต๊ะ “ทำไมมากับแมงมุมล่ะลูก” นางได้โอกาสซักฟอก “เราทำงานที่เดียวกันนะคะแม่ อิงบริจาคเลือดวันนี้ หน้ามืด เขาเลยอาสาขับรถให้” “วันนี้แม่ชวนคุณอิฐมา เขาเห็นห่วงลูกมากนะคะ” แม่รีบชงเรื่องของตัวเอง “ค่ะ” “คุณอิฐเขาจริงจังกับลูกนะคะ” “อึม คุณอิฐรูปหล่อ พ่อรวย จะไปดินเนอร์กับสาวๆ ที่ไหนก็ได้” เธอแย้ง ชมจันทร์ตีแขนลูกสาว “แม่ว่าเขาก็สนใจลูกออก เขาก็น่ารัก มีมารยาท” ชมจันทร์พยายามไม่คิดว่าแมงมุมจะเป็นผู้ชายที่ลูกสาวจะพามาเปิดตัว ด้วยอายุอานามน่าจะห่างจากบุตรตัวเองพอสมควร “ค่ะ คุณอิฐ ก็ปากหวานเหมือนๆ อาพีช สาวๆ ที่ไหนก็ชอบทั้งนั้นล่ะค่ะ” อิงดาวยังขัดแย้งแม่ รีบยกชามข้าวออกไปก่อนที่แม่จะซักเธอมากไปกว่านั้น
แหมสาวเจ้าเบลือกพระเอกแล้วนะคะ
 โดย: หอมกร
  วันที่: 18 มกราคม 2564 เวลา:10:23:44 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [