สงครามเชื้อมรณะ บทที่ 15 หน้า 2 อิงดาวลืมตามองโทนิคกับแมงมุม “ฉันตั้งใจรับเชื้อเองค่ะ ฉันตั้งใจคุยกับคุณก้องในระยะที่ใกล้ แตะตัวเขา เพื่อพิสูจน์ว่ามันติดกันง่ายขนาดไหน” เธอตอบเขา โทนิคถึงกับช็อค ทุกคนต่างวิ่งหนีเชื้อหลบเชื้อกันอย่างแตกตื่น อิงดาวกลับเป็นคนเลือกรับเชื้อแทน “คุณทำอย่างนั้นทำไม? เพื่อลองยาเหรอครับ?” โทนิคแทบจะช็อคกับความใจเด็ดของอิงดาว ขนาดที่ทุกคนหวาดกลัวการติดเชื้อ ทุกคนต่างหวาดกลัวความตาย “อิงคิดมานานพอสมควร อิงคิดว่าเชื้อตัวนี้ น่าจะเป็นตัวเดียวกันกับที่อิงเคยติดเชื้อและป่วยหนักตอนอยู่อเมริกา อิงทำวิจัยร่วมกับอาจารย์ปู่ ตอนนั้น ทุกคนเองก็ยังไม่รู้จักเชื้อตัวนี้เหมือนกันค่ะ เราก็ได้แต่ตรวจสอบรูปร่างที่คล้ายวงโคโลน่า ตอนนั้นอิงใช้ยาไข้หวัดใหญ่แต่ก็ไม่ดีขึ้นเท่าไหร่ อาจาย์ปู่ ได้ปลูกฟ้าทะลายโจรในอาคารเรือนกระจก อิงเคยลองแล้วดีขึ้น บวกกับการรักษาวิธีแบบบ้านๆ ที่อาจารย์ปู่เป็นคนบอกไว้” “แสดงว่าเชื้อตัวนี้น่าจะมีมานานแล้ว แต่คนไม่รู้จัก” “ค่ะ และอิงคิดว่าเขาน่าจะมีการพัฒนาสายพันธุ์ของเขาเองด้วย เพื่อการอยู่รอด” “ทำไมคุณถึงเลือกการรักษาแบบแผนโบราณ แล้วนี่คุณไม่กลัวหรือยังไง คนล้มหายตายจากไปอย่างน่ากลัว แล้วทำไมคุณต้องหลอกผมว่าอิงดาวไปอยู่ที่ไหนไม่รู้” เขาหันไปต่อว่าแมงมุม แต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้สนใจ “อิงก็กลัวนิดๆ นะคะ อาจารย์ปู่ก็จากอิงไปวันนั้น...” เสียงอิงขาดช่วงไป แมงมุมเลื่อนตัวเข้ามากุมมือเธอไว้ เขาค่อยๆ ลูบหลังมือเธอเบาๆ “ผมรู้ว่าคุณเสียใจเรื่องอาจารย์ปู่ ผมรู้ว่าอาจารย์ปู่เป็นทุกอย่างที่ทำให้คุณเติบโตมาอย่างมีคุณภาพขนาดนี้ อาจารย์ปู่ได้สืบทอดความรู้เหล่านั้นและก็หวังว่าคุณจะเป็นตัวแทนของท่านในอนาคต แต่บางอย่างคุณก็ทำด้วยความเสี่ยงเกินไป คุณยังมี พ่อแม่ พี่น้อง ที่เขารักและเป็นห่วงคุณ” เขารับรู้ถึงความเสียใจของอิงดาวจากดอกเตอร์ บุคคลที่อิงดาวรักและเทิดทูนจากไปย่อมกระทบกระเทือนจิตใจของเธอ เขารู้ว่าอิงดาวร้องไห้หนักโดยที่เขาไม่ได้มีโอกาสได้ปลอบเธอเลย “และก็ยังมีผมอยู่ที่นี่ อย่างทำอะไรเสี่ยงๆ แบบนี้อีกนะ” เสียงละมุนนั่น มันดูลึกซึ้งจนโทนิคแทบจะตัวลีบลอยอายม้วนแทนอิงดาว ดวงตากลมโตขนตางอนๆ สบตาอีกฝ่าย “นี่ๆ จีบกัน ก็รอผมออกไปก่อนก็ได้นะครับ” โทนิครีบแซว “ผมเป็นคนเปิดเผย” แมงมุมตอบเขา “แล้วนี่เตรียมใจกับการเป็นศัตรูกับคนทุกวงการแล้วใช่ไหมแก น่ะ” “ก็ไม่ใช่ปัญหานิ ปกติทุกคนก็คิดว่าผมเป็นคอมมิวนิสอยู่แล้ว” โทนิคหันไปมองถุงเลือดที่ใกล้จะเพียงพอ “ดูเลือดสูบฉีดจนจะเต็มถุงแล้ว” โทนิคจัดการหยุดการให้เลือดเขาค่อยๆ ถอดเข็มออกและใช้ก้อนสำลีปิดรอยเข็ม เอาน้ำหวานให้อิงดาวดื่ม “ช่วงนี้ก็นั่งนิ่งๆ ก่อนนะครับ ถ้าเกิดมีอาการหน้ามืด หรือเวียนหัว ให้นอนพักสักครู่ก็จะดีขึ้น แต่ถ้าไม่ดีขึ้น ก็ไม่ต้องทำงานนะครับ” “ค่ะ อิงสบายมาก” เธอตอบ โทนิคเอาเลือดลงกล่องยกให้แมงมุม “นี่งานของนาย” แมงมุมรับไป “ยาสมุนไพรของเราใช้ได้ผลดีก็จริง แต่เราก็ต้องทำควบคู่กับการรักษาแผนปัจจุบัน” โทนิคหันไปคุยกับอิงดาว “ค่ะ” “แต่ก็ขอบคุณมากสำหรับการเสียสละชีวิตเพื่อชาติในครั้งนี้ อย่างน้อยทุกคนก็จะดู้ว่าการรักษาแบบบ้านๆ นั้น กรณีที่เชื้อไม่ได้ลงปอดเหมือนคุณอิงมันก็ทำได้ง่ายๆ ที่อาการไม่หนัก เพราะคุณอิงดูแลตัวเองตั้งแต่วันแรกที่รับเชื้อมา แต่คนที่อาการหนักจำเป็นต้องได้รับการดูแลรักษาที่ดี และควรใช้ยาแผนปัจจุบันควบคู่กันไป แผนการรักษาตัวของคุณอิง คงต้องถูกถ่ายทอดสู่สาธารณสุข เพื่อใช้เป็นประโยชน์เช่นกัน” “ค่ะ คุณโทนิคที่เหลือฝากด้วยนะคะ” “ไม่ใช่ปัญหา” “นายก็ไม่ต้องให้ขนมหวานคุณอิงเยอะนักนะ เดี๋ยวจะเป็นเบาหวานเสียก่อน” เขาหันไปแซวแมงมุม “เออ กลับดีๆล่ะ” แมงมุมเดินออกมาส่งโทนิคแล้วถือถุงเลือดไปที่ห้องแล็บ ให้ชมชิดปั่นเหวี่ยงและคุมดูการทำงานของทุกคนในห้องแล็บ อิงดาวนั่งพักครู่ใหญ่คุณชมจันทร์โทรมาหาบุตรสาว “อิง เย็นนี้กลับมาบ้านนะลูก แม่จะทำกับข้าวรอ” เสียงหวานๆ แม่ แม้ไม่ได้บังคับหรือสั่ง แต่อิงดาวต้องปฏิบัติตาม “ค่ะคุณแม่” เธอตอบไป “แม่ชวนอาพีช กับคุณอิฐมาด้วย ทุกคนเป็นห่วงอิงนะลูก” “ค่ะ” อิงดาวไม่ได้แย้งอะไร คุณชมจันทร์ได้แต่ยิ้มที่ลูกสาวจะมาหา นางวางแผนไว้เรียบร้อยแล้ว จะต้องเชื่อมสัมพันธไมตรีระหว่างอิงดาวและอิฐให้สำเร็จ ช่วงบ่ายอิงดาวกับก้องทำการตรวจสไลด์ในห้องแยกสารกัน 2 คน “ไม่คิดว่าฟ้าทะลายโจรจะยับยั้งไวรัสได้จริงๆ นะครับ” ก้องเอ่ย “ค่ะ ได้ผลดีทีเดียว 2-3 วัน เชื้อลดลงอย่างมาก เป็นประโยชน์ต่อวงการเภสัชมากเลยนะคะ” “ครับ คุณอิง...” ก้องเรียกเธอเบาๆ “คุณอิงติดเชื้อเพราะผม” “ไม่หรอกค่ะ อย่าคิดแบบนั้น อิงติดเชื้อง่าย อิงติดไม่รู้กี่เชื้อมาแล้ว ไม่มีใครทำให้อิงติดเชื้อทั้งนั้นหรอกค่ะ” เขาพูดเพื่อให้เขาสบายใจ แต่มันก็ไม่ได้ช่วยให้เขารู้สึกดีขึ้นเลย “แล้วคุณอิงไปอยู่ที่ไหนมาครับ?” เขาเอ่ยถาม “อิงไปอยู่บ้านสวนมากค่ะ ที่นครนายก ที่นั่นอากาศดี ใกล้น้ำตก ใกล้หุบเขา เงียบสงบ ห่างไกลผู้คนพอสมควร มีเป็ด มีไก่อยู่เป็นเพื่อน กลางคืนก็มีเสียงจิ้งหวีดเรไรระงม สมุนไพรเยอะมาก เจ้าของปลูกเป็นไร่ทีเดียว” “บ้านพี่แมงมุมเหรอครับ” เขาแข็งใจถาม อิงดาวยิ้มมองอีกฝ่าย “ค่ะ รู้ได้ยังไงเนี่ย”
แหมกำลังสนุกเชียวค่ะ
 โดย: หอมกร
  วันที่: 14 มกราคม 2564 เวลา:8:49:41 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [