สงครามเชื้อมรณะ บทที่ 10 หน้า 2 เมื่อวางสายจากอิงดาว แมงมุมหันไปหาเหล่าเจ้าหน้าที่ที่ยืนตากแดดจนตัวแดง ทั้งพูดคุยกันระงม “เอาล่ะทุกคน สถานการณ์ตอนนี้ ไม่ใช่สิ่งที่เราจะมาโทษใคร หรือกลัวจนสู้ต่อไม่ได้ ตอนนี้ พวกเราคือกลุ่มเสี่ยง ท่านอธิการจัดสถานที่กักตัวให้พวกเราไว้คือตึกรับรองด้านหลัง มีทั้งหมด 5 ชั้น ชั้นละ 10 ห้อง ให้ผู้ชาย ใช้ 2 ชั้นบน ผู้หญิง 2 ชั้นล่าง จะมีเจ้าหน้าที่มารับเราไป ให้ยืนรออยู่ตรงนี้ก่อน" “ร้อนจะตายพี่ ไขมันหนูละลายแล้ว” ออมร้องออกมา “ก็ดี จะได้ผอม เชื้อโรคมันทนแดดไม่ได้ ถ้าเราเป็นคนทนไม่ได้ อยากจะตายแบบไวรัสก็บอกผมมา” สิ้นเสียงอันดุดัน ทุกคนนิ่งเงียบไม่กล้ากระดุกกระดิก ไม่กล้าตอบโต้ “ท่านอธิการมีนโยบายกักตัวคนในครอบครัวเราด้วย ท่านจะจัดรถไปรับคนในครอบครัวเรามาอยู่ที่นี่ ขอให้ทุกคนโทรไปแจ้งสมาชิกครอบครัวให้เตรียมตัว และจัดของใช้ที่จำเป็นของเรามาให้” ”ต้องกักพวกเขาด้วยเหรอคะ พวกเขาต้องทำงานนะคะ แบบนี้รายได้ก็หายไปเลยสิคะ เราจะเอาอะไรกิน” แพรแย้ง “ทางเราจะสำรองเงินชดเชยให้เป็นเวลา 14 วัน เพื่อความปลอดภัยของเราทุกคนขอให้ความร่วมมือตามนโยบายนี้ ท่านอธิการจะออกหนังสือชี้แจงไปที่ทำงาน บ้าน และส่วนที่เกี่ยวข้อง ใครที่มีเงินเดือน ให้ต้นสังกัดจ่ายตามสมควร ใครที่มีอาชีพอิสระ ท่านเราจะจ่ายชดเชยให้ เราจัดหาที่พัก ข้าว น้ำ ปัจจัย 4 ที่จำเป็น และการดูแลที่ดี มีวัดไข้และตรวจเชื้อทุกวัน จนมั่นใจว่าพวกเราทุกคนปลอดภัย เราจะจัดส่งกลับ” “หนูอยู่คนเดียวค่ะ ของใช้หนูจะทำยังไงคะ” ฟองน้ำรีบยกมือถาม “คนที่อยู่คนเดียว ถ้าประสงค์จะให้เจ้าหน้าที่ไปนำของใช้มาให้ ให้แจ้งมา พร้อมลิสต์รายการที่ต้องการแจ้งเขาไป เจ้าหน้าที่จะมีทั้งผู้หญิงและผู้ชายดังนั้นไม่ต้องอาย เพราะเจ้าหน้าที่จะต้องไปพ่นยาฆ่าที่ห้องและบ้านของพวกเราทุกคน” แมงมุมชี้แจง “แต่ถ้าใครไม่ต้องการของที่บ้าน ทางเราจะจัดหาชุดสำรองให้ใส่และของใช้ที่จำเป็นต้องใช้” “และเราจะจัดเวรทำงานวันละ 3 คน ตอนนี้ที่ตึกพ่นยาแล้ว วันนี้ เมษา ต้นน้ำ ชมชิด และแทน ให้อยู่กับผมที่นี่ ส่วนคนอื่นๆ เจ้าหน้าที่มาแล้ว ให้ตามเจ้าหน้าที่ไปที่ตึก” แมงมุมบอก เจ้าหน้าที่เดินมาคุยกับแมงมุม “เดี๋ยวแบ่งชั้นให้คนอยู่นะครับ ชั้นบนให้ผู้ชายอยู่ ชั้นล่างให้ผู้หญิง ผมของกุญเจไว้ 4 ดอก ผมจะตามไปทีหลัง” เจ้าหน้าที่พยักหน้าเข้าใจก่อนจะแบ่งกุญเจให้เขา แล้วเดินนำขบวนที่เดินห่างๆ ไปด้านหลังกระทรวง “เอาละทุกคน ผมขอชี้แจงรายละเอียดของงานก่อน เมษา ให้ทำงานวันเว้นวัน ส่วนคนอื่นๆ เรามีคนทั้งหมด 11 คน ให้เมษาจัดตารางทำงานให้วันละ 3 คน เวียนกันไป งานตอนนี้ล้นมือ แล้วต้องลดคนทำงานลงแบบนี้อาจจะฉุกเฉินไปหน่อย แต่พวกเราหยุดไม่ได้ หวังว่าทุกคนคงเข้าใจผมและคุณอิงนะครับ” ทั้ง 4 พยักหน้า “แล้วคุณอิงอยู่ไหนคะ สรุปพี่ก้องติดเชื้อจริงๆ ใช่ไหมคะ ห้องแล็บเราไม่ปลอดภัยใช่ไหมคะ” เมษามีคำถาม “ตอนนี้ผมยังตอบไม่ได้..เอาละ เราเข้าไปดูงานเราก่อน ตอนนี้กลิ่นยาฆ่าเชื้ออาจจะยังแรงอยู่ ขอให้ใช้ หน้ากากกันเชื้อและป้องกันสารเคมีด้วยนะครับ” แมงมุมเดินนำเข้ามาในออฟฟิตแล็บที่แทบจะกลายเป็นตึกร้างไปอย่างฉับพลัน ทั้ง 3 คนแยกเข้าห้องแล็บเล็กไป แม้จะรู้สึกหวาดกลัวกับเหตุการณ์ของก้อง แต่พวกเขาก็ไม่อาจจะถอยเช่นเดียวกัน เมษาตรงไปเปิดคอมและรีบจัดตารางทำงานให้ทุกคน แมงมุมเข้าห้อง เขารีบโทรหาอิงดาว “อิงคุณอยู่ที่ไหน” เขาถามอย่างเป็นห่วง “อิงให้รถมาส่งที่คอนโดแล้วค่ะ” “ที่บอกว่าจะไปกักตัวที่อื่น คือที่ไหน คุณจะไม่มาอยู่ที่ตึกรับรองกับพวกเราเหรอ” “ไม่ค่ะ อิงคิดไว้แล้ว อิงไม่อยากให้ใครต้องติดเชื้อจากอิง ภาระกิจนี้เราต้องทำสำเร็จ” เธอแจ้งเขา “คุณติดเชื้อจริงๆ เหรอ” เขาถามอย่างไม่อยากเชื่อ แค่อิงเข้าไปประคองก้องไม่ถึงอึดใจเดียว แมงมุมมองสายตาที่เขาหลงไหล ถ้าจะต้องห่างอิงดาว โดยไม่ได้เห็นไม่ได้พูดคุย ไม่ได้ยินเสียงหวานๆ อ้อนเขา ใจแทบขาดรอนๆ เป็นแน่ แล้วต้องห่างกันนานเท่าไหร่นั้น ก็สุดจะรู้ได้ ถ้าหากเลวร้ายไปกว่านั้น เขาไม่อยากจะคิดถึงมันเลย ถ้าต้องจากกันตลอดชีวิต ถึงจะอยู่ด้วยกันเพียงไม่นาน แต่อิงดาวคือผู้หญิงที่เขาตกหลุมรักเอาง่ายๆ แม้จะช่วงเวลาสั้นๆ ที่ได้เจอกัน แต่ก็ทำให้เรารู้สึกว่ารู้จักเธอมานาน นานจนอยากจะแก่เฒ่าไปด้วยกัน แต่ทำไมชั่วชีวิตที่น่าจะพบความสุขของมนุษย์มันสั้นนักกลับต้องมาเจอภัยพิบัติที่ไม่มีใครตั้งตัว นี่พวกเรากำลังสู้รบกับอะไรกันอยู่ แพ้ก็ต้องตาย ไม่แพ้ก็ปอดพัง แล้วเขาจะต้องปล่อยอิงดาวจากเขาไป แม้ช่วงเวลาสั้นๆ ที่ไม่อาจจะรู้ผลได้ว่าผลจะเป็นบวกหรือลบ เขาไม่อยากปล่อยโอกาสนี้ไป ขอแค่เขาได้เห็นอิงดาวทุกวัน “ไปอยู่บ้านผมเถอะ นะ” เสียงอ้อนวอนของหนุ่มใหญ่ เสียงเข้มกับเธอมาตลอดเอ่ยออกมา มันทั้งเว้าวอนและระห้อยสุดๆ อิงดาวมองจ้องเขา แม้สายตาจะเจือด้วยน้ำตาอันแทบทะลักออกมา และไม่คิดว่าเขาจะเอ่ยให้เธอไปอาศัยชายคาเขาอยู่ก็ตามที อิงดาวรู้แน่แก่ใจ ว่าเขาเป็นคนเที่ยงตรงและเผด็จการ ถึงเธอจะเอ่ยหลีกเลี่ยง เขาก็ไม่คงยอมอย่างแน่นอน “ก็ได้ค่ะ เบิกแอลกอฮอล์มาให้อิงด้วย 1 ถังเล็ก” เธอตอบเขาไป หลังจากวางสายจากแมงมุมเสร็จ อิงดาวโทรไลน์หาบิดา “คุณพ่อคะ ตอนนี้อยู่ที่ไหนคะ”
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [