สงครามเชื้อมรณะ บทที่ 14 หน้า 3 ครบ 14 วันผลการตรวจหาเชื้อเป็นลบ อิงดาวเก็บของ เพื่อเตรียมตัวรอรถตู้มารับ ตั้งแต่ผลเลือดเป็นลบ แมงมุมไม่ได้มาหาเธอที่บ้านเป็นอาทิตย์แล้ว แต่เขาก็ส่งข้อความหาเธอทุกวัน อิงดาวมองไปหลังบ้าน วันนี้แมงมุมจะมารับเธอกลับ เธอขุดเอาฟ้าทะลายโจรต้นอ่อนๆ หลาย 10 ต้น ตั้งใจว่าจะไปให้คนสวนที่กระทรวงปลูกไว้เป็นแนวด้านหลัง อย่างน้อยก็เป็นประโยชน์ในการขยายพันธ์ไว้ “ลุง ขอไปต่อยอดนะคะ ของลุงมีเยอะแล้ว” อิงดาวเอ่ยกับเหล่าต้นไม้ พอเตรียมกระเป๋าเสร็จ เธอพ่นแอลกอฮอล์บนบ้านเรียบร้อย เอากระเป๋าไปตากแดด ห่อต้นไม้เรียงไว้ที่ลานหน้าบ้าน จอมขวัญกับแตนยืนรอส่งเธอที่ข้างรั่ว เพื่อรอส่งเธอ ตามที่เธอส่งไลน์ไปบอกแตนว่าแมงมุมจะมารับกลับแล้ว เพราะผลการตรวจเลือดเธอไม่พบไวรัสเป็นเวลา 14 วัน “จะไปแล้วเหรอน้องอิง” “ค่ะ อิงหายแล้วนะคะ งานรออิงไปจัดการเยอะเลย” เธอตอบแตน “พี่ดีใจที่น้องอิงหาย นี่แมงมุมมันจะมารับน้องอิงใข่ไหม” “ค่ะ” “ยังไงก็แวะมาหาพวกพี่บ่อยๆ นะ พวกพี่ไม่ได้ออกไปไหน โรงเรียนจอมขวัญก็อีกนานกว่าจะเปิด” “ตอนนี้เขายังเคอร์ฟิวกันอยู่นะคะ บางที่ก็ห้ามเดินทางข้ามจังหวัดนอกจากเหตุฉุกเฉิน ยังไงอิงก็จะมาเวลากลางวันค่ะ” “นั่นสิ ชีวิตพวกเรา กลายเป็นคนติดบ้านไปเลยเน้อ” “เราต้องอดทนค่ะ เพื่อชาติ” “ใช่ แค่อยู่บ้านเฉยๆ ก็เป็นการช่วยประเทศชาติแล้ว ฮ้าๆๆ” แตนหัวเราะ รถตู้มาจอดที่หน้าบ้านพอดี พร้อมร่างสูงโปร่งของแมงมุมที่เปิดประตูรถลงมา “อิงไปก่อนนะคะ พี่แตนดูแลสุขภาพนะคะ อยู่บ้านเพื่อชาติ เพื่อหมอ ส่วนอิงจะทำงานเพื่อทุกคนค่ะ” “ค่ะ” เธอยกมือไหว้ลาแตน จอมขวัญไหว้ลาเธอ แมงมุมเดินเข้ามาหาพี่สาว “ไปแล้วนะ” เขาบอก “อะไรของแก มาปุ๊ปก็ไปปั๊บเลย” พี่สาวต่อว่า ขณะที่อยู่บนรถ อิงดาวขอไปนั่งเบาะด้านหลัง แมงมุมนั่งเบาะหน้า “ที่แล็บเป็นยังไงบ้างคะ?” เธอเอ่ยถามเขา “ตอนนี้ทุกคนกลับมาทำงานหมดแล้ว ก้องก็กลับมาแล้ว ก่อนหน้านี้ทำงานวันละ 3 คน ก็เงียบเหงาพอดู” “คุณก้องโอเคดีใช่ไหมคะ” “ใช่ แต่เขาดูเศร้าๆ นะ แล้วก็ดูเปลี่ยนไปเยอะ” เขาบอกเธอ “คนเราพอผ่านเรื่องร้ายๆ มาได้ มันก็ต้องมีสิ่งกระทบใจเขาบ้างล่ะค่ะ” “เขาคงเสียใจที่หลอกทุกคน” “ใช่ เพราะอิงเป็นต้นเหตุนั้น” “คุณไปทำอะไรก้อง” เขาหันไปมองคนนั่งเบาะหลัง อิงดาวยิ้ม “เปล่าไม่ได้ทำซะหน่อย” เธอตอบเขายิ้มๆ แม้จะใส่แมส แต่แมงมุมก็รู้ว่าเธอกำลังยิ้ม “หรือว่าคุณก็อ่อยลูกน้องตัวเองเหมือนกัน” “เปล่านะ อิงไม่ใช่คนแบบนั้นซะหน่อย” ตาโตมองเขาและปฏิเสธข้อกล่าวหา แมงมุมกอดอกหน้าเข้มสบัดหน้าพรึบ ไม่ยอมพูดจาด้วย “ลุง...” อิงดาวเรียกเขาเมื่อเห็นอีกฝ่ายเงียบ “ลุง อิงขอฟ้าทะลายโจรไปขยายพันธุ์ที่กระทรวงนะคะ” เธอรีบเปลี่ยนเรื่องคุยเมื่อเห็นอีกฝ่ายดูไม่สบอารมณ์ “ฮืม ก็ดี ผมก็กำลังคิดอยู่เหมือนกัน ว่าจะขยายพันธุ์ตัวเองยังไง” คำตอบอีกฝ่ายทำเอาอิงดาวตาโต เก็บปากเก็บคำแทน ทั้งสองมาถึงคอนโดในตอนเย็น แมงมุมถือกระเป๋าอิงดาวเดินนำเธอเข้าห้อง อิงดาวมองไปรอบห้องอันสงบและเงียบ ตลอดเวลา 1 เดือน เธอไม่ได้อยู่ที่นี่ “ผมนอนที่กระทรวงทุกวัน เมื่อคืนกลับมานอนที่นี่ ก็ โหวงๆ ยังไงไม่รู้” แมงมุมบอกเธอ “ทำไมคะ?” “อยู่คนเดียว มันแปลกๆ” อิงดาวยิ้ม “ปกติลุงอยู่ที่บ้านคนเดียวไม่ใช่เหรอคะ” เธอถามเขา “ใช่ นั่นมันที่บ้านนิ แต่ที่นี่บ้านคุณ ผมอยู่คนเดียวแล้วมันแปลกยังไงไม่รู้” แมงมุมวางกระเป๋าลง หันมามองอิงดาว “ต่อไปจะทำอะไรช่วยบอกผมหน่อยนะครับ ผมไม่อยากอยู่คนเดียว มันเหงา” อิงดาวยืนตรงหน้าเขา มองร่างสูงโปร่งแล้วอมยิ้มทั้งสองจ้องกันเนินนาน แมงมุมเดินเข้ามาใกล้เธอ อิงดาวถอย “ลุงอย่าเข้าใกล้สิคะ” “ทำไม ผมไม่กลัวหรอก แค่เชื้อโรค..สิ่งที่ผมกลัวน่ะ......” เขาดึงร่างบางเข้ามาหา “ผมกลัวไม่ได้กอดคุณต่างหากล่ะ” อิงดาวอึ้ง นิ่ง ปล่อยให้วงแขนใหญ่รวบเธอเข้าไปหา ภายใต้อ้อมกอดอันอบอุ่น เธอหลับตานิ่งยิ้มอย่างมีความสุขมือน้อยโอบร่างเขาไว้เช่นกัน
เอ้าเล่นบทเจ้าชู้ยักษ์เฉยเลยนะคะ
 โดย: หอมกร
  วันที่: 7 มกราคม 2564 เวลา:8:10:07 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [