ไอ๊โย่ เผลอดูโอลิมปิค แวนคูเวอร์ แป๊ปเดี๋ยว โห ตั้งอาทิตย์แล้วนะเนี่ย
เอ้า กลับมาต่อค่ะ
อาคาละเซีย ตอน 5 
Free TextEditorลมหนาวเหน็บพัดแรงมาตั้งแต่กลางวัน จนตกค่ำแล้วลมหนาว
ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดพัด
ฮิโตมิเดินผ่านตึกของอาจารย์เรียวตาโร่
เงยหน้าขึ้นไปดูชั้นที่เป็นห้องทำงานของเขา
หล่อนไม่ได้เจอเขาเลยตั้งแต่นั้นมา
คริสมาส ปีใหม่ แม้กระทั้งวาเลนไทน์
เทศกาลทั้งหลายในหน้าหนาวผ่านไปไม่ผ่านมา
ไม่มีวี่แววว่าอาจารย์จะมาทำงาน
ไม่มีแม้กระทั่งอีเมล์ที่เขาเคยส่งมาให้หล่อน
อีเมล์เนื้อความสั้นๆ ที่บ่งชื่อคนส่งง่ายๆว่า "เรียวตาโร่"
ฮิโตมิเห็นต้น"มันเรียว" ที่หน้าตึกทำงานของเขา
ต้นมันเรียวกำลังออกผลเป็นพวงแดงสดอย่างอาจหาญ
ช่างไม่หวั่นกลัวความหนาวหรือลมเหนือ แม้กระทั่งหิมะ เสียหนิกระไร
ฮิโตมิคิด
ต้นมันเรียวที่ติดผลอยู่ใต้กลุ่มใบไม้ใหญ่ของต้น
เหมือนมันถ่อมตัว เก็บความสวย ความเก่งของตัวเอง
อย่างเจียมเนื้อเจียมตัว
ฮิโตมิเดินออกจากประตูมหาวิทยาลัย
พอเดินก้าวออกไปที่ถนนเท่านั้น
ทันใดนั้นหล่อนก็รู้สึกเจ็บแปล๊บขึ้นมาที่ลำคอทันที
รีบกลับบ้านเถอะ หล่อนบอกตัวเอง
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [