ไม่ได้รู้จักสนิทชิดเชื้อแต่ก็ฟังเรื่องพัทมาเยอะ
ก็ยังรู้สึกใจหายแทน แต่เหมือนว่าชีวิตมันก็เป็นแบบนี้อ่ะเนอะ
มันก็ต้องก้าวต่อไป เราก็ยินดีกับน้องมันด้วย ทำถูกแล้ว
ยังดีที่เรามีคนที่บ้านคอยซัพพอทความรู้สึก อ่านแล้วนึกภาพตาม
แล้วรู้สึกอบอุ่นไปด้วย

ช่วงนี้อาจจะอยู่ในช่วงปรับตัว
เดี๋ยวทุกอย่างมันก็ไปได้ในทางของมันเอง

ส่งกำลังใจ
ยังไงก็อย่าเพิ่งพากันเมาทิ้งท้ายเยอะนะจ๊ะ
ทำงานกันคนละที่ก็ยังนัดสังสรรค์กันได้
เพื่อนสนิทพี่ ก็สนิทกันจากที่เจอที่ทำงานเดียวกันนี่แหละ
ทุกวันนี้ มันเปลี่ยนงานไปหาบริษัทได้ละ
แต่ก็ยังโทรคุยกันและสนิทกันเหมือนเดิม

สู้ๆ นะจ๊ะ

การเปลี่ยนแปลงเป็นนิรันดร์่ค่ะ
อย่างน้อยก็เป็นความทรงจำดี ๆ ต่างก็เป็นเซฟโซนซึ่งกันและกัน

ต่างก็ต้องเติบโตและค้นหาตัวเองค้นหางานที่ใช่
ยังมีโอกาสก็อย่าทิ้งโอกาสไปนะคะ
เพราะเวลาและอายุไม่รอใครจริง ๆ

กำลังซึ้งๆมาหลุดขำตรง
แฟรี่มันก็โดดออกจากผมไปหาแฟน ประมาณว่า "ช่วยหนูด้วย"

เพื่อนกินหาง่าย เพื่อนตายหายาก ยิ่งเพื่อนที่รู้ใจด้วย ยิ่งหายากใหญ่

เมื่อวันก่อน พี่เพิ่งลองกิน
ลอดช่องสิงคโปร์น้ำตาลข้น อร่อยมาก ตอนแรกพี่นึกว่าลอดช่องไทยซะอีก หายร้อนไปเลย

สวัสดี จ้ะ น้องปริ๊นซ์

อ่านเรื่องราวที่เธอเล่าถึงการลาออกจากบริษัทของ พัท เพื่อไป
แสวงหาประสบการณ์ใหม่และความก้าวหน้าของตน ก็รู้สึกเห็นใจนะ
ทั้งนี้ คงเป็นเพราะความผูกพันมาหลายปี เป็นทั้งพี่ ทั้งหัวหนา และ
กินเหล้ากันตลอด อิอิ เพราะความเคยชินเช่นนี้ ผูกพันเช่นนี้ แล้ว
อีกคนกำลังจะไปทำงานที่อื่น ก็เป็นธรรมดาที่เราจะรู้สึกอ้างว้างและ
คิดว่า ไม่มีคนที่เราเคยร่วมงาน เราเหมือนขาดอะไรบางอย่างในชิวิต
ไป แต่ถึงกับร้องไห้นี่ ซิ ครูว่าแปลกเนาะ แสดงว่า เธอเป็นคน
อ่อนไหวมากทีเดียว

โหวดหมวด ตะพาบ
ขอบใจสำหรับคอมเม้นท์ที่บล็อกตะพาบครูจ้ะ มุมมองเกี่ยวกับ
ความรักของเธอ ก็เป็นอีกมุมมองหนึ่ง เธอมองในแง่ของความ
เหมาะสมกับคน กับ คนที่ใช่ นั่นเรียกว่า มองในมุมของเหตุผลและ
คำนวณที่ผลที่จะได้ แต่สำหรบผู้หญิง ความรัก อยู่เหนือเหตุผล
ไม่ได้คำนึงถึงเรื่องของผลกำไร ขาดทุน จ้ะ มองความรักเป็นเรื่อง
สวยงาม ถือสัจจะเป็นสิ่งสำคัญ มากกว่าผู้ชาย จ้ะ

เวลาลูกน้องขอลาออก
และบอกว่าจะไปทำงานเอง
พี่ก๋าชื่นชมและสนับสนุนเต็มที่เลยครับ
เค้าไปได้ดีเราก็ดีใจ
บางคนพี่ก๋ายังบอกเลย
มีอะไรให้ช่วยก็กลับมานะ
เพราะตอนอยู่เค้าก็ทำงานดี
ตอนออกก็ออกกันดี ไม่มีปัญหา
คนเก่งเราก็อยากเห็นเค้าเติบโต

พัทก็คงเป็นคนที่ทำงานดีมากๆ
เข้าใจน้องปริ๊นซ์มากๆ
เป็นธรรมดาที่ต้องเสียดายนะครับ

พี่ก๋านี่ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะเป็นพ่อที่ดีเลยนะครับ
ตอนแรกๆก็โหดมากด้วย
เวลาพี่ก๋าดุลูก
มาดามยังกลัวเลย 555
แต่สุดท้ายก็ปรับตัวเอง
เราคิดว่าเราสอนลูก
จริงๆลูกกำลังสอนเราต่างหาก

จากบล็อก ตอนเป็นเด็กที่ชอบเล่นปืน
เพราะมีเพื่อนเล่นเป็นเด็กผู้ชาย
เตะบอลบ้าง เล่นต่อสู้กันบ้าง
เราก็เล่นตามๆกันไปค่ะ

ส่วนเรื่องเกี่ยวกับความตาย
ครอบครัวเราคุยกันเป็นเรื่องปกติ
แต่ชีวิตก็ชอบเล่นตลก
คนแก่กว่าแข็งแรง คนอ่อนกว่ากลับนอนติดเตียง

คนเคยขับ มารื้อฟื้นประเดี๋ยวเดียวก็พอไปได้ค่ะ
คือคนสูงวัยที่ไม่เคยขับมาก่อน
แล้วเพิ่งมาหัดขับนี่สิ น่าทึ่งสุดๆ

.....

อ่านเกี่ยวกับพัท
แล้วทำให้นึกถึงน้องที่ทำงาน
เรารักกันเหมือนคนในครอบครัว
วาดฝันกันไว้ว่าตอนเกษียณ
จะไปใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน ทำโฮมสเตย์ด้วยกัน
น้องจากไปเพิ่งครบหนึ่งปี ใจยังโหวงๆอยู่เลยค่ะ

โอ้ น้องพัท มาลาออกนะครับ
คนเรา เวลาทำงานด้วยกันเป็นทีมนี่
มันก็ต้องมีลูกน้อง มึคนสนิท ที่แค่มองตา ก็รู้ใจ
ไว้ใจ ทำแทนเราได้เป็นมือเป็นไม้ให้เรา
เวลาเดือดร้อน ก็ออกหน้าช่วยเหลือกันในทุกเรื่อง

แต่คนเราก็ต้องมีเส้นทางเดินของตัวเอง
ต้องจากลา ไปเริ่มทำสิ่งใหม่ๆ
คนคุ้นเคยกันก็ต้องใจหายเป็นธรรมดาละครับ

อ.เต๊ะ ก่อนจะมาเป็น อาจารย์นี่
เคยทำงานสนามบินมาก่อน
ตอนนั้น งานแยะมาก เงินเดือนก็สตาร์ทเริ่มต้น สถาปนิกระดับ 3
ต่ำสุดเลย เงินเดือนน้อย แต่ งานปีนึงทำเป็น 100งาน แว้กก555

ตอนตัดสินใจลาออก ก็ใจหายเหมือนกัน
เพราะหัวหน้าแผนก(สาว) ก็ดีด้วย ทำขนมมาให้กินมั่ง ชวนไปเที่ยวบ้านมั่ง
เอ๊ะ ยังไง555 ลูกน้องก็รักกัน ช่วยเหลือกันมาตลอด

แต่พอลาออกปุ๊บนี่ หัวหน้างาน รีบพาไปเลี้ยงเลยทันที
กลัวเปลี่ยนใจ 555

อีกวัน ลูกน้องพาไปเลี้ยงอีกรอบ ปิดร้านเลี้ยงฉลอง
เฮฮากันใหญ่ เท่านั้นยังไม่พอหัวหน้าฝ่าย
พาไปเลี้ยงฉลองกันอีก เอาเข้าใป
คิดไปคิดมา คือไม่แน่ใจว่า เค้าเสียใจ หรือดีใจ ที่ อ.เต๊ะ ลาออกกันแน่555

แต่เอาจริงๆ แล้ว ถึงพัทจะลาออกไป ก็ยังนัดเจอ
พูดคุย ไปเที่ยวกันได้นะครับ มิตรภาพแน่นแฟันขนาดนี้

ส่วนแฟรี่ นี่ อ.เต๊ะ นึกว่า จะเป็น ใครคนหนึ่งที่รอเธอตลอด ตามชื่อเรื่องซะอีก
แฟรี่ คงนึกอยู่ว่า ตี 3 แล้วก็ยังไม่กลับ ตรูหิวข้าว ไส้จะขาดแล้ว ว้อย ไม่ใช่นะครับ555

น้องปรี๊นซ์บอก ไอ้บร้า ข้ากำลังจะซึ้งซักหน่อย เดี๊ยะๆ
เอ็งมาเลย มาให้ข้ากอดแทนแฟรี่ซะดีๆ อย่าหนีนะ เย้ย 555

คิดถึงแฟรี่อ่ะ .. ไม่ค่อยเอาเรื่องน้อลมาเล่าให้ฟังบ้าง คริๆๆๆ



ส่วนวาซาบิของพี่ไม่ค่อยมีเรื่องมาเล่าให้ฟัง เพราะนางนอนวันละ 22 ชั่วโมง ... พี่นึกว่าเลี้ยงโคอาล่า คริๆๆๆ

เดี๋ยวผมมาอีกที วันนี้ไม่ได้แล้ว

สวัสดียามเช้าครับน้องปริ๊นซ์

สนใจเอาข้าวยี่ห้อนั้น มาส่ง 3F กินเพลินบ้างไหมจ๊ะ
เปลี่ยนบรรยากาศ บล็อกสักหน่อย อิอิ . .

สวัสดีค่ะน้องปริ๊นซ์

คนๆหนึ่งที่เป็นเหตุผลในการมาทำงานในทุกเช้าของใครอีกคนเป็นสิ่งพิเศษนะคะ
ทั้งน้องปริ๊นซ์และน้องพัทเป็นคนๆนั้นของกันและกัน
ความรัก ความผูกพัน ความปรารถนาดีอย่างจริงใจของเพื่อนร่วมงาน
ที่เป็นพี่เป็นน้อง เป็นเจ้านายเป็นลูกน้อง แน่นแฟ้นมากค่ะ

อ่านเรื่องราวของน้องพัทมาเป็นระยะก็ใจหายไปด้วย
ชื่นชมวิธีการของน้องปริ๊นซ์ที่เก็บความถูกใจไว้ในใจ
และเลือกทำในสิ่งที่พี่ชายหรือหัวหน้าพิจารณาแล้วว่าถูกต้อง

แฟรี่น่ารักจังค่ะ รอน้องปริ๊นซ์ อยู่เป็นเพื่อนไม่ว่าจะดึกแค่ไหนนะคะ

คืนก่อนมาดึกมาก ไม่ได้คุยกับน้องปริ๊นซ์เลย
ขอบคุณมากนะคะที่แวะชมเมนูบ้านพี่ต๋า
เบียร์ที่สะสมไว้คงเคลียร์วันเสาร์ไปแล้วนะคะ
นอกจากฝนไม่ตกแล้ว ช่วงนี้อากาศยังร้อนขึ้นอีก
รักษาสุขภาพค่ะน้องปริ๊นซ์

สวัสดีค่ะน้องปริ๊น

นี่ขนาดไม่ใช่ทางของน้องนะ ยังเขียนออกมาทำน้ำตาซึมเลยยยย


เมื่อเรามีใครสักคนที่เข้าใจเราในทุกๆเรื่อง แล้วอยู่ๆเหมือนมาหายไปจากชีวิตประจำวัน
มันก็รู้สึกแย่นะคะ แต่ด้วยความรักทั้งหมดถ้าเขาไปได้ดีกว่าตรงนี้เราก็ยินดีด้วยนะคะ
พี่ว่าน้องคิดถูกค่ะที่ไม่ยื้อไม่รั้งพัทไว้ ปล่อยให่เขาตัดสินใจเอง เราเพียงแต่คอยดูแลอยู่ห่างๆเนาะ

ต่างคนต่างเป็นเหตุผลของการตื่นไปทำงานในตอนเช้า
โห!!!! มันยิ่งใหญ่นะคะน้อง

แต่ก็นั่นแหละ เราก็ยังเป็นเหตุผลนั้นของกันได้เสมอ แค่เปลี่ยนจากการทำงาน ให้เป็นการไปเจอกันในวันหยุดก็ได้นะคะน้อง

น้องปริ๊นเป็นคนที่น่ารักกกก มากเลย มาๆขอพี่กอดน้องชายทีนึงค่ะ
เอ!!! รึว่าเป็นลูกชายดีนะ อายุน้อยกว่าพี่ป่านอีก

เมื่อวันอาทิตย์พี่ไปทำบุญที่วัดสามปลื้ม แล้วแวะหาพี่ป่านมาค่ะ
แต่ไม่ได้กอดได้หอมนะคะ พี่ป่านบอกเสี่ยงไปนะแม่ 555
หนูดาริญก็แวะไปนะคะ แต่หลังจากพี่กลับแล้ว เค้ายังได้เล่นสไลเดอร์กันค่ะ ป้ากะหลาน เพียงแต่ไม่ได้กอดกันเหมือนเคย

อากาศร้อนมากนะคะน้องรักษาสุขภาพด้วยนะคะ
ไว้พี่มาคุยด้วยใหม่ค่ะ

ร้อนๆแบบนี้ แค่น้ำแข็งเย็นๆ ก็ชื่นใจแล้ว

สวัสดีครับน้องปริ๊นซ์
พี่มากดโหวตไว้ เพิ่งเข้ามาอ่านวันนี้
พอดีเพิ่งกลับจากต่างจังหวัด ไม่ได้เข้าบล็อกหลายวันเลย
พี่ว่าเพื่อนร่วมงานดี ๆ เจ้านายดี ๆ นี่หายากเหมือนกันนะในปัจจุบัน น้องปริ๊นซ์โชคดีมากเลยที่มีเพื่อนร่วมงานดีมากแบบนี้ แต่ก็แอบเสียดายนะ ที่พัทเปลี่ยนงานใหม่ ถือว่าเป็นความก้าวหน้าของเค้านะครับ
น้องปริ๊นซ์เขียนบรรยายได้ลึกซึ้ง อย่างกับซีรีย์วายเลยนะนี่

พี่สะใภ้พี่ก๋าเพิ่งขอลาออกจากงานที่ร้านและกลับไปอยู่บ้านครับ
นี่ก็ไม่ต่างจากพัทเลย
เพราะตอนนี้พี่ก๋าทำงานโดยไม่มีวันหยุดมาเกือบเดือนแล้ว 555
ปกติพี่สะใภ้จะสลับกันหยุด
ตอนนี้พี่ก๋าเลยทำงานทุกวันไปก่อน
จนกว่าจะคิดหาวิธีได้ว่าจะต้องทำยังไง
จริงๆพ่อก็มาเปลี่ยนให้ แต่พี่ก๋าสงสารครับ
จะมานั่งทั้งวันก็คงไม่ไหวแล้ว

มีพบก็ต้องมีพรากจริงๆครับ

จากที่บล็อก


ช่วงนี้วาซาบิผลัดขนรอบที่ 2 ของปีนี้ จะเป็นลมทุกวันครับ เนื่องจากอากาศร้อนมาก เลยผลัดขนเยอะมากๆ ขนาดแปรงเช้า - เย็น แล้วในระหว่างวันยังร่วงอีกครับ คนข้างๆเลยตัดขนให้สั้นเลย ฮ่าๆๆๆๆๆๆ


จริงๆเค้าห้ามตัดครับ น้องจะเสียการควบคุมความร้อนในร่างกาย ... ถ้าร่วงน้อยๆ เหมือนคราวที่ผ่านๆมาก็ไม่ตัดหรอกครับ แปรงเช้า - เย็น ก็เอาอยู่ แต่อากาศร้อนมาก ขนาดตัดขนให้สั้นยังมีร่วงอยู่เลยครับ


ถ้าได้ไปร้าน ยุ้ง อีก จะต้องไปลองเข้าห้องน้ำให้ได้


ห้องน้ำชายเหมือนกับห้องน้ำหญิงมั๊ยครับ ฮ่าๆๆๆ

ผมมาตอบก่อนวันนี้ไม่ไหวเวลาหมดแล้ว เกินแล้วด้วย

ลาบูบู้ไม่สนใจครับ ไม่ไหวจริงๆ ถ้าจะเล่นนลาบูบู้ด้วย คงต้องเป็นประเภทพ่อปั้มแบงค์แม่ปั้มเหรียญครับ กรอบเกินช่วงนี้ ถึงพูดแบบนี้แต่เงินเก็บต่อเดือนผมเข้าเป้าตลอดนะ แค่เงินที่เอาไว้ใช้ฟุ่มเฟือยไม่ค่อยจะพอใช้เท่านั้นเอง

จากบล็อกนี่ อ.เต๊ะ เป็นพ่อครัวจำเป็นครับ
หัดทำไปเรื่อย อร่อยมั่ง ไม่อร่อยมั่ง
แต่ ถึงยังไงก็มี ไอ้ทอง หมาเพื่อนบ้าน รับจบให้ ทุกเมนู จานสะอาดแน่นอน 555

เมนูนี้ ส่งการบ้านน้องหนอน คนผอม เอวสับครับ อิอิ

สปาเก๊ตตี้ไส้กรอกอีสาน นี่ ก็หัดทำครั้งแรกเหมือนกัน
รสชาติพริกแห้ง เผ็ดร้อนมากๆ
ทีแรกนึกว่า จะไม่เผ็ดเท่าไหร่ เผ็ดกว่าพริกขี้หนูสดซะอีก
กินแล้ว แซ่บ ปากเจ่อเลยละครับ555

ปล.อ.เต๊ะ ตัวจริงเป็นคนขยันอัพบล็อกครับ
ที่ผ่านมา นั่นมันตัวปลอมครับ 555

อรุณสวัสดิ์ครับน้องปริ๊นซ์

อะไร ... เม้นอะไรพาดพิงพี่ที่บล็อกอาจารย์น่ะ

3F รอบนี้ พี่ลงไปห้าเมนูแล้วนะ
อาจารย์จะมาชนะพี่ได้อย่างไร
เผลอๆ พี่ลงชนะแกรด้วย แหม่ . .

จากบล็อก
เฉลียง พี่มาทันตอนยุคปลาย ๆ แล้วครับ
พี่ไปเที่ยวที่เกาะยาวน้อยมานะครับ น้องปริ๊นซ์ ภูเก็ตด้วย
เพื่อนร่วมงานดี ๆ ย้ายไปที่ไหน เราก็เสียดายนะ

สวัสดีค่ะคุณน้องปริ๊นซ์..

เพิ่งเขียนงานตะพาบเสร็จ..

เลยตามมาอ่านของเพื่อนๆด้วยคะ..

มีพบมีจากครับ เรื่องธรรมดา แต่คนที่ทำงานด้วยแล้วสบายใจ มันทำให้เราอยากไปทำงานนะ ช่วยไม่ได้ เรื่องมันเกิดขึ้นแล้ว สิ่งที่เราทำได้ก็คือ เดินหน้าต่อไป

ใครๆ ก็อยากเติบโตในหน้าที่การงาน ไม่ก็การเงินแหละครับ มันมีหลายๆ ปัจจัยแหละที่ทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้น