สาวเอริน่ะ ถ้าหล่อนอยู่ในชุดไทยสีเหลืองทองอร่ามแบบ
ตอนที่หล่อนเข้าประกวดขวัญใจแคมปัส
แล้วไปเข้าประกวดนางนพมาศในงานลอยกระทงผิดปฎิทินไทย
ของคนไทยในโตเกียวที่ Odaiba หลายๆคนคงแน่ใจว่า
สาวเอริก็คงต้องคว้าตำแหน่งดีๆไปครองแน่
ใช่แล้ว หล่อนสวยขนาดนั้น
เป็นเรื่องแสนจะธรรมดาเหลือหลาย
ที่เรียวเฮหนุ่มหน้าตาระดับมาตรฐานทั่วไป
เมื่อได้แฟนสวย ก็ย่อมภาคภูมิใจสุดพรรณนา
เรียวเฮทั้งภูมิใจในตัวแฟนสาวยิ่งนัก
และทั้งภูมิใจในตัวเองไปด้วยว่า "ข้าฯแน่ที่ได้แฟนสวย"
ในงานมหาวิทยาลัยปีต่อมา ใครๆก็ยังเห็นเรียวเฮจู๋จี๋กับสาวเอริ
เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
เพียงแต่ว่าเรียวเฮก็ยังเป็นเรียวเฮ
เขายังรับผิดชอบกิจกรรมทำไก่ปิ้งขายตามเคย
ไม่ทอดทิ้งหน้าที่
และระหว่างที่เรียวเฮยุ่งอยู่กับงานในครัว และธุรกิจในร้านของชมรม
สาวเอริก็เฉิดฉายในชุดไทยสีทอง
(ตรงนี้...ใครอย่าดันพิเรนไปเติมคำว่า "ดอก" หน้าคำว่า"ทอง" เชียวนา)
หล่อนโฉบไปเฉี่ยวมาอยู่หน้าร้านของชมรม นัยว่าเรียกแขกเข้าร้าน
สักพักหล่อนก็เบื่อ จากนั้นหล่อนก็ย้ายร่างอร่ามของตัวเอง
ไปโฉบที่อื่นๆตามร้านของชมรมต่างๆนาๆสารพัดเท่าที่หล่อนจะหาได้
และแล้วพรมลิขิต หล่อนก็เจอ "เคนจิคุง"
นักศึกษาปริญญาโท คณะเศรษฐศาสตร์
ผู้มีมาด พูดจาคมคายไพเราะชวนฟัง
สาวเอริเป็นคนมีเพื่อนมาก ทั้งหญิงทั้งชาย
เพราะฉะนั้นการมีเพื่อนชายเพิ่มอีกคนก็ไม่ใช่เรื่องแปลก
แต่เคนจิคุงผู้นี้แหละเป็นคนที่ทำให้หนุ่มเรียวเฮของเรา
ได้รู้จักความจริงอันสำคัญยิ่งของโลกนี้ว่า
ดอกไม้สวยย่อมมีหนาม
และดอกไม้บางชนิดอย่างดอกอะจิไซ อมพิษ พ่นไฟนรกได้
หากเผลอกินจะเป็นพิษ
หากเผลอสัมผัสจะได้แผล
เจ็บแสบเสียยิ่งกระไร
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [