วันเสาร์เป็นวันหยุด ขี้เกียจคนญี่ปุ่นไม่ยอมโผล่มาทำงานหรอกค่ะ
ถ้าไม่มีเงินพิเศษเสียอย่าง
อิฉันก็ขี้เกียจหลังยาวไม่แพ้ยุ่น แต่เป็นพลเมืองชั้นสอง
ทำงานตำแหน่งก็ชั้นสอง
หน้าที่กรรมกรต้องเข้าประชุม
นายตีเกราะเคาะอีเมล์เรียกประชุมวาระพิเศษ
อิฉันก็ต้องไปค่ะ
ประชุมทีไรอิฉันเหนื่อยสมองกระจุย
เพราะต้องได้ฟังยุ่นคุยกัน บางทีด่ากัน
ด้วยภาษาสุภาพ
มีทั้งเน็บแนม กระทบกระเทียบ นานา หนุกดี
แต่ไม่เป็นประโยชน์ซะเท่าไหร่
ขากลับต้องเลือกเส้นทางที่ผ่านสถานีโตเกียว
วันเสาร์ วันเซ็ง เพราะรถไฟมีน้อยขบวน ไม่แล่นเต็มอัตราอย่างวันธรรมดา
อีกรูปค่ะ
ความดีของการไปทำงานวันเสาร์คือ เงียบดี รถไฟไม่แน่น
ได้นั่งระเหยกลับบ้าน นั่งไปคิดทบทวนไป
ถึงเรื่องนานาที่สะดับรับฟังมาจากที่ประชุม
เนื้อเรื่องจำได้ แต่ติดใจว่าทำไมหัวหน้าแผนกคนนั้นหัวถึงได้ล้านไปเรื่อยๆหว่า
คิดแล้วก็ลูบหน้าตัวเอง ...ตายจริง... หางตาตรงนี้
มันมีอะไรผิดปกติหว่า
ลูบอีกที แน่ใจว่าไม่ใช่สิว แก่เกินจะมีสิว
อ้าว....ตีนกาขึ้นอีกแล้ว