https://is.gd/KpH7RS

 

เอารูปมาลงไว้เป็นขวัญและกำลังใจ 555 ว่าถ้าน้องหนามที่บ้านบุญมาวาสนาส่งออกดอกมา
ก็จะมีหน้าตาประมาณนี้ ก็หวังว่าจะได้เห็นกันในชาตินี้ ไม่ต้องรอชาติหน้าตอนบ่าย ๆ อย่างที่
คนเขาชอบพูดประชดประชันกันหรอกนะ

เพราะพันธุ์นี้เป็นพันธุ์บิ๊กเบิ้มบึกบึน ถึก ทน ไม่ตายง่าย ๆ แต่ออกดอกยากมาก
อายุต้องมีอย่างน้อยสัก 10 ปีมั้ง ก็เลี้ยงกันจนกว่าจะตายกันไปข้างหนึ่ง 555




 

 


เอนทรี่นี้ดราฟท์ไว้ตั้งแต่ 30-01-2561 ... ช่วงนี้เป็นช่วงขุดของเก่ามาหากิน
คือไปขุดดราฟท์เก่า ๆ ที่ทำไว้ เอามาปัดฝุ่นแล้วก็ออนแอร์ ... เคลียร์สต๊อกซะหน่อย
จะได้ไม่รู้สึกว่า มีอะไรติดค้างอยู่ในใจ 555

Melocactus ต้นนี้ได้จากเจ้าของเดิม ที่เลิกเล่นแล้ว คงจะเบื่อทนไม่ไหว 555
เพราะไม่ยอมออกดอกซักที ก็เลยทิ้ง ๆ ขว้าง ๆ ไม่ใยดี เราสงสารเลยรับเลี้ยงต่อ (29.12.2559)
ตั้งแต่หัวหลิมเป็นลูกกรอก ตอนนี้หัวโตเป็นพี่ใหญ่กว่าใครเพื่อน วัดเส้นผ่านศูนย์กลางได้
12 ซม. ได้มั้ง จับถ่ายรูปมือเดียวไม่ได้แล้ว



 

 เลี้ยงมา 2 ปีแล้ว ไม่ค่อยเห็นพัฒนาการเท่าไหร่ นอกจากหัวโตขึ้น ปุยขาวเพิ่มขึ้น
หนามยาวขึ้น ... ที่พูดนี่หมายถึงยังไม่เห็นดอกซักที พันธุ์นี้เลี้ยงไว้ดูหนาม อิอิ



 

^ 24.5.2560 หัวยังไม่ค่อยมีปุยขาวเท่าไหร่

คงอีกนานกว่าจะสร้างเซฟาเลี่ยม (cephalium) หมายถึงกลุ่มหนามและขนฟูที่ยอด
ของแคคตัส ที่ตาดอกจะเจริญออกมาจากอวัยวะส่วนนี้   https://bit.ly/2E52YQq

 Melocactus amoenus .... เปรียบกับรูปในเน็ตน่าจะชื่อนี้หรือเปล่า ?

 


Melocactus คือกระบองเพชรสกุลหนึ่ง มีลักษณะเด่นคือการมีดอกโผล่ออกมาจากหมวก
 หรือที่เรียกกันว่า เซฟาเลี่ยม (Cephalium) เซฟาเลี่ยมประกอบไปด้วยหนามและขนอ่อน
โดยจะเกิดขึ้นบนส่วนยอดของ Melocactus ที่มีอายุตั้งแต่ 6-8 ปีขึ้นไป สีของเซฟาเลี่ยมจะ
แตกต่างกันตามแต่ละสายพันธุ์ เช่น สีขาว สีส้ม สีชมพู

 

 ^ 27.12.2560

^ 30.11.2561 

 

^ รูปข้างบน 2 รูป ห่างกันเกือบปี พอจะมองเห็นว่าความแตกต่างบ้าง
รูปล่างดูช่วงล่างบาน ๆ ... เปลี่ยนกระถางมา 2-3 รอบแล้ว









ด้วยว่าต้นใหญ่มีหนามด้วย ก็จะลำบากมาก เวลาเปลี่ยนกระถาง
เลือกกระถางปากบาน ๆ หน่อย น้องหนามจะได้เติบโตอย่างอิสระ ไม่ไปเบียด
โดนกระถาง ทำให้เป็นรอยและเสียทรงด้วย


 

 




^ แล้วอยู่มาวันหนึ่ง ก็เจอผู้โชคดี เอ๊ย ผู้โชคร้าย ...



 

 
^ อ้าว ๆ ตัวอะไรมาเล่นกายกรรม หนามแทงก้น มาติดตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ...
แม้นมิช่วยคงม้วยมอด เราค่อย ๆ ดันน้องผึ้งออกจากหนาม



 

พอเป็นอิสระ สภาพกระปลกกระเปลี้ย ... ยังเดินได้ ไม่ถึงแก่ชีวิต
 แล้วนางก็เดินจากไป ไม่ขอบคุณซักคำ ...




----------------------------