ดาวโก๊ะห์ นิ้วกลมเพิ่งเขียนจดหมายถึงจิตรกรคนหนึ่งในมติชน สุดสัปดาห์ฉบับล่าสุด เปลือกตาของฉันกระตุกเล็กๆ เมื่อนิ้วกลมบอกว่าขณะที่เขากำลังเขียนข้อความอยู่นี้ เขากำลังเปิดเพลงของ Don Mclean ชื่อเพลง Vincent หรือที่หลายคนรู้จักในชื่อ Starry Night วันที่ 12 เดือนมิถุนายนปี 2552 ฉันเขียนบันทึกเก็บไว้ชิ้นหนึ่ง ขณะบันทึก ฉันกำลังเปิดเพลงที่ว่าคลอไปด้วยเหมือนกัน ฉันเขียนไว้ว่า เพลง Vincent เป็นหนึ่งในเพลงโปรดที่ฉันเปิดฟังบ่อยๆ เนื้อร้องขึ้นต้นว่า Starry Starry Night คล้ายคนร้องติดอ่างหน่อยๆ เพราะต้องร้องคำว่า Starry ซ้ำสองหน แต่มันโดนใจคนชอบดูดาว จนอยากสืบสาวต่อไปว่าเขาจะเพ้อถึงคืนที่ดาวเต็มฟ้าว่าอย่างไรต่อ เพลงนี้คุณภูสมิง หน่อสวรรค์เคยเอามาร้อง ฟังตั้งแต่ตอนฉันตัวกะเปี๊ยก ชะเง้อไปที่เสตอริโอของพี่ อยากรู้ว่านักร้องชื่อ ภูสมิง หน่อไม้สวรรค์คนนี้เป็นคนไทยหรือฝรั่งหนอ เพราะได้ยินเขาร้องแต่เพลงฝรั่ง... ตอนเด็กๆเคยคิดว่าเพลงนี้เป็นเพลงของภูสมิงด้วยซ้ำ ฝรั่งอะไร หน้าเหมือนคนไทยชะมัด พอเติบโต ต่อมติสต์ที่เจริญวัยขึ้นมาพร้อมอายุนำพาให้ฉันรู้จักผลงานมากมายที่จิตรกรชื่อวินเซนต์ แวน โก๊ะห์ทิ้งไว้ให้โลก และภาพ Starry Night หนึ่งในภาพชื่อก้องของเขาเปิดประตูบานเล็กๆให้ฉันรู้ว่า บางครั้งความเศร้าคือความงาม ประตูบานที่ว่า แม้แต่วงกบของมันยังดูเศร้า ฉันมารู้ทีหลังว่าเพลงวินเซนต์ที่ฉันชอบมีอะไรเชื่อมโยงกับภาพภาพนี้ และคนร้องเพลงไพเราะนี้ จริงๆแล้วคือพี่ดอน ไม่ใช่พี่ภูสมิงเสียหน่อย เบียทริซ เพื่อนรักวัย 95 ปีของฉันเป็นอีกคนหนึ่งที่มีวินเซนต์ แวง โก๊ะห์เป็นแรงบันดาลใจ เธอมีหนังสือภาพศิลปะของแวง โก๊ะห์สะสมไว้มากกมายพอๆกับของปิกาสโซ่ ฉันเคยวิจารณ์ภาพเขียนของแวง โก๊ะห์ให้เธอฟังว่า หรือบางที สมัยที่เขาอยู่ คัตตั้น บัตอาจเป็นของฟุ่มเฟือย เขาจึงมีทางออกแบบวิธีติสต์ๆ เบียทริซเคยเอ่ยปากจะให้หนังสือภาพศิลปะสุดหวงเหล่านั้นแก่ฉัน แต่ฉันปฏิเสธ ฉันบอกเธอว่า หนังสือบางเล่มก็เหมือนสัตว์เลี้ยงแสนรัก แค่มองหน้าปกมันฉันก็รู้ว่าหนังสือมันรักเจ้าของ และฉันรู้สึกว่าหนังสือบางเล่ม เหมาะจะเอาไว้เปิดดูกับเพื่อน หรือเอาำไว้เป็นข้ออ้างเพื่อจะมาหาเพื่อน มากกว่าเก็บไว้ชื่นชมคนเดีัยว เหมือนดาวบนฟ้าที่แวง โก๊ะห์วาด เหมือนดอกทานตะวันที่แวง โก๊ะห์จัดใส่แจกัน ให้คนทั่วโลกที่มีกุญแจ ไขประตูไปชมความงามเศร้าๆนั้นกับเขา ตรงท่อนสุดท้าย ที่พี่ดอนร้องว่า But I could have told you, Vincent This world is never meant for one as beautiful as you. ...ฉันน่าจะมีโอกาสบอกเธอนะ ว่าโลกนี้คงไม่มีใครงดงามเท่าเธออีกแล้ว เพลงนี้แต่งขึ้นหลังแวง โก๊ะห์เสียชีวิตไปนานแล้ว คุณเห็นด้วยไหมว่าคนเราชอบบอกรักหรือชื่นชมกันตอนเจ้าตัวไม่อยู่แล้วอยู่บ่อยๆ นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไม ฉันจึงไม่ยอมปล่อยให้เวลาผ่านไป ถ้าฉันรู้สึกดีๆกับใครสักคน เพลงนี้เราคุ้นทั้งที่พี่หมิงร้อง และที่คุณดอน ร้องค่ะ
(คิกคิก ใจมันคิดพิลึก ทำเป็นตลกดันไปนึกถึงคนชื่อ ดอน จมูกบาน หรือ ดอน สอนระเบียบไปซะฉิบ) เราเคยไม่ชอบงานของแวนโกะห์ เพราะเรารู้สึกว่ามันรุนแรง(ความรู้สึกจากทีแปรง) แต่หลัง ๆ ชอบแล้วล่ะ.. ภาพThe Starry Nightสวยงามมาก.. เราชอบลวดลายของท้องฟ้า ชีวิตของแวนโกะห์น่าสงสารนัก.. แต่อย่างน้อยเขายังโชคดีที่มีน้องชายอันเป็นที่รัก เราอยู่ต่างบ้านต่างเมือง ทำให้มีโอกาสได้ดูผลงานภาพเขียนของเขาบ้าง บางทีเป็นงานแสดงร่วมกับศิลปินอื่น บางทีเป็นงานแสดงที่มีงานของเขาเป็นหลักแซมด้วยงานของศิลปินอื่น แล้วแต่หัวข้อที่ทางผู้จัดเขาจะตั้งคอนเซ็ปต์ ครั้งหนึ่งเมื่อปี ๒๕๔๗ ได้ดูงานของเขาหลายชิ้นมาก หลายภาพในนั้นคือ ภาพดอกทานตะวัน และภาพ Madame Roulin Rocking the Cradle ภาพดอกทานตะวัน(ซึ่งแวนโกะห์วาดไว้หลายภาพ) และภาพMadame Roulin มีความเกี่ยวข้องกัน แวนโกะห์มีความคิดที่ว่า ภาพ Sunflowers และภาพ Madame Roulinนั้นควรติดประดับโดยวางภาพเรียงกัน โดยครั้งแรกคิดว่า "วางประดับโดยรวมทั้งหมดแล้วประมาณ ๗ ถึง ๙ รูป" หรือ "ในระหว่างรูปดอกไม้ ๔รูป วางรูปผู้หญิงไว้ ๒ รูป" แต่ผลสุดท้ายหลังจากทดลองเอาวางดูแล้วได้ข้อสรุปว่า "นำภาพผู้หญิงวางตรงกลาง โดยมีรูปดอกทานตะวันขนาบซ้ายขวา" โดยแวนโกะห์ได้เขียนความคิดของเขาเป็นจดหมายถึงTheoน้องชายของเขา (ข้อมูลต่าง ๆ นี้ได้จากไหนหว่า :P เราเขียนกระทู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ไว้หลังจากที่ได้ไปดูงาน คิดว่าเป็นข้อมูลที่ได้จากสูจิบัตรของงานค่ะ แหะแหะแบบว่าหลายปีแหล่ว แถมไม่ยอมเขียนที่อ้างอิงน่าตีจริง..) งานแสดงนิทรรศการต่าง ๆ เหล่านี้ นอกจากได้เห็นผลงานของศิลปินต่าง ๆ แล้ว ยังเป็นโอกาสได้เรียนรู้เรื่องราวต่าง ๆ ทั้งชีวประวัติ,ทฤษฎีและประวัติศาสตร์ศิลป์ และอื่น ๆ ตามแต่คอนเซ็ปต์ในแต่ละนิทรรศการนั้น หากสนุกกับสิ่งที่เขานำมาป้อนให้ จะเพลิดเพลินกับการเสพย์ศิลป์มากเลย.. . . . คุณรักแรกคลิกคะ เราขี้โม้เนาะ แวะมาครั้งแรกล่อซ้าา... โดย: silly วันที่: 18 มกราคม 2553 เวลา:18:51:08 น.
คิดถึงนะ
โดย: 1 IP: 167.67.140.51, 203.146.20.17 วันที่: 18 มกราคม 2553 เวลา:22:38:18 น.
คุณ silly ให้ข้อมูลที่เราไม่เคยรู้เยอะเลย ขอบคุณมากค่ะ
คุณ psyche กับคุณ 1 เขินจัง ... me too โดย: รักแรกคลิก IP: 204.136.218.8 วันที่: 19 มกราคม 2553 เวลา:10:25:49 น.
|
บทความทั้งหมด
|
...นั่นสิ...
...รักนะ...