กิจวัตรวันพ่อ


... ดอกไม้สีเหลืองดอกนี้
ฉันถ่ายได้หน้าร้านขายเพชรพลอยแถวสันกำแพง
ไกด์พาพวกเราไปชมพลอย
แต่ฉันมัวแต่ชมดอกไม้อยู่หน้าร้าน

กลีบเหลืองนวล และเวียนกลีบบรรจบกันเป็นวง เหมือนไม่มีที่สิ้นสุด สวย...จนฉันยกให้มันเป็นดอกไม้ประจำวันพ่อปีนี้...



ตั้งแต่จำความได้ ฉันก็เห็นพ่อนำธงชาติมาติดหน้าบ้านเพื่อฉลองวโรกาสเฉลิมพระชนมพรรษาของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ในช่วงต้นเดือนธันวาคมของทุกปี

พ่อทำอย่างนี้ทุกปีไม่เคยขาด ไม่ว่าพ่อจะแข็งแรงหรือป่วยแค่ไหน

ปี 2553 อายุพ่อมากขึ้นตามกาลเวลา แต่พ่อยังคงแบกเสาธงที่ติดธงชาติไปประดับหน้าบ้านด้วยตนเองเหมือนปีก่อนๆ แต่เพราะพ่อประมาณเรี่ยวแรงตนเองต่ำไป พอติดธงเสร็จ พ่อก็เป็นลมล้มลงหน้าบ้าน นานกว่าจะฟื้น แล้วจึงค่อยพยุงตัวเองเดินกลับเข้าบ้าน

ฉันทราบข่าวพ่อเป็นลมทางโทรศัพท์ พ่อเล่าเหมือนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่คนฟังใจหายวาบ เหมือนกระดกเหล้าโรงเข้าคอหมดทั้งแก้ว

( ฉันไม่เคยดื่มเหล้าโรง แต่เคยอ่านหนังสือ 'รงค์ วงษ์สวรรค์ที่อธิบายอาการคนกินเหล้าโรงเอาไว้ ฉันเลยพอจะจินตนาการได้ว่าอาการวูบวาบของใจ คงคล้ายตอนดื่มเหล้าโรง...)


ฉันเดินทางกลับไปหาพ่อที่บ้านด้วยใจไม่เป็นสุข เมื่อถึงบ้าน เห็นธงปลิวไสวหน้าบ้านเหมือนเคย แต่เย็นวันนั้นฉันรู้สึกว่าพ่อดูชราภาพลงกว่าทุกวัน

ทุกวันพ่อ พ่อของฉันติดธงชาติแทนความจงรักภักดีที่มีต่อพ่อของคนไทยทั้งชาติ

มันเป็นกิจวัตรที่พ่อทำโดยไม่เนื่องด้วยอายุ สุขภาพ และดินฟ้าอากาศ ซึ่งพ่อบอกเสมอว่าแค่ติดธง ไม่ได้หนักหนาอะไร เทียบกับสิ่งที่ในหลวงทำให้พวกเรา มันเทียบไม่ได้สักนิด

ปกติแล้ว ฉันไม่ค่อยได้ออกจากบ้านตอนกลางคืน เพราะพ่อกลัวเกิดอุบัติเหตุหรือเหตุไม่คาดฝันทางร้ายอื่นๆ แต่ทุกหัวค่ำของวันที่ 5 ธันวาคม พ่อมักอนุญาตให้ฉันออกไปชมดอกไม้ไฟกับพี่ชายในเมือง

การชมดอกไม้วันเฉลิมฯเป็นกิจวัตรวันพ่อของฉัน ฉันชมดอกไม้ไฟเผื่อแม่ทุกปี... ระหว่างดูดอกไม้ไฟก็คิดถึงแม่ในทุกๆวาบของแสงบนฟ้า

วันพ่อปี 2553 เป็นปีแรกที่ฉันชมดอกไม้ไฟเผื่อพ่อด้วย


ช่วงชีวิตคนเราไม่ยาวเลย
ถ้าเปรียบปีแสงของแสงอาทิตย์
หนึ่งอายุขัยของคนเราเท่ากับหนึ่งวาบของแสงจากดอกไม้ไฟเท่านั้น

ดอกไม้ไฟมีอายุขัยไม่ยาวเลย
ถ้าเปรียบกับอายุขัยของคนเรา
หนึ่งวาบของดอกไม้ไฟก็เท่ากับการสะอึกหนึ่งครั้งของคนเราเท่านั้น

ถึงอย่างนั้น ทั้งชีวิตและดอกไม้ไฟก็แสนงดงาม และเต็มไปด้วยสีสัน
แม้จะบรรจุอยู่ในระยะเวลาเพียงสั้นสั้น



Create Date : 07 ธันวาคม 2553
Last Update : 7 ธันวาคม 2553 14:16:50 น.
Counter : 1547 Pageviews.

7 comments
เปลี่ยนยางมอไซต์ PCX (เปลี่ยนวันที่ 15 พฤษภาคม 2568) Emmy Journey พากิน พาเที่ยว
(27 มิ.ย. 2568 13:54:58 น.)
Day..14 โฮมสเตย์ริมน้ำ
(26 มิ.ย. 2568 08:37:37 น.)
ถนนสายนี้มีตะพาบ ประจำหลักกิโลเมตรที่ 379 : เรื่องที่มักเข้าใจผิด The Kop Civil
(25 มิ.ย. 2568 15:27:14 น.)
Serve Him MOU Day 11 & 12 : The Ordinary Days In Haenam mariabamboo
(17 มิ.ย. 2568 06:59:49 น.)
  
มาแล้วววค่ะคุณน้ำอ้อย
มาทานดูภาพดอกไม้สวยๆ ด้วยคน
อ่านเรื่องคุณพ่อน้ำอ้อย น่าประทับใจค่ะ
ท่านทำเพราะใจรัก เรื่องธงชาติ
ช่วงชีวิตของคนเราไม่ยาวจริงๆ ไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดพรุ่งนี้
พ่อเอิงก็เคยบอกว่า เราใช้ชีวิตให้คุ้มค่าดีกว่า
เพราะไม่รู้วันหน้าจะเกิดอะไรขึ้น
เอิงไม่คิด ไม่เครียดค่ะ ทำวันนี้ใให้ดีที่สุด
มีความสุขกับสิ่งที่มี ที่เป็น
ดูแลคนที่เรารักในทุกวัน ไม่ว่าจะเป็นวันพิเศษ วันธรรมดา
วันหยุด วันไม่หยุด (เอาเป็นว่าทุกๆวันค่ะ 5555)

สุขสันต์วันพ่อ(ย้อนหลัง สองวัน)ให้คุณน้ำอ้อยนะคะ
โดย: diamondsky วันที่: 7 ธันวาคม 2553 เวลา:18:38:25 น.
  
แวะมาซึมซับความรู้สึกที่ลูกคนนึงมีต่อพ่อค่ะ ตามอ่านงานเขียนเกี่ยวกับวันพ่อของแต่ละคนแล้ว รู้สึกประทับใจค่ะ
โดย: is_ninja วันที่: 7 ธันวาคม 2553 เวลา:20:11:04 น.
  
ทรงพระเจริญ อยู่ยิ่งยืนนาน....
ทรงพระเกษมสำราญ ตลอดกาล ตลอดไป
ขอพร พระสยามเทวา คุ้มชาติศาสนา พระมหากษัตริย์

เมื่อวานเพิ่งโหลดเพลง "ทรงพระเจริญ" ของอัสนีมาฟัง
เราว่าเพลงที่แต่งใหม่ เพลงนี้เป็นเพลงที่...เพราะที่สุด

ขอให้ท่านพ่อคุณรักแรกคลิก สุขภาพแข็งแรง - แข็งแรง
ลูกสาว แสนดี น่ารัก อบอุ่นด้วยรักนะ บ้านนี้ ^ ^



โดย: 1 IP: 183.89.152.83 วันที่: 7 ธันวาคม 2553 เวลา:23:02:36 น.
  
อรุณสวัสดิ์ครับคุณอ้อย


พ่อผมก็แก่ลงไปเยอะเลยครับ
แต่ยังด่าได้ทรงพลังเหมือนเดิม 555
พ่อด่าแต่ใจดีมากครับ


ปล.อ่านเจอชื่อน้ำอ้อย สาวเมืองชล
ผมก็นึกถึงคุณน้ำอ้อยขึ้นมาทันที
พอพี่เค้าเอาลิ้งค์บล็อกแก๊งค์มาลงในหนังสือด้วย
อ้าว --- ใช่เลย 5555












ปล.

"ต๊ะต่อนยอน"

ผมนำมาจากเพลงของครูจรัล มโนเพ็ชรที่ชื่อว่าเพลง "ฮานี้บ่าเฮ้ย"
เป็นเพลงที่หยิกแกมหยอกสาวเข้าที่เห็นแก่เงิน
จนไม่สนใจความรักภักดีที่หนุ่มมีให้
พอให้เงินก็ไล่ไปขายควาย
พอให้ควายก็ไล่ไปขายที่
สุดท้ายขายๆๆๆๆจนหมด
สาวเจ้ายังไล่หนุ่มไปขายตัวอีก เฮ้อ ฮ่าๆๆๆๆ

อารมณ์เซ็งเน็ตเป็ดไก่ของผมก็
"ต๊ะต่อนยอน" แบบนี้ล่ะครับ ฮ่าๆๆๆๆ




โดย: กะว่าก๋า วันที่: 8 ธันวาคม 2553 เวลา:5:48:16 น.
  
อ่านด้วยความรู้สึกเศร้าแต่งามนะคะ

บอกไม่ถูก...



ชีวิตคนเราช่างแสนสั้นจริงๆ ค่ะ

หากแต่ในชั่ววาบบนฟากฟ้านั้น เพียงความสวยงามชั่วขณะที่เราได้ทำให้ใครหลายคนมีความสุข มีดวงตาเจิดจรัส

แม้เป็นชั่วขณะแสนสั้น แต่มันก็มีคุณค่านะคะ






เรื่องเซี่ยงไฮ้ ยินดีค่ะ ถ้าต้องการทราบอะไรแล้วเรารู้ ยินดีจะช่วยเหลือนะคะ

แนะนำให้ไปอ่านบล็อกคุณ L@st Love ด้วยค่ะ คนนั้นเค้าเจ้าแม่เซี่ยงไฮ้
โดย: สาวไกด์ใจซื่อ วันที่: 8 ธันวาคม 2553 เวลา:10:53:52 น.
  
ยังครับคุณอ้อย

ยังไม่บรรลุซึ่งความสงบในตอนนี้ครับ 555

เมือ่กี้ก็เหงื่อตกไปหลายรอบ
ไม่สงบเลยครับ
วิ่งไล่จับคุณหมิง
ท่านคึกมากเป็นพิเศษเลยครับ 555






ปล. ขอบคุณสำหรับคำชมนะครับ
ความจริงลายมือผมอ่านยากพอสมควรเลย
เขียนหวัดตวัดหางครับ 555


โดย: กะว่าก๋า วันที่: 8 ธันวาคม 2553 เวลา:11:11:07 น.
  
ยิ่งอ่าน...ยิ่ง "คิดถึงพ่อ"

ฝากกราบสวัสดีคุณพ่อด้วยนะจ๊ะ
โดย: psyche IP: 124.120.5.207 วันที่: 12 ธันวาคม 2553 เวลา:20:33:51 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Atfirstclick.BlogGang.com

Love At First Click
Location :
ชลบุรี  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 20 คน [?]

บทความทั้งหมด