กิจวัตรวันพ่อ  ฉันถ่ายได้หน้าร้านขายเพชรพลอยแถวสันกำแพง ไกด์พาพวกเราไปชมพลอย แต่ฉันมัวแต่ชมดอกไม้อยู่หน้าร้าน กลีบเหลืองนวล และเวียนกลีบบรรจบกันเป็นวง เหมือนไม่มีที่สิ้นสุด สวย...จนฉันยกให้มันเป็นดอกไม้ประจำวันพ่อปีนี้... ตั้งแต่จำความได้ ฉันก็เห็นพ่อนำธงชาติมาติดหน้าบ้านเพื่อฉลองวโรกาสเฉลิมพระชนมพรรษาของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ในช่วงต้นเดือนธันวาคมของทุกปี พ่อทำอย่างนี้ทุกปีไม่เคยขาด ไม่ว่าพ่อจะแข็งแรงหรือป่วยแค่ไหน ปี 2553 อายุพ่อมากขึ้นตามกาลเวลา แต่พ่อยังคงแบกเสาธงที่ติดธงชาติไปประดับหน้าบ้านด้วยตนเองเหมือนปีก่อนๆ แต่เพราะพ่อประมาณเรี่ยวแรงตนเองต่ำไป พอติดธงเสร็จ พ่อก็เป็นลมล้มลงหน้าบ้าน นานกว่าจะฟื้น แล้วจึงค่อยพยุงตัวเองเดินกลับเข้าบ้าน ฉันทราบข่าวพ่อเป็นลมทางโทรศัพท์ พ่อเล่าเหมือนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่คนฟังใจหายวาบ เหมือนกระดกเหล้าโรงเข้าคอหมดทั้งแก้ว ( ฉันไม่เคยดื่มเหล้าโรง แต่เคยอ่านหนังสือ 'รงค์ วงษ์สวรรค์ที่อธิบายอาการคนกินเหล้าโรงเอาไว้ ฉันเลยพอจะจินตนาการได้ว่าอาการวูบวาบของใจ คงคล้ายตอนดื่มเหล้าโรง...) ฉันเดินทางกลับไปหาพ่อที่บ้านด้วยใจไม่เป็นสุข เมื่อถึงบ้าน เห็นธงปลิวไสวหน้าบ้านเหมือนเคย แต่เย็นวันนั้นฉันรู้สึกว่าพ่อดูชราภาพลงกว่าทุกวัน ทุกวันพ่อ พ่อของฉันติดธงชาติแทนความจงรักภักดีที่มีต่อพ่อของคนไทยทั้งชาติ มันเป็นกิจวัตรที่พ่อทำโดยไม่เนื่องด้วยอายุ สุขภาพ และดินฟ้าอากาศ ซึ่งพ่อบอกเสมอว่าแค่ติดธง ไม่ได้หนักหนาอะไร เทียบกับสิ่งที่ในหลวงทำให้พวกเรา มันเทียบไม่ได้สักนิด ปกติแล้ว ฉันไม่ค่อยได้ออกจากบ้านตอนกลางคืน เพราะพ่อกลัวเกิดอุบัติเหตุหรือเหตุไม่คาดฝันทางร้ายอื่นๆ แต่ทุกหัวค่ำของวันที่ 5 ธันวาคม พ่อมักอนุญาตให้ฉันออกไปชมดอกไม้ไฟกับพี่ชายในเมือง การชมดอกไม้วันเฉลิมฯเป็นกิจวัตรวันพ่อของฉัน ฉันชมดอกไม้ไฟเผื่อแม่ทุกปี... ระหว่างดูดอกไม้ไฟก็คิดถึงแม่ในทุกๆวาบของแสงบนฟ้า วันพ่อปี 2553 เป็นปีแรกที่ฉันชมดอกไม้ไฟเผื่อพ่อด้วย ช่วงชีวิตคนเราไม่ยาวเลย ถ้าเปรียบปีแสงของแสงอาทิตย์ หนึ่งอายุขัยของคนเราเท่ากับหนึ่งวาบของแสงจากดอกไม้ไฟเท่านั้น ดอกไม้ไฟมีอายุขัยไม่ยาวเลย ถ้าเปรียบกับอายุขัยของคนเรา หนึ่งวาบของดอกไม้ไฟก็เท่ากับการสะอึกหนึ่งครั้งของคนเราเท่านั้น ถึงอย่างนั้น ทั้งชีวิตและดอกไม้ไฟก็แสนงดงาม และเต็มไปด้วยสีสัน แม้จะบรรจุอยู่ในระยะเวลาเพียงสั้นสั้น
แวะมาซึมซับความรู้สึกที่ลูกคนนึงมีต่อพ่อค่ะ ตามอ่านงานเขียนเกี่ยวกับวันพ่อของแต่ละคนแล้ว รู้สึกประทับใจค่ะ
โดย: is_ninja
 วันที่: 7 ธันวาคม 2553 เวลา:20:11:04 น.ทรงพระเจริญ อยู่ยิ่งยืนนาน....
ทรงพระเกษมสำราญ ตลอดกาล ตลอดไป ขอพร พระสยามเทวา คุ้มชาติศาสนา พระมหากษัตริย์ เมื่อวานเพิ่งโหลดเพลง "ทรงพระเจริญ" ของอัสนีมาฟัง เราว่าเพลงที่แต่งใหม่ เพลงนี้เป็นเพลงที่...เพราะที่สุด ขอให้ท่านพ่อคุณรักแรกคลิก สุขภาพแข็งแรง - แข็งแรง ลูกสาว แสนดี น่ารัก อบอุ่นด้วยรักนะ บ้านนี้ ^ ^ โดย: 1 IP: 183.89.152.83 วันที่: 7 ธันวาคม 2553 เวลา:23:02:36 น.
อรุณสวัสดิ์ครับคุณอ้อย
พ่อผมก็แก่ลงไปเยอะเลยครับ แต่ยังด่าได้ทรงพลังเหมือนเดิม 555 พ่อด่าแต่ใจดีมากครับ ปล.อ่านเจอชื่อน้ำอ้อย สาวเมืองชล ผมก็นึกถึงคุณน้ำอ้อยขึ้นมาทันที พอพี่เค้าเอาลิ้งค์บล็อกแก๊งค์มาลงในหนังสือด้วย อ้าว --- ใช่เลย 5555  ปล. "ต๊ะต่อนยอน" ผมนำมาจากเพลงของครูจรัล มโนเพ็ชรที่ชื่อว่าเพลง "ฮานี้บ่าเฮ้ย" เป็นเพลงที่หยิกแกมหยอกสาวเข้าที่เห็นแก่เงิน จนไม่สนใจความรักภักดีที่หนุ่มมีให้ พอให้เงินก็ไล่ไปขายควาย พอให้ควายก็ไล่ไปขายที่ สุดท้ายขายๆๆๆๆจนหมด สาวเจ้ายังไล่หนุ่มไปขายตัวอีก เฮ้อ ฮ่าๆๆๆๆ อารมณ์เซ็งเน็ตเป็ดไก่ของผมก็ "ต๊ะต่อนยอน" แบบนี้ล่ะครับ ฮ่าๆๆๆๆ  โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 8 ธันวาคม 2553 เวลา:5:48:16 น.อ่านด้วยความรู้สึกเศร้าแต่งามนะคะ
บอกไม่ถูก... ชีวิตคนเราช่างแสนสั้นจริงๆ ค่ะ หากแต่ในชั่ววาบบนฟากฟ้านั้น เพียงความสวยงามชั่วขณะที่เราได้ทำให้ใครหลายคนมีความสุข มีดวงตาเจิดจรัส แม้เป็นชั่วขณะแสนสั้น แต่มันก็มีคุณค่านะคะ เรื่องเซี่ยงไฮ้ ยินดีค่ะ ถ้าต้องการทราบอะไรแล้วเรารู้ ยินดีจะช่วยเหลือนะคะ แนะนำให้ไปอ่านบล็อกคุณ L@st Love ด้วยค่ะ คนนั้นเค้าเจ้าแม่เซี่ยงไฮ้  โดย: สาวไกด์ใจซื่อ
วันที่: 8 ธันวาคม 2553 เวลา:10:53:52 น.ยังครับคุณอ้อย
ยังไม่บรรลุซึ่งความสงบในตอนนี้ครับ 555 เมือ่กี้ก็เหงื่อตกไปหลายรอบ ไม่สงบเลยครับ วิ่งไล่จับคุณหมิง ท่านคึกมากเป็นพิเศษเลยครับ 555  ปล. ขอบคุณสำหรับคำชมนะครับ ความจริงลายมือผมอ่านยากพอสมควรเลย เขียนหวัดตวัดหางครับ 555  โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 8 ธันวาคม 2553 เวลา:11:11:07 น.ยิ่งอ่าน...ยิ่ง "คิดถึงพ่อ"
ฝากกราบสวัสดีคุณพ่อด้วยนะจ๊ะ โดย: psyche IP: 124.120.5.207 วันที่: 12 ธันวาคม 2553 เวลา:20:33:51 น.
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 20 คน [
มาทานดูภาพดอกไม้สวยๆ ด้วยคน
อ่านเรื่องคุณพ่อน้ำอ้อย น่าประทับใจค่ะ
ท่านทำเพราะใจรัก เรื่องธงชาติ
ช่วงชีวิตของคนเราไม่ยาวจริงๆ ไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดพรุ่งนี้
พ่อเอิงก็เคยบอกว่า เราใช้ชีวิตให้คุ้มค่าดีกว่า
เพราะไม่รู้วันหน้าจะเกิดอะไรขึ้น
เอิงไม่คิด ไม่เครียดค่ะ ทำวันนี้ใให้ดีที่สุด
มีความสุขกับสิ่งที่มี ที่เป็น
ดูแลคนที่เรารักในทุกวัน ไม่ว่าจะเป็นวันพิเศษ วันธรรมดา
วันหยุด วันไม่หยุด (เอาเป็นว่าทุกๆวันค่ะ 5555)
สุขสันต์วันพ่อ(ย้อนหลัง สองวัน)ให้คุณน้ำอ้อยนะคะ