รักเรียมเทียมม่วงแม้น อินทนิน

สายแล้ว แดดอ่อนตอนเช้าเริ่มขับรังสีเจิดจ้าขึ้นตามเข็มนาฬิกา พร้อมความอบอ้าวที่ดูจะมีมากกว่าทุกวัน

พระอาทิตย์เล่นโยคะร้อนอยู่หรือไงนะ ฉันนึก

ฉันเร่งอุณหภูมิเครื่องปรับอากาศในรถ หวังลมๆแล้งๆให้ต้นฤดูร้อนของไทยกลายเป็นอลาสก้าชั่วพลิกฝ่ามือ

มองออกไป เห็นหลังพ่อไวๆอยู่แถวพุ่มต้นเข็มในสวน ชั่วอึดใจ พ่อเดินกลับมาพร้อมช่อดอกไม้พุ่มเขื่องในมือ

เสียงประตูรถปิดผับ พ่อผ่อนลมหายใจแช่มช้า พลางวางพุ่มดอกไม้สีม่วงสดอย่างบรรจงบนคอนโซลหน้ารถ ฉันอมยิ้มพลางแตะคันเร่งช้าๆ ก่อนพาทุกชีวิตมุ่งหน้าสู่เส้นทางสายปรารถนา

'สวยจัง ใช่ศรีตรังไหมคะพ่อ' ฉันทัก

'หึ อินทนินต่างหาก.... งามจริง นี่แหละ ม่วงโปรดของพ่อ ' เสียงตอบคล้ายรำพึง

'พ่อชอบสีม่วงเหรอคะ'

'ทำนองนั้น ' บุรุษข้างตัวตอบอย่างไว้เชิง

ฉันลอบยิ้ม ยักคิ้วกับคิ้วกระจกมองข้าง ไม่บอกก็รู้ว่า ...พ่อเขิน

'หนูเพิ่งรู้ว่าพ่อชอบสีม่วง ไม่เห็นบอกกันมั่ง ความลับนี้แม่รู้ไหมคะเนี่ย' ฉันกระเซ้าต่อ
'…..'


เราเดินทางแบบน้ำแข็งไสไปเรื่อยๆ ( หมายถึง อัตราเร่งมากกว่า แบบหวานเย็นหน่อยนึง) ระหว่างทาง พ่อเล่าให้ฟังว่า พ่อเคยซื้อเสื้อให้แม่ตัวหนึ่ง เป็นเสื้อแขนยาวสีม่วงอ่อนลายดอกมะลิ เวลาพี่ชายคนโตวัยเด็กร้องจะไปเที่ยว พ่อจะบอกว่า ให้นับดอกมะลิบนเสื้อแม่ให้ครบก่อน ถ้านับเท่าจำนวนที่พ่อเคยนับ พ่อถึงจะพาไปเที่ยว

พี่ชายนั่งลงนับ แต่นับไปได้ไม่ถึงสิบดอกก็ดิ้นพราด เพราะดอกมะลิพราวเสื้อไปหมด นับไม่ไหว

ฉันหัวเราะ มั่นใจว่าไม่เคยเห็นแม่ใส่เสื้อตัวที่ว่า เดาว่ากว่าลูกคนเล็กอย่างฉันจะเกิดทันจำความ แม่คงใส่เสื้อตัวนี้บ่อยจนมันขาดก่อนฉันเกิดก็เป็นได้

อินทนินหน้ารถยังขับสีม่วงแข่งกับแสงแดด
เหมือนคู่ปรับในสังเวียนที่ไม่ยอมพ่ายกันง่ายๆ
ขณะที่สมองฉันสนุกกับการประมวลสีม่วงในความทรงจำขึ้นมาทีละห้วง

...คล้ายกระดานต่อจิ๊กซอร์ ที่เราไม่เคยเสาะหาตัวต่อที่ขาดหาย หรือไม่เคยรับรู้ถึงการมีอยู่ของมัน...

อยู่ๆ ฉันก็นึกถึงวันหนึ่งในอดีตที่ฉันเดินไปตามหาแม่ในตลาด และแอบเดินตามหญิงผมดัดในเสื้อแขนกุดลายดอกดวงเล็กๆตัวนั้นตลอดทาง

อยู่ๆฉันก็นึกถึงตู้เสื้อผ้า และเสื้อตัวโปรดสองสามตัวที่แม่ใส่ทุกบ่อย

นึกถึงผ้าคลุมไหล่ชิ้นสวย ที่แม่เก็บไว้อย่างดี และหยิบออกมาใช้เฉพาะวันพิเศษ

เสื้อโปรดของแม่ ที่ฉันเคยเห็นในตลาด ในตู้เสื้อผ้า และผ้าคลุมไหล่ชิ้นเก่งของแม่ ล้วนเป็นสีม่วง...

ด้วยซื่อ และไม่นิยมกระบวนคิดที่ซับซ้อน- - ฉันเคยนึกว่าแม่คงชอบสีม่วง เลยใส่เสื้อสีม่วงบ่อยกว่าเสื้อสีอื่น

ฉันไม่เคยรู้ว่าพ่อชอบสีอะไร
ฉันไม่เคยถามแม่จริงๆจังๆว่าแม่ชอบสีอะไร

ฉันเพิ่งรู้วันนี้เองว่า บางที ข้อมูลจำเพาะที่ว่า ฉันชอบสีอะไร อาจไม่สำคัญเท่า รู้ว่าเขาชอบสีอะไร
และบางที ความพึงใจของใครสักคน อาจอยู่ในวงล้อเดียวกันกับ ความใส่ใจ และการเอาใจ ของใครอีกคน

พ่อบอกว่า แม่ไม่เคยบอกรักพ่อ โดยให้เหตุผลง่ายๆว่า เสียเหลี่ยม...

แม่ไม่ใช่บวบที่ต้องมากลัวใครลบเหลี่ยม แต่พ่อคงรู้ เหมือนที่เจ้าตัวก็รู้ ว่าแต่ละรายละเอียดในชีวิตแม่ ดำเนินมาด้วยแรงผลักดันของคำที่แม่ไม่เคยพูด คำนั้น

กลีบอินทนินลู่ลงแนบกันจนแทบกลบเกสรกลางดอกจนมิด เหมือนมันกำลังงีบตอนกลางวัน

แม้ดอกของมันดูจะลดทอนความสดชื่นลงไปบ้าง ไม่เหมือนตอนชูช่อสดใสที่ต้น แต่ฉันรู้ว่ามันคงกระหยิ่มไม่น้อยที่ได้รับเกียรติมาเป็นมาลีนำทางให้ทริปน้ำแข็งไสครั้งนี้ของเรา


อยู่ๆฉันก็ถามพ่อขึ้นลอยๆ

'พ่อ... ผ้าคลุมไหล่สีม่วงของแม่ผืนนั้น พ่อซื้อให้แม่ใช่ไหม...'

Create Date : 17 มีนาคม 2553 Last Update : 17 มีนาคม 2553 16:00:19 น. Counter : 1360 Pageviews.		21 comments
Share Tweet

	ข้าวหมูแดงสุณี ตลาดพลู & ข้าวหมูแดงศิริพร โภชนา เสาชิงช้า & ขนมครกไข่ เจริญกรุง103 peaceplay (24 เม.ย. 2567 06:22:08 น.)		»FFF#94« "กินเพลินเกินห้ามใจ" ผัดหมี่เส้นจันท์ nonnoiGiwGiw (16 เม.ย. 2567 15:00:28 น.)
	คุย โอพีย์ (13 เม.ย. 2567 21:51:16 น.)		คุณปู่ผู้อยู่นิ่งไม่เป็น สวยสุดซอย (11 เม.ย. 2567 15:42:02 น.)