คุณลุงโคโค่นัท  วันพ่อแห่งชาติที่ผ่านมา ครอบครัวเราพาพ่อไปกินลมชมวิวในเขตอำเภอใกล้เคียง พวกเราไม่มีจุดหมายปลายทางหรือกิจกรรมจำเพาะชัดเจน พี่ชายคนหนึ่งของฉันแค่เปรยขึ้นมาว่า เห็นรถเมล์ประจำทางเขียนไว้ว่า ปรกฟ้า พี่ชายเลยนึกสนุกอยากไปดูให้เห็นจริงว่าชุมชนบ้านปรกฟ้าจะมีอะไรให้ดูบ้าง จนเป็นที่มาของการเดินทางสั้นๆของครอบครัวเรา นิสัยนี้ ฉันเองก็เป็น จะว่าไปมันคงเป็นพันธุกรรมถ่ายทอดมาทางดีเอ็นเอจากพ่อที่ชอบขับรถซอกซอนไปชมวิถีชุมชนต่างๆ คล้ายว่าครอบครัวเราจัดรายการ กิน เที่ยว เปรี้ยวใจ แนวเดียวกับ ตลาดสดสนามเป้ามาหลายสิบปีแล้ว ระหว่างทาง พี่ชายเอ่ยถึงคุณลุงคนหนึ่งที่สมัยเด็กๆเราเคยเห็นแกขี่จักรยานมาขายมะพร้าวแก่ให้แม่ถึงบ้าน แม่ฉันมีอาชีพค้าขาย จึงมีคนมากหน้าเอาสินค้าจากไร่จากสวนมาเสนอขายเป็นประจำ แม่ใจดี คนเลยเฮโลมาหาบ่อยๆ ถึงแม่ไม่สนใจสินค้าก็ยังรับซื้อไว้เพราะสงสาร นิสัยใจอ่อน ช่างสงสารอย่างหลังนี้ฉันก็รับตกทอดดีเอ็นเอมาจากแม่อีกเหมือนกัน หลายเรื่องเราทำตกหล่นเอาไว้ที่โน่นที่นี่ พอมีใครมาสะกิดเข้าหน่อย สิ่งที่เก็บงำไว้หรือแทงบัญชีความทรงจำสูญหายไปแล้ว ก็กลับคืนมาราวกับว่ามันก็หลบอยู่ใกล้ๆเรานี่เอง เมื่อพี่เอ่ยถึงคุณลุงขายมะพร้างคนที่ว่า ฉันก็นึกถึงคุณลุงคนนั้นได้ทันที ค่าที่รถจักรยานของแกแม้เก่าคร่ำคร่าแต่ก็เท่ระเบิด พี่ชายบอกว่า รถคู่ใจของแกเป็นรถแบบ 'แสวงเครื่อง' หมายถึงทุกชิ้นส่วนที่เราเห็นบนรถแก จะมาจากอะไหล่หรือของอะไรที่พอมาทดแทนกันได้ทั้งนั้น แกเล่นแร่แปรธาตุจับมายำใหญ่รวมกันเป็นจักรยานคันเก่งได้อย่างน่าทึ่ง ที่พี่จำได้แม่นก็เช่น กระดิ่งจักรยานของลุงที่ทำจากแผ่นเหล็กแขวนด้วยเชือกฟาง ติดไว้ใกล้แฮนด์จักรยาน เวลาจะส่งเสียงขอทาง ลุงก็จะเอาแท่งเหล็กที่แขวนอยู่ใกล้กันขึ้นมาตีแก๊งๆๆ เป็นต้น ไม่แน่ว่าถ้าลุงเกิดเป็นคนญี่ปุ่น คงมีใครชวนไปออกรายการทีวีแชมเปี้ยนนักประดิษฐ์ หรือรายการเกมซ่า ท้ากึ๋นแน่ๆ พี่ชายเล่าเรื่องราวบางอย่างที่ฉันไม่เคยรู้เกี่ยวกับลุงให้ฟังมากมาย ฉันฟังแล้วนึกอยากให้แกขี่จักรยานผ่านมาให้เห็นอีกสักครั้ง ครั้งหนึ่งพอแกขายมะพร้าวได้เงินจากแม่แล้ว ลุงก็บอกพี่ชายอย่างครึ้มใจว่า วันนี้ได้เงินมาก จะไปฉลองให้ตัวเองเสียหน่อย ปรากฏว่า งานฉลองใหญ่ของลุงคือการจูงจักรยานไปนั่งกินข้าวผัดกระเพราที่ร้านตามสั่งริมบาทวิถีที่ปากซอยถัดไป นี่แหละฉลองใหญ่ตามแบบฉบับลุง... ช่างเป็นปาร์ตี้ฉลองความสำเร็จที่สมถะและน่ารักเสียจริง ยังไม่จบเท่านั้น หลายสัปดาห์ต่อมาลุงก็ขนมะพร้าวมาเสนอขายแม่อีก วันนั้นพอรับเงินค่ามะพร้าวจากแม่เสร็จ ลุงก็เผยแผนการณ์ใช้งบประมาณพาณิชย์มะพร้าวของลุงว่า อยากจะติดไฟให้จักรยานสักหน่อย เวลาขี่ตอนกลางคืนจะได้ปลอดภัย เมื่อลุงขนมะพร้าวมาขายแม่อีกในครั้งต่อไป พี่ชายอดทึ่งไม่ได้ เพราะที่หน้ารถจักรยานของลุง บัดนี้มีไฟฉายกระบอกหนึ่งมัดติดอยู่กับตัวถัง นี่เอง ไฟจักรยานแบบฉบับคุณลุงโคโค่นัท ฉันฟังแล้วอมยิ้ม แหม คุณลุงแกน่ารักจริงๆ... ภาษาวัยรุ่น คงต้องพูดว่า ลุงแกน่ารัก ค่อดๆ
มาทักทายขอรับกระพ้มมมม ^___^
 โดย: onedermore
 วันที่: 9 ธันวาคม 2552 เวลา:15:15:37 น.ใช้ภาษาวััยรุ่นค่อดๆ เด๋วพ่อไม่ปลื้มนะจ๊ะ
โดย: psyche IP: 119.31.126.141 วันที่: 10 ธันวาคม 2552 เวลา:1:04:49 น.
ขอบคุณทุกท่านที่แวะเข้ามาชมค่ะ
โดย: รักแรกคลิก IP: 204.136.218.8 วันที่: 11 ธันวาคม 2552 เวลา:8:42:42 น.
"งานฉลองใหญ่ของลุงคือการจูงจักรยานไปนั่งกินข้าวผัดกระเพราที่ร้านตามสั่งริมบาทวิถีที่ปากซอยถัดไป นี่แหละฉลองใหญ่ตามแบบฉบับลุง...
ช่างเป็นปาร์ตี้ฉลองความสำเร็จที่สมถะและน่ารักเสียจริง" น่ารักจริงด้วยค่ะ ความสุขในใจของแต่ละคนมันไม่ได้หมายความถึงการทำอะไรให้ยิ่งใหญ่เกินไปมาก ๆ นะคะ แค่นี้ก็สุขแล้ว มาทำความรู้จักค่ะ เคยซื้อหนังสือ "บันทึกถึงเธอ เบียทริซ"มาค่ะ แล้วก็เห็นหนังสือเล่มใหม่ตามร้านหนังสือ ยังไมได้ซื้อมา แต่หยิบเปิด ๆ ดูเห็นว่ามีบล็อกด้วย เลยตามมาอ่านค่ะ โดย: รัชชี่ (รัชชี่
) วันที่: 14 ธันวาคม 2552 เวลา:9:04:03 น.ถ้าคนเรารู้จักใช้เท่าที่พอมีเหลือจะใช้ได้โดยไม่เดือดร้อน ประมาณตนก็คงไม่มีคนเป็นหนี้เยอะอย่างปัจจุบัน
ลุงน่ารักดีเนอะ โดย: แม่แอมเบอร์ IP: 60.236.87.73 วันที่: 15 ธันวาคม 2552 เวลา:16:13:45 น.
ลุงแกมีความสุขแบบพอเพียงดีจริงๆ
จอยก็มีความสุขที่ได้อ่านเรื่องดีๆ ที่อ้อยเอามาเล่าสู่กันฟังจ้ะ โดย: จอย IP: 117.121.211.99 วันที่: 16 ธันวาคม 2552 เวลา:11:42:26 น.
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 20 คน [