สวัสดียามเช้าครับพี่แอม

  

  

เรื่องนี้แม้มาอ่านช้าไปตั้งปีก็ยังไมเสียของครับ

ขอสงสัยว่าชายหนุ่มมายืนอยู่ข้าง ๆ แล้วเธอก็รับมาถือไว้จนหลับไป

ทำไมน้ำลายจึงกระเซ็นไปถึงกระเป๋าเสื้อชายหนุ่ม

สงสัยจังว่าอ่านผิดที่ตรงไหนครับ.

  

เรื่องนั้นที่น้ำลายไหลน่ะค่ะ
เพิ่งจะแวะมาอ่านอีกรอบ ก็เห็นพ้องกับคุณเจียวต้าย
สงสัยว่าตอนที่เขียน ด้นกันสดๆรวบรัดไปหน่อย
ลืมเล่าว่า คนที่นั่งด้านในลุกเดินออกไป
สาวเจ้าขยับไปนั่งด้านในชิดหน้าต่าง
ชายนุ่มก็มานั่งแทนที่

ขอบคุณนะคะ ที่กรุณาตรวจทานให้ค่ะ


แอมอร

  

เส้นตาย

ระหว่างทางกลับบ้าน เมฆขลามองผ่านกระจกเพื่อพักสาย ขณะรอรถติดไฟแดง
ในชั่วโมงเร่งด่วน ทุกคนตกอยู่ในความเร่งรีบ
เมฆขลาสังเกตเห็นเวลาที่รู้สึกกลัว รีบเร่ง ตกใจ ตื่นเต้น ตกอยู่ในอันตราย
หรือเกิดความเครียด หรือความวิตกกังวลใดๆหัวใจจะบีบตัวเต้นแรงเพื่อสูบฉีดโลหิตเพิ่มขึ้น
ร่างกายตื่นตัวมากกว่าปกติ ปฏิกิริยาทางกายบางอย่างเกิดขึ้น
หน้าร้อนผ่าว ตัวสั่น มือสั่น หายใจเร็วขึ้น มีกำลังวังชามากขึ้น
นี่อาจเป็นผลพวงมาจากฮอร์โมนอะดรีนาลิน ช่วยให้ร่างกายรู้สึกตื่นตัว มีพละกำลัง

หลายปีมานี้เธอมักรักษาระยะห่างระหว่างผู้คนและโลกรอบตัวไว้
มักจะทำอะไรกลางๆเพื่อสร้างสมดุลระหว่างความคิดภายในและการกระทำภายนอก
และมักหวนกลับไปชื่นชมกับการขึ้นลงของชีวิต รู้สึกสุขสงบกับชีวิตที่เดินช้าๆ


แต่คำว่าเส้นตาย กระตุกต่อมบางอย่างในกายเธอ

อีกหนึ่งวันก่อนจะถึงเส้นตาย เธอรับคำท้าและบอกกับตัวเองว่าต้องทำได้
ก่อนที่รถจะเคลื่อนตัวไป เธอแอบส่งยิ้มให้ก้อนเมฆสีขาว
คืนนี้อีกยาวไกล ฉันจะไปให้ถึงดวงดาว