ถนนสายนี้.....มีตะพาบ : หนังสือที่ไม่เคยเปิดอ่าน  ฟ้ากระจ่างนั่งทอดดถอนใจอย่างรู้สึกเบื่อหน่าย เกมไม่มีเล่น เน็ตไม่ต้องพูดถึง ไฟฟ้ามีแต่ไฟปั่นกับแสงจากเทียน มีไฟฉายกระบอกเดียวก็หรูแล้วในสถานการณ์แบบนี้ "ทำตัวให้เป็นประโยชน์กับเขาบ้าง นั่งเศร้าโศกเสียดายของก็ไม่เกิดประโยชน์อะไร ข้าวของทรัพย์สมบัติ ไม่ตายก็หาใหม่ได้ ฟ้าครึ้ม ไปช่วยเขาไป" "หนูชื่อฟ้ากระจ่างนะแม่ ไม่ใช่ฟ้าครึ้มซะหน่อย ผิวสีน้ำผึ้งแบบนี้ ป้าแอมบอกว่าชาติที่แล้วเคยเป็นนางฟ้า อยู่ใกล้พระอาทิตย์ ผิวก็เลยเข้มไปหน่อย แต่หนูผิวเนียนละเอียด ป้าแอมบอกว่า ดีกว่าขาวแล้วหยาบขรุขระๆ" "จ้า นางฟ้าผิวเนียนของแม่ " ฟ้ากระจ่างบ่นกระปอดกระแปด แต่ก็ไปอย่างเต็มใจ หลายวันที่ผ่านมาเธอได้แต่เตร็ดเตร่ไปช่วยอาสาสมัครจัดของลงถุง ตักข้าวใส่กล่อง และติดเรือออกไปตระเวนหาผู้ประสบภัยน้ำท่วม ที่ยังไม่ยอมละทิ้งบ้านเรือนออกมา เรือที่มีจำนวนอันน้อยนิด ไม่เพียงพอต่อการนี้ เธอซึ่งเป็นหนึ่งในผู้ประสบภัย คุ้นเคยกับคุณป้าคุณยายในละแวกนี้ดี เข้าไปเกลี้ยกล่อม ให้ทุกคนอพยพมารวมกันที่ศูนย์แห่งนี้ เพื่อสะดวกแก่เจ้าหน้าที่ในการให้ความช่วยเหลือ บ่ายวันนี้เธอเพิ่งจะมีเวลารื้อค้นสมบัติในกระเป๋า ว่าเธอได้ฉวยเอาอะไรมาบ้าง ครั้งสุดท้ายที่นึกได้ ระหว่างที่มวลน้ำก้อนใหญ่เข้าถล่มบ้านเธอ แม่ตะโกนเรียกเสียงดัง อุ้มทีวีวิ่งหน้าตั้งออกไปจากบ้าน แล้วแกก็นั่งเป็นลมอยู่ตรงถนน ได้ทีวีมาเครื่องเดียว เธอเหลี่ยวไปดูแม่ก็กระโดดรวบโน๊ตบุ๊คและหนังสืออีกหอบใหญ่ วิ่งตามกันมาติดๆสองคนแม่ลูกยังมีแก่ใจ นั่งหัวเราะกันท้องคัดท้องแข็ง เพราะไม่ได้หยิบฉวยเงินทอง หรือแม้แต่ของกินติดตัวมาแม้แต่นิดเดียว นี่แหละหนาเวลาคนตื่นตระหนก มักขาดสติ ทำอะไรไปโดยไม่รู้ตัว แม่ตอนนี้ต้องผันตัวเองไปเป็นแม่ครัว แม่บอกว่าดีกว่านั่งกลุ้มใจไปวันๆ พ่อออกไปช่วยเขาขนทรายกรอกใส่กระสอบเพื่อกั้นน้ำที่เอ่อขึ้นมา ระหว่างพักฟ้ากระจ่างหยิบหน้งสือที่เธอฉวยติดมือออกมา นั่งเพ่งพินิจ เธอไม่เคยสักนิดที่คิดจะเปิดอ่าน มันไม่ใช่แนว แต่วันนี้เธอมีเวลาที่มากมาย ได้มีเวลาละเลียดอ่าน อะไรหนอ แทรกอยู่ที่หน้ายี่สิบสาม เธอหยิบขึ้นมาอ่าน "ทุกคนมีใคร ในใจเสมอ"  โปสการ์ดใบนี้ของใครกันล่ะเนีย เธอบ่นงึมงัมในลำคอ แม่ที่เอนหลังอยู่ข้างๆผงกหัวขึ้นมามอง ฟ้ากระจ่างยื่นให้แม่ดู "โปสการ์ดน่ะแม่ มันมาอยู่ในหนังสือของหนูตั้งแต่เมื่อไหร่" "ใครเขาให้มาลองนึกดีดีสิลูก" "หนูจำไม่ได้เลยแม่ หรือว่ามันแทรกอยู่ในหนังสือตั้งแต่แรก ตั้งแต่พี่ต้นให้เป็นของขวัญวันเกิด ก็ไม่เคยเปิดอ่านสักที" เธอพลิกอีกด้านออกมาอ่าน ในที่ ที่หนาวเย็น ยังรู้สึกอบอุ่น ในที่ ที่อันตราย ยังรู้สึกปลอดภัย ในที่ ที่เหนื่อยล้า ยังมีแรงใจ ในที่ ไม่มีใคร ยังมีเธอ บทนี้เขียนที่ภูกระดึง แหง่วววววว  ร่มสีแดงสะท้อนใบหน้า เลือดสาวลูบฉีดทำให้แก้มแดงสุกปลั่ง "ฟ้าครึ้มเป็นอะไรหน้าเขียวเชียวลูก" เธอยื่นโปสการ์ดให้แม่อ่าน "ไม่อ่านๆแม่ไม่มีแว่น มองไม่เห็น" "แบบนี้มันหมายความว่ายังไงคะแม่"  "ก็อ่านมาสิจ๊ะ " แม่ฟังข้อความแล้วหัวเราะชอบใจ ที่ฟ้าครึ้มของแม่ก็มีเสน่ห์ไม่เบา พ่อเดินมานั่งสมทบ พอรู้ว่าอะไรเป็นอะไรก็หัวเราะอีกคน "นี่แหละน๊า เขาว่าลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น ยังมีคนเห็นรูปทอง ที่ซ่อนอยู่ข้างใน แล้วไม่รู้ตัวเลยหรือไง ว่าเขามีใจให้เรา" ฟ้าสั่นหน้าผมเผ้ากระจาย ทำปากจู้ "เห็นทำท่าเก๊กๆเฉยๆ ใครจะไปรู้คะพ่อ" ต๊อด ต๊อด ต๊อด ฟ้ากระจ่างใจเต้นตูมตาม ที่เห็นชื่อผู้ที่โทรมา หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแนบหู "ฟ้า ฟ้า พี่กำลังอยู่ที่หน้าศูนย์ ฟ้าอยู่ตรงไหนครับ คนเยอะแยะไปหมด เดินออกมารับพี่ด้วย" "พี่ต้นมา ทำยังไงล่ะแม่ เสื้อผ้า หน้า ผม โทรมสุดๆ" "ยัยฟ้า ไม่ต้องทำอะไรหรอกลูก เป็นตัวเองนั่นแหละ ลูกพ่องามมาจากภายใน" "สวยสุดๆต้องขุดขึ้นมาดูใช่ไหมคะพ่อ" "แม่อ่ะ ไม่ให้กำลังใจกันเลย" "ไปรับพี่เขาเถอะลูกเดี๋ยวพี่ต้นจะรอนาน" ฟ้ากระจ่างนึกขอบคุณน้ำท่วม ที่ทำให้เธอได้มีโอกาสอ่านหนังสือเล่มนั้นเจอโปสการ์ดสำคัญ และความในใจของใครบางคน แอมอร ท้ายเรื่อง ใหม่สดจากเตาตามเคยอีกแล้วท่านผู้ชม เรื่องจริงผสมจินตนาการนำมาผสมผสานกัน จนมาเป็นตะพาบลอยแก้วถ้วยนี้ วันนี้มีประชุมตลอดบ่าย ฝากท้กทายกันไว้ตรงนี้ก่อนนะคะ
ทั้งอินเทรนด์...ทั้งน่ารักเลยค่ะ..
ชอบค่ะ.. โดยเฉพาะคำว่าตะพาบลอยแก้ว อิอิ แวะมาอ่านตะพาบค่ะพี่แอม สุขกับทุกวันนะคะ โดย: ในความอ่อนไหว
 วันที่: 12 ตุลาคม 2554 เวลา:11:34:11 น.สวัสดีค่ะกิ่งแวะมาอ่านงานตะพาบค่ะ เขียนได้ดีมากอ่านเพลินเลยค่ะ อ่านแล้วอยากติดตามตอนต่อไปจัง อิอิ
ขอให้น้ำลดลงเร็วๆนะคะ ขอส่งกำลังใจให้ผู้ประสบภัยน้ำท่วมทุกท่านค่ะ  More Flowers Greetings Comments โดย: กิ่งฟ้า
วันที่: 12 ตุลาคม 2554 เวลา:11:35:29 น.พี่แอมสุดยอดค่ะ หยิบอะไรมาก็เขียนได้หมด ได้ดีซะด้วย ชอบแบบหอมกรุ่นจากเตาของพี่จัง เรื่องน่ารักมากค่ะ แต่น้องฟ้ากระจ่างเก็บพี่ต้นไว้นานจังเนอะ  ชอบชื่อฟ้ากระจ่างจังเลยพี่แอม 'แบบสวยสุดสุดต้องขุดขึ้นมาดู' นี่คุ้นจัง อิอิ วันนี้ก็แดดกระจ่างค่ะพี่  โดย: ที่เห็นและเป็นมา
วันที่: 12 ตุลาคม 2554 เวลา:13:51:59 น.น่ารักจังเลยค่ะ น้องแอม
โปสการ์ดสื่อรัก หวีดวิ้วววววววววว  โดย: kapeak
วันที่: 12 ตุลาคม 2554 เวลา:14:25:29 น.เข้ากับเหตุการณ์ปัจจุบันทันด่วนเลยครับ พี่แอม
ชอบครับ งามจากข้างใน โดย: เศษเสี้ยว
วันที่: 12 ตุลาคม 2554 เวลา:16:28:45 น.วิ่งมาเก็บลิ้งค์ไปแชร์ที่กลุ่มก่อนค่ะพี่แอมอร
เด๋วมีเวลาจะวิ่งเข้ามากอดและอ่านงานตะพาบนี้นะคะ อิอิ   โดย: ณ ปลายฉัตร
วันที่: 12 ตุลาคม 2554 เวลา:18:08:53 น.สวัสดีครับ
 อ่านจบแล้วอมยิ้มไม่หุบ ชอบตรงที่เป็นนางฟ้าที่อยู่ใกล้พระอาทิตย์ไปหน่อย ผมว่าน่ารักดีครับ คิดๆดูน่าจะดีกว่าอยู่ใกล้พระจันทร์ ซีดขาวดูเหมือนแวมไพร์ใน Twilight ไปหน่อย :D ฟ้ากระจ่าง...ทำเอาใจผมกระจ่างเชียวครับ  โดย: เงามืดในประวัติศาสตร์
วันที่: 12 ตุลาคม 2554 เวลา:19:32:02 น.เล่นกะไรกันจ๊ะ พี่แอม จุดยากันยุงหรือป่าวคะเนี่ย
ฝนตก อยู่ในป่า เอ้ย ต้นไม้เยอะ ยุงท่าจะมาเป็นเพื่อนพี่แอมเยอะอยู่นา อิอิ ความเหงาน้องริน จะมีเมื่อปิดคอมค่ะพี่แอม ปิดคอมแล้ว โลกแห่งความจริง กับการอยู่คนเดียวก็ซึมออกมาแล้ว เมื่อเปิดคอมทีไร รินก็ีมีอะไรให้อ่านเสมอๆ ก็มิตรภาพจากเพื่อน พี่น้องนี้และคะพีแอม ทำให้รินไม่เหงา ส่วนหนึ่ง ตอนนี้ก็เลย ไม่เหงาเท่าไหร่ เครียดกะน้ำท่วมด้วยดีกว่า อินเทรนด์ดี 5555  โดย: Rinsa Yoyolive
วันที่: 12 ตุลาคม 2554 เวลา:22:05:34 น.สวัสดีค่ะพี่แอมอร
ตะพาบมีโปสการ์ดน่ารักๆกันทุกบ้านเรย ไปหลายบ้านแล้วของแพมหมองไปเยอะอ่ะ แพมก๊ะจะไปตามหายายแล้วเหมือนกันค่ะ เมื่อวานตีสามไปทำงานเกือบไม่รอดเด่ว จะมาอ่านอีกรอบนึงน๊าพี่แอมน๊า จุ๊ฟ+ สวัสดีค่ะพี่กิ่งฟ้า..เข้ามาก้อ รู้สึกอบอุ่นกับBGสีฟ้าสบายๆเรยค่ะ อ่านเรื่องไล่ๆลงมาเรื่อยๆ อุ่ย..สยองนิ เด่วแอบไปดูคนอวดผีและมาอ่านต่อดีก่า แว๊ววว..ภาพประกอบแอบโหดดดดมากค่ะ ปล...ของแพมวางพรอดยาวไปหน่อยเรย ตัดเยอะสงสัยคนอ่านจะงงๆด้วยค่ะตะพาบ 41 ของแพมเลยไม่ค่อยเวอร์เท่าไหร่แหะๆ  โดย: mastana
วันที่: 12 ตุลาคม 2554 เวลา:23:14:41 น.ฮ่าๆๆ สวยสุดต้องขุดขึ้นมาดู
ขุดลึกมากก็เหนื่อยเนาะ เอิ้กกกก  โดย: เป็ดสวรรค์
 วันที่: 13 ตุลาคม 2554 เวลา:0:58:51 น.อรุณสวัสดิ์ครับพี่แอม
ชอบคำว่าตะพาบลอยแก้วหมือนกันครับ 555  โดย: กะว่าก๋า
 วันที่: 13 ตุลาคม 2554 เวลา:6:07:39 น.สวัสดีค่ะพี่แอม
วันนี้ ไปเยี่ยมบ้านเพื่อนบล็อก ก็จะเจอโครงการตะพาบน้ำ อิอิ จนรู้ึสึกตัวเองจะเชย ที่ไม่ได้ร่วมโึครงการกับเค้า แหะ แต่เท่าที่สังเกตุ ผ่านของหลายคน ไม่ว่าจะเป็นคุณพู่ คุณก๋า น้องริน ของพี่แอม ออกหวาน เหงา ปล่อยวาง อิอิ ทั้ง ๆ เนื้อหาไม่เหมือนกัน แต่อ่าน ๆ ไปซีนอารมณ์คล้าย ๆ กัน โปสการ์ใบเดียว สื่ออะไรได้หลายเหตุการณ์จริง ๆ โดย: JinnyTent
วันที่: 13 ตุลาคม 2554 เวลา:10:51:14 น.เข้ากับสถานการณ์พอดีเลย ยังคงรูปแบบแทรกความรักเหมือนเดิมเลน ^^ น่ารักดีครับ
โดย: คุณต่อ (toor36
 ) วันที่: 13 ตุลาคม 2554 เวลา:12:44:09 น. หวัดดีค่ะ ..คุณแอม
ในภาวะที่แย่ ๆ ก็ยังมีเรื่องดี ๆ อยู่นะคะ .. ขอเพียงเวลานั้น เรามีสติ .. จะก้าวข้าม ได้ค่ะ .. ทักทายตะพาบ จ้า..  โดย: tifun
วันที่: 13 ตุลาคม 2554 เวลา:17:12:27 น.เรื่องเข้ากับสถานการณ์มากค่ะพี่แอม
แต่ที่ชอบสุดก็ตรงประโยค สวยสุดต้องขุดขึ้นมาดู นี่แหละค่ะ อ่านแล้วฮาเลย  ไปอ่านโปสการ์ดบ้านชาลีบ้างนะคะ  โดย: sierra whiskey charlie
วันที่: 13 ตุลาคม 2554 เวลา:21:03:11 น.5555+ ใช่แล้ว
ในที่ ที่เหนื่อยล้า ยังมีแรงใจ ในที่ ไม่มีใคร ยังมีเธอ วิ้ดวิ้ววว หวานซะ ตะพาบตัวนี้  โดย: คล้ายดาว
วันที่: 13 ตุลาคม 2554 เวลา:22:10:27 น.สวัสดีค่ะพี่แอมอร
ตามมาดูเมื่อวานแพมวางลิงค์ผิด หลายบ้านเลย ขออภัยด้วยนะค่ะ ผิดพลาดทางเทคนิคนิดหน่อย - -" งานนี้พี่แอมเขียนดีได้ข้อคิดกลับไป เยอะเลยค่ะ...อันนี้"ฟ้ากระจ่างนึกขอบคุณน้ำท่วม" "ที่ทำให้เธอได้มีโอกาสอ่านหนังสือเล่มนั้นเจอโปสการ์ดสำคัญ และความในใจของใครบางคน" มีพลิกวิกฤตเป็นโอกาสด้วย...เริดมากๆ รักษาสุขภาพและฝันดีนะค่ะ.........  โดย: mastana
วันที่: 13 ตุลาคม 2554 เวลา:23:37:42 น.ฟ้า ที่เป็นสีฟ้า หายไปไหนไม่รู้ค่ะพี่แอม คิดถึงในวันที่ฟ้าเป็นสีฝน โดย: ที่เห็นและเป็นมา
วันที่: 14 ตุลาคม 2554 เวลา:16:25:45 น.เลนส์ตัวนี้ผมยังใช้ไม่คุ้นมือ
แต่ละลายฉากหลังได้ดีมกาครับพี่แอม เป็นเลนส์ 50 มม.ครับ  โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 14 ตุลาคม 2554 เวลา:20:10:13 น.อ่านเพลินดีนะครับ แถวบ้านน้ำคงยังไม่ท่วมนะครับ หมอที่ไปหานี่ เป้น อ.หมอนะครับ
ประสบการณ์แยะ เลยเป็นแบบที่เล่าให้ฟังนะครับ แต่ก็ไม่ซีเรียสหรอกครับ เพราะคนไข้แยะ แบ่งๆกันไปครับ คุณแอมอรเก่งจังลดยาได้จนไม่ต้องกินแล้ว ของผม มีแต่เพิ่ม 555 รักษาสุขภาพนะครับ  โดย: multiple
วันที่: 15 ตุลาคม 2554 เวลา:9:26:33 น.สวัสดีค่ะ พี่แอม
อยากเปลี่ยนชื่อค่ะ อยากชื่อฟ้ากระจ่าง เพราะดีจังค่ะ อืม เดี๋ยวแม่จะงอน งั้นเอาเป็น รยาฟ้ากระจ่าง แหม เพราะจริง ๆ เรื่องน่าอ่านจังนะคะ หนูเคยเขียนเรื่องแบบนี้เหมือนกันค่ะ ในวันว่างๆ ตอนไปเที่ยว พอเอามาอ่าน จะทำให้จำเรื่องของที่นั่นได้ชัดขึ้น คิดถึงพี่แอมนะคะ โดย: raya-a
วันที่: 15 ตุลาคม 2554 เวลา:17:58:24 น.เรื่องตะพาบนี่....ขอยยกใว้สักเรื่องนะครับ
มิบังอาจเมนต์อะไรได้จริงๆครับครูแอมครับ..อิ..อิ.. โดย: พายุสุริยะ
วันที่: 15 ตุลาคม 2554 เวลา:22:17:42 น.ปีนี้ผมคิดว่าคงไม่พักร้อนครับพี่
เก็บเงินไว้รอหมิงหมิงโต ค่อยเที่ยวครับ 5555 โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 16 ตุลาคม 2554 เวลา:7:38:10 น.พออ่านข้อความของ ครูแอม แล้ว เพิ่งนึกได้ จนต้องกลับไปดูภาพที่ถ่ายมา อ้อ...จริงนะแหละ
บ้านเรามีสายไฟเกะกะ รกหูรกตาจริงๆ...จนคนไทยเราจะชินไปเสียแล้ว จึงเห็นเป็นของธรรมดา ไม่รำคาญไปแล้ว อย่างพายุสุริยะ เป็นต้น อิ อิ สถานที่สวยๆของเราลดลงไปเพราะสายไปนี่แหละน๊อ ทั้งข้ามถนนอีกด้วย... พาดสับสนกันไปหมด..555 อ้อ...บ่ายๆ จะรอรับบุญ จากครู ครับ.... โดย: พายุสุริยะ
วันที่: 16 ตุลาคม 2554 เวลา:11:45:16 น.คุณยายแอมผูกเรื่องให้ชวนอ่านจังเลย
แถมยังอินเทรนสถานการณ์น้ำท่วมอีกต่างหาก โดย: พี่นู๋อ้อ (pinuaoo2006
) วันที่: 18 ตุลาคม 2554 เวลา:10:57:24 น. พี่แอมเจอน้ำท่วมมั่งรึเปล่าคะ ตอนนี้ที่ไหนๆ ก้อน่าห่วงทั้งนั้นเลย ไปไหนใครๆ ก็พูดแต่เรื่องน้ำท่วมเนอะ ของนิคยังแค่เฝ้าระวังเหมือนเดิมค่ะ ไม่มีรัยน่าห่วง แต่พี่เค้าจิคะ ตอนี้กะลังเหนื่อยเลย ชวนกันไปช่วยพี่เค้าวิดน้ำเอาป่ะ  โดย: ที่เห็นและเป็นมา
วันที่: 18 ตุลาคม 2554 เวลา:11:40:46 น.โดย: เจียวต้ายครับ (เจียวต้าย
) วันที่: 18 ตุลาคม 2554 เวลา:13:07:30 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 61 คน [
มองตาก็รู้ใจอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ อิอิ
เขียนเรื่องได้เข้าสถานการณ์น้ำท่วมกันทันทีจากเตาเลยพี่แอม
แต่แต่งหน้าฟ้ากระจ่างให้สวยหน่อยก็ดี
สวยจากภายในอะใช่
แต่ข้างนอกก็คือสวยความมั่นใจ 555