ถนนสายนี้...มีตะพาบ
ปลายฝนต้นหนาว
มีน กุสุมา เขียนคำ
บ่ายอันสดใส เราปั่นจักรยานตามกันมาไกลกว่าที่เคย
ฟ้าครื้มๆฝนคงจะตกในไม่ช้า
ลมหนาวโชยมา กลิ่นดอกปีบเจืออยู่ในบรรยากาศจางจาง
เราปั่นเคียงกันมาและใช้หัวใจคุยกัน ต่างฝ่ายต่างรอ บางครั้งแซงขึ้นหน้า
บางคราชลอความเร็วรั้งท้าย ระแวดระวังภัยให้กัน
น้องหมานอนหลับสบายอยู่ตรงขอบถนน
นานๆครั้งที่มีรถผ่านมา มันกระดกหัวขึ้นมามองแล้วทำหน้าเพลียๆ
นกกระเต็นเกาะนิ่งบนกิ่งไม้แห้ง จ้องจะกินปลาในคลอง
กระรอกน้อย คาบลูกปาล์มสีแดงสด ขึ้นไปแทะอยู่บนยอดมะรุม
ต่างชี้ชวนให้ชมธรรมชาติ จวบจนแสงสีส้มใกล้จะลาลับไป
นานเท่าใดแล้วนะ ที่ต่างคนต่างรอ ต่างคนต่างคอยและเฝ้าคิดถึงกัน
วันคืนเคลื่อนคล้อย เจือจางความน้อยเนื้อต่ำใจ
จากเด็กน้อย กลายเป็นผู้ใหญ่ ได้กลับมาพบกันอีกครา
เสียงเพลงแห่งเหมันต์ กระซิบแผ่วๆ หนาวแล้ว หนาวแล้ว
เราหันมาสบตา ต่างส่งยิ้มให้กัน เพื่อบันทึกช่วงเวลาสำคัญที่ได้อยู่เคียง
วันนี้ที่เรามีเรา คือสิ่งสำคัญ อดีตขอให้มันผ่านไป
ฝนหยาดสุดท้ายโปรยปราย ร่างกายเปียกปอนแต่หัวใจชื่นบาน
แอมอร
วันที่: 12 พฤศจิกายน 2558 เวลา:18:32:14 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 61 คน [