ถนนสายนี้...มีตะพาบ(117)เจ้ากรรมนายเวรที่รัก..หนูขอโทษ ถนนสายนี้...มีตะพาบ 117 โจทย์โดยคุณเป็ดสวรรค์ เจ้ากรรมนายเวรที่รัก...หนูขอโทษ มีน กุสุมา เขียนคำ เรื่องเล็กๆบางครั้งสำหรับคนบางคนก็ไม่เล็ก สิวเม็ดเล็กๆสำหรับบางคนก็สามารถสร้างความทุกข์ได้ โลกเล็กๆของเด็กๆในแต่ละวัย ก็แตกต่างกัน มีกินกับเล่นและนอนไม่มีอะไรซับซ้อน เมื่อสัญญาอะไรไว้ เด็กๆจะจำได้ไม่ลืม ครั้งหนึ่งเมื่อนานมาแล้ว พ่อแวะมาหา และกลับไปโดยไม่กล่าวลา ฉันตื่นขึ้นมาด้วยความน้อยใจ รู้สึกเหงาไปหลายวัน ตั้งตารอพ่อมาในครั้งหน้า บอกกับตัวเองว่าจะไม่ยอมหลับเวลาพ่อมาหา กลัวว่าพ่อจะหายไป ทิ้งรอยแผลเล็กๆไว้ในหัวใจโดยไม่รู้ตัว พ่อออกจากบ้านครั้งใด พ่อจะบอกว่า พ่อไปสองสามวันก็มา หลังจากนั้นฉันจะเฝ้ารอ นับวันเวลาที่จะได้พบหน้า สองสามวัน เมื่อสามวันผ่านไป สองกับสามบวกกันเป็นห้า รอต่อไปเป็นห้าวัน สุดท้ายต้องรอถึงสามเดือน ฉันจึงไม่ชอบคำสัญญา และไม่มีศรัทธาต่อการรอคอย ฉันเติบโตทำมาหาเลี้ยงตัวเองได้ แต่ก็แปลกดี ที่ยังรู้สึกว่างๆโหวงๆภายในใจ เหมือนว่ายิ่งเกลียดยิ่งกลัว และต้องรอคอยเสมอมา ฉันดึงดูดคนใกล้ตัวเข้ามาในชีวิต เหมือนฟ้าแกล้งลิขิตให้ชีวิตต้องเป็นไป ด้วยการงานและอาชีพ ทำให้เราทั้งคู่ต้องห่างกันไกล เป็นเจ้ากรรมนายเวรคนใหม่ เพื่อสั่งสอนหัวใจดื้อๆดวงนี้...แต่ไม่ยอมเข้าใจเสียที วันหนึ่งวันนั้นที่ฉันได้สำนึก..พ่อพักงีบหลับสบายอยู่บนตั่งนอน ฉันนั่งมองเพียงครู่กำลังจะแอบออกมาเพราะว่าเกรงใจ พ่อลืมตา พ่อยิ้มดีใจ ประกายตาคล้ายๆคุ้นๆก็จะใครก็ตัวฉันเอง วันเวลาผ่านไป เราสองเปลี่ยนสถานะ ฉันกลับทำให้ชายที่อยู่ตรงหน้าต้องเป็นฝ่ายรอ เพราะความน้อยใจเสียใจของตัวเอง ฉันบอกไม่ถูกเลยในตอนนั้น จู่ๆน้ำตาลื้นออกมาเต็มสองตา เข้าใจแล้วว่า พ่อทิ้งไปเพื่อทำมาหาเลี้ยงชีพ และทำไมพ่อไม่บอกลา เพราะเห็นว่าลูกกำลังหลับสบาย ฉันทำอะไรลงไป กำลังเอาคืนใช่ไหม ฉันถามใจตัวเอง หัวใจตอบมา ฉันคิดไปเอง ว่าต้องรอ ต้องอดทนคอย ในความเป็นจริง ณ เวลานี้ ฉันสามารถอยู่บนโลกใบนี้ได้ด้วยขาของฉันเอง ความรักเหมือนสายลมไหว พัดมาพัดไปให้ใจชุ่มฉ่ำ ความรักหมุนอยู่รอบๆเราตั้งแต่เช้าจนค่ำ เหมือนฤดูกาล ผ่านไปก็วนมาใหม่ ไม่เคยจากไปไหน เพราะเขาอยู่ในใจฉันตลอดเวลา เจ้ากรรมนายเวรที่รัก หนูขอโทษ ฉันพร่ำพูดขออโหสิกรรม ปลดพันทนาการในอดีตทิ้งไป รู้สึกอุ่นๆขึ้นมาทันใด เริ่มที่จะเข้าใจถึงความเป็นไปของชีวิต ยังคงศรัทธาและเชื่อมั่น ว่าซอกหลืบของหัวใจนั้น มีฉันซุกอยู่ในนั้นเสมอ ระยะทางกาลเวลาไม่อาจขวางกั้น สานใยสัมพันธ์ของฉันกับเธอ ยังอยู่เคียงข้างใจเสมอ อบอุ่นแม้ยามเธอต้องไกลกัน แอมอร สวัสดีวันลอยกระทงค่ะ
มะกี้มาทีแระ เห็นยังไม่มีใครมา จะเจิมชักเขิน 55
เลยกลับไปตั้งหลักแล้วกลับมาแอบหลังเฮียก๋า จริงเนอะ บางทีกว่าเราจะเข้าใจความห่วงใยของ ผู้อื่นก็เมื่อเรารู้สึกเช่นนั้นได้เอง ไปลอบทงกันมะ อ่ะ เปลี่ยนอีโม้ได้แระ มาทีไรไม่ขึ้นเยย โดย: nulaw.m (คนบ้า(น)ป่า
  ) วันที่: 6 พฤศจิกายน 2557 เวลา:16:06:45 น.โลกกว้าง ทางไกล นะคะ .. แต่ในความเป็นจริง .. เส้นทางที่เรา เลือก เดิน ได้ .. ... มี .. น้อย .. มาก ... บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต เนินน้ำ Food Blog ดู Blog peeamp Literature Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น โดย: foreverlovemom
วันที่: 6 พฤศจิกายน 2557 เวลา:18:47:13 น.เขียนดีมากค่ะคุณแอม
อ่านแล้วพลอยอุ่นลึกๆตามไปด้วย คืนนี้ไปลอยกระทงที่ไหนคะ ป้ากุ๊กลอยในทีวีเหมือนทุกๆปีค่ะ โดย: ร่มไม้เย็น
 วันที่: 6 พฤศจิกายน 2557 เวลา:18:59:39 น.มาอ่านเรื่องเจ้ากรรมนายเวรค่ะ ซึ้งถึงความรักและผูกพันธ์ที่อบอุ่นค่ะ https://www.bloggang.com/mainblog.php?id=newyorknurse&month=06-11-2014&group=14&gblog=94 โดย: newyorknurse
 วันที่: 6 พฤศจิกายน 2557 เวลา:19:47:59 น.มันก่ำกึ่งนะครับคุณแอม...
เพราะคิดว่า พ่อชอบหนีไป คิดว่าพ่อแกล้ง เลยฝังใจ น้อยใจ.....ทุกข์เลยอยู่กับตัวเรา เอง แต่ก็น่ารักครับ เป็นความผูกพัน ที่น่าถวิลหา หรือว่า ชาติก่อนคุณแอม เคยจับพ่อหนูนา ไปปล่อยทิ้ง....จนกลับมาหาลูกหนูไม่ถูก โดย: ไวน์กับสายน้ำ
วันที่: 7 พฤศจิกายน 2557 เวลา:6:28:12 น.มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ มาตามอ่านงานตะพาบครับ ไม่ทราบว่าเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า? แต่ผมอ่านแล้วรู้สึกเศร้าตามไปด้วยเลยครับ หวังว่าเจ้ากรรมนายเวรคงจะไม่ตามมาให้ชดใช้กรรมอีกนะครับ อิอิ  โดย: อาคุงกล่อง
วันที่: 7 พฤศจิกายน 2557 เวลา:13:10:14 น.เข้ามาเพื่อบอกว่า ครูแอมยังไม่เคยไป วัดท่าซุง อุทัยธานีขอให้หาเวลาไปให้ได้...
เพราะ ท่านหลวงพ่อฤาษีลิงดำ ท่านตั้งใจจะสร้าง วิหารแก้วแวววับ ขึ้นเพื่อจำลองสถานที่ในวิมาน ซึ่งเป็นที่อยู่ของเหล่าเทวดาบนสวรรค์ มาให้เราดูครับ จะเหมือนหรือไม่นั้น ไม่มีใครรู้ได้ แต่รับรองว่าสวยจริงๆครับ โดย: พายุสุริยะ
วันที่: 7 พฤศจิกายน 2557 เวลา:21:03:19 น.ผมก็คิดเหมือนพี่แอมครับ
ตอนนี้อยากกลับไปอยู่ใกล้ชิดธรรมชาติให้มากขึ้น แต่ดีอย่างก็คือ ผมก็ไม่ค่อยติดเทคโนโลยีสักเท่าไหร่ครับ ถ้าไม่นับการเล่นเน็ตที่เป็นเวลา ผมไม่ต้องดูหนัง ฟังเพลง โทรศัพท์ก็ได้ครับ ยิ่งอยู่เงียบๆ ยิ่งชอบเลย 555 โดย: กะว่าก๋า
 วันที่: 8 พฤศจิกายน 2557 เวลา:8:02:44 น.สวัสดีค่ะ ตามมาอ่านงานตะพาบค่ะอ่านแล้วรู้สึกอบอุ่นใจเลยล่ะค่ะสายใยความผูกพันธ์ระหว่างพ่อลูก
โดย: zungzaa
วันที่: 8 พฤศจิกายน 2557 เวลา:8:53:26 น.หวัดดีค่ะพี่
อ่านแล้วทำให้มานึกถึงตัวเอง เมื่อก่อนไปไหน แม่ห้ามก็บ่น มาตอนนี้ ลูกจะไปไหน ก็ห่วง ดึกดื่น ก็นั่งคอย นอนไม่หลับ เฮ้อ !!เจ้ากรรมนายเวร เหมือนกันไหมหนอ.. เอาเรื่องเบาไ เนาะ..  โดย: tifun
วันที่: 8 พฤศจิกายน 2557 เวลา:13:18:28 น.เป็นอีกมุมมองที่น่ารักดี บางครั้งคนอื่นคิดอย่างเราคิดอย่างก็อาจทำให้น้อยใจกันได้ แต่ถ้ามองในอีกมุม มองในมุมของคนๆ นั้น ก็อาจจะทำให้ทราบได้ว่าเพราะอะไรเขาถึงทำแบบนั้น
โดย: คุณต่อ (toor36
 ) วันที่: 8 พฤศจิกายน 2557 เวลา:18:00:57 น.สวัสดีค่ะ พี่แอม ^^
มาอ่านตะพาบเหงาๆ รู้สึกได้ว่าตะพาบของพี่ ละมุนละไม อ่านแล้วอุ่นๆ แต่ก็เหงาๆ ค่ะ นุ่นก็เป็นเหมือนกันค่ะแบบนี้ ตอนเด็กๆ แม่ไปทำงานปีนึงเจอกันหนเดียว พอแม่บอกจะมาก็จะรอๆๆ ไม่ทำอะไร ไม่ไปไหนเลย จนตาสงสาร แล้วพอปีไหนที่แม่ไม่มา หรือมาแป๊บเดียว ตาจะโวยแทน เพราะเค้าห่วงความรู้สึกหลานมาก ตอนนี้อยู่ด้วยกันกับแม่ทุกวัน ไม่รู้สึกว่าขาดอะไรอีกแล้วค่ะ ว่าไปคนเราก็มีช่วงชีวิตที่มีเหตุการณ์อะไรๆ ให้ได้เรียนรู้เยอะเลยนะคะ แต่ก็ผ่านมาได้ ขอบคุณพี่แอมมากๆค่ะ โดย: lovereason
วันที่: 9 พฤศจิกายน 2557 เวลา:0:57:59 น. |
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 61 คน [
เห็นเยื่อใยความสัมพันธ์ของพ่อลูกที่ซ่อนอยู่ครับ