ถนนสายนี้...มีตะพาบ

โจทย์;เป็ดสวรรค์ ใต้แสงดาว

.

.

มีน กุสุมา เขียนคำ

“นั่นดาวอะไรคะปอน”



แสงดาวตื่นตาตื่นใจไปกับท้องฟ้าที่ดารดาษไปด้วยหมู่ดาวน้อยใหญ่
แสงระยิบระยับนั่นดูคล้ายอยู่ใกล้แค่มือเอื้อมถึง



“ดาวหมีใหญ่”




"ไม่เห็นเคยได้ยินมาก่อน หากเป้นดาวลูกไก่ หรือว่าดาวลูกข่อยก็ว่าไปอย่าง"




"ดาวลูกข่อยดาวประเทศไหน"



ปอนอมยิ้มแกล้งอำว่าไม่รู้ ไม่บ่อยครั้งนักที่เขาจะได้มีโอกาส
มากันตามลำพังกับแสงดาวเลขาของเจ้านาย..แต่ครั้งนี้ได้นั่งนับดาวด้วยกัน
เมื่อตอนบ่ายยังขับรถอยู่บนถนนสายเอเชีย…
ระหว่างทางแวะไปดูไร่องุ่นของเจ้านาย....ถนนสายชนบทรถบางตา
ขากลับขับลัดเลาะลงมาตามเนินเขาเตี้ยๆ
อีกห้ากิโลก็จะถึงทางสายใหญ่...สะอึกสองสามทีก็ดับ
....นี่แหละหนารถบริษัทที่คนใช้กันหลายมือ


สองคนพยายามติดต่อให้คนมาช่วยแต่โทรศัพท์มือถือไม่มีสัญญาณ
อุปกรณ์ช่างภายในรถไม่มีสักอย่าง
เข็นรถเข้าข้างทาง...ก็มานั่งจับเจ่ากันบนหลังคา...
หวังใจว่าจะมีรถแล่นผ่านมาสักคัน
โชคยังดีที่เป็นหน้าร้อน...ลมอ่อนๆโชยมาเอื่อยๆ
นั่งตบยุงให้กัน...ต่อเมื่อเวลาผ่านไปไม่นาน...ยุงรำคาญก็หายไป
มันคงจะกินกันอิ่มจนพอใจ






"แล้วยังไงต่อคะ"




"มีตำนานเกี่ยวข้องกับคัลลิสโตในเทพนิยายกรีก
ดาวฤกษ์ที่สว่างที่สุดเจ็ดดวง
ทำให้เกิดดาวเรียงกันซึ่งคนไทยเรียกว่า ดาวจระเข้"





"บอกว่าดาวจระเข้ตั้งแต่แรกก็อ๋อไปตั้งนานแล้ว"

แสงดาวเพิ่งจะถึงบางอ้อ




"แล้วจะฟังมั๊ย"



ปอนพลิกตัวหันหลังให้...แสงดาวดึงไหล่ให้หันกลับมา



"เล่าต่อสิคะ ไม่ขัดจังหวะแล้วค่ะ"






แสงดาวหันมามองเห็นเสี้ยวหน้าชายหนุ่มในความสลัว
สาวเจ้าสนใจมองหน้า...ไม่ได้สนใจเนื้อหาแม้แต่น้อย



"กลุ่มดาวหมีใหญ่ เป็นกลุ่มดาวสำคัญ ช่วยชี้หาดาวเหนือได้
โดยไล่จากขาหน้าขวา ไปทางขาหน้าซ้าย เลยออกไปอีกประมาณห้าช่วง
นอกจากกลุ่มดาวหมีใหญ่ ยังมีอีกกลุ่มที่ใช้หาดาวเหนือได้คือ
กลุ่มดาวแคสซิโอเปีย หรือดาวค้างคาว

สำหรับคนในซีกโลกเหนือ กลุ่มดาวหมีใหญ่กับดาวเหนือ
เป็นกลุ่มดาวที่มองเห็นได้ตลอดทั้งปี
แต่ในทางกลับกันเนื่องจากเป็นกลุ่มดาวที่อยู่ในซีกโลกเหนือ
ผู้ที่อาศัยอยู่ทางซีกโลกใต้มาก ๆ จะเห็นได้ลำบาก
เพราะตำแหน่งดาวจะอยู่ใต้พื้นโลกเกือบตลอดเวลา
คนลาว เรียกว่า ดาวหัวช้าง สหราชอาณาจักรเรียกว่า คันไถ
ในจีนและอเมริกาเหนือ เรียกว่า กระบวยใหญ่"



แสงดาวได้ยินเพียงประโยคสุดท้าย



"ตกลงเป็นดาวจระเข้หรือว่าดาวไถกันแน่คะ"





ปอนหาวปากกว้าง...บ่นงึมงัมในลำคอ




"ไม่รู้เหมือนกัน...จำมาได้แค่นี้เอง"




“จำมาจากไหนคะ”

แสงดาวตั้งใจฟัง



“ท้องฟ้าจำลอง”




แสงดาวหัวเราะคิกตอนแรกคิดว่าเขาคงจะเล่าอะไรดราม่าๆให้เธอฟัง
เช่นเมื่อตอนเป็นเด็กคุณตาคุณยายเคยชี้ชวนให้ดูพระจันทร์
หรือคุณแม่เล่านิทานดาวลูกไก่ อะไรทำนองนี้
อยู่กันเพียงลำพังแบบนี้...ทำไมไม่โรแมนติคเหมือนในหนังก็ไม่รู้






"คร๊อกฟี้ๆๆๆ"





ปอนเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้...มารู้อีกทีก็เมื่อรถไหวยวบ
ลืมตามาอีกทีแสงดาวก็คร่อมอยู่บนร่างของเขาและกอดไว้แน่น




"โอว...ใต้แสงดาว"





"ปอนตื่นได้แล้ว...มีใครก็ไม่รู้มายืนอยู่ข้างๆรถ"



เสียงของแสงดาว ปลุกปอนให้ตื่นจากฝัน
ในป่าเปลี่ยวอย่างนี้จะเป็นใครที่ไหนกัน ถ้าไม่ใช่ผีหรืออาจจะโดนปล้น




"คุณๆตรงไหล่เขานี่มันอันตราย มาจอดทำอะไรอยู่ตรงนี้"



...แสงไฟสาดส่องจากรถอีกคัน
ปอนถอนหายใจโล่งอกเมื่อเห็นคนที่ยืนอยู่ข้างๆรถชัดเจน...ตำรวจบ้านนั่นเอง

"แสงดาวๆลงจากตัวผมได้แล้ว..ทับลงมาได้"